Link do zewnętrznego obrazka
Nie odpowiedziałem na jego słowa, udałem że już śpię i go nie słyszę. Co mu przeszkadza w tym, że będziemy spać razem? Dziwny się zrobił.
Kiedy położył się obok uśmiechnąłem się lekko rozbawiony tym, że się tak szybko poddał i nawet nie powiedział żebym stąd zszedł. Poleżałem tak chwilę w ciszy, zastanawiając się nad tym czy zagadać. Może jest zmęczony? Ja też trochę jestem, ale możemy jeszcze moment porozmawiać!
- Mingyu? - spytałem w tym samym momencie otwierając oczy, żeby upewnić się czy ten nie zdążył już zasnąć. Jednak samemu utwierdzając się w tym, że to zbyt krótki czas, żeby zapaść w sen zmieniłem bok, przekręcając się na drugą stronę, aby teraz spoglądać na plecy chłopaka. - Masz kogoś kto ci się podoba? - dodałem, bo byłem tego niesamowicie ciekawy. Przyjaciel nigdy nie chwalił mi się swoimi związkami, dawno nie widziałem go z żadną dziewczyną, a też nie wiedziałem za dużo o byłych partnerkach niebieskowłosego. Akurat myślę, że to najlepszy moment na rozmowę na takie tematy! Takie coś się przyda, zwierzanie się jest dobrym sposobem na lepsze samopoczucie.

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Niedługo po tym jak się położyłem, usłyszałem za plecami swoje imię, na co ociągnąłem "hmm?", nie odwracając się. Nie chciałem się przekręcać na drugi bok, bo tak było mi wygodniej i nie za bardzo chciałem teraz patrzeć. Znowu próbuje mi tylko przeszkodzić. Z resztą, czy on nie spał? Kiedy chciałem, żeby zszedł z łóżka, to nie było z nim kontaktu. Gdy zadał pytanie, z początku myślałem, że się przesłyszałem, ale kiedy do mnie to dotarło, automatycznie zmieniłem pozycję, tak by patrzeć teraz na Seungkwana. Dlaczego o to pyta? Domyśla się czegoś? Niestety nie spodziewałem, że ten również to zrobił, przez co nasze twarzy znalazły się bardzo blisko siebie. Przełknąłem z trudem ślinę i spojrzałem w jego oczy, zastanawiając się co powinienem powiedzieć. Jedną z opcji było zupełne zaprzeczenie, ale z drugiej strony nie muszę mu mówić w kim, w każdym razie na pewno mnie do tego nie zmusi.
- Tak -   odpowiedziałem po chwili, nie zmieniając swojego celu. On też mi nie powiedział, która Taeyeon, więc...

---

Link do zewnętrznego obrazka
Wyczekując na jego odpowiedź, ten sam odwrócił się w moją stronę na co spojrzałem na niego z pytajnikiem na twarzy, wciąż zastanawiając się nad jego odzewem. Kiedy w końcu odpowiedział podniosłem się lekko na łokciach zaskoczony i ucieszony jednocześnie.
- Naprawdę? - spytałem dla pewności, ożywiając się jakoś bardziej na tę wiadomość. - Jest z naszej szkoły? - dodałem, chcąc go wypytać o jakieś szczegóły. Nie chcę od razu wiedzieć kto to, w końcu ja mu nie powiedziałem o którą dokładniej Taeyeon chodzi, ale chcę z tym poczekać, więc i sam na niego nie będę naciskać.
- Łaaał, dziewczyna, która podoba się naszemu Mingyu... Musi być bardzo ładna - uśmiechnąłem się lekko, znowu opadając głową na poduszkę. Wyobrażam sobie u jego boku jakąś uroczą szatynkę w tym samym wieku z dużymi, czekoladowymi oczami. - Jaka jest? - spytałem, tym razem o cechy charakteru. Na pewno nie zauroczyłby się w jakiejś rozpieszczonej dziewczynie, może ktoś spokojny by do niego pasował? W sumie nie znam jego gustu, ale tylko zgaduję!

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Na moją odpowiedź bardzo się ucieszył, co mnie lekko rozśmieszyło, ale jednocześnie zasmuciło. Nie powinienem mieć o to żalu, bo przecież to nie jego wina, że to w nim się zakochałem...Mimo wszystko zacząłem przytakiwać Seungkwanowi na pytania, które zadawał. Oczywiste, że jest z naszej szkoły, bo w końcu to on. A że nie jest kobietą to w sumie tylko szczegół, zapytać o to nie zapytał i jego strata. Choć i tak bym nie odpowiedział..
Na reakcję Boo i jego wyobrażenia o domniemanej dziewczynie, która mi się podoba, zaśmiałem się i spojrzałem na niego, gdy zadał kolejne pytanie. Specjalnie udałem zamyślenie, wydając przy tym charakterystyczny dźwięk. Nie będę niszczyć mu tej chwili, skoro jest z tego szczęśliwy, to będę dalej to ciągnąć.
- Jest niska, urocza, zabawna... - zacząłem wyliczać na palcach dłoni, którą trzymałem przed twarzą - dużo by wymieniać - skończyłem swoją wypowiedź, po czym położyłem swoją rękę przy ciele. Tyle powinno mu wystarczyć.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Hmmm, niska... to oczywiste! Przy nim każdy jest niski, ale że jest zabawna... tego się nie spodziewałem. Jeśli mu się z nią uda to muszę ją poznać, przy okazji wyjawiłbym jej kilka sekretów na temat chłopaka, ale to tak po przyjacielsku oczywiście, nic strasznego.
- No oczywistee~ - zaśmiałem się na wzmiankę o tym, że długo by szło wymieniać jej cechy. W końcu on zauważa same zalety, ale jednak mam nadzieję, że mu się uda, a ona nie okaże się zupełnym przeciwieństwem tego obrazu. Na mojej twarzy został uśmiech z którym przybliżyłem się trochę bardziej do przyjaciela.
- Mam nadzieję, że ci się z nią uda, masz moje wsparcie - powiedziałem, a na potwierdzenie swoich słów kiwnąłem kilka razy delikatnie głową. Jeśli on mnie wspiera to ja go tym bardziej. Cieszę się, że mi to powiedział.
Zamknąłem powieki, czując że dzięki tej informacji będę miał szczęśliwy sen. Cały dzień, nie licząc akcji z deszczem był wspaniały. Jutro też zapowiada się ciekawie, już nie mogę się doczekać, aż wyślę przyjaciela na jego wymarzoną randkę, nawet mimo tego, że ma już kogoś na oku... to nie musi być wcale przywiązujące, ot zwykłe spotkanie, zmieniłem zdanie.
- Dobranoc - powtórzyłem po raz kolejny, tym razem naprawdę mając zamiar pójść spać.

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Usłyszawszy słowa wsparcia od chłopaka, zaśmiałem się cicho, przysłaniając buzię dłonią. Dobrze wiedzieć, że jestem za tym żebym się razem z nim umawiał, szkoda, że on tego nie wie, ale to nie jest ważne. Traktuje to jako pozwolenie do dalszych działań!
Zauważyłem jak Seungkwanowi zaczęły już się lepić powieki, a zaraz po tym powiedział typową formułkę, w celu pójścia spać. Z delikatnym uśmiechem pokiwałem głową na znak, że rozumiem i sam zamknąłem oczy.
Gdy tylko się obudziłem, poczułem na sobie uścisk, który uniemożliwił mi poruszanie się. Jak tylko wzrok mi się wyostrzył spojrzałem na przyjaciela śpiącego obok. No oczywiście, bo kto by inny. Już nawet mnie to tak nie ruszyło, jednak wciąż dziwnie się poczułem. Robił to tak łatwo. Powoli, tak by go nie obudzić, zabrałem jego ramię z mojej talii, żeby następnie móc wstać. Stojąc już przed łóżkiem, przykryłem dokładniej chłopaka kołdrą, która przy moich ruchach odsłoniła jego ciało. Skoro śpi, to niech śpi, nie będę go budzić. Następnie poszedłem do łazienki, gdzie się umyłem i ogólnie załatwiłem poranne potrzeby. Stojąc w ręczniku, kiedy chciałem już sięgnąć po coś do ubrania, zorientowałem się że nic ze sobą nie wziąłem. Aishh! Zupełnie zapomniałem! W końcu prawie nigdy nie przynosiłem do toalety ciuchów, bo bez przeszkód mogłem się ubrać w pokoju. A teraz...no mam gościa i to nie byle jakiego, więc nie wypada. Z chęcią zawołał bym mamę, ale ona pewnie by mnie wyśmiała. Mimo moich wątpliwości i niechęci do zrobienia tego, w samym ręczniku obwiązanym wokół pasa wróciłem do swojego pokoju. Powoli uchyliłem drzwi, a kiedy zauważyłem Seungkwana wciąż leżącego w łóżku ulżyło mi i wszedłem głębiej. Ah, na szczęście jeszcze się nie obudził. Następnie podszedłem do szafy z ubraniami, w celu znalezienia jakiejś pierwszej lepszej rzeczy do nałożenia.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Obudziły mnie bliżej nieokreślone mi dźwięki, na które powoli otworzyłem oczy, naprawdę niezbyt się przy tej czynności spiesząc. Jest za jasno, żeby zrobić to szybciej, nie chcę stracić wzroku, a dopiero po jakiejś chwili skapnąłem się gdzie jestem. Śpię u Mingyu, ale nie zauważyłem go tutaj w łóżku, więc zacząłem się za nim rozglądać. Nie rozumiem co się stało, zwykle wstaję wcześniej od wszystkich, także od przyjaciela... mniejsza, nie będę w to wnikać, najwyraźniej byłem zmęczony i musiałem odespać.
Po chwili udało mi się go odnaleźć, pół nagiego w samym ręczniku, szukającego ubrań. Aigoo, naprawdę... taki widok z samego rana. Nie zamierzałem udawać, że niczego nie widziałem, lecz trochę z tego pożartować.
- Ahh, Mingyu oppa! - krzyknąłem, w obie dłonie chwytając koniec kołdry, po czym zasłoniłem sobie materiałem twarz. Zabawnie tak poudawać nastolatkę, nadawałbym się idealnie na rolę dziewczyny... gdybym był dziewczyną, ale jestem wciąż męskim mężczyzną. - Zawstydzasz mnie - zaśmiałem się cicho, wychylając lekko głowę zza kołdry, udając że w jakiś sposób go podglądam, tak jak robią to zakochane dziewczyny. Za dużo dram się naoglądałem, to fakt, ale przynajmniej mam bujną wyobraźnię.

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Otworzyłem szafę i wyciągnąłem z niej leżącą na wierzchu koszulkę oraz spodenki, a gdy miałem już sięgnąć do niższego przedziału z bielizną, usłyszałem znajomy mi głos. M-mingyu oppa? Czy ja się przesłyszałem? Z resztą to nieważne, liczy się to, że chłopak się obudził, a ja stoję w samym ręczniku...i o to jego reakcja. Tak jak sie mogłem spodziewać, ten będzie sobie tylko żartować, więc za bardzo się tym nie przejmie. Gorzej ze mną, ale jakoś się przełamię. Odwróciłem się w jego stronę, a widząc jak wychyla ukratkiem głowę zza kordły prychnąłem.
- Seungyeon-ssi - zacząłem, wchodząc w grę Seungkwana. Chciał być dziewczyną to teraz nią będzie. - Nie wiesz, że nieładnie jest podglądać? - zapytałem z małym uśmieszkiem, po czym wykonałem pierwsze kroki w jego stronę. Stojąc przy łóżku nachyliłem się nad przyjacielem, przy czym podparłem się jedną ręką o materac. Powinienem się zachowywać jak ci wszyscy główni męscy bohaterowie w dramach i tak właśnie musiała wyglądać ta scena. Choć nie oglądałem ich zbyt wiele, bo wszystko jest takie przewidywalne, jednak muszę przyznać, że to był dobry pomysł czasem przysiąść z mamą na kanapie. Spojrzałem się w oczy Seungkwana, a raczej Seungyeon i drugą wolną ręką zabrałem jemu kołdrę, którą odrzuciłem na bok.

Ostatnio zmieniony przez Sacaithe (11-10-2015 o 21h58)

---

Link do zewnętrznego obrazka
Na jego wymyślone i dziewczęce imię spojrzałem na niego z lekka zdziwiony. Nie przypuszczałem, że ten również zacznie się zgrywać. Prawdę mówiąc dziwnie się poczułem, kiedy się tak do mnie zwrócił. Seungyeon... Dodatkowo gdy się zbliżył spojrzałem na niego z dołu, ale po tym jak znalazł się zbyt blisko, automatycznie odsunąłem się lekko. Dziwnie jakoś się zachowuje.
- Nieee... - powiedziałem w tym samym czasie, spoglądając w jego oczy, choć po raz kolejny dziwnie się poczułem. Dodatkowo moja jedyna obrona została mi odebrana, na co zamrugałem kilka razy oczami. Ommaa~! - Emm... uh... - nie bardzo wiedziałem co powiedzieć, a patrzenie na niego też dobrym rozwiązaniem nie było, więc odwróciłem wzrok gdzieś w bok. - Nałóż już coś na siebie, bo się przeziębisz - machnąłem ręką, aby ten już odszedł, bo czuję się dość nieswojo. Ale to nie tak, że się wstydzę, w końcu oboje jesteśmy facetami... no nie wiem, nie jestem do końca pewny, o co chodzi.
- No już, szybko - pogoniłem go, a sam zszedłem z łóżka, jakoś wymijając chłopaka i gdy zabrałem z biurka swój telefon, wyszedłem z pokoju, oddychając z ulgą. Udało mi się uciec od jakiejś dziwnej sztuczki, czy co to tam z jego strony za rozegranie było.

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Gdy Seungkwan zaczął się w uroczy sposób wykręcać i popędzać, żebym się już ubrał, bo się przeziębię, na mojej twarzy pojawił się jeszcze większy uśmiech. Aigoo, martwi się, że złapię katar, jak miło. Mimo to nie widziało mi się za specjalnie tak szybkie kończenie zabawy, którą z resztą on rozpoczął, więc zbliżyłem swoją twarz bardziej do jego.
W pewnym momencie chłopak wyminął mnie i zszedł z łóżka, w pośpiechu znikając z mojego pokoju, na co zaśmiałem się i wziąłem ponownie ubrania, które wcześniej przygotowałem. W sumie to nie wiedziałem, że aż tak na to zareaguje, ale chyba wszystko z nim w porządku, nie? Przecież nic do mnie nie czuję, więc pewnie tak. Kiedy się już ubrałem wyszedłem z pomieszczenia w poszukiwaniu zaginionego przyjaciela. Jak tylko je opuściłem, zauważyłem obok stojąco swoją zgubę.
- Ohh, Seungyeon-ssi, czekałaś na mnie?  - spytałem żartobliwie, udając zaskoczonego. Nie wiem jak on, ale ja nie chce tak szybko kończyć. Jeszcze trochę go podręczę.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Postanowiłem poczekać na niego pod drzwiami, nie wiedziałem, czy jego mama już wróciła, przypuszczałem że tak, więc dziwnie byłoby mi chodzić po domu chłopaka w jego ubraniach. Jak już pójdę za nim to nie wyda się to takie dziwne, przynajmniej nie dziwniejsze, niż kiedy pałętałbym się sam.
Gdy ten w końcu dotarł ze swoim komentarzem, obdarowałem go mocno hejterskim spojrzeniem, który utrzymałem tak jakąś chwilę, ale nie wytrzymałem jakoś szczególnie długo, choć nie raz potrafiłem.
- Przestaaaań - powiedziałem, uderzając go kilka razy delikatnie pięścią w ramię. Ahh, ten złośnik! Nigdy nie może mi odpuścić. - Nie widzisz jaki jestem męski? Nawet gdybym chciał, to nie mógłbym być dziewczyną - dodałem z lekkim kiwnięciem głowy, wskazując na siebie palcem. Taka prawda. Nie jestem uroczy, ani nie mam kobiecej urody, a jak ktoś tak uważa to się grubo myli.
- Ty to w ogóle się nie połapujesz w żartach - westchnąłem cicho, krzyżując ręce na klatce piersiowej. Akurat tego nie można długo ciągnąć, bo pójdzie w złą stronę, jeszcze później będzie kazał mi się przebierać... Brr, aż ciarki po mnie przechodzą, gdy sobie to wyobrażam.

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Czując jak chłopak uderza mnie lekko pięściami w ramię, uśmiechnąłem się pod nosem. To było takie urocze. Nawet jeśli twierdzi, że jest bardzo męski, to ma w sobie kilka takich uroków.
- Ja nie twierdzę, że nie, Seungkwan - odpowiedziałem z takim samy wyrazem twarzy i podkreślając jego imię, by ten już się tak nie złościł. Nawet nie ma, o co, bo to on zaczął. Z resztą wczoraj też mi dużo dokuczał z jego kuzynką. - Dobra, dobra, już przestaję - poddałem się, unosząc ręce do góry w charakterystyczny sposób, jak bandyta, który właśnie został złapany i zrobiłem nieco zasmuconą minę. Wygląda na to, że znowu będę mógł tak go podręczyć w dalekiej przyszłości.
- Chodź na śniadanie - powiedziałem po chwili, przypominając sobie o porannym posiłku. Moja mama z pewnością już wróciła z pracy i coś nam przygotowała. Następnie, nie czekając na Seungkwana, ruszyłem w stronę kuchni, gdzie zastałem kobietę układającą naczynia na stole.
-Oh, właśnie miałam was wołać - poinformowała z dziwnym uśmiechem na twarzy. Ja już chyba znam ten uśmiech...Nie spuszczając jej z oka, przez dziwne zachowanie, które okazywała, usiadłem na krześle.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Ucieszyłem się, gdy oznajmił, że już przestaje mi dokuczać. W końcu! Mimo, że to ja zacząłem to i tak miało to być tylko chwilowe, na jedną wypowiedź! Przecież to ja jestem żartownisiem w tej relacji, więc tylko ja mogę tak robić... ale i tak bardzo dobrze wiem, że Mingyu złośnikiem być nie przestanie nigdy i w sumie nie przeszkadza mi to jakoś szczególnie, czasem jest zabawnie.
Na wieść o śniadaniu kiwnąłem głową, kierując się za Mingyu. Byłem głodny, więc nie było żadnych sprzeciwów. Gdy oboje dotarliśmy do kuchni, przywitałem się z kobietą z uśmiechem, po czym usiadłem przy stole, gdzieś obok przyjaciela, po czym spojrzałem z powrotem na mamę chłopaka.
- Jak wam się spało? - spytała z tym samym pogodnym wyrazem twarzy, stawiając jedzenie na stole, po czym sama usiadła.
- Ah, dobrze, dziękuję - odpowiedziałem z kiwnięciem głowy i gdy już miałem coś dodać po mieszkaniu rozniósł się dźwięk dzwonka, a następnie kilkukrotne pukanie w drzwi.
- Mingyu, idź otwórz - usłyszałem, na co skierowałem wzrok chwilowo na przyjaciela na którego śniadanie musiało jeszcze poczekać. No i nic, dobrze mu tak.

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Gdy Seungkwan przyszedł i zajął miejsce, moja mama od razu zapytała, czy dobrze spaliśmy. Spojrzałem na nią podejrzliwym wzrokiem, nie wiedząc o co jej chodzi. Nie wiem, czy pyta sobie ot tak, bo jest ciekawa, czy coś innego za tym stoi. No nic, w każdym razie chłopak odpowiedział, że dobrze, na co mojej rodzicielce pojawił się błysk w oku. Ohoo, wiedziałem! Przynajmniej nie mówi o niczym wprost to dobrze i mogę być spokojny.
Kiedy chciałem zacząć jeść, bo w końcu przyszedłem tu z takim zamiarem, po mieszkaniu rozniósł się dźwięk dzwonka. Moja mama słysząc go, od razu kazała mi iść otworzyć, przez co zaskoczony spojrzałem na nią. Co, czemu ja? Dopiero co jeść zaczął, aish. I nie wiem czy chce ich samym zostawić. Ona coś knuje. Niechętnie podniosłem się z krzesła i udałem się w stronę drzwi wejściowych. Otworzywszy je, ujrzałem kuriera, z którym od razu się przywitałem ukłonem.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Odprowadziłem niezbyt zadowolonego chłopaka wzrokiem, od razu po tym zabierając się za jedzenie przygotowane przez jego mamę, a jeśli o niej mowa... dziwnie mi się przyglądała, a ja nie bardzo wiedziałem o co jej chodzi. Trochę mizernie wyglądam z rana, zawsze tak mam, no ale może wciąż powód jest z tym związany? Mimo wszystko zignorowałem to, uznając za niegrzeczne pytanie o coś takiego.
- Ne, ne, wiesz już o uczuciach mojego Mingyu? - odezwała się, a ja spojrzałem na kobietę z pytającym wyrazem twarzy.
- Uczuciach? O tych do tej ładnej dziewczyny? - spytałem, zaprzestając czynności, po czym do dłoni wziąłem szklankę wody i upiłem kilka łyków.
- Hmm? Jakiej dziewczyny? O ile mi wiadomo on nie gustuje w płci przeciwnej - w tym samym momencie napój, który znajdował się w mojej buzi o mało co nie znalazł się na całym stole, ale w porę to powstrzymałem. Chwila... co? - I wiem też, że jesteś jedyną osobą, która mu się podoba - dodała z uśmiechem, na co ja popatrzyłem na nią jak wryty, ale po chwili zaśmiałem się, sądząc że starsza sobie ze mnie żartuje.
- Nie, nie, musiała coś pani źle zrozumieć, to typowo męska przyjaźń - zaprzeczyłem, gestykulując przy tym obiema dłońmi.
- W której istnieje jednostronne uczucie, miłości - ostatecznie nie brzmiało to jak żart. W końcu... to by wyjaśniało jego dziwne zachowanie. Zaraz... to znaczy, że mój najlepszy przyjaciel ukrywa przede mną tak ważny fakt? Nie bardzo rozumiem... Nie dam rady przyjąć tego do wiadomości.
Kiedy usłyszałem, że Mingyu wraca, szybko wróciłem do posiłku, wymyślając przy okazji jakiś temat do rozmowy z jego mamą. Nie chcę, żeby się na razie dowiedział, że wiem, muszę to wszystko przemyśleć.

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Po uporaniu się z listonoszem, który dostarczył dla mnie niezbyt ważną w tym momencie przesyłkę, razem z nią w dłoniach, wróciłem do kuchni. Szczerze to nie wiedziałem, co się w niej znajdowało, bo nie zwróciłem uwagi, gdy mężczyzna coś do mnie mówił. Myślami byłem wciąż w pomieszczeniu razem z moją mamą i Seungkwanem, więc jedynie potakiwałem.
Kiedy wróciłem do nich, atmosfera wydawała się zmienić na dziwną...nie żeby wcześniej była normalna, ale teraz dało się to na prawdę odczuć.
- Coś nie tak? - spytałem, powoli rozglądając się ich twarzach, po czym odłożyłem paczkę na blat i usiadłem z powrotem na swoje miejsce. No nie wiem, wcześniej też się tak zachowywali? Następnie, wzruszając na nich ramionami, zacząłem swój posiłek, którego wcześniej nie dane mi było tknąć przez mamę. - Czemu nikt nie odpowiada? - podniosłem głowę, przerywając na chwilę jedzenie, po czym spojrzałem się na przyjaciela.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Gdy Mingyu wszedł z powrotem do pomieszczenia, zacząłem stukać palcami o stół, nie bardzo wiedząc jak mam się w tej sytuacji zachować. Jeśli chcę, żeby się nie dowiedział, muszę zachowywać się naturalnie, ale... to trudne. Przypatrywałem się mu, dopóki nie zadał pierwszego pytania, na które spuściłem głowę lekko w dół, dopiero na jego drugą wypowiedź z powrotem na niego spojrzałem. Ah, chcę już do domuuu~
- Zamyśliłem się - wyjaśniłem z lekkim uśmiechem, na potwierdzenie swoich słów kiwając głową. Aish, naprawdę... jak mam siedzieć normalnie, kiedy właśnie dowiedziałem się, że Mingyu jest gejem i na dodatek to ja jestem obiektem jego westchnień. Chyba zwariuję...
- O, muszę już lecieć, umówiłam się z koleżanką - usłyszałem po chwili, na co spojrzałem na kobietę. Świetnie! Teraz zostaję z nim sam... chyba wolałbym o niczym się nie dowiedzieć. Po tym mama chłopaka wyszła z mieszkania, nie mając zbytniego wyboru musiałem wrócić do posiłku.
- Co dostałeś? - spytałem, wciąż myśląc, że cisza jest chyba jeszcze gorsza.

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Na odpowiedź chłopaka, pociągnąłem "o" na znak, że rozumiem, po czym pokiwałem kilka razy głową. Wyglądał na zamyślonego, ale czym? Wcześniej się wydawał zupełnie o niczym nie myśleć. Po chwili moja mama zawiadomiła, że jest umówiona z koleżanką i musi już iść, na co automatycznie skierowałem wzrok jej stronę. Znowu znika? No nic, w każdym razie mam pewność, że nie będzie mieć szansy pogadać z Seungkwanem, a to bardzo dobrze.
- Oh, w sumie, to nie wiem - jęknąłem, wstając z krzesła, by następnie podejść do blatu, gdzie zostawiłem paczkę. Następnie wziąłem ją do rąk i postawiłem na stole, na którym było znacznie więcej przestrzeni. Nie wiedząc, co to może być zacząłem rozpakowywać opakowanie i już po chwili dostrzegłem niewielką okładkę z napisem Lion Heart. Kiedy tylko do mnie dotarło, że przecież zamawiałem ostatnio dwie płyty Girl's Generation z ostatniego come backu, wziąłem głęboki wdech. W tak krótkim czasie przyszły? Omo. Szybko pozbyłem się ostatnich elementów, które przeszkadzały i wyjąłem z niej moje nowe cudeńka. Ło, czuję się jak w niebie, a Yoona...wygląda jak moja bogini.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Będąc naprawdę ciekawy co kryje się w paczce, przyglądałem się opakowaniu, dopóki nie znalazło się ono na stole. Nie potrafiłem stwierdzić po jej wielkości co to mogłoby być, zresztą nie miałem nawet na to żadnego pomysłu.
Po chwili, gdy ten otworzył paczkę, wstałem na moment, aby sprawdzić czy to naprawdę coś fajnego, że się tak ucieszył, jednak to co zauważyłem w ogóle mnie nie zadowoliło, na co usiadłem z powrotem lekko zawiedziony. Serio? Ja rozumiem, że ten girlsband jest fajny, no ale proszę, śpiewam lepiej.
- Naprawdę? - spytałem, krzyżując ręce na klatce piersiowej. - Kupiłbyś coś bardziej pożytecznego - zganiłem go, biorąc pusty już talerz, po czym wstawiłem go do zlewu, opierając się o blat.
- Na przykład prezent dla swojej dziewczyny - dodałem, choć nie wiedziałem, czy to było słuszne posunięcie, ale mimo wszystko chciałem zobaczyć jego reakcję. Ah, chyba będzie już lepiej jak będę się zbierać. - Pójdę się przebrać - powiedziałem z delikatnym uśmiechem, udając się do łazienki, gdzie zastałem swój, suchy już mundurek.

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Usłyszawszy reakcję Seungkwana na moją paczkę, spojrzałem na niego obrażony jego słowami i z wydętą dolną wargą odłożyłem albumy. Pft, jest zazdrosny o mój nowy nabytek. Co może być bardziej pożytecznego od płyt Girl's Generation? Ja nic innego nie mogę wymyślić. W końcu to snsd!
Na słowa chłopaka, zwróciłem głowę w jego kierunku z pytającym wyrazem twarzy. Hm? Mojej dziewczyny? Mam jakąś?
- O czym ty mówisz - spytałem po chwili, wciąż nie rozumiejąc go - aa, masz na myśli twoją kuzynkę? Hyejin? - dodałem, gdy sobie przypomniałem o jego wczorajszych docinkach i przegranym zakładzie, przez który jestem na to skazany...a to już dzisiaj. Normalnie pewnie bym się obraził na niego za to, że znowu to robi, ale jak mogę być w takiej chwili zły? Mam Taeyeon, Yoonę i resztę. Jestem najszczęśliwszym facetem na świecie. Choć w sumie, to chyba powinienem coś jej dać, to nie jej wina. Później nad tym pomyślę.
Gdy Seungkwan poinformował mnie, że idzie się przebrać, kiwnąłem głową i wróciłem do paczki. Wziąłem już nie potrzebne mi opakowanie i wyrzuciłem je do śmieci, a następnie zaniosłem do swojego pokoju płyty, by później się nimi zająć. Kiedy byłem już w pomieszczeniu, odkładając albumy, zauważyłem spodnie chłopaka. Oh, zapomniałem o nich. Wziąłem je szybko do rąk i poszedłem pod drzwi łazienki, które bez pukania z nawyku otworzyłem.
- Zapomniałeś spo...- zacząłem, wyciągając ramię z ubraniem, lecz nie dane było mi skończyć, gdyż ten stał na środku właśnie w trakcie ściągania z siebie bluzki. Widząc to zamrugałem parę razy i zawstydzony rzuciłem w niego częścią garderoby, wymrukując coś w stylu "trzymaj", po czym tak szybko jak otworzyłem drzwi tak je zamknąłem. Aish, ja to mam wyczucie! A było już tak dobrze.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Wszedłem do łazienki, zauważając na półce swoje ubrania. Automatycznie zacząłem się rozbierać, lecz po chwili przerwałem czynność w połowie, słysząc głos Mingyu, który stanął w progu, a kiedy zauważył mnie pół nagiego, miałem wrażenie, że się tym speszył. Gdyby nie słowa jego mamy zapewne pomyślałbym, że to nic takiego, ale teraz... Szybko przebrałem się w mundurek, nie myśląc już dłużej o tej sytuacji. Teraz trzeba się wziąć za chłopaka, zapominam o wszystkim, aby później się nad tym zastanowić, w tej chwili ważniejsza jest moja kuzynka i ich randka. To idealny moment, aby trochę się o nim dowiedzieć, w końcu Hyejin na pewno zacznie go o wszystko wypytywać, więc to będzie świetny przekaz informacji.
Wyszedłem z pomieszczenia, od razu kierując się do pokoju chłopaka, a kiedy wszedłem do środka, podszedłem do szafy, po czym otworzyłem ją, od razu analizując ubrania chłopaka.
- Zdejmuj koszulkę - powiedziałem, przy czym poważnie zastanowiłem się nad tym strojem. Musi w końcu wyglądać dobrze, a gdy wiem o jego uczuciach, mam szansę trochę popatrzeć na jego reakcje, aby dowiedzieć się, czy faktycznie to coś poważnego. Wziąłem zwykły, biały T-shirt, czarną marynarkę oraz spodnie zwężane z dołu tego samego koloru. - To będzie okej - przyznałem sobie na głos, odwracając się do chłopaka przodem, a następnie podałem mu strój.

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Poszedłem do swojego pokoju, gdzie poklepałem się dłońmi po policzkach. Ah, ah, powinienem był najpierw zapukać, głupi...
Niedługo po tym do pokoju wszedł Seungkwan, który, na szczęście, chyba się tym zbytnio nie przejął, bo jego wyraz twarzy był jak zawsze. Następnie podszedł do mojej szafy, a ja obserwując go zastanawiałem się, co on robi. Chce pożyczyć moje ubrania? Przecież są na niego za duże, więc nie wiem, czego on tam szuka.
- C-co proszę? - wydukałem zmieszany i zdziwiony jego słowami. Co on wyrabia i dlaczego chce żebym ściągnął koszulkę? To jakieś dziwne.
Po chwili otrzymałem odpowiedź na nurtujące mnie pytanie. Przyjaciel podał mi cały zestaw ubrań ze słowami, że będzie okej, przez co zorientowałem się o co chodzi. Aishh, randka z Hyejin, no tak. Jednak to nie znaczy, że sam nie umiem wybrać ciuchów! Niechętnie wziąłem od niego strój, po czym spojrzałem na każdy element z osobna. Już chciałem poprosić go, by się odwróciłem, ale ostatecznie zacisnąłem zęby i powoli zacząłem ściągać z siebie górną część garderoby, odsłaniając tym samym swoją klatkę piersiową. Skoro wcześniej mi się to udało, to teraz też musi. Wystarczy, że nie będę za dużo myśleć.
- Aż tak ci się podoba? - spytałem, widząc jak ten ciągle się mi przygląda Udając, że wcale się nie krępuję, zrobiłem to samo z resztą, a następnie założyłem to, co mi dał. - I jak? - wypaliłem, chowając dłonie do kieszeni spodni i zerknąłem na jego twarz, by poznać reakcję. Mam nadzieję, że to będzie dobre, bo nie widzi mi się znowu przebierać w jego towarzystwie. To były najdłuższe sekundy mojego życia.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Kiedy zaczął się przebierać, wbiłem w niego wzrok, a jego pytaniem nie bardzo się przejąłem, po prostu kiwnąłem głową. Niech myśli, że mi się podoba. Narcyz. Udaje twardego! Jeszcze zobaczymy...
Gdy w końcu skończył, dotknąłem dłonią podbródek w geście zastanowienia. Hmm... Pokręciłem kilka razy głową.
- Ta koszulka nie pasuje - powiedziałem w środku zadowolony ze swojego pomysłu. Mimo, że powiedziałem nie prawdę, bo Mingyu chyba we wszystkim ładnie, dlatego cieszy się takim gronem fanek to wróciłem do poszukiwania czegoś innego. W końcu zdecydowałem się na ciemniejszy t-shirt z jakimś białym napisem, więc podałem to dla chłopaka.
Wyczekałem aż z powrotem się przebierze, tym razem patrząc w inny punkt, bo mógłby się domyślić, że coś jest nie tak.
- Teraz może być... w miarę znośnie - zażartowałem, gestem dłoni pokazując, że jest okej, choć i tak było też wcześniej.
- Włosy - rzuciłem, wskazując na jego fryzurę.

---

 

Link do zewnętrznego obrazka

Gdy stwierdził, że koszulka nie pasuje, spojrzałem na niego pytającym wzrokiem. Jak to? Według mnie wygląda dobrze! Aish, po co mam to znosić, to tylko randka...i to nie zbyt poważna. Idę tam tylko dlatego, że przegrałem zakład i mam szansę się czegoś dowiedzieć, nic poza tym.
Kiedy podał mi kolejny T-shirt, westchnąłem cicho i zdjąłem wcześniejszy razem z marynarką. Będąc już bez górnej części, ukradkiem zerknąłem na Sungkwana, który tym razem patrzył się w zupełnie inny punkt. Przejął się tym co powiedziałem? Speszył się? Nie wiem, nie mogłem tego określić tak szybko. Po przebraniu się, ponownie pokazałem się przyjacielowi, który tym razem zaakceptował ubiór, dogryzając mi przy okazji. Następnie wskazał na moje włosy, na co przeczesałem je dłonią.
- Co z nimi nie tak? - zapytałem, łapiąc za kosmyk i spojrzałem się na niego. Myślę, ze wszystko z nimi okej, bo w końcu to moja fryzura, a na tym się znam, jednak ten zawsze musi coś wymyślić.

---

Link do zewnętrznego obrazka
Kiedy spytał co nie tak z jego włosami przewróciłem teatralnie oczami. To chyba oczywiste, że na randkę się tak nie idzie! Trzeba coś ze sobą zrobić, no proszę ja was.
- Muszą wyglądać... bardziej elegancko - określiłem, choć nie bardzo wiedziałem jak to pokazać. No na pewno zwykłe, opadłe włosy to nie fryzura na wyjście z dziewczyną. - No sam się na tym znasz najlepiej, więc wiesz o co mi chodzi! - dodałem, robiąc z ust lekki dzióbek,
Następnie powiedziałem, aby zaczekał chwilę, po czym wróciłem do łazienki po gumę do włosów i grzebień i z tymi przyborami wróciłem z powrotem do pokoju. Pokazałem je chłopakowi z uśmiechem, siadając na jego łóżku, również kładąc na nim rzeczy, a wolną ręką poklepałem miejsce obok, a raczej przed sobą, przez siad po turecku.
- Przez chwilę ja będę twoim fryzjerem - powiedziałem, wyczekując aż ten usiądzie, poganiającym gestem ciągnąc chłopaka za rękę. Kiedy zajął swoje miejsce, ja zająłem się jego włosami. Wszystko będzie idealnie, kuzynka się ucieszy, będzie mi wisiała przysługę, a tą przysługą będzie dowiedzenie się kilku informacji.

---