Nina1709 nie spamuj, psujesz nastrój i wg całą dyskusję ._.

ZAŁOŻYCIELKA MA SUPER PANDĘ *^*

No to moje zdanie: przyjaźń istnieje, o ile oboje są zainteresowani swoją płcią. W innym bądź razie, jeśli naprawdę są blisko, zaczną się gubić w swoich uczuciach i nie będą umieć rozróżnić w tym "miłości" albo "przyjaźni". Albo przynajmniej jedno z nich. No chyba, że to jakieś luźniejsze przyjaźnie a nie takie "friends forever" to tak, istnieje.

Przyjaźń damsko - męska istnieje.
Ja przyjaźnię się w sumie z 4 chłopakami i w żadnym z nich jak dotąd się nie zakochałam

A ja jestem innego zdania.
Jak już to miłość
Sama jak byłam w szóstej klasie nie miałam żadnych przyjaciół ,bo wszyscy byli zakochani i za mną latali!!!!
Aż 1 dnia 1 mnie pocałował ale umiał. Pamiętam to do dziś.

KupMiCiastko, ale przyjaźń działa w dwie strony Ty mogłaś się nie zakochać, ale nie wiesz, co czuje druga osoba... Ja też miałam wielu przyjaciół, po czym wychodziło na to, że dla nich jestem więcej niż przyjaciółką... Eh.

Przyjaźń damsko-męska istnieje, ale pod kilkoma warunkami, np. jest się dziewczyną najlepszego kumpla, albo jest się psiapsiółą siostry, jedno z przyjaciół jest homoseksualne, ew. jest się współlokatorką, lub też widziało siebie nawzamem od najgorszej strony...
W sytuacji, kiedy jest to szczeniacka znajomość dwójki kolegów z ławki, albo paczki z jednego osiedla/ulicy wszystko może potoczyć się bardzo różnie... Nawet, jeśli jedna ze stron o niczym nie wiedziała.

Bardzo chciałabym wierzyć w przyjaźń damsko-męską pod warunkiem, że cel takiej znajomości zostaje od razu sprecyzowany i jasno określony (choć wiadomo jak to w praktyce bywa). I gdyby po czasie nie okazywało się, że coś ktoś do kogoś... a wiadomo, że jeżeli przyjaźń ludzi heteroseksualnych obojga płci jest bliska to różne rzeczy mogą wyniknąć. Tym bardziej, jeśli jest się współlokatorką czy siostrą najlepszego kumpla, bo wtedy intensywność kontaktu jest duża. Czas weryfikuje rodzaj relacji

Naga, wiesz, moim zdaniem intensywność, czy częstotliwość kontaktu nie ma znaczenia. Raczej chodzi o zwykłą chemię, która albo pojawia się od razu i jest dobrze ukrywana przez jedną ze stron - wtedy przyjaźń jest bardzo interesowna, albo po prostu jej nie ma - i wtedy jest najlepiej.
Ale zgadzam się, że zawsze czas wszystko weryfikuje.

Pixies napisał

Otóż ja, osobiście i jest to tylko moje zdanie - Nie wierzę w przyjaźń damsko-męską. Chyba, że jedna z osób jest homoseksualistą.

A czy homoseksualizm sprawia, że kobieta przestaje być kobietą, albo mężczyzna przestaje być mężczyzną? No właśnie... Logicznie rzecz biorąc: skoro zakładamy, że istnieje przyjaźń pomiędzy kobietą a gejem czy też między mężczyzną a lesbijką, to zakładamy istnienie przyjaźni-damsko męskiej. Czyli de facto wierzymy w nią, a co do warunkowania, to czy nie warunkuje się często samej definicji przyjaźni? "Przyjaźń jest wtedy, jeśli jedna osoba ufa drugiej na zabój", "Przyjaźń istnieje, ale pod warunkiem dwustronnej przyjaźni", "Przyjaźń istnieje, o ile osoby mają wspólne zainteresowania"?

Ostatnio zmieniony przez Nayina (11-02-2014 o 22h07)

Na 100% istnieje bo ja mam bardzo dużo przyjaciół chłopaków.
Ale nie jestem taka że zadaje się tylko z chłopakami tylko lubię z nimi spędzać czas bo wtedy się nie nudzę.

Na pewno istnieje - sama miałam kiedyś dwóch ,,męskich" przyjaciół . Z jednym w dalszym ciągu utrzymujemy kontakt. Z tym drugim już niestety nie, zaczęliśmy się od siebie oddalać po tym, jak okazało się, że dla niego to nie tylko przyjaźń. Siłą rzeczy trudno nam było wtedy się dalej przyjaźnić.

Ostatnio zmieniony przez animalsik4 (20-06-2014 o 22h12)

wdg taka przyjaźń może istnieć i nie zawsze musi kończyć się jak w niektórych filmach miłością. Nawet uważam że taka przyjaźń damsko-męska jest lepsza od tej damsko-damskiej 

Przyjaźń damsko-męska? Czy ja wiem.... Miałam takiego przyjaciela. Przyjaźniliśmy się jakieś 2 lata. No a później... wpadłam, zakochałam się w nim. Jak się okazało on we mnie też. Każda moja przyjaźń z chłopakiem kończy się miłością.

Ja też mam dobrego kolege

Jak dla mnie, to jest tak, że ta przyjaźń jest zawsze weryfikowana przez uczucie jednej ze stron. I albo tak się ciągnie w kółko, albo się kończy...

Istnieje. Gorzej jak jedna osoba zakocha się w drugiej...

W sumie, to ja się wdałam w przyjaźnie damsko-męskie.
Więc jest to możliwe.

To ja tak tylko rzucę, że crushowałam chłopaka, bo myślałam, że mnie podrywał, a według niego to było przyjacielskie zachowanie...
W każdym razie, wyszło na to, że poprzez wracanie razem ze szkoły (mieszka na przeciwko mnie od kilku lat i nawet jako dzieciaki się przyjaźniliśmy, lol) i kilka odwiedzin u niego, zaprzyjaźniliśmy się i totalnie przestałam czuć coś więcej. XD Głównie dzięki temu, że on jest tak głęboko zakochany w swojej dziewczynie, że nie potrafiłabym stanąć między nimi.
Chociaż jego dziewczyna i tak była zazdrosna, gdy przez kilka godzin spacerowaliśmy albo siedzieliśmy w parku i on jej nie odpisywał. XD
Niestety, jak to często bywa, skończyliśmy szkołę w tym roku i od tego czasu napisał do mnie może ze dwa razy. '-' A ja, jak to ja, nie chcę się narzucać.

Też mam super przyjaciela. Połączyła nas głównie muzyka i tak zaczęliśmy rozmawiać jeszcze więcej i więcej i teraz na grach spędzamy najwięcej czasu wspólnie i dzięki jednej stronie słuchami muzyki wspólnie xD On miał dziewczynę, ja nadal mam chłopaka i każde z nas dobrze o tym wie zresztą i tak ciągle jest podkreślane, że każde z nas traktuje się jak rodzeństwo i tyle.
Nie każda przyjaźń damsko-męska musi być dlatego, że któraś ze stron coś do drugiej czuje, po prostu można się dobrze dogadywać i tyle. Okej gorzej jeśli potem przerodzi się w coś więcej, ale to niczego od razu nie skreśla xD

Przykro Ziółko trochę D: Ale i tak będziesz/widujesz go skoro mieszka na przeciwko nie?

Prawdę mówiąc, nie. Widziałam go raz, przez okno. Siedział na balkonie. XD Albo nie ma życia, bo gra na konsoli, albo już wyjechał do Anglii, bo tam ma iść do szkoły. '-'

To trochę niefajnie, że już się nie odzywa :< Ale możesz przecież też sama napisać czasem, to nie jest wcale narzucanie się w takim wypadku, a przynajmniej dowiesz się co i jak.

Ostatnio zmieniony przez nelumi (29-07-2016 o 16h31)

Właśnie, z przyjacielem to nie jest tak jak z chłopakiem, do którego tak właściwie nie powinno się pisać pierwszym. Do przyjaciela zawsze można.


Ja wierzyłam w przyjaźń damsko-męską i nadal ciut wierzę. Ale ja niestety straciłam mego przyjaciela przez byłego (na szczęście) już chłopaka, który obwiniał go o nasze zerwanie. A ja go zostawiłam, ponieważ był egoistą i chciał tylko jednego, krótko mówiąc szukał dziewczyny do łóżka... Groził mu, nie dawał spokoju, mój przyjaciel nie wytrzymał presji, miał też dość swoich problemów i po prostu można by powiedzieć, że machnął na to ręką... Nie jest to tak proste jak się wydaje, a mi wciąż na nim zależy, nie widziałam go niemal od dwóch miesięcy, a serce wprost pęka mi z tęsknoty...