Lyskian pokazywał jej sarkofagi, które kiedyś zamknięto tym językiem i którym po dziś dzień nikt nie odważył się tworzyć z powodu straszliwości klątw, jakie mogła kryć nawet jedna sylaba w języku Anth'karya.

Strona 209

Uśmiech Raskai na moment przeniknął przez obraz, jakby to był sen, potem uniosła dłonie i ledwie położyła je na liniach rysunku, jego magia zaczęła spływać do jej ciała.

Strona 131

Potem Verus uklęknął przy Carvenie.

Strona 699

"Czarodziej, ma się rozumieć, również o tym wiedział, ale udawał, że nie wie."

Strona 5?

Księżyc wisiał niby srebrzyste lustro nad ulicami Paryża.

Strona 50

Mia w milczeniu szła obok Lyskiana wzdłuż baraków, wrogie spojrzenia ześlizgiwały się po niej, a ona wsłuchiwała się w język, który brzmiał surowo jak tajemnica zbliżająca się do niej, to znów oddalająca w tańcu, tylko po to, by jej pokazać, że nigdy nie zdoła jej zgłębić.

Strona 216

Bezskutecznie bronił się przed uczuciem wstydu, jakie nim owładnęło, i właśnie zamierzał się odwrócić, kiedy nagle lampa pod stołem zaczęła mrugać.

Strona 313

"Bo akta zawierają tylko dość enigmatyczny wpis o przeprowadzeniu przez pana nielegalnej praktyki medycznej jeszcze przed otrzymaniem dyplomu i doprowadzeniu pacjenta do, cytuję, "ciężkiej choroby"."

Strona 79?

Ostatnio zmieniony przez dead-charlotte (04-10-2016 o 22h29)

Kolory kredy natychmiast zapłonęły, a gdy kręgi narysowane na łupku buchnęły bezgłośnym płomieniem, formułki zaklęć uniosły się w górę i rozżarzyły się czarnym blaskiem.

Strona 235

Była dziwaczką w czarnym ubraniu, podziwianą wprawdzie, ale oglądaną trochę tak jak zwierzę w zoo.

Strona 273

Zarówno gitara, jak i głos nagle umilkły.


Strona 41

"Niezupełnie, sarkali drudzy."

Strona 248?