Link do zewnętrznego obrazka
Gdy zaczęło się wyczytywanie pierwszaków, zacząłem się temu przyglądać. Jednak po chwili wyłączyłem mp4 i podszedłem pod ścianę do dziewczyny w szaliku.
- Cześć. Skąd jesteś? - spytałem. Wyglądała mi na Japonkę, jednak wolałem się upewnić. Co prawda wiele razy spotykałem osoby japońskiej narodowości, dosyć często też bywałem w Japonii, jednak zawsze miło mi się poznawało nowych ludzi pochodzących z Kraju Kwitnącej Wiśni.

PS. Być może nie będzie mnie do jutra, za co przepraszam. Jadę do teatru i nie mam jak wrócić do domu, tak więc noc spędzam u ciotki. Jak się uda to spróbuję wbić na komputer kuzyna, nie mają bezprzewodowego internetu, tak więc z tabletu raczej mi się nie uda.

Ostatnio zmieniony przez Qaszka (17-07-2013 o 18h37)

Link do zewnętrznego obrazka

Podeszłam do swoich bagaży i zaczęłam rozpakowywać swoje rzeczy, zaczynając od ubrań. Gdy skończyłam zabrałam się za rzeczy na konie, na które miałam specjalną półkę. Później rozpakowałam wszystko inne i już tylko wzięłam wielką literę „V” i powiesiłam ją nad swoim łóżkiem. Poprawiłam jeszcze zdjęcie, na którym jest mój brat i ja, i już miałam wszystko skończone. Puste bagaże jakoś wepchałam do garderoby. Nagle moja komórka, która leżała na łóżku zaczęła wibrować.
- Halo – powiedziałam do słuchawki.
- No cześć, siostrzyczko! Już się zagospodarowałaś? – usłyszałam głos Harrego.
- Właśnie skończyłam – odpowiedziałam – jak tam rodzice?- spytałam.
- No wiesz, tata ma nadzieję, że jesteś tam traktowana jak królowa – powiedział z niechęcią w głosie, go też denerwował nasz tata – a mama… w ogóle o tobie nie wspomniała od twojego wyjazdu.. -
- Chciałabym żebyś powiedział tacie, że jestem traktowana normalnie, ale wiem że dostanie szału i zapewne wypisałby mnie ze szkoły… To już lepsze niż w tamtym roku. Pamiętasz jak cały czas męczyła Cię, jaka to ja jestem niepoważna? – powiedziałam wspominając poprzedni rok.
- Taa, jak na razie nic o tobie nie mówi.. – powiedział – może w tym roku uda mi się Ciebie odwiedzić. Oczywiście bez wiedzy rodziców.. –
- Było by super – powiedziałam z uradowaniem w głosie – dobra wiesz co, ja kończę. Jeszcze wieczorem zadzwonię –
- Ok, pa – powiedział Harry, po czym się rozłączył. Spojrzałam na swoją stronę pokoju, było już nawet dobrze. Moja współlokatorka jeszcze się nie rozpakowała i widocznie nie odwiedziła pokoju od mojego przyjazdu. Spojrzałam przez okno na dziedziniec, a tam zobaczyłam pierwszaków, którzy właśnie dostawali swoje koperty. Na tym samym miejscu byłam w tamtym roku. Postanowiłam, że wreszcie pójdę do stajni, jednak już dziś nie będę jeździć, nie mam na to siły. Ale musiałam iść do Francesci, ponieważ już dziś zaczynała się moja opieka nad nią. Chciałam ją wreszcie zobaczyć, stęskniłam się za moją kochaną klaczą. Wyszłam z pokoju i zamknęłam drzwi na klucz, po czym ruszyłam znaną drogą do stajni.

Link do zewnętrznego obrazka

Dochodząc do stajni usłyszałam stukot kopyt. Spojrzałam w stronę padoku, i tam zobaczyłam Husara. On sam tak szaleje? Po chwili zobaczyłam Saitou, który za nim biegł. Zaśmiałam się na ten widok.
- Widzę, że po długiej przerwie dobrze się bawisz z Husarem – krzyknęłam tak by chłopak usłyszał. Widać było, że i chłopak i koń bardzo za sobą tęsknili. Ja też bardzo tęskniłam za Francescą. Spojrzałam w stronę stajni, i po chwili wróciłam wzrokiem na chłopaka czekając na odpowiedź.

Ekaterina Kuranae
Po godzinie obudziłam się. Kto jest tak głupi żeby w ogóle spać w bibliotece. Strasznie tu niewygodnie i na dodatek straciłam dużo czasu.
Wstałam i ruszyłam ku wyjścia tak jakby nigdy nic się nie stało. Drzwi były zamknięte a ja nie wiedziałam co robić. Racja przecież biblioteka nie mogła
był cały czas otwarta a ja zasnęłam a nikt na pewno mnie nie zauważył.
- I co by tu zrobić- pomyślałam i jednocześnie zapaliła mi się lampka nad głową tak jak w kreskówkach.
Podeszłam do okien, otworzyłam drzwi i zaczęłam rozglądać się czy nikt mnie nie widzi oraz czy dam radę wyskoczyć.
- Dobra dam radę nie będą tu siedziała mam zamiar jeszcze coś zjeść- wyskoczyłam przez okno z błyskiem w oczach.
To jest to. Wylądowałam na krzakach które były dookoła szkoły. Miałam szczęście ze jednocześnie nic sobie nie zrobiłam a to równe jest z cudem.
Moja torba wylądowała trochę dalej więc musiałam wstać i się zbierać zanim ktoś mnie zauważy.

Ostatnio zmieniony przez Ekaterina (17-07-2013 o 20h15)

Informacja: Każdy kto zdecyduje się na koło zainteresowań proszony jest o napisanie mi go na Pv w celu utworzenia listy. Jeżeli ktoś nie może się zdecydować będzie mógł dopisać się do koła. Pozdrawiam :*

Link do zewnętrznego obrazka
Rozłożony na łóżku, śledził wzrokiem dziewczynę, która nagle się wpakowała do pokoju. Od początku dnia miał wrażenie, że ktoś się zgubi i wejdzie do nich, ale nie myślał, że taki ładny ktoś.
-Bonjour, ma amie. Czy to przeznaczenie, żeś tu trafiła? - zeskoczył z łóżka i wyrwał dziewczynie plecak, odrzucając go gdzieś. - Na pewno! Jesteśmy sobie przeznaczeni! Ty, buntownicza dziewczyna z sekcji A i ja, grzeczny chłopiec z sekcji Królewskiej! To nie zrządzenie losu! To znak! - okręcił nią majestatycznie, pchnął na łóżko i zakończył pokaz dostojną pozą. - A właśnie, Bram. Idziemy dziś w nocy na basen? Tak z okazji roku szkolnego? Panienka też może się skusi, hm? Widocznie szuka w tej szkole tylko miejsca do zabawy i nowych wyzwań! - zachichotał, zwalając się obok niej na łóżko. - Ale jeśli zdecydujesz się na grzeczne pójście spać, to dziewiątka jest dwa pokoje dalej. - posmutniał i spojrzał na nią wielkimi oczami.

Ostatnio zmieniony przez Yoshiko (17-07-2013 o 21h15)

Link do zewnętrznego obrazka

Po skończeniu portretu zdecydowałam się na widok liceum. Kilka godzin później dalej siedziałam na schodach i dopracowywałam rysunek. Cóż, jeśli mam być architektem, to muszę się jeszcze sporo nauczyć. Od zajęcia oderwał mnie trzask gałązek, a po chwili z krzaków obok wynurzyła się białowłosa dziewczyna. Najwyraźniej mnie nie zauważyła - aż do momentu w którym lekko się zaśmiałam i skinęłam jej głową.

Megumi Kimiko
Spojrzałam na blondyna i znów zrobiłam się czerwona. Od kiedy ja zaczęłam być taka nieśmiała?
-Z Osaki. Pewnie wiesz że w Japonii.
Wstałam słysząc swoje imię wyczytywane przez kobietę. Wzięłam kopertę i spojrzałam na plan szkoły. Ale wielka... poza tym nawet z planem się zgubie. Cóż często mi się to zdarza. Podeszłam do błękitnookiego.
-Masz może czas mnie oprowadzić. Wiesz jestem nowa i... no ten tego. Nie za bardzo wiem gdzie mam iść najpierw. Tak w ogóle jestem Megumi.
Uśmiechnęłam się przyjacielsko.

Ostatnio zmieniony przez Aiko-chan (17-07-2013 o 21h28)

Ekaterina Kuranae
Musiałam biec jak najszybciej żeby zdążyć przed ciszą nocną. Nie jestem dobra w biegach a moje nogi jak zwykle się plątały. Mój pokój jest z drugiej strony szkoły. Robiłam taki hałas kiedy biegałam że bałam się czy ktoś mnie zauważy a nie miałam zamiaru być w pierwszym dniu u dyrektorki. Nagle usłyszałam ciche chichotanie. Stanęłam spojrzałam się i zobaczyłam dziewczynę. Moja twarz się zaczerwieniła a oczy po prostu stanęły dęba jakbym zobaczyła ducha. Odwróciłam głowę i pobiegłam tak szybko jak tylko umiałam.
-Pokój 8,8,8....- mówiłam sobie przechadzając przy korytarzu - numer 5 numer 6 numer 7... achh numer 8 w końcu cię znalazłam!- to było trochę niegrzeczne z mojej strony że krzyczę sobie na korytarzu sama do siebie.
Otworzyłam drzwi a tam.. rozbite szyby i wyłamane łózko.
-co tu się stało!? - wykrzyknęłam nie zdawając sobie sprawy z sytuacji.

Ayame Hijirikawa

Patrzyłam zakłopotana na chłopaka. Przyjęła jego pomoc, położyłam dłoń na jego, przez moje ciało przeszedł dziwny dreszcz a policzki zarumieniły się. Wstałam na równe i podziękowałam.
- Nie nic się nie stało, to ja przepraszam -ukłoniłam się i patrzyłam jak chłopak odchodził. Cichutko westchnęłam i ruszyłam w poszukiwaniu pokoju. Przechodząc zobaczyłam otwarte drzwi i automatycznie zajrzałam do środka. Znajdowali się w nim wysoki ciemnowłosy chłopak w okularach, blondyn, którego widziałam na dziedzińcu i fioletowo włosa dziewczyna. Czułam się przy nich jak mały krasnal. Speszyłam się w końcu to nie ładnie zaglądać tam gdzie się nie powinno.
- Najmocniej przepraszam - zajęłam się w ukłonie - Jestem Ayame miło mi - wyprostowałam się i patrzyłam niepewnie na osoby znajdujące się w pomieszczeniu. No ładnie teraz wyjdzie na to że podsłuchiwałam. Przecież to strasznie niekulturalne zaglądać do cudzego pokoju bez zaproszenia.
- Jeszcze raz bardzo przepraszam - patrzyłam zakłopotana - Ale wygląda na to, że będziemy sąsiadami - popatrzyłam na pokój na przeciwko. Miałam numerek 12.

Link do zewnętrznego obrazka
-O, no i ślicznie. - klasnął w dłonie. - Niech mi ktoś powie, że ten rok będzie zły, skoro takie szczęście od pierwszych godzin?! - poderwał się do góry i spojrzał na następną dziewczynę. - Jam Yogi Bonnefoy, najlepsza partia w szkole! Urocza niewiasto! Pozwól uraczyć się pytaniem, nawet propozycją! - klęknął przed nią, chwytając jej dłonie. - Czy nie zechciałabyś wykąpać się ze mną w blasku księżyca? Byłbym zaszczycony, księżniczko! - złożył na jej rączce delikatny pocałunek i wstał. Faktycznie, należałoby zaprosić też innych. Chociaż miał nadzieję, że drugoklasiści i wyżej będą już wiedzieć, że w nocy powinni się stawić na największym basenie nie robiąc przy tym dużego szumu. Nauczyciele i tak znali tą ich dziwną tradycję, ale nie mieli serca interweniować.

Ekaterina Kuranae
Właśnie zobaczyłam najgorszy widok na świecie. Byłam rozczarowana ponieważ byl to mój ulubiony pokój w którym zawsze byłam i zbudowany specjalnie dla mnie. Uklękłam a łzy zaczęły płynąć same z siebie ale to trochę dziwne żeby płakać za pokojem choć tak bardzo związanym z dzieciństwem. Podniosłam się i zaczęłam zbierać szkło które poleciało wszędzie po całym pokoju. Najpierw powinnam powiedzieć to komuś z nauczycieli ale nie mogłam nie chciałam się ruszyć. Zbierałam szkło moje ręce trochę krwawiły wyrzuciłam do śmietnika resztki zamknęłam drzwi i poleciałam do pokoju nauczycielskiego. Nie mogłam tam spać a czym bardziej mieszkać przez kolejne 3 lata. Kiedy już dobiegłam do sali zapomniałam że zostawiłam swoją walizkę przy drzwiach.

Ostatnio zmieniony przez Ekaterina (17-07-2013 o 22h39)

Link do zewnętrznego obrazka

Uśmiechnęłam się do chłopaka.
- Tak, właśnie miałam iść odwiedzić Francescę, stęskniłam się za nią – powiedziałam zerkając w stronę stajni – miałam dziś nie jeździć, ale… tak bardzo chcę już znowu na nią wsiąść, że nie mogę się oprzeć – powiedziałam. Ruszyłam w stronę stajni trochę szybciej niż Saitou.
- Poczekaj, pójdę się przebrać i za chwilę ją osiodłam – krzyknęłam do chłopaka, gdy byłam już przy stajni. Poszłam do pokoju ze strojami i założyłam swój. Co prawda miałam jeszcze jeden u siebie w pokoju, ale on był na wyjątkowe okazje. Zaczęłam iść w stronę znanego już mi boksu i z dala słyszałam parsknięcia, których nie mogłam pomylić z żadnymi innymi.
- Cześć kochana – powiedziałam uradowana wchodząc do boksu. Od razu wtuliłam się w karą klacz.

Ps.: Przepraszam, że napisałam minutę po ciszy nocnej xd

Ostatnio zmieniony przez victoriaxbell (17-07-2013 o 23h03)

Ayame Hijirikawa

Blondyn poderwał się z łóżka i podbiegł do mnie kleknął przede mną i zaczął wygłaszać mowę. Zawstydziłam się i poczułam jak moje policzki robią się czerwone. Po chwili poczułam jak na mojej ręce składa pocałunek. Zrobiłam się czerwona niczym dojrzały pomidor. Ledwie mogłam wydusić z siebie jakiekolwiek słowo. Jedyne co udało mi się sklecić to tylko krótkie:
- Tak...bardzo chętnie będzie miło - wyjąkałam oszołomiona w końcu nigdy nie brałam udziału w takim przedsięwzięciu. Pierwszy raz spotkałam się z taką sytuacją. Ale po chwili otrzeźwiałam. Ayame! Przecież Ty nie umiesz pływać. Jak Ty chcesz tam spędzić czas skoro boisz się wejść do wody. Potrząsnęłam głową by sie uspokoić i spojrzałam na niego.
- Panie Yogi proszę o moja największe wybaczenie ale chyba jednak będę musiała odrzucić tę propozycję. Nie umiem pływać i zapewne będę tam tylko zawadzała. Bardzo dziękuje za państwa dobroć - zajęłam się w głębokim ukłonie. Zapewne fajnie było by nad basenem w świetle księżyca. Ciepła woda, koncert świerszczy, roześmiana młodzież. Westchnęłam ale los tak chciał ze nie umiem pływać. Zapewniono mnie, że w szkole są również zajęcia  pływania, ale wstydziłam się na nie zapisać. A dlaczego bo jestem płochliwa. Dlaczego Bóg chciał zrobić ze mnie taką ofiarę losu. Wyprostowałam się a na mojej twarzy malował się smutek.
- Przepraszam za najście- odwróciłam się z zamiarem odejścia.