-To wtedy będzie miało z nami do czynienia-powiedziałam z zadziornym uśmiechem.
-Widzisz oni mnie osądzają w tej szkole o najgorsze bo nie mam takiego talentu jak oni-powiedziałam z lekkim smutkiem w głosie.
-To co gotowy jesteś pokazać to co potrafisz?-powiedziałam już wesoła.
- Jasne masz jakiś plan - spytałem się. Wiedziałem że zawsze trzeba mieć plan w tedy jest większa szansa na zwycięstwo.
- Co to znaczy że nie masz takiego talentu jak oni? I co za oni? - wiem że zasypywałem ją pytaniami.
-Nie. Czysta improwizacja.-powiedziałam.
-No oni czyli inni uczniowie. A widzisz ja nie mam tak ze wzywam ogień czy wodę. Tylko jestem córką Aresa. czyli jestem bardziej nerwowa,zwinna,wytrzymała. A ty czym jesteś że tak to ujmę?
- Demonem - powiedziałem do niej.
- Nie przejmuj się każdy jest coś wart. Nie ważne czy władasz nad jakimś żywiołem - wow teraz gadam jak ciotka. Szkoda że ona nie żyję zawsze wiedziała co powiedzieć. Nigdy jej jakoś nie doceniałem.
Cynthia Rosier
Dziewczyna odprowadziła mnie do pokoju, po czym gdzieś poszła. No trudno... Ważne, że choć wiem gdzie mam swój pokój. Otworzyłam drzwi i stanęłam, jak wmurowana. Pokój nie był duży, może miał ze trzy na cztery metry, nie znam się na tym, ale po umeblowaniu mogłam stwierdzić, że nie Posejdon go urządzał. Na jednej ze ścian była namalowana mapa morska, druga była cała oszklona, dzięki czemu miałam świetny widok na dziedziniec szkoły. To było dosyć dziwne, więc od razu zasunęłam błękitne zasłony. Na pozostałych dwóch ścianach zaś był pałac morski Posejdona i otaczające go tereny morskie. Znajdowały się tam też zwierzęta. Uśmiechnęłam się na ten widok. Było bajecznie. A łóżko przypominało kształtem łódź, choć z szafkami od dołu. Przy łóżku stała szafka nocna, a na niej lampka. Wszystkie meble były białe z granatowymi obramówkami. Ostatnim co zauważyłam było nieduże zdjęcie leżące na łóżku. Podeszłam do niego i wzięłam go do ręki. Gdy zrozumiałam kto się na nim znajduje omal się nie rozpłakałam. Mama z tatą... Och, i tym razem nie byli to przybrani rodzice. Nigdy jeszcze nie widziałam by Posejdon się uśmiechał. Nie sądziłam, by miało zmienić to mój stosunek do niego, ale byłam szczęśliwa, że choć w ten sposób mogę zobaczyć matkę. Odstawiłam zdjęcie na szafkę nocną i zaczęłam się rozpakowywać, jeszcze bardziej wesoła niż wcześniej. Gdy skończyłam wyszłam z pokoju, zamykając drzwi na klucz i ruszyłam pozwiedzać szkołę. Po kilku minutach trafiłam na stołówkę, a już po chwili przez natłok zapachów uusłyszałam burczenie w brzuchu. Wzięłam sobie crossainta maślanego ora ryż z sosem słodko-kwaśnym, po czym się do kogoś dosiadłam, nawet nie zwracając uwagi na tą osobę.
Ostatnio zmieniony przez Nieve (08-10-2013 o 20h12)
-Dzięki. A teraz chodź-powiedziałam i pociągnęłam go za rękę w stronę w której dostałam w policzek.
-To tutaj-powiedziałam. - Uważaj na siebie. Jak coś usłyszysz to mnie zawołaj.- Powiedziałam i poszłam się rozejrzeć.
Daryl Blayk
Poszedłem z nią w miejsce którym została zaatakowana. Na prawdę czuć było tu mrok. Uznałem że może wyczuję kogoś umysł. Usiadłem na ziemi. Nic nie wyczuwałem prócz myśli dziewczynę. To było dziwnie jak dla mnie nawet zwierząt. Jakby w tym lesie ich nie było...
-I co słyszysz coś ?-zapytałam z uśmiechem wracając z mieczem. Położyłam go obok i usiadłam naprzeciwko niego. Czułam jego oddech na swojej twarzy. Widziałam ze chyba nic nie widzi ale wolę zapytać.
Daryl Blayk
- Nawet zwierząt nie słyszę jakby ich w ogóle nie było. Nigdy się z tym nie spotkałem - powiedziałem do dziewczyny - Nawet nie wiem jak masz na imię. Ja jestem Daryl. - Przestawiłem się dziewczynie.
-Ja nic nie widzę. Ach faktycznie. Jestem Elizabteh -powiedziałam i uśmiechnęłam się. Byłam tak blisko. Ze lekkie popchnięcie mnie i wyląduję znowu na jego twarzy tylko teraz by było subtelniej bo bym umiała się pohamować. boże o czym a myślę. Czasem sama siebie nie rozumiem
Daryl Blayk
- Fajnie cie poznać - powiedziałem. Wstałem strzepnęłam ziemię z ubrania. - Dobra nic tu nie znajdziemy. Podałem jej rękę żeby pomóc wstać. Kiedy coś szybko przeleciała między nami. Nawet dzięki wzrokowi wampira nic nie widziałem. Upadłem na ziemię po tym. - Co to było?
-Chyba to co mnie walnęło wcześniej-powiedziałam i szybko zerwałam się po miecz. Szybko chwyciłam go w dłonie i pobiegłam za słuchem. Stanęłam w pewnym miejscu i czekałam na chłopaka.
Sui Kato
No cóż mój brat po prostu pochłaniał swoją porcję a ja wolałam się delektować smakiem. Dzięki temu zwiększała się w moim organizmie ilość hormonu szczęścia a no cóż mam go za mało. Nigdy nie myślałam że mogę się czymś zaciekawić. Jednak siadła obok nas dziewczyna. Blond włoski i oczy... No proszę po tatusiu. Córusia posejdonka czyli byłaby moją kuzynką w takim razie. No cóż nie mogłam się zdobyć na uśmiech bo by to obleśnie wyglądało bo jem. Wyręczy mnie pewnie brat jak zawsze i stawiam że już w tym tygodniu będą parą. Już nie mam słów dla mojego brata.
Mito Kato
Gdy już spałaszowałem swojego naleśnika rozejrzałem się. O mateńko ! Jaka s,ślicznotka! Córka posejdona na to wygląda. Wydaje się miła zobaczymy w praktyce. Jednak się jeszcze powstrzymałem i spojrzałem na siostrę. Ten hate w oczach kocham to. Pocałowałem ją w policzek i usiadłem koło dziewczyny:
- Witaj jestem Mito a to moja siostra Sui. A ty jak się nazywasz? - puściłem do niej oczko i uśmiechnąłem się szarmancko. Ciekawe czy jest w naszym wieku bo jeśli tak to chcę mieć tego słodziaka dla siebie. No przecież ona jest taka słodziaśna.
Daryl Blayk
- Dobra tego się domyśliłem ale co to było. Widziałaś coś... - powiedziałem do niej. Kiedy dogoniłem ją. Stwierdziłem że ona na prawdę chce to coś dopaść. Jeszcze raz skupiłem swoje myśli ale słyszę tylko jej.
Ostatnio zmieniony przez natasza793 (10-10-2013 o 10h54)
-Nie wiem ale zabiję to coś i głowę powieszę nad kominkiem w śmietlicy-powiedziałam-Weź nie czytaj mi myśli. Tak to czuć jak ktoś ci myśli słucha.
Cynthia Rosier
Dużo nie zdąrzyłam zjeść, gdy pozostała dwójka siedząca pprzy stoliku mnie zauważyła. Popatrzyłam po nich chwilę, zastanawiając się skąd ich kojarzę, jednak do żadnego wzniosku nie doszłam. Trudno. Nie wiem tylko czemu, ale moim zdaniem dziewczyna miała jakiś dziwny wyraz twarzy. Może jednak powinnam usiąść sama.
- Cynthia Rosier. - przedstawiłam się im z francuskim akcentem. Cóż, można powiedzieć, że to stamtąd pochodze, skoro to tam się wychowywałam. Nie ważne, że urodziłam się gdzie indziej. - Jesteście herosami? Kogoś mi przypominacie... Ach, właśnie, miło mi Was poznać! Jesteście z Japonii? Byłam tam kiedyś, piękny kraj. - rozgadałam się, uśmiechając wesoło do nich. Przypomniało mi się, jak uczyłam się japońskiego. Dalej nie znam znaków, ale rozmawiać na szczęście już umiem.
Daryl Blayk
- Nie chciałem twoich myśli słuchać. Jednak coś wiem. To coś nie atakuję tylko nas spójrz nie ma tu zwierząt. Uważa las za swój teren i nie znoś intruzów - powiedziałem nie wyczytałem to z jego myśli po prostu zauważyłem to.
Sui Kato
Dziewczyna ma gadane. Nie minęła minuta a ona zadała nam 2 pytania z ozdobnikami i nie wliczam pytania retorycznego. Przeżułam do końca jedzenie... Dlaczego nie mogłam tego żuć dłużej! Odwróciłam się do dziewczyny z uśmiechem na twarzy. Mam za dużo endorfiny we krwi i chyba dobrze to widać.
- Tak pochodzimy z Japonii. Jesteśmy dziećmi Hadesa. Małe pytanie pochodzisz z Francji bo mówisz z akcentem? - odpowiedzałam i sama zadałam pytanie. Może się z nią zaprzyjaźnię. No ale za pewne i tak mój brat dostanie ją w swoje ręce on po prostu taki jest. W dodatku ona jest strasznie słodziutka. Mój brat jak zawsze będzie miał dziewczynę, a ja?... Tylko swoją poduszkę.
Mito Kato
Dziewczyna była taka słodka że bym ją od razu zjadł. Miał śliczne blond włosy i niebieskie oczy. Mógłbym patrzeć w jej oczy przez wiel godzin. Jednak muszę się uspokoić bo nie chcę wyjść na zboczeńca albo co. Moja siostrzyczka za dużo zjadła bo była za bardzo uśmiechnięta. Ona zawsze tak ma. Lubi jeść. Jednak jest strasznie chuda. Przynajmniej nie gada że musi schudnąć.
- Czy jesteś córką posejdona? - zapytałem bo przypominała mi kilka osób z naszego obozu które były jego dziećmi. Moja siostra mogłaby z każdym z nich chodzić bo akurat im się podoba ale nie! Ona woli synów Zeusa a ostatni odeszli w tamtym roku i zostanie na lodzie. Nigdy nie zrozumiem mojej siostry.
Cynthia Rosier
Przekręciłam lekko głowę na bok, odrobinę zamyślona. Mhm, dzieci Hadesa? Aj, już pamiętam! Widziałam jego, i reszty bogów, obrazy w pałacu ojca. Choć przyznam, że to odrobinę staromodne... W każdym razie Hades się wyróżniał na tle pozostałych moim zdaniem. Uśmiech mi się lekko poszerzył. Zdecydowanie rodzeństwo było miłe.
- Tak, jestem córką Posejdona. - odpowiedziałam chłopakowi, po czym przeniosła wzrok na dziewczynę. - Hai, Watashi wa Furansu kara kimashita. - powiedziałam z zadziornym uśmieszkiem. Mówiłam, że byłam w Japonii... A dla mnie to prawie każdy wyjazd się wiąże z nauką jakiegoś języka. - Choć urodziłam się w Stanach. - dodałam jeszcze. Na końcu języka utknęło mi, że matka zmarła przy porodzie, ale nie chciałam o tym wspominać. Nawet jej nie znałam, mam tylko jedno jej zdjęcie, więc nie mam po kim płakać. Może było mi odrobinę przykro, ale nic więcej. - Ach, jesteście tu pierwszy rok, czy już któryś z rzędu? - spytałam, od razu sobie poprawiając sobie humor.
-No wybaczam-powiedziałam i uśmiechnęłam się. - To dziwne bo zawsze ten las był pełny od zwierząt tu chodziliśmy sie uczyć jak z nimi żyć. -powiedziałam
Wybaczcie, że nie pisałam, streści mi ktoś fabułę?
Asteya Crim
Usiadłam na łóżku i wyciągnęłam z kieszeni komórkę. Postanowiłam zadzwonić do Daryla. Wybrałam jego numer i czekałam aż odbierze. W uszach brzęczał mi sygnał, w końcu usłyszałam pocztę głosową. Pięknie. Dobra, do ciszy nocnej jeszcze dwie godziny, może kogoś spotkam. Wyszłam na dziedziniec i skierowałam się nad jezioro. Wyciągnęłam ze skrytki w drzewie łuk oraz kołczan. Pobiegłam na strzelnicę.
Ostatnio zmieniony przez Abigeil (12-10-2013 o 14h44)
Sui Kato
Dziewczyna miała taką śliczną burzę włośów i... Powiedziała po japońsku. Zachichotałam, zaraz jednak wybuchnęłam śmiechem bo zobaczyłam minę brata. Nigdy nie chodził z takimi bardziej inteligentnymi ale chybą na tą rybeńkę się skusi. Po chwili się opanowałam i odpowiedziałam dziewczynie jednak po angielsku:
- Któryś z rzędu. Umiesz jeszcze pisać po japońsku? - otarłam łzę ktora spłyneła mi po policzku. Naprawdę jest dziewczyna fajna.
Mito Kato
Zaniemówiłem. Nie dość że śliczna to jeszcze mądra. No ale moja siostra odwróciła moją uwagę od dziewczyny. Co za prosiak! W dodatku śmiała się ze mnie. No nie tego już za dużo... Ale nie mogę się bić z siostrą przy Cynthi. Tak nie przystoi.
- Dobra chcesz z nami iść do lasu? - puściłem siostrze porozumiewawcze spojrzenie. Może trochę postraszymy naszą drogą kuzyneczkę?
Cynthia Rosier
Och, zdziwiło mnie lekko, gdy Sui się roześmiała, ale sama uśmiechnęłam się rozbawiona. Okey, nie wiedziałam o co chodzi im do końca. Pewnie tak to jest mieć rodzeństwo - umieć się dogadać bez słów. Dziwnie się trochę z tym czuję, bo sama ich nie rozumiem przez to. Ah! I muszą znać tu okolice, i część ludzi, skoro nie są tu pierwszy raz.
- Uh, niestety nie... Umiem tylko kilka znaków rozpoznać. - odpowiedziałam dziewczynie, lekko zakłopotana, a na moim policzkach pojawiły się lekkie rumieńce. Przeniosłam wzrok na chłopaka. - W sumie, mogę się przejść. - powiedziałam, uśmiechając się do niego.
Link do zewnętrznego obrazka
Miała rację. Tylko że ja nie wiem czy coś blokuję mi ich sygnał, czy wszystkie zniknęły.
- Robi się ciemno nie długo cisza nocna. Trzeba będzie wracać. Wrócimy tu jutro po lekcjach. Co ty na to?? - powiedziałem przecież my również potrzebujemy chwili do siebie. Jednak nie wiemy z czym mamy do czynienia. Może czegoś się dowiemy jutro. - Powiedziałaś że tu była dyrekcja.Oni tego nie zauważyli? - to mi nie dawało spokoju. Spojrzałem na telefon. No super nie mam zasięgu tutaj.
-Nie wiem. No dobra wracajmy-powiedziałam i poszłam przodem. Poszłam za szkołę. Było tam pusto jak zawsze. Ćwiczyłam rzuty mieczem do celu. Zaczęłam aż krzyczeć nie dawało mi to spokoju że coś postawiło mi wyzwanie a ja jemu nie podołała. Rzucałam coraz mocniej.
