-Słuchaj kojarzysz tego faceta co się z nim spotykałam kilka lat i co zmarł on miesiąc temu?-zapytałam. Często bywałam tu z nim na kolacji a siostra wiedziała o pogrzebie i była tam ze mną. Miałam łzy w oczach. Nie wiedziałam jak jej to powiedzieć. Było mi ciężko cokolwiek przez gardło przemówić.
-Jest szansa ze jestem w ciąży-powiedziałam  i łzy mi spłynęły po policzkach.
-Ale nie jest to pewne moje sprawy mi się przesuwają a na teście wyszło ze jestem ale wolę zrobić jeszcze jeden. Maż może?  Kojarzę że kupiłaś całą tonę ich jak byłaś z trzecią w ciąży. -powiedziałam

---

Miyu

Nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Mama z ciocią poszły rozmawiać o sprawach dorosłych i wiem,że mnie tam nie zapraszały. Siostra sprząta taty nie ma i co mam robić. Weszłam na górę wprost do swojego pokoju. Wspinając się na stołek zdjęłam z szafki moją ukochaną szmacianą lalkę i zaczęłam z nią tańczyć i cicho śpiewać.

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Edmund Middleton

Wszyscy zaczęli wychodzić ze swoich pokoi i po chwili w jadalni zaroiło się od ludzi. Przynajmniej dla niego była to skrajna liczba. Oczywiście, nie miał nic do spędzania czasu z rodziną. Przynajmniej dopóki nie ma tu teściowej, jest dobrze.
Zjadł śniadanie, rzucając okiem na gazetę, którą rano kupił. Nie było w niej nic ciekawego, więc po zrobieniu w myślach krzyżówki wyrzucił ją do pojemnika na papier w pomieszczeniu gospodarczym. Od jakiegoś czasu próbuje namówić całą rodzinę by solidnie segregowała śmieci, ale nie idzie im to najlepiej.
Posprzątał większość rzeczy po śniadaniu, ogarnął kuchnię i z kubkiem świeżej mocnej kawy poszedł do swojego gabinetu. Miał w nim rozpoczęty, a wręcz prawie skończony, model żaglowca. Pracował nad nim chyba od miesiąca, ale dopiero w wakacje mógł na poważnie się nim zająć.
Założył okulary na nos i począł babrać się w kleju. Jednocześnie włączył radio, jednak na tyle cicho by słyszeć czy nikt nieproszony nie wchodzi do domu.

Babcia

Dochodziła dwunasta. Z łazienki można było usłyszeć cichy śpiew, suszarkę do włosów oraz pralkę. W pewnym momencie wszystko jednak umilkło. Przez kilka sekund trwała cudowna cisza która została okrutnie przerwana gdy drzwi do łazienki otworzyły się i z hukiem uderzyły w ścianę. Z zaparowanego pomieszczenia wyszła Babcia.
-Oto ja, piękna, cudowna, aktywna i z wyglądu młodsza od swoich córek Baaabciaa! Dziadku! Zbieraj kręgosłup, kluczyki i ogórki kiszone! Jedziemy do córci na obiadek!
Założyła kapelusz na głowę i przejrzała się w lusterku. Aby zawsze wyglądać młodo i pięknie musiała przez niemal trzy godziny dziennie smarować się różnymi kremami, nakładać różne podkłady i duużo tapety. Ale cóż to była za satysfakcja gdy ludzie myśleli że jest matką swoich wnuczek..
-No ile mam jeszcze czekać, Dziadku!

---

Miyu

Wszyscy byli zajęci sobą... A ja? Podbiegłam do szafki i zaczęłam wykładać z niej ubrania. Postanowiłam się ubrać w coś co mi się podoba. Nie wychodziło mi to. Ciągle wkładałam w nie w te rękawy co trzeba ale po jakiś 30 minutach szarpania się udało mi się w pełni ubrać. Stanęłam przed lusterkiem. Nie wiem co podkusiło mamę żeby mi to kupić. Pobiegłam kogoś poszukać.

Link do zewnętrznego obrazka

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Diana

Zatkało mnie. To przecież... Zakryłam sobie usta rękami i spojrzałam na siostrę. Nie wiedziałam co powiedzieć. Szybko jednak pobiegłam na górę i zaczęłam grzebać po szufladach. Gdzie ja to wsadziłam! No przecież nie mogły od tak zniknąć. Znalazłam je dopiero w pudełku na dnie szafy. Wzięłam kilka i szybko zbiegłam na dół. Gdy w końcu dotarłam dałam je mojej siostrze i wepchnęłam ją do łazienki. Rozejrzałam się po pokoju. Zauważyłam Miyu. Podeszłam do niej i zapytałam:
- Chcesz się ze mną pobawić? Jak ślicznie wyglądasz! Ojejku trzeba ciebie pokazać tacie - musiałam jakoś się ogarnąć. No dobra. Jednak wyglądała tak słodko pocałowałam ją w czółko i poprowadziłam w stronę piwnicy. Tak nazywałam to miejsce bo było tam wszystko. Muszę w końcu wywalić niepotrzebne rzeczy. Nie lubię tego jego gabinetu. W dodatku cały jest w kleju. Powstrzymałam się aby nie wybuchnąć śmiechem. Wyglądał jak dziecko.
- Edmund zobacz jak nasza córeczka jest piękna!- uśmiechałam się przy tym ale mój wzrok mówił jeśli nie pochwalisz to umorduję. Jestem odrobinkę zaborcza. Jednak inne rzeczy cały czas zaprzątały mi głowę.  Moja siostra w ciąży... Nie! To nie możliwe! Jak to mogło się stać? Muszę czymś się zająć a nie mam na razie ochoty na ten durny projekt.

Ostatnio zmieniony przez Miju-chan (17-10-2013 o 15h46)

---

   

Miyu

-Tato! - zaśmiałam się wesoło i podbiegłam do niego. Złapałam go za rękę i uśmiechnęłam się szeroko. - Pobawisz się ze mną? - spytałam ciszej wyciągając w jego stronę rączki.

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Amelia
Skończyłam sprzątać.Poszłam do pokoju i zastanawiałam się co porobić.Wyjełam z szufladki karty do gry i wysypałam wszystkie na podłogę.Mam zamiar zbudować zamek z kart.Usiadłam po turecku na podłodze i powoli zaczęłam budować zamek.Teraz potrzebuję ciszy,żeby się skoncentrować.

Zrobiłam test. Wyszlo mi pozytywne. No cóż co mogłam zrobić trzęba się z tym pogodzić. Ogarnęłam twarz i wyszłam z łazienki. Poszłam do salonu. Usiadła na kanapie. Zamknęła oczy. Jak matka się o tym dowie to mnie rozsadza pytaniami. Ale jest i pozytywną strona. Nie będę już szka chodź se sobą sobie nie rwdse w co dopiero z dzieckiem. Ale mam siostrę i rodzinie jakoś damy radę.


Wybaczcie  że krótkie i z błędami ale s telefonu pisze.

---

Edmund Middleton

Właśnie przyklejał niezwykle mały element, gdy do pokoju wparowała żona. Malusieńka listewka przyczepiła się o jakieś dwa minimetry w złą stronę, ale jego od razu zaczęło to razić w oczy. Jęknął, westchnął i ściągnął okulary, odwracając się na krześle do familii. Wytarł przy okazji ręce w jakąś szmatkę.
- Sama się tak pięknie ubrałaś? - uśmiechnął się. Dla niego osobiście nie było jakoś wyjątkowo "pięknie", ale takie różowe, dziewczęce rzeczy w ogóle do niego nie przemawiały. Jednak Miyu wyglądała trochę jak mały aniołek. Chciał się nią nacieszyć, nim wkroczy w ten okres buntu jak reszta córek. - Chyba nie mam wyboru - podniósł ręce zrezygnowany. - Pobawię się. Co chcesz porobić? Może chcesz pomóc mi zasadzić tuje? Albo wymienić wycieraczki w samochodzie? Albo wyczyścić filtr w zmywarce? - mówił, jakby to były najciekawsze rzeczy na świecie, i to jeszcze idealne miejsca do zabawy dla czteroletniego dziecka.
Wziął dziewczynkę na rączki i całując jeszcze żonę w policzek, wyszedł z pokoju.

Diana

Uśmiechnęłam się do męża i westchnęłam. Zamknęłam za sobą drzwi i ruszyłam w stronę salonu. Moja siostrunia była naprawdę przybita.To nie fair. Usiadłam obok niej i wzięłam jej dłoń. Chciałam jej dodać otuchy. Szkoda że on nie żyje.
- Urodzisz dziecko czy podasz aborcji? - zapytałam wprost. Jednak obojętnie co wybierze będę przy niej i pomogę jak tylko będę mogła. Biedaczka. Ja nigdy nie myślałam że moja siostrunia zajdzie w ciąże ale dziwne rzeczy się zdarzają.

---

   

-NO urodzę. -powiedziałam i uśmiechnęłam się.
-Ale będzie ciężko. Będę mogła nadal tu przyjeżdżać?-zapytałam. Przytuliłam się do siostry jak mała dziewczynka.
-Tylko nie mów nic mamie.

---

Diana

Uśmiechnęłam się i pogłaskałam ją po włosach jak małą dziewczynkę. Nie chciałam jej zawieść. Przechodziła teraz przez trudny okres.
- Nie martw się nie powiem. Możesz przyjeżdżać kiedy chcesz kruszynko - zachichotałam. Gdyby któraś z moich córek tu przyszła... Oj nie lepiej nie będę o tym myśleć. Najważniejsza na razie dla mnie jest siostra. To zabawne że ja mając dwadzieścia lat zaszłam w pierwszą ciąże a ona dopiero po trzydziestce.

---

   

Amelia
Już kończyłam domek z kart.Jednak dostałam sms'esa i musiałam wstać,a przy tym zniszczyć moją wspaniałą budowlę.Patrząc na karty leżące na podłodze westchnęłam.Zerknęłam na telefon,żeby zobaczyć kto napisał.To był Oliver.Szybko przeczytałam sms'esa.
-Układałam domek z kart,ale go zniszczyłam.A ty?-napisałam i wysłałam.Postanowiłam zobaczyć co się dzieje w domu.Złapałam telefon i wyszłam z pokoju.
-Ktoś żyję?-krzyknęłam schodząc na dół.Naprawdę,chyba nie mam co robić.

Amelia
-Jak chcesz to przyjdę.-wysłałam i się rozejrzałam po domu.Było cicho.Ruszyłam do kuchni i wzięłam ciasteczka z górnej półki.Potem ruszyłam do salonu i włączyłam telewizję.Moje skakanie po kanałach skończyło się tak,że zaczęłam oglądać jakieś kreskówki.No to ruszam w wir kreskówek.

Amelia
Spojrzałam na telefon.Wstałam,wyłączyłam telewizor i ruszyłam w stronę drzwi.Nałożyłam buty i już miałam wychodzić,ale coś mi się przypomniało.Szybko poszłam po ciasteczka,które zostawiłam w salonie,a dokładniej na fotelu.
-Wychodzę,a jak coś to dzwonić!-krzyknęłam na cały dom,żeby każdy mnie usłyszał.Wyszłam z domu i zaczęłam iść w stronę domu Oliviera.Mam nadzieje,że ucieszy się,że przyszłam i że przyniosłam ciasteczka.

Amelia
Gdy drzwi się otworzyły weszłam do środka i uśmiechnęłam się ciepło.
-Siemka.Jak tam chorowanie?-powiedziałam i dałam Olivierowi paczkę ciasteczek.Sama mogłabym je zjeść,ale zrobię raz wyjątek.Albo kilka razy.Może w dalekiej przyszłości...

*Jestem śpiąca,a nie mogę usnąć.Jak coś źle zrozumiałam to przepraszam