Link do zewnętrznego obrazka

Odetchnąłem z ulgą, słysząc jej słowa. Objąłem ją, po czym mocno przytuliłem. 
- Nawet nie wiesz, jak się cieszę. Nie chciałbym cię stracić - powiedziałem delikatnie, po czym pocałowałem ją w czoło. Może jest starsza, bardziej doświadczona i na pewno potężniejsza, ale w tej chwili  była po prostu zagubiona. Czułem, że potrzebuje podpory.
- Coś wymyślimy. Na pewno. Dobrze się czujesz? - zapytałem troskliwie i wykorzystując fakt, ze jestem od niej nieco wyższy, pogładziłem ją po włosach.

Ostatnio zmieniony przez Alexanda (11-12-2013 o 16h47)

---

Shiloh Gracia

Uśmiechnęłam się. Nie podejrzewałam że jest taki opiekuńczy. Chociaż chyba słyszałam jakiś podtekst... Nie, wszystkiemu zaprzecza to że mnie pogłaskał po głowie. To dziwne. Nigdy nie myślałam że ktokolwiek wykona taki gest względem mnie. Jednak nie chciał mnie stracić... Kojarzy mi się to tylko z jednym. Nie no moje rozumowanie jest teraz trochę inne niż wtedy kiedy byłam aniołem. Wtedy było czyste a teraz doszukuję się w niektórych czynach i słowach drugiego dna. To ciekawe.
- Um... Raczej tak średnio będę musiała się przyzwyczaić. Wiesz... Postrzegam teraz świat inaczej. - on mnie pocałował w czoło a ja się nie zarumieniłam. Cud! Nie no bycie upadłym ma swoje plusy. Szkoda tylko że nie zmienił mi się kolor włosów. W czarnym byłoby mi bardziej do twarzy. Chwila... Co ja gadam? Lepiej jeśli zachowam resztki rozsądku. Będzie to jednak w obecnej sytuacji trudne zadanie.

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (12-12-2013 o 05h24)

---

   

Armada Luckster

Wszystkim nagle poczerniały skrzydła. Nie mówię, żeby mi to przeszkadzało, było mi to obojętne. Niektórzy byli ciągle pocieszani i to tak, że od tej dobroci robiło mi się niedobrze. Poczułam się niepotrzebna, dlatego jak gdyby nigdy nic wzięłam z ziemi moją kosę i poszłam do miasta. Zabawa była przednia, to prawda, ale niezbyt lubiłam, gdy ktoś mnie ignorował, jak było zresztą ciągle. Cóż, nic się na to nie poradzi. Nie będę żebrać o jakiekolwiek zainteresowanie.
Jako, ze demony potrafią być dla ludzi niewidoczne, wkroczyłam bezceremonialnie do jednego z domów. Wyglądało na to, że ma dość bogatych właścicieli, co jeszcze bardziej mi się spodobało. ,,No, to się zabawimy!" pomyślałam, po czym weszłam do dużego salonu, w którym siedziała jakaś dziewczyna. Miała rude włosy i niebieskie oczy. Całkiem niezła, muszę przyznać! Oj oj, dziewczyno, a może by cię tak opętać?
Nie myśląc długo, weszłam w jej ciało. Skręcała się z bólu, gdy wdzierałam się w jej duszę. Jakie to było przyjemne patrzeć, jak cierpi! Czemu tego tak dawno nie robiłam? Zapomniałam, jaka to świetna zabawa!
Nagle usłyszałam głosy i ujrzałam ludzi wbiegających do pokoju.
- Azura? Azura, co ci jest? Azura, dobrze się czujesz?!
- Taaak, czuję się znakomicie - odpowiedziałam, patrząc na nich z przymkniętymi oczami.


Wygląd Azury - http://mjv-art.org/pictures/get_image/86479-1024x768-wana+-+hakudaku+mamire+no+houkago+(game)-girl-game+cg-blue+eyes-red+hair.jpg

Ostatnio zmieniony przez milandra (11-12-2013 o 20h43)

Dotarłem do domu, czułem co stało się z aniołami z inkwizycji. Jednak ważniejsze dla mnie było sprawdzić czy Dora jest bezpieczna. Podczas całego tego zamieszania to o nią martwiłem się najbardziej, nie o Shil czy resztę o moją wspaniałą Dorę, wiem że reszta sobie poradzi, a za nią byłem odpowiedzialny. Gdy wystąpiłem z nieba zrozumiałem że uczucia które tam panują są zupełnie inne niż te ziemskie, w tym świecie Dora nie była moją uczennicą, była kimś więcej niż tylko uczniem. Zakuło mnie w mostku gdy zobaczyłem że jest cała i zdrowa i przytula Arashi... co przytula Arashi.
-Co tu się dzieje? Czyżby niebo spadło Wam na głowy?Arashi dobrze sie czujesz? Miałaś jakieś kłopoty, powiedz kto cię skrzywdził a utnie sobie pogawędkę z moim mieczem
Chyba zacząłem traktować je jak rodzinę, w sumie chyba tak się zachowują normalne ludzkie rodziny, troszczą się o siebie. Nie zasługuje na miano demona skoro odczuwam pozytywne uczucia co do innych istnień.

Link do zewnętrznego obrazka
- Na pewno, Arashi. Obietnica to obietnica - powiedziałam cicho a ciepło, kiedy poczułam, że zasypia mi na kolanach. Wyglądała tak... Niewinnie, jak nie Demon. I pomyśleć, że jeszcze dziś rano z pewnością pałała do mnie nienawiścią... Ułożyłam ją na łóżku, kiedy wchodził Daniel.
- Spokojnie, wszystko pod kontrolą. Od teraz ja będę ją chronić. - powiedziałam zdecydowanie, wymuszając na mych skrzydłach, by lekko pojaśniały, dając znać Araelowi, że jej obiecałam. - Mów lepiej, jak sytuacja?

---