ludzkie ludzkie nagle moje oczy zmieniły się na kolor czerwony byłam po prostu zła uważała że sobie nie poradzimy jakbyśmy nie mieli swoich mocy wzniosłam się w chmury i usiadłam na drzewie nie na widzę jak ktoś mnie lekceważy
Ostatnio zmieniony przez Rosemary5 (05-07-2013 o 16h42)
- Nie nazywaj mnie młodym! Bo ty to może jesteś lepszy co? Przybrałeś se postac nastolatka i co myślisz, że fajny jesteś co? A i prawko dostaje sie na 18.
Prosiłabym zwykłych nastolatków, aby na razie nie używali mocy!!!
Kątem oka patrzałam na anioła? Co? Jakiś demon, anioł? Dobra ja stąd się zmywam. Poszłam szybo w stronę domu, ale anioł jakoś mi to zablokował, bo przede mną stał... BYK?
- Co to jest? Jakiś dom wariatów? Ja się zmywam. - znowu próba pójścia do domu, próba się powiodła
Link do zewnętrznego obrazka
- Prawko masz? - spytałem z uśmiechem. - To może łaskawie sobie pojedziesz?
Byłem chamski? Byłem. Ale cała sytuacja zaczęła mnie irytować, zwłaszcza przez młodsze towarzystwo. Sory, ale nawet ja już miałem dość słuchania ich oskarżeń. Głowa mnie od nich bolała, a mam jeszcze ochotę by pójść do tej knajpy i o wszystkim zapomnieć. Odsunąłem się od nieznajomego i przybrałem obojętną minę.
- Stary jesteś jakiś wyczulony przez nich... Lepiej już - urwałem.
Dobra to już jakaś komedia. Jakaś babka się nagle pojawia ze skrzydłami. I jak się tu nie wkurzyć.
- Dobra ludzie! Gdzie jest ta ukryta kamera! - ryknąłem na cały park.
To już przerosło mój optymizm. Jestem w końcu zwykłym człowiekiem i chce normalnie sobie posiedzieć w parku! Wyciągnąłem drugiego papierosa i nerwowo go odpaliłem by uspokoić się przyjemnym drapaniem przez dym.
Mając głęboko w poszanowaniu to wszystko ruszyłem zirytowany w stronę knajpy. Mam dosyć tego wszystkiego! Nie tylko ja starałem się widocznie zmyć, ponieważ moja rodaczka także miała dosyć.
Angelina
-Alexander nie odzywaj sie do Anioła w taki perfidny sposób.-powiedziałam spokojnie.Kluczyk?! To jest klucz złotego Byka.
-Otwórz się bramo złotego Byka:Taurus-krzyknęłam. Po chwili pojawił się byk z wielkim toporem.-Taurus atakuj Alexandra-powiedziałam lekceważąc dzieciaki. Byk odrazu zaatakował toporem. Szybko zmieniłam pogodę na straszliwy deszcz.-Otwórz sie bramo nosicielki wody:Aquarius- po chwili stał przed mną syrena. -Aquarius zmieć go-ryknęłam. Syren wyciągnęła kociołek z którego po chwili leciała wielkim strumieniem woda. Jakiś dzieciak zapyta gdzie kamera.
-To jest jawa. Wszystko co tu widzisz dzieje się na prawdę-powiedziałam spokojnie.
I w tej chwili przeklinałam swój dziecięcy wygląd. 13-14 lat miałam w chwili śmierci teraz miałam 153 to chore z moim wyglądem.
Może lepiej pójdę do tej knajpki? Wydaję się fajna. - pomyślałam i tak też zrobiłam
Kątem oka dostrzegłam, że Antonio także próbuje opuścić ten cyrk. Nie dziwię mu się. Zresztą jestem najmłodsza i jako pierwsza pomyślałam o czymś rozsądnym. Wchodzę do knajpy i proszę o cokolwiek.
Alexander Mustang
Spojrzałem na Jaspera spod byka.
- Ale ja nie zdałem z 20 razy, bo jestem sierotą za kierownicą! - wrzasnąłem, podskakując w miejscu. - Nie musiałem przybierać żadnej postaci, bo ja JESTEM nastolatkiem!
Co za niedorozwinięty dzieciak! Co on sobie w ogóle myśli?! Idiota nad idiotami! Ile on ma lat, ja się pytam? 5? Czy może 6? On jest jedną wielką porażką całej tej grupy. I ta Rose jest taka sama! Czy demon w tych czasach nie może mieć świętego spokoju?!
A na Angelinę już byłem tak wściekły, że miałem ochotę ją uderzyć w twarz.
- Angelina, nie baw się w jakiś bohaterów tych swoich chińskich bajeczek - zaśmiałem się nerwowo.
Na głupią odzywkę Latynosa zrobiłem dzióbek i niezadowoloną minę. Miota mną jak Szatanem normalnie.
- Dobrze, chętnie pojadę, abyście wszyscy dali mi spokój - uśmiechnąłem się złośliwie. Latynos ruszył w stronę knajpy, a ja odetchnąłem głęboko. Podleciałem do Angeliny.
- Co ty kobieto wyprawiasz?! - szeptałem do niej gorączkowo. - Ty normalna jesteś? Co jest z tobą nie tak?!
Ona zaczęła odstawiać jakiś cyrk z tymi swoimi kluczami. Złapałem się za głowię i krzyknąłem do niej:
- Mam cię serdecznie dość! Wypad aniołku, bo mnie dręczysz od... kilku stuleci!
Kompletnie wściekły ruszyłem przed siebie. Wyminąłem tego Latynosa i jego dziewczyną, malutką blondyneczkę i z oburzonym wyrazem twarzy ruszyłem w stronę knajpy.
- Wszyscy mnie o coś oskarżacie! Co za cyrk! Normalnym człowiekiem już być nie można!
Demon ma zawsze przerąbane.
Ostatnio zmieniony przez Olga31082000 (05-07-2013 o 17h00)
Dostałam ciepłą małą Margaritę. Zaczęłam się wgryzać w tą niebiańską rozkosz. W głośnikach leciała jakaś piosenka klasyczna. Nagle widzę, że Antonio wchodzi. Podnoszę rękę w geście powitania.
Link do zewnętrznego obrazka
Gdyby mnie od razu posłuchali to by się obyło bez tej całej szopki, jaka teraz panuje na zewnątrz. Ale nie... Woleli szukać jakiś śladów, do tego ten cyrk. Może jacyś cyrkowcy zawitali do miasta i postanowili zrobić przedstawienie? Tylko jeden mały problem... To w ogóle nie jest zabawne.
Poprosiłem barmana o piwo i oliwki, które tradycyjnie zawsze na mnie czekały. W końcu tyle razy się o nie upominałem, że właściciel knajpy specjalnie dla mnie je kupił. Wręczyłem mu pieniądze za zamówienie, uprzedzając, że na jednym piwie się nie skończy i usiadłem obok mojej rodaczki. Wolałem olewać obecność tego całego dziwaka, który także niestety wybrał się do tej knajpy... By trzymał się z daleka, bo sięgnę po rękoczyny.
- Nie wiem co jest tam grane, ale nigdy więcej nie dam się poznać twoim znajomym.
Tak. Pomysł poznania tej młodzieży należał do Sophije, którą miałem okazję poznać o wiele wcześniej. Ale ona była normalna w porównaniu do tamtych. Zgasiłem papierosa w popielniczce i wziąłem spory łyk upragnionego napoju. Tak, tego było mi trzeba.
Angelina
Jakieś osoby odeszły. Natomiast Alexander to mnie podszedł.
Nie wytrzymałam wzniosłam się do góry. -Aquarius ,Taurus dziękuje za pomoc.-powiedziałam a duchy zniknęły. Spojrzałam na odchodzącą sylwetkę demona.-Alexandrze masz wielkie kłopoty reszta aniołów będzie cie ścigać-powiedziałam i wylądowałam obok jakiegoś chłopaka.
- Echh, też się zastanawiałam po co zechciałam ich poznać. To jest totalna banda bez mózgów. Nie chce ich obrażać, bo nie jestem taka ale, ech... - westchnęłam ciężko - Najdziwniejsze jest to, że jestem od nich młodsza, ale mądrzejsza. Ten cały cyrk w parku mnie nie kręci, wolę spokój.
Alexander Mustang
Z ciężkim westchnięciem usiadłem przy jednym ze stolików. Oparłem się rękami pod brodę i zamknąłem oczy. Mam dość tych wszystkich ludzi. Mam dość tych bachorów. Mam dość tej głupiej Angeliny i jej kluczyków. Normalnie mam dość każdej osoby na Ziemi. Demony mają na serio przerąbane, a szczególnie ja. Zacząłem się bawić swoim naszyjnikiem. Gdyby nie te dzieci, wszystko byłoby dobrze. Nawet z tym Latynosem bym się dogadał na spokojnie. Ta włoszka też wydawała się rozsądna, ale ten cały Jasper, Rose i Angelina postanowili się wwalić w paradę i kompletnie zniszczyli całą sytuację.
Kiedy kelnerka do mnie podeszła zamówiłem sobie tylko kawę, aby dodać sobie energii. Teraz musiałem wyglądać na prawdę spokojnie i grzecznie, bo nie szamotałem się, nikt mnie nie atakował jakimś wielkim bykiem, naszyjnik przestał mi się świecić a oczy znowu stały się pomarańczowe. Wszystko było dobrze, emocje mi opadły. Leniwie rozglądałem się po knajpie. Zobaczyłem dwójkę Latynosów, ale nie miałem ochoty patrzeć się na ich włoskie gęby.
Nagle zadzwonił mój telefon. Spojrzałem na wyświetlacz. Dzwoniła matka. Westchnąłem ciężko.
- Cześć mamo... - zacząłem cicho, drapiąc się po karku. Słuchałem przez chwilę jej paplaniny o niczym. W końcu powiedziała:
- Gdzie jesteś?
- W jakiejś knajpce, dzisiaj miałem szalony dzień. Spadł ten cały deszcz krwi, był czerwony księżyc, a jakieś dzieciaki wzięły mnie za legendarnego Czerwonego Demona, bo stałem z boku. Komiczne, nie uważasz?
Mama od razu wiedziała, o co chodzi. Żaliłem jej się na tyle głośno, aby tamci Latynosi mnie usłyszeli. W końcu mruknąłem płaczliwie.
- Mamo... Ja chcę już wracać do domu, do Polski... Ile będę musiał tu siedzieć? Mam dość tutejszych ludzi.
Oby mnie słyszeli, oby mnie słyszeli...
Ostatnio zmieniony przez Olga31082000 (05-07-2013 o 17h16)
- Nie no ja nie wierze. Jakaś kobieta se lata, a tu demon sie za drzewem chowa. To jakaś paranoja! Spadam do domu.
Link do zewnętrznego obrazka
Prychnąłem pod nosem i upiłem kolejnego łyka. Spojrzałem na jej Margaritę i nieznacznie odsunąłem od niej drink.
- Jak już mowa o wieku to nie powinnaś tego pić... - mruknąłem.
Wiem, że teraz młodzież zaczyna od małego, ale jednak mam stare podejście i uważam, że kobiecie nie wypada pić tak wcześnie. Krzyknąłem do kelnera by mi przyniósł jakiś drink bezalkoholowy i spojrzałem na dziewczynę wzrokiem, który nie przejmuje sprzeciwów. Oczywiście w między czasie podjadałem oliwki, które popijałem swoim piwem.
- Serio nie wiem skąd się oni wytrzasnęli, ale cała ta sytuacja jest idiotyczna... Zaczynam wątpić czy to rzeczywistość... Bo czuję się jak na planie jakiegoś tanio budżetowej komedii.
Kelner przyniósł drink, który podsunąłem Sophije, a jej Margaritę oddałem. Oczywiście zaznaczyłem by barman szykował się na kolejny kufel. Tak. Tej nocy chciałem się zwyczajnie napić i odpocząć od tej całej sytuacji.
Nagle do moich uszu doszły narzekania naszego dziwnego tajemniczego gościa. Ta żali się mamusi... Nie dziwię mu się, ale co tam. Chwila... Przecież nikt go nie nazwał jakimś tam "Legendarnym Czerwonym Demonem". Albo nazwał. Nie wiem bo nie słuchałem pozostałych. W końcu mówili ciągle to samo...
Angelina
Nie wierzył mi. Podeszłam do niego i po prostu złapałam za rękę. Po chwili razem z nim byłam górze. Około 300 m nad ziemią. -Teraz mi wierzysz?-zapytałam. Po chwili byłam z nim na ziemi. -Ja wam to wszystko wytłumaczę dzieciaki.-powiedziałam do gróbki.
- Weź mnie zostaw psychopatko!
Alexander Mustang
Skończyłem rozmowę i schowałem komórkę do kieszeni. Niczym zmarnowany pies wziąłem filiżankę kawy do ręki i upiłem jeden łyk ciepłego napoju. Humor od razu mi się poprawił - tak właśnie działała na mnie kawa, którą uwielbiałem. Nie przeżyłbym bez niej tych wieków, padłbym ze zmęczenia. Rozłożyłem się wygodniej na krześle i spojrzałem na Latynosów. A może czas się lekko zabawić? Bo niby po co mam te moce, jak nie dla rozrywki?
Skoncentrowałem swój wzrok na bodajże Antoniu. Czas się pobawić jego uczuciami. Ale co zrobić... Ooo, mam pomysł. Ale będzie zabawa.
W myślach policzyłem do 10 i pomyślałem, jakie emocje ma odczuwać Antonio.
Niech przez minutę czuje zauroczenie do swojej młodszej towarzyszki
Uśmiechnąłem się i czekałem tylko na to, aż ten Latynos rzuci się do stóp tej blondyneczce....
- Jak już mowa o wieku to nie powinnaś tego pić... - mruknąłem.
- I co z tego... Mam ochotę w tym wytopić smutki. - próbowałam mu odebrać to co było moje, na próżno
- Serio nie wiem skąd się oni wytrzasnęli, ale cała ta sytuacja jest idiotyczna... Zaczynam wątpić czy to rzeczywistość... Bo czuję się jak na planie jakiegoś tanio budżetowej komedii.
- Jak ja się cieszę, że mam normalną osobę przy sobie... Tak to już bym była składać papiery do wariatkowa. Zresztą oni są kompletnie dziwni - mruczałam coś pod nosem, bo chciałam usłyszeć o czym się wyżala ten koleś z parku
- Wyżalanie się mamusi jest takie słodkie! - krzyknęłam tak głośno, żeby usłaszał
Angelina
P-psychopatko!? W oczach zalśniły mi łzy. Tak umiałam płakać na zawołanie.
-On mi nie wierzy-wychlipałam.-Co mam zrobić żebyś mi uwierzył?-zapytałam smutnym głosem z łezkami w oczkach. Dziecięcy wygląd się przydaje. I to bardzo.
Link do zewnętrznego obrazka
Siedziałam sobie na niskim drzewie i obserwowałam wszystko i wszystkich. Rodzice mi wiele w dzieciństwie bajek opowiadali jednakże nie wierzyłam, że sama mogę jedną z takich przeżyć. Było to dla mnie bardzo dziwne i niespotykane jednakże uśmiechnęłam się. Zeszłam powoli z drzewa uważając na buty na koturnie. Tak, miałam na sobie biały podkoszulek wciągnięty w niebieskie rurki i granatowy żakiet. Do tego czarne, piętnastu centymetrowe, granatowe koturny. Rude włosy związałam w kucyka i pozostawiłam tylko grzywkę "wolną".
Ruszyłam pewnym krokiem w przód i stanęłam na chodniku. Oparłam ręce na biodrach.
- Okey, jeśli to ma być prawda... To co teraz?- zapytałam w przestrzeń i poprawiłam swój "koński ogon". Miałam nadzieję, że ktoś lub coś mi odpowie. Nie lubiłam być ignorowana...
Przyglądałam się temu nastolatkowi. Ciekawe jak ma na imię? Nie jest taki zły... Moje podejrzenia były wobec niego okropne. A może to przez tą pizze czy co? Od kiedy chcę go przeprosić. Wstałam i lekko pijana podeszłam do jego stoliku.
- Przepraszam, jesteś zwykłym normalnym człowiekiem, a nie demonem. Jesteś zwykłym cuchnącym człowiekiem. - podałam mu rękę w geście pogodzenia się - Jak się nazywasz?
Link do zewnętrznego obrazka
Ach ta dzisiejsza młodzież... Topiłaby smutki w alkoholu już w wieku szesnastu lat. Mimo iż myślałem jak jakiś stary dziad, to jednak na serio było to dla mnie dziwne. Kątem oka zauważyłem, że barman nalewa kolejny kufel piwa więc szybko dopiłem swoją końcówkę i zacząłem rzuć oliwki. I chyba zbyt szybko wypiłem bo zacząłem coś dziwnego czuć. Dziwnego mając na myśli coś na styl zauroczenia. No proszę... Przecież to przyjaciółka, a ja nie jestem tego typu facetem, który robi takie rzeczy... Jednak jest to silniejsze od mnie.
- Pochlebiasz mi - zaśmiałem się. - Następni będą moi znajomi... Albo nie. Bo jeszcze będą się do Ciebie dobierać.
Znowu na mej twarzy pojawił się ten tak zwany "Tośkowy uśmiech". W końcu dla pięknej damy trzeba go przywrócić na swe oblicze.
- Wyżalanie się mamusi jest takie słodkie! - - krzyknęła.
O mało nie wypuściłem kufla, który odbierałem od kelnera. Głosik miała piękny.
- Ci.. - uciszyłem ją i złapałem za obie ręce, po czym lekko cię nad nią pochyliłem. - Tak nie wypada damie.
By zaakcentować słowo "damie" przyłożyłem jej dłonie do ust i delikatnie pocałowałem. Ach bycie gentlemanem... Nigdy mi się nie znudzi. No ale nasza dama postanowiła poznać dziwnego gościa. Nie. Nie jestem zazdrosny... Zirytowany wziąłem kufel w ręce i wziąłem sporego łyka.
Ostatnio zmieniony przez Asuu (05-07-2013 o 17h39)
Alexander Mustang
Z diabelskim uśmiechem czekałem na reakcję tego chłopaka. Boże, jak ja uwielbiam takie zabawy! Wręcz kocham manipulować uczuciami innych ludzi. Nagle ta cała Włoszka postanowiła do mnie podejść. Z zaciekiem obserwowałem, że jest lekko pijana. Idealna do wykorzystania. Działaj Tosiek!
- Przepraszam, jesteś zwykłym normalnym człowiekiem, a nie demonem. Jesteś zwykłym cuchnącym człowiekiem. - podałam mu rękę w geście pogodzenia się - Jak się nazywasz?
Uśmiechnąłem się lekko i już miałem coś do niej powiedzieć, aż tu nagle nadbiegł Antonio. Kiedy mało co nie powyrywał jej ramion, a potem pocałował, normalnie dostałem ataku śmiechu.
- Ooo, jaka piękna parka! - krzyknąłem, chichocząc pod nosem.
- Pochlebiasz mi - zaśmiałem się. - Następni będą moi znajomi... Albo nie. Bo jeszcze będą się do Ciebie dobierać.
Patrzałam na niego z nie dowierzaniem. C-c-co?
- Ci.. - uciszyłem ją i złapałem za obie ręce, po czym lekko cię nad nią pochyliłem. - Tak nie wypada damie.
By zaakcentować słowo "damie" przyłożyłem jej dłonie do ust i delikatnie pocałowałem. Ach bycie gentlemanem... Nigdy mi się nie znudzi.
- Co?! - krzyknęłam kiedy już przestał mnie całować - Ty bezczelny debilu! Jak możesz!? Co?! Mam 16 lat i najpierw twierdzisz, że nie mogę spożywać alkoholu a teraz co?! Zgiń w piekle. Razem z tą całą sytuacją.
Wstałam i wylałam na niego jego piwo.
- Myślałam, że jesteśmy przyjaciółmi - wpadłam w płacz, ale za nim wybiegłam posłałam odrażające spojrzenie "demonowi"
(Dobra kochani, ja na dzisiaj kończę, miłego pisania. Pamiętajcie do 23:00 piszecie. Jutro zaczynamy o 9:00. Buźka~)
Link do zewnętrznego obrazka
No i dlatego unikam takich sytuacji. W końcu przyjaciółka to przyjaciółka, a nie chwilowa odskocznia. Jednak co mogłem poradzić jeśli sam nie panowałem nad swoimi uczuciami? Przecież normalnie nie zakochałbym się w szesnastolatce! Nie żebym je dyskryminował, ale wolę jednak dziewczyny w zbliżonym do mnie wieku. No i mimo swoi zasad powstała kolejna szopka, która musiała być zabawna dla pozostałych klientów. Miałem ochotę wybiec za nią i ją przeprosić, jednak wiedziałem, że potrzebuje chwili dla siebie. Tak. Było mi teraz strasznie głupio... Spojrzałem wkurzony na tego faceta.
- Z czego się ryjesz? - napiłem się piwa. - Będzie Ci do śmiechu jak podbiję Ci oko?
Wkurzyłem się i to na maksa. Nie dość, że ten nieznajomy uczestniczył w tym całym cyrku na zewnątrz to jeszcze śmieje się z tej sytuacji. Czy mi tylko jest tu gorąco? Wkurzony rozpiąłem trochę koszulę i postawiłem kufel z hukiem na stole. O tak. Niech wszyscy w tej knajpie wiedzą, że jestem wkurzony i lepiej mnie nie prowokować.
