Ogólnie jakoś nie przejęłam się różyczką. Komputer, książki, ciepłe wyrko. No wspaniale. Tylko, że jak mi przyjaciółka naopowiadała ile mnie rzeczy ominęło to, aż płakać mi się zachciało. A, no i poinformowała o dużej ilości sprawdzianów. Z czego na prawie żadnej lekcji nie byłam i na pewno dostanę piąteczki i szósteczki. I jeszcze czeka mnie konkurs, o którym nic nie wiedziałam. Jednym słowem wspaniale.

Już nie wiem co mam zrobić! Mój brat doprowadza mnie do depresji...ma 10 lat, kocha nogę i jest moim przeciwieństwem. Nic mu nie zrobię, a ma do mnie sapy, że go wyzywam. Dzisiaj rodzice, o zgrozo alpejska, kazali dyktować mu wyrazy z trudnościami ortograficznymi, przeglądając słownik znalazłam przemiłe słówko 'plugawy' które przeczytałam na głos. Mój braciszek poleciał do mamy z wrzaskiem, że go wyzywam...no i o co mu chodzi?!

Lili708 - zazdroszczę Ci... Ja i matma raczej za sobą nie przepadamy... Gdybym nie musiała jej pisać, to chyba wylądowałabym siedem metrów nad Ziemią, he, he ;P.
A co do tej rozmowy, to nic się nie bój. Czasami tak robią, że podczas rozmowy kwalifikacyjnej zachowują się, jak chińscy bogowie, żeby człowiek potem jeśli dostanie pracę uważał się za szczęściarza i wszystko robił pod linijkę, żeby tej pracy nie stracić. Zresztą nie od razu Rzym zbudowano .

A mój powód do deprechy jest taki, że mam potwornie dużo zadane i nie chce mi się tego robić... Chyba będę zmuszona siedzieć do drugiej nad ranem, pomimo tego, że mój wielce niełaskawy budzik wyrwie mnie z łóżka o piątej trzydzieści -,-.

Ostatnio zmieniony przez Rachel8 (28-04-2014 o 18h46)

o muj boshe znofu hlopak mnie żucił //
i dobrze, mam nadzieje ze roztrzaskałaś głowę
hehe
a tak serio to każdy mnie olewa ciepłym moczem, proponuję kawę, spotkanie i wgl to każdy od razu "zajęty jestem, nie mogę" : ))

Sklepy. Wyszłam sobie ostatnio do sklepu, pełna nadziei, pozytywnie nastawiona do wszystkiego. "A,wejdę tu i tu, muszę kupić parę rzeczy". Wchodzę, patrzę, od groma ubrań. Jako że nie bardzo potrafię odnajdować się w tak dużych sklepach, postanowiłam podzielić go sobie na "sektory". Sektor A-spodnie. Sektor B-bluzki. Sektor C-bluzy. Przeciskam się między kolejnymi wieszakami, niosę coraz więcej ubrań. Znalazłam 5 par spodni, 2 pary pięknych bluzeczek, i 6 bluz. Wpakowałam to wszystko w koszyk i ruszam do przymierzalni. "Maksymalnie 5 rzeczy",informuje mnie tabliczka przy przymierzalniach. Ech, rozejrzałam się, i w końcu weszłam z tym wszystkim. Pf, kto zwracałby na to uwagę. Po 10 minutach, już zła po samym przymierzeniu spodni, odłożyłam je na bok. Śliczne jasne jeansy-za ciasne, nie ma większego rozmiaru. Kolejne-za krótkie. Pierwsza bluzka-wyglądam w tym jak w worku. Druga bluzka-zdjęłam ją z zamkniętymi oczami. Po przymierzeniu bluz, które sięgały mi niemalże do kostek, miałam ochotę wyrzucić wszystkie te ubrania i zostawić je tak jak leżały. Przeszłam przez galerię nie patrząc na żaden sklep a do domu wróciłam zła na wszystko. W domu mama przywitała mnie radosna jak nigdy mówiąc "Nie uwierzysz, kupiłam sobie prześliczną bluzeczkę i spodnie!"

Mam przed sobą kolejny projekt z j. polskiego. Nie mam pojęcia co mnie podkusiło (wystąpień publicznych nie znoszę -,-), ale w każdym razie będę zmuszona robić z siebie idiotkę przed całym moim rocznikiem i do tego klasami starszymi. No cóż, pozostaje pocieszenie, że przynajmniej nie muszę się przebierać za lodówkę, ani pralkę, do czego w ostatnim czasie zmuszono mojego kolegę z klasy równoległej... Biedny Michał... ;P

MissJuliaDorosz - skąd ja to znam...?
Raz źle zasnęłam i obudziłam się z kręgiem szyjnym nie w tym miejscu, w którym znajdować się powinien... Trzy godziny w poczekalni, w środku tygodnia, żeby się dowiedzieć co mi się stało i koniec końców i tak wylądować na pogotowiu -,-. Musieli mnie nastawiać, a przez cały miesiąc byłam zmuszona nosić kołnierz usztywniający. W dalszym ciągu śpię na poduszce ortopedycznej, a wszystkie te atrakcje przez coś tak prozaicznego, jak zła pozycja do spania Xd....

WSZYSTKO.
Tylko Sherlock trzyma mnie przy w miarę zdrowych zmysłach...