Link do zewnętrznego obrazka

Kartoteka prezydencka. Najważniejsze daty i wpisy.

Wojna... Straszne prawda? Samo słowo przyprawa o mdłości,strach i cierpienie. Lecz większości to nie dotyczy. Żyją wesoło nie zastanawiając się co się dzieje na świecie.
Rok 3034 - zakończenie wielkiej wojny,która miała na celu wybić azjatów i przejąć ich ziemię. MISJA ZAKOŃCZONA POWODZENIEM.
Tak... Nieczułe kraje Afrykańskie,Europejskie i Amerykańskie zjednoczyły się aby przejąć Azję i ich tereny... Wybito wszystkich. Czy aby na pewno?
Rok 3035 - wydano dekret o posprzątaniu pobojowisk.
Postanowiono iż wysprzątają pobojowiska. Zaczęto od terenom najbliższym europie. Ciała palono.
Rok 3036 - ostatnie porządki w Południowej Korei oraz znalezienie ''ocalałego''.
Ku zdziwieniu wszystkich wśród gruzów w Południowej Korei żył 17 letni wystraszony chłopak. Wraz z rozpoczęciem października udało się go przetransportować do Londynu gdzie ma rozpocząć nowe życie. Mimo tego trzymany jest w ciemnym pokoju.
1 Listopada 3036 - do znalezionego chłopaka (nadal wystraszony,nie chce nic mówić) zostaje przydzielona wolontariuszka.Chłopak nadal pozostaje w wojskowej placówce.

O co chodzi?
Wcielamy się oczywiście w główne postacie. Tutaj puśćmy wodzę fantazji.

Role:
Znaleziony chłopak (17 lat) - Sooyoung
Wolontariuszka (miła,zna się na psychologii,18 lat) - Ewangelin
Chłopak z wojska (zakochany w dziewczynie,zamordował rodziców chłopaka,19 lat) - Lynn

Regulamin:
1. Znamy,nie musimy kochać ale przestrzegamy.
2. Posty jak najczęściej.
3. Chorujesz na brak weny? Pisz. Zrozumiem.
4. Przynajmniej 5 linijek sensownego tekstu.
5. Karta w ciągu 24 h od momentu zaklepania.

Karta w następnym poście.

ZAPRASZAM!

Ostatnio zmieniony przez Sooyoung (03-12-2013 o 16h17)

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Imię:
Jane

Nazwisko:
Carter

Wiek:
18 lat

Rola:
Wolontariuszka

Płeć:
Kobieta

Data urodzenia:
20 września

Ciekawostki:
- Uwielbia pielęgnować rośliny
- Ma uczulenie na cytrusy
- Ma kotka który wabi się Neko
- Ma tylko matkę bo jej ojciec ich porzucił
- Chciała mieć zawsze młodszą siostrę

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (03-12-2013 o 18h27)

---

   

Kompletnie zapomniałem o moim dzieciństwie kiedy miałem tak dużo marzeń
Link do zewnętrznego obrazka

Prawdziwe imię:
Jeon Jeongguk (전정국)

Ksywki:
Jeon Jeonggukkie,Jungkook

Rola:
Znaleziony chłopak

Data urodzenia:
30.12

Wiek:
16

Link do zewnętrznego obrazka
Nie chcesz się uczyć, ale boisz się rzucić szkołę? Spójrz, już się szykujesz do szkoły

Grupa krwi:
A

Wzrost:
177 cm

Waga:
61 kg

Link do zewnętrznego obrazka
Idź swoją drogą, nawet jeśli żyjesz dniem,zrób coś, odstaw swoją słabość

Rodzina:
Brak żywych członków.

To co lubi:
~Rysowanie
~Słoneczną pogodę z chłodnym powietrzem
~Śpiewanie
~Taniec

Ulubione kolory:
Czerwony, czarny, biały

Ulubiony numer:
1

Ulubione jedzenie:
Chleb, pizza, cokolwiek z mąką.

Link do zewnętrznego obrazka
Czemu kłamiesz? Jesteś jednym wielkim kłamcą! Spójrz na mnie hipokryto!

Ciekawostki:
~Nienawidzi kaszy manny
~Uwielbia słodycze.
~Kocha owoce i wszystkie warzywa,oprócz ogórków. Nienawidzi ich tak bez powodu.
~Jego rodzice nie żyją.
~Gdy jest zły - płacze.
~Nie ukrywa swoich łez.
~Bardzo dobrze rapuje.
~Ma nawyk pociągania nosem.
~Czasem nazywa siebie ''Golden *Maknne'' (z powodu swojej daty urodzenia zawsze jest najmłodszy ze swojego rocznika)
~Ma śliczne eye-smile.
~Uważa iż jest uroczy.
~Lubi robić aegyo (urocze zachowywanie się)
~Wygląda na młodszego niż jest.
~Chciałby się szczerze zakochać w kimś kto go rozumie.
~Bardzo boi się głośnych wybuchów i eksplozji.
~Widział jak jego rodzice byli rozstrzelani
~Nie chce się do nikogo odzywać i boi się to zrobić.
~Boi się śmierci.
~Na brzuchu ma ranę o której nikt nie wie
~Ma kilka blizn po wojnie
~Tuż przed wojną wydał z zespołem pierwszy album.

* Maknee - określenie najmłodszej osoby w klasie/zespole.

Link do zewnętrznego obrazka
Hej Ty, o czym marzysz? Czy to wszystko czego pragniesz?! Buntuj się przeciw temu piekielnemu społeczeństwu. Marzenia są specjalną przepustką. Zapytaj siebie o swój wymarzony profil. Stań się głównym obiektem swojego życia, który zawsze był tłumiony.



Cytaty zaczerpnięte z mojej ukochanej piosenki BTS - No More Dream. (BTS - Bangtan Boys - zespół z którego wyciągnęłam do RPG JungKook'a <3)

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

(gifa zostawię, niech żyje trolling~!)
Link do zewnętrznego obrazkaLink do zewnętrznego obrazka

Imię | Tavis
Nazwisko | Aytes
Wiek | 19 lat
Data Urodzenia | 30 listopada
Znak Zodiaku | Wężownik
Rola | Chłopak z wojska

Link do zewnętrznego obrazka

| Dodatkowe |
~ Jest w wojsku z wyboru, nie w wyniku przymusowej służby ~
~ Nienawidzi Azjatów, ponieważ jeden z nich rozbił mu rodzinę ~
~ Jane to osoba, z którą rozmawia najczęściej ~
~ Poza nim absolutnie nikt nie wie o rzeczach wymienionych powyżej ~
~ Zna Jane niemal od zawsze, już dawno się w niej zakochał ~


Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Lynn (03-12-2013 o 17h45)

---

No to zacznijmy!

Jungkook

Po wojnie nie zostało nic. Chyba nie zauważyli,że mnie nie zabili. Dwa lata po jej zakończeniu jednak przybyli sprzątać. Ukrywałem się ale mnie znaleźli. Teraz jestem tu. W ciemnym,zimnym pokoju.
Siedziałem na łóżku rozmyślając o tym co się może stać. Na szafce obok stało nietknięte śniadanie. Skoro i tak mam umrzeć wolę zginąć z głodu. Podkulone nogi otoczyłem ramionami i wpatrywałem się ze strachem w duże drewniane drzwi. Za każdym razem kiedy ktoś wchodził - bałem się. Bałem się,że chcą mi coś zrobić,zabić albo torturować. To samo zrobili mamie i tacie... I bratu i siostrze... I wszystkim w Soeulu.... Wszyscy zginęli.... Jestem tylko ja...
Nie odzywam się do nich aby nie palnąć czegoś co jeszcze bardziej mnie pogrąży. Udają,że się martwią. Proszą abym jadł,spał... Ale nie potrafię. Pewnie wyglądam już jak wychudzony wrak człowieka. W końcu nie ruszam się stąd od miesiąca,a jadłem chyba tylko 4 razy i spałem może z 4-5 nocy. Nie potrafię funkcjonować normalnie... Ze strachu...

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Link do zewnętrznego obrazka
Im dłużej byłem w wojsku, tym większe miałem przeczucie, że życie chce nakopać mi w tyłek. Mają tyle wolontariuszek, dlaczego przydzielili do tego zadania akurat Jane? A sądziłem, że jej chęć niesienia pomocy wszystkim ma tylko dobre strony... Nie chciałem jej namawiać do tego, by zrezygnowała... Mogłaby zacząć coś podejrzewać.
Stałem oparty o ścianę czekając, aż każą jej wejść, do pokoju tego... Nie wiem w ogóle, czy tę niemal wymarłą rasę można nazwać ludzką, bo poza wyglądem dla mnie nie byli oni podobni do nas ani trochę.


_____
Się rozpisałam ;-;

Ostatnio zmieniony przez Lynn (03-12-2013 o 18h22)

---

Jane Carter

Zaraz się spóźnię! Nie dość że kompletnie zapomniałam że mam się zajmować tym ocalałym chłopakiem to jeszcze nie byłam ubrana. Szybko zarzuciłam na siebie to co było pod ręką. Wzięłam swoją torbę i pobiegłam w stronę ośrodka. W międzyczasie związałam swoje niesforne włosy w kucyk. Na coś przydały się jednak ćwiczenia z biegów. Ledwo co wyrobiłam się na zakręcie i szturchnęłam kogoś ramieniem.
- Przepraszam! - krzyknęłam i biegłam dalej. Jeszcze tylko dwie przecznice. Baleriny jednak nie były do biegania zbyt mocno czułam podłoże. Wpadłam do ośrodka i nawet nie weszłam do windy tylko pobiegłam na czwarte piętro po schodach. Gdy dotarłam do drzwi zauważyłam Tavisa. Oparłam się obok niego. Byłam przed czasem i głośno dyszałam. Akurat przyszli ci kolesie w kitlach. No to sobie odpoczęłam. Otworzyli drzwi. Już wcześniej wiedziałam co się dzieje. Rozejrzałam się po pokoju. Jak tutaj ciemno. To pewnie przez te zasłony. Spojrzałam na chłopaka. Był taki chudy... Zauważyłam nieruszone jedzenie. Uśmiechnęłam się i podeszłam do chłopaka:
- Cześć jestem Jane i będę twoją wolontariuszką. Mam nadzieję że coś z tego zjesz a jeśli nie to podzielisz się ze mną? Nie jadłam śniadania... - właśnie w tej chwili zaburczało mi w brzuchu. Zarumieniłam się ale po chwili roześmiałam. Mówili że jest trudnym przypadkiem ale mi wygląda na normalnego chłopaka a nie jakiegoś dziwoląga.

---

   

Jungkook

Nagle drzwi się otworzyły. Zlękłem się lekko i odsunąłem do tyłu podkulając nogi. Światło poraziło moje podkrążone oczy. Chyba się trząsłem. I z zimna i ze strachu... W sumie sam nie wiem...
Przez drzwi weszła dziewczyna w białej sukience. Drzwi się przymknęły ale nie zamknęły do końca. Podeszła bliżej i uśmiechnęła się. Nie odpowiedziałem. Zwróciłem przestraszony wzrok ku ścianie.
Bałem się. Może i była dziewczyną ale też europejką. Może go tak samo nienawidzić jak wszyscy...

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Jane Carter

Spojrzałam na chłopaka był strasznie wystraszony chyba... Przez chwilę pomyślałam o odsłonięciu okna jednak zrezygnowałam z tego pomysłu. Z torby wyjęłam czekoladę i połamałam ją na kawałki. Czekolada musi być zawsze wszędzie i... No cóż zawsze gdzieś chomikuje słodycze. Mogę je znaleźć wszędzie i cały czas dochodzą nowe. Położyłam tabliczkę przy chłopaku:
- Jeśli chcesz to możesz brać z chęcią się podzielę. Wiesz ja tu trochę posprzątam i sprzątnę to... To coś co ci dali. Co to ma być? - była to biała mazista substancja. Wzięłam to delikatnie w dłonie i wyrzuciłam do śmietnika. Z mojego gardła wydostał się nieartykułowany dźwięk. Nienawidzę takich mazi i on chyba też nie.
- Tym ciebie codziennie karmią? No przecież samą papką człowiek nie żyje będe ci przynosić moje ciastka i jakieś gorące dania. W końcu zjesz coś pożądnego. Jesteś wegetarianinem? - warto się spytać. Przecież go nie znam. Zaczęłam układać ciuchy w jego szafie na kupki. Nuciłam pod nosem jakąś skoczną piosenkę. Jaki tutaj panuje burdel. Oni chyba nie pozwolili mu się nigdzie ruszać. Co za traktowanie.

---

   

Jungkook

Na jej pierwsze zdanie nie odpowiedziałem. Uwielbiałem słodycze ale nie potrafiłem drgnąć. Cały czas przed oczami miałem obrazy wojny,postrzelonych ciał i krwi. Na jej pytania przytaknąłem delikatnie głową.
Nie jadłem mięsa i tak codziennie kazali mi to jeść ale już jakoś od tygodnia nic nie tknąłem.
Zaczęła chodzić po pokoju i sprzątać. Rzeczy leżały jeszcze po szarpaninach w pierwszym miesiącu kiedy miałem nadzieję,że ucieknę i wrócę z powrotem do Korei. Teraz już straciłem nadzieję. Przyszło mi tu umrzeć więc dobrze niech tak się dzieje.
Do pokoju wszedł umięśniony mężczyzna i podał papiery dziewczynie.
-Nie wiemy jak się nazywa ani ile ma lat. Do nikogo się nie odzywa więc jak ci się uda czegoś dowiedzieć to wypełnij. - powiedział grubym głosem i wyszedł.
Pamiętam jak pierwszego dnia uzupełniali tą kartę mierząc mnie,ważąc,sprawdzając krew i tak dalej. Bolało...

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Jane Carter

Nagle przyszedł jakiś koleś. Gdy wyszedł otworzyłam śmietnik i wrzuciłam tam papiery. Kolejne śmieci które nie są na nic nikomu potrzebne. Zaczęłam wycierać kurze. Nie było na półkach nic ciekawego. On musi się tutaj strasznie się nudzić:
- Co lubisz? Mogę ci przynieść książki, jakąś muzykę nie wiem co jeszcze... Nic mi nie wpada do głowy. - Właśnie do głowy wpadła mi fajna nutka. Zaczęłam ją sobie nucić i poruszałam biodrami w takt. Przynajmniej sprzątanie nie było takie uciążliwe. Zużyte ciuchy wrzuciłam do kosza na brudne ubrania. Gdybym miała tylko ze sobą mój odtwarzacz. Była to wstążka która sama odnajdywała dzięki małym kabelkom uszy i tworzyła wibracje. Dzięki temu doskonale słyszało się muzykę. Gdy skończyłam usiadłam koło chłopaka. Już miałam zjeść czekoladkę ale wyciągnęła dłoń z słodyczą w jego stronę:
- A teraz proszę ciebie o otworzenie buzi. Chyba że nie masz ochoty na czekoladę. No i pamiętaj nie gryzę... No dobra zbyt mocno. - zaśmiałam się. Taki mały żarcik. Ciekawe ile będę trzymać czekoladkę przed jego ustami czekając na reakcję.

---

   

Jungkook

Nie zareagowałem ani na pytania ani na słodycze. Świat był okrutny.Przymknąłem oczy.
-Czy... - zacząłem bardzo cichym zdławionym głosem jakbym zaraz miał się rozpłakać. W uszach dźwięczały mi wybuchy,a przed oczami leżały martwe ciała... - byłaś kiedyś na wojnie....? - szepnąłem jeszcze ciszej i przełknąłem ślinę opierając brodę na kolanach.
Chciałem wiedzieć. Zachowuje się tak jakby nic się nie stało... Nie rozumiałem tego. Wiedziała,że przeżyłem wiele złego ze strony europejczyków. A mimo tego zachowywała się normalnie.

Ostatnio zmieniony przez Sooyoung (03-12-2013 o 22h47)

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Jane Carter

Przygryzłam wargę. Nie wiedziałam czy mogę mu odpowiedzieć. Może jest tutaj podsłuch. Muszę jakoś z tego wybrnąć. Wzięłam trzy dodatkowe czekoladki i wsadziłam je do ust. Tym razem nie pomogło.
- Ja niewiem. - to była szczera odpowiedź. Nic nie pamiętam z tamtego okresu lecz jestem pewna że wymazali mi pamięć. Co ja mogłam zrobić albo zobaczyć. Nie wiem. Wiem tylko że obojętnie kogo się spytałam ten mówił że byłam w domu. Myślałam że tak było. Pewnego dnia jednak wybrałam się do szpitala. Przechodziłam obok ogródka w którym siedziała babcia. Skinęłam machinalnie głową jakby z przyzwyczajenia. Wtedy właśnie ta starsza pani pokręciła głową. Przez to wróciła mi część wspomnień. Byłam na tyle ostrożna że robiłam coś o czym nikt nie wiedział. Używałam kodu. Ta staruszka była na tyle miła że mi pomogła. Zawsze w poniedziałki i czwartki przechodziłam obok jej domu i się z nią witałam. Umówiłam się że jeśli mnie nie zobaczy to znaczy że coś się stało. Gdy nie będe o niej pamiętać to wyprali mi mózg. No i stało się. Nie pamiętałam jej. Zaprowadziła mnie do swojego domu i powiedziała wszystko co ja jej powiedziałam. Uważała że niedługo przed zniknięciem się bałam. Nie wiedziała jednak dlaczego ale zabroniła mi brania leków od psychologa. Jedyne co mam teraz to sny. Są przepełnione bólem, krzykami i krwią. Nie wiem co oznaczają. Jednak staruszka mówi że niedługo odzyskam wspomnienia. Ja jednak chyba nie chcę wiedzieć o tym o czym zapomniałam.

---

   

Jungkook

Przytaknąłem głową po czym położyłem ją na swoich kolanach.
-Boję się... - szepnąłem. Dawno z kimś nie rozmawiałem,a ona wydaje się dość miła. Mocniej zacisnąłem ręce na kolanach.
Dobrze mówię po angielsku. Na szczęście,bo inaczej bym się nie mógł porozumieć. Wątpię,że ktoś tu zna koreański.
Muszę wyglądać okropnie... Nie spałem od prawie miesiąca. Nie licząc tych 4-5 godzin kiedy już naprawdę opadałem ze zmęczenia. Ale nie mogę spać. I w śnie czeka mnie horror i nie wiem czy ktoś w nocy może mnie ''przypadkiem'' nie zabić.

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Jane Carter

Spojrzałam na chłopaka. Boi się? No przecież... On jest w obcym miejscu otoczony w swoim mniemaniu wrogami. Spojrzałam na niego. Był taki kruchy. Delikatnie wyciągnęłam w jego stronę rękę ale zatrzymałam ją w połowie drogi. Przecież chyba mi nie ufa. Spojrzałam na niego jeszcze raz. Nie nie mogę. Odgarnęłam jego włosy z czoła i pogłaskałam po policzku. Nie mogłam się powstrzymać.
- Wiesz każdy się boi. Jedni mniej drudzy bardziej. Są różne rodzaje strachu ale trzeba je w jakiś sposób przezwyciężać. Ja boję się zasnąć bo cały czas śni mi się jeden sen. Jest on pełen, krzyków, trupów, krwi i głosów które szepczą. Z każdym dniem ten sen staje się coraz bardziej wyraźny. - wszystko przez to że nie biorę przypisanycg leków tylko codziennie wyrzucam gdzieś pastylkę. Trudno jest mi oszukiwać mamę ale jej nie ufam. Prawie nikomu nie ufam.

---

   

Jungkook

Poczułem ciepły dotyk jej dłoni na policzku. Spojrzałem na nią tylko kątem oka po czym przymknąłem oczy spoglądając w dół.
Przytaknąłem głową kiedy skończyła. Pewnie wymazali jej pamięć,a brała udział w wojnie. Westchnąłem cicho. Jej dotyk był jedyną przyjemną rzeczą,która spotkała mnie od wielu lat.
Prawie,że zasypiałem. Jungkook ogarnij się... Nie możesz spać. Wtedy znów powrócą koszmary.
Rozluźniłem lekko ramiona i już nie ściskałem tak mocno kolan. Nadal się trząsłem ale przy niej czułem się dziwnie bezpieczny. Położyłem głowę na kolanach bokiem tak aby ją widzieć spod podkrążonych,przymrużonych oczu...

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Jane Carter

Był strasznie wychudzony i w dodatku zmęczony. Współczuję mu. Jednak czuję się tak jakbym potrafiła to rozumieć jakby ja sama bała się przebywać między tymi ludźmi Delikatnie się do niego przybliżyłam. Nie chciałam go przestraszyć. Był taki... No powiedzmy... Nie wiem jak to określić jednak chyba go lubiłam. No może nie tak samo jak Tavisa jednakże był chyba fajny. Gdyby tylko się więcej uśmiechał. Podkuliłam nogi i oparłam się o ścianę.
- Wiesz co mi pomaga? Czekolada, gorąca kąpiel i czytanie przed snem... Tak najbardziej to pierwsze. - zaśmiałam się. Zawsze kochałam słodycze ale odkąd mam te sny cały czas muszę coś wżerać. Koleżanki mi zazdroszczą bo ja tak dużo jem a mam idealną figurę. Eh... Mama mówi że tato miał tak samo. Nigdy go nie poznałam. Jednak mam nadzieję że nic nie straciłam.

---

   

Jungkook

Gdy dziewczyna usiadła w kącie prostym do mnie westchnąłem cicho (nie wiem jak to nazwać XD). Spojrzałem na nią.
-To nie takie proste.... - szepnąłem zdławionym głosem. -Szczególnie tutaj... -dodałem jeszcze ciszej spoglądając na pokój,który przypominał bardziej celę w więzieniu niż pokój. Ciemno,brudno... Jednym słowem idealne miejsce dla jeńca wojennego. Tak się czułem. Spędziłem dwa lata żyjąc wśród gruzów i o dziwo gdy mnie znaleźli to nie zabili na miejscu. Pozabijali nawet azjatów,którzy mieszkali w Europie. Zaprowadzili ich na otwartą przestrzeń i rozstrzelali.
Na odwrót było z europejczykami i amerykaninami mieszkającymi w Azji. Im kazali wrócić do swoich krajów.

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Jane Carter

Spojrzałam na niego i skinęłam głową. Fakt. Jakbym siedziała w więzieniu nagle do mojej głowy wpadł genialny pomysł szybko do niego podskoczyłam i z wielkim uśmiechem powiedziałam:
- Jednak mogę zgłosić potrzebę przeniesienia przez pogorszenie zdrowia pacjenta. No i sama względem urazów jakich dostałeś mogę wybrać miejsce pobytu. Genialne prawda? Wart jest znać przepisy jakie ciążą na klinice - poczochrałam go po głowie i zjadłam kolejną czekoladką. Genialna ja. Wiedziałam że kiedyś przyda mi się ta wiedza ale nie myślałam że w takiej sytuacji. Ech jednak ja nie chciałam czytać tych głupich praw. No cóż to Tavis mnie do tego zmusił. No i dzięki mu za to. Przytule go gdy opuszczę chłopaka.
- A mozesz mi powiedzieć jak masz na imię? -zapytałam no fakt nie znam jego imienia. To dziwne. Jednak co ja się dziwie po tym co przeżył.

---

   

Jungkook

-Mówili,że dopiero jak skończy mi się trauma pourazowa to znajdą mi rodzinę zastępczą i dopiero wtedy stąd wypuszczą... Czy jakoś tak... - szepnąłem cicho. Nie rozumiałem do końca co mieli na myśli mówiąc ''trauma pourazowa'' Może po prostu jestem głupi...
Westchnąłem na jej drugie pytanie. Przełknąłem ślinę.
-Jeongguk Jeon (전정국)* - szepnąłem - Ale mów mi Jungkook**... Będzie prościej wymówić.... - dodałem znów ciszej.
Nie miałem siły nawet mówić.

* czytaj - dżeonguk dżeon
** czytaj - dżungkuk

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Jane Carter

Spojrzałam na niego z ukosa i zaczęłam grzebać w pamięci. Nie to się nie zalicza czyli nadal jestem na pozycji uprzywilejowanej. No tak, raczej... Hm... No tak, tak. Na to wygląda.
- Um... No ale coś pościemniam że nie wyjdziesz z traumy przez ten pokój bo on wszystko pogłębia. Jungkook... Okej zapamiętam! -no cóż przynajmniej znam już jego imię. To połowa sukcesu. No cóż... Chyba na więcej nie mogę liczyć. Spojrzałam prosto w jego smutne ślepia. Jak on mnie rozczula. Znowu pogłaskałam go po policzku. Nie mogłam się powstrzymać. Miał taką smutną mordkę.

---

   

Jungkook

Westchnąłem cicho. Znów poczułem jej dłoń na policzku. Jej delikatne palce gładziły moją skórę.
Miałem chwilę aby w tych ciemnościach lepiej się jej przyjrzeć. Długowłosa szczupła blondynka o złotych oczach. Była całkiem śliczna. Westchnąłem.
Była taka czysta. Ja na swoim ciele mam mnóstwo blizn,a na brzuchu tą ranę,która może się w każdej chwili otworzyć. Tak wiem jestem idiotą ale nie powiem im o tym. Oj napewno nie. Jej może zaufam ale tym ludziom w mundurach - nigdy....

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Jane Carter

Uśmiechnęłam się szeroko i pocałowałam w chłopaka w czoło. Potem oparłam głowę i ścianę i się mu przyglądałam.
- Chcesz żebym z tobą została dłużej czy wolisz być już przeniesiony? - potrafiłam si€ targować w ciągu około trzech godzin byłby w nowym pokoju. Biedactwo. Traktują go prawie jak zwierzę. Jak tak można? Przecież on też jest człowiekiem jak każdy z nas. Powoli zaczynam podejrzewać że sprzeciwiłam się jakiemuś ważnemu rozkazowi albo nie... Nie powinnam o tym myśleć. Wspomnienia wrócą i wtedy się dowiem.

---

   

Jungkook

Poczułem delikatny pocałunek na czole. Była jak mama... Troskliwa i miła...
-Obojętnie... - szepnąłem cicho ledwo mówiąc - A.... będziesz przychodzić czasem...? -dodałem jeszcze ciszej trochę chrypliwym głosem.
Naprawdę miałem dość tego wszystkiego,gdyby ona nie przyszła to pewnie za kilka godzin bym się złamał i błagał o zabicie...
Wpatrywałem się w nią czekając na odpowiedź.

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Jane Carter

Uśmiechnęłam się szeroko i poczochrałam go po głowie. Chyba mnie polubił. To dobrze bo się bałam że tak się nie stanie. Pewnie Tavis czeka na zewnątrz. On zawsze czeka.
- Tak nawet od razu gdy załatwię sprawę z przeniesieniem. No i zostawiam ci czekoladę. - uśmiechnęłam się i wstałam. Wzięłam moją torbę i otworzyłam drzwi. Stanęłam no progu i znowu odwróciłam sie w stronę chłopaka. Pomachałam mu na pożegnanie i zamknęłam drzwi. No i mój przyjaciel stał oparty o ścianę. Podeszłam do niego i się do niego przytuliłam. Łzy popłynęły mi po policzkach. Współczuję chłopakowi.
- Pójdziesz ze mną do kierownika muszę omówić sprawę przeniesienia. Proszę. - szepnęłam i mocniej się wtuliłam w chłopaka. Zawsze był dla mnie opoką. To on myślał trzeźwo i zawsze był przy mnie. Znamy sie od dzieciństwa i nie wyobrażam sobie życia bez niego.

---