Postanowiłam napisać wiersz. Wiem, że go nikt nie skomentuje, ale no trudno. Tym razem dział dobry, więc pewne osoby (których nazw nie podam) nie muszą się czepiać. Wiersz jest BIAŁY (bez rymów), bo nie umiem rymować. I bez interpunkcji. W razie jakby co: Nie róbcie kopii mych wierszy bez mej zgody. Są moje i wymyślane na poczekaniu.

No to zaczynamy:

To się zaczęło tak dawno
Tylko najstarsi to pamiętają
Byłam wtedy młoda i głupia
Ale czy to ma jakieś znaczenie?

Kłócimy się bez powodu
Nic nie widziałaś
Lecz ktoś Cię o tym poinformował
Czy nie możesz mi zapomnieć?

Tyle razy przepraszałam
Tak bardzo żałuję
Chcę wybaczenia
Ale czy ktoś mi wybaczy?

Nie bądźmy wrogami
Chcę przyjaźni a nie nienawiści
Wydawałaś się przyjazna
Czemu tak być nie mogło?

Zamknięta na wieży
Tak wysokiej tak niedostępnej
Siedzę sama bez nikogo
Ktoś mnie uwolni?

Jestem tutaj sama
Nikogo tu nie ma
Chcę przyjaźni nie nienawiści
Ale czy ktoś chce być moim przyjacielem?

Taki se wiersz, wymyślony na poczekaniu. Komentujcie i w ogóle.

Ostatnio zmieniony przez KanapkaczusHighus (17-01-2016 o 15h22)

Powiem, że Ciekawy. Myślę, że te osoby, których nazw nie podasz (chyba wiem o kogo chodzi ) nie zaczepną Cię w tym temacie.
Dział CHYBA jest ok. Chyba, bo im chodziło o twórczość, a pisanie wierszy też jest chyba twórczością.
Więc, wiersze pisze bardzo zwięźle podobne do Twoich. Również białe, bo chyba Bóg nie obdarzył nas rymowaniem
Czuje w tym wierszu takie piękne wibracje, takie smutne i jednocześnie dające do myślenia, a ją lubie się zajmować interpretacją wierszy :3
Może i jest 'wymyślony na poczekaniu' ale ma w sobie to coś, te taka mała iskrę do pisania wielkich dzieł. Myślę że powinnaś dalej pisać...
Tylko nie w osobnych dyskusjach, myślę że ciąg dalszy powinien być pod tym co pisalas, a nie w oddzielnych tematach :3
Moja ocena 7/10 i powodzenia, pisz dalej c:

Ostatnio zmieniony przez Klepsydraa (08-01-2016 o 21h35)

Dziękuję. Jak tylko mnie coś zainspiruje to napiszę.

Ok. Spróbuję. "Zbyt blisko" zainspirowany piosenką "Dead bite", konkretniej tylko tytułem.

Biały i bez interpunkcji.
Ok., zaczynamy:

Byłyśmy tak daleko
A teraz jest tak blisko
Zbyt blisko
Jak to powiedzieć?

Tak blisko
Twój trujący uśmiech
Nie podchodź bliżej
Rozumiesz?

A jednak
Znowu podchodzisz
Coraz bliżej
Co chcesz zrobić?

Zamknięto mnie na tej wysokiej wieży
A miesiąc później przyszłaś Ty
Nie po to by mnie uwolnić
Więc po co?

Zbyt blisko podchodzisz
Czuję ten Twój trujący uśmiech
Już Cię kojarzę
Czyżbyś była Trującą Zmorą?

A więc to Ty
Nie Ciebie tu chciałam
Skoro mnie nie uwolnisz
To po co przyszłaś?

Taki se wiersz też na poczekaniu. No, więc komentujcie i takie tam.

Ostatnio zmieniony przez KanapkaczusHighus (09-01-2016 o 11h34)

Dziękuję. Piszę ten wiersz, bo czuję się jakbym była w sytuacji bez wyjścia. Czyli jak na zamkniętej wieży pełnej czarnych kryształów śmierci (uniemożliwiają używanie magii dobrym ludziom, a ja zła nie chcę być).

ey kto powie jak przejść 7 misje  prosze nierozumiem jej a to jest mój 1 dzień grania XD 

Ostatnio zmieniony przez motylka12 (09-01-2016 o 12h06)

motylka12,takie pytania zadajemy w dziale FAQ,upominam.

Jeju, kolejne dzieło, szczerze? (Nie, okłam mnie >.<) Jakoś strasznie nie mogłam się doczekać aż coś na piszesz, a to jest takie.... Kurde, uwielbiam te Twoje takie powtórzenia, takie które chcą na coś zwrócić uwagę, albo odciągnąć uwagę od innej akcji która się tam dzieje, taka tajemniczość..
"Znowu podchodzisz coraz bliżej (...) Zbyt blisko podchodzisz." Jakby właśnie trzeba było się skupić na tym, ale zaraz jest "Twój trujący uśmiech (...) Czuje Twój trujący usmiech" To jest takie pełne... Tajemniczości, jakiegoś głębszego sensu, coś czuje że będę to dluuugi czas interpretowac
Z drugiej strony dajesz mi pewne inspirację, to na opowiadanie, to na inne wiersze, tak jakby Twoje wiersze w mojej głowie tak się porozchodziły do innych zakamarków i nagle w mojej głowie tak dużo weny >.<
Nie sądziłam że kiedyś spotkam kogoś kogo wiersze aż tak mi przypadną do gustu, proszę nie przestawaj pisać ;©; /

Ostatnio zmieniony przez Klepsydraa (10-01-2016 o 04h29)

Dzięki.
Jakiś czas temu w quizie na bestach wyszło mi, że najlepiej na polskim to mi wychodzi pisanie wierszy. Z tego co mówisz 1. raz się nie pomylili.

Dobra próbuję: "Prawda"

Powiedziałam Ci prawdę
Powiedziałam jak było
Uciekłaś przerażona
Czyżbyś nie chciała znać prawdy?

Ty nie byłaś prawdziwą Trującą Zmorą
Ona by nie uciekła
Przyszłaś by mnie zranić
Ale dlaczego?

Nie byłaś przy tym
Nie widziałaś tego
Nie słyszałaś tego
Więc czemu?

Już wiem kim jesteś
Już wiem dlaczego przyszłaś
Już wiem czemu uciekłaś
Ale czemu nie powiedziałaś?

Nie powiedziałaś jak bardzo Cię zraniłam
Tyle lat żyłam w niewiedzy
Tyle lat myślałam że jestem niewinna
Czemu to się tak okrutnie stało?

Taki se wiersz. To komentujcie i w ogóle.

Ostatnio zmieniony przez KanapkaczusHighus (10-01-2016 o 09h39)

Całkiem dobrze Ci to idzie c:
Fajnie, że masz tyle chęci i zapału do tworzenia nowych wierszy!
Życzę powodzenia, obyś dalej rozwijała się w tym kierunku. :)

Dzięki. Fajnie jest czytać takie miłe komentarze.

Ten ostatni chyba najbardziej chwycił mnie za serduszko
Druga, trzecia i czwarta zwrotka tak trochę mi nie przypadły do gustu, może zbyt dużo powtórzeń, jakoś jak czytam na głos, nie lubie mówić jednego słowa przez długi czas. I to tak jeszcze wiedziałam ze zmarszczonymi brwiami, a po przeczytaniu ostatniej zwrotki takie oderwanie i nagle oświecenie "Ahaaaa, już rozumiem! D: Dobreeee!"
Serio, może na początku to takie sobie, ale jak się cały przeczytać to serio, takie epickie, że aż nie wiem jak to wyrazić, możesz być pewną że masz już jedną stałą klientke w czytaniu Twych wierszy. 

Ostatnio zmieniony przez Klepsydraa (10-01-2016 o 18h24)

O, dzięki moja "klientko do czytania wierszy".

Nie no. Kolejna inspiracja.:
"Tyle tego"

Odeszłaś tak prędko
Zaczęłam się nudzić szybko
Postanowiłam pójść do okna
Czy bałam się widoku za oknem?

Tak i to strasznie
Bałam się pustki
Zobaczyłam tyle pięknych rzeczy
Czy mogę w nie uwierzyć?

Z jednej strony
Przepiękny sad miłości
Pełny owoców dobra i życzliwości
Czy można ujrzeć coś piękniejszego?

Jednak z drugiej strony
Może pełne nienawiści
Boli na sam widok
Czy kiedykolwiek zobaczę coś gorszego?

Te dwie skrajności
Jedna piękna
Druga straszna
Jak one mogą być w tak blisko?

Mimo iż staram się
Patrzeć na tę pierwszą
Czuję w sobie drugą
Dlaczego?

Odchodzę biegiem od okna
Do mojej ciemni
By nie patrzeć na tę sytuację
Czemu mnie nie uwolnisz z tej wieży?

Ciąg dalszy nastąpi jak nastąpi inspiracja przy kompie. A, wie ktoś przypadkiem jakich ja środków stylistycznych używam? Z polskiego mam 4 i tych środków nie czaję w ogóle.

Ostatnio zmieniony przez KanapkaczusHighus (10-01-2016 o 20h11)

Piekny wiersz, taki zyciowy. Mo bo w sumie taka jest prawda, ze za oknem sa wlasnie takie dwa widoki.

Co do tych srodkow to zauwazylam na pewno;
- epitety (okreslenia rzeczownika) - sad milosci, owoc dobra.
- Pytania retoryczne -takie ktore chca zwrocic na cos uwage
- Paradoks - cos jest sobie przeciwne cos jak np. Zimne ognie, bo ogien nie moze byc zimny, tak samo tu, za tym oknem jest piekno i hmm, strach nawzajem sie wyklucza

Raczej nic tam wiecej nie widze na pierwszy rzut oka, nie ma tam metafor, uosobien co bardzo upieksza wiersz, jest taki prosty, ze nie ma zbyt wiele sroskow stylistycznych Ale moge sie mylic, a nie chce mi sie wyciagac zeszyt z polaka >.<

Dziękuję. To spróbuję kolejny wiersz.:
"Zbyt szybko"

Położyłam się na łóżku
Jednak
Ta nuda była zbyt wielka
Co miałam zrobić?

Znowu do okna podeszłam
Widok morza nienawiści
Nie był już tak bolesny
Ale jak tak szybko?

Zauważyłam stworzenia
Wyglądali jak ludzie
Ale jakoś tak dziwnie
Co to może być?

Przyjrzałam się
W morzu były szkaradne syreny
A w sadzie piękne służące
Czyży niedaleko był zamek?

Chyba był
Ale to chwilę potem
Przestało być istotne
Czy ktoś się tego spodziewał?

Piękne służące
Wchodziły do morza
I zmieniały się w syreny
Ale po co?

Już wiem
Na horyzoncie widać dziewczynę
Na kamieniu siedzi biedna i samotna
Co syreny chcą jej zrobić?

Pluskają na nią
Wodą nienawiści
Po chwili biedactwo się topi
Czemu jej to zrobiły?

Jednak dziewczyna walczy
Dla siebie samej
Taka silna
Ale czy na pewno przetrwa?

Była taka silna
Jednak nie wytrzymuje
Zmienia się w syrenę
Czy będzie taka jak one?

I to jeszcze jak
Chlapie nienawiścią jak leci
A była taka silna i piękna
Czemu złe syreny zabrały jej siłę i urodę?

Odchodzę od okna
By przejrzeć się w lustrze
Zestresowana idę powoli
Co chciałam tam zobaczyć?

To co zobaczyłam przeraziło mnie
Wyglądałam jak tamta dziewczyna
Przed przemianą w syrenę
Czyżbym nią była?

Już pamiętam
Topiły mnie
Ale jestem tutaj
Co mnie uratowało?

No, no, na poczatku nawet cos mi sie zrymowalo ale nie pamietam co x.x
I tak samo jak we wczesniejszym wierszu, tak czytam i troche takie "kurde, o co chodzo, czemu tak,odbiegła od tematu?" i po koniec znowu takie oswiecenie >.<
Wczesniej myslalam ze umiesz pisac dobre wiersze, a teraz.jestem tego w.100% pewna. Te takie uosobienia syreny i potem te.takie wyjasnienie,.ze to bylo niby takie odzwierciedlenie i po prostu no... Moim zdaniem ten wiersz to strzał w 10

Dzięki. Jak tylko coś wymyślę to napiszę.
EDIT: Spoko, próbuję.
"Tajemniczy bohater"

Skoro mnie utopiły
Nie mogę tu teraz stać
Ubrana w tę piękną suknię
Kto mnie ocalił?

Do tej pory
Nie mogę w to uwierzyć
Przecież to niemożliwe
Prawda?

Długowłosa blondynka
Ubrana w piękną białą suknie
Coś mi w tym ubiorze nie pasuje
Tylko co?

Już wiem
Ta korona z czaszek i nienawiści
Muszę ją zdjąć
Ale jak skoro się nie da?

Chciałabym porozmawiać
Z moim wybawcą
Poznać go kimkolwiek jest
Kiedy on przyjdzie?

Podchodzę do okna
Widzę syreny
Znowu topią ludzi
Kto ich zatrzyma?

Nadal patrzę
Tym razem na sad
I na służące
Czemu się przemieniają w takie zło?

Liczę
Na lepsze jutro
I mego bohatera
Ale czy oni przybędą?

Ostatnio zmieniony przez KanapkaczusHighus (15-01-2016 o 14h29)

Ten wiersz jest już trochę mniej ekscytujący niż tamte, jednak interpretowana go ponad 9 godzin x.x
Lubię rozmyślac i ten wiersz ma w sobie coś takiego ze daje do myślenia. Jakby właśnie zachęcał do myślenia nad nim.
Ogólnie piszesz bardzo tajemnicze wiersze >_< takie z drugim dnem, takie zwykłe , a jednocześnie takie piękne. Bardzo mi się takie podobają 
Życzę dużo weny i oby tak dalej :3

Dzięki. Tajemnicze powiadasz?

Próbuję. "Przeklęta korona"

Nie mogę patrzeć
Na siebie w lustrze
Przez tą przeklętą koronę
Jak ją zdjąć?

No dobra
Chociaż spróbuję się przebrać
Bo ta korona nie pasuje do sukni
Jest coś pasującego do tego okropieństwa?

Otwieram szafę
Tam wszystkie identyczne suknie
Długie białe ze złotym pasem i zakończeniami
Nie ma nic innego?

Podchodzę do okna
Wściekła na syreny
Korona strzela do nich czarną magią
Co to było?

Syreny zaczęły się topić
W morzu nienawiści
Ale coś mnie odrzuciło od okna
Co się właśnie stało?

To pewnie jakieś zaklęcie
Nie zniszczyło wszystkiego
Ale jednak mnie trzyma na wieży
Jak to pokonać

Już rozumiem
Ta korona mnie na wieży trzyma
Trzeba zniszczyć jej części po kolei
Ale jak?

Taki kolejny wiersz. Nie znam się na nich w ogóle.

Teraz widzę, że każde Twoje wiersze mają powiązania.
Jak większość pisze wiersze, który każdy jest od siebie różny. Zależy od weny, a Twoje są ze sobą powiązane historią. Temu się nad nimi tak długo zastanawiam, bo wszystkie wiersze mają swój koniec, a u Ciebie ciagle tego końca brak, bo piszesz coś nowego.
I znów te głębokie refleksje :3
Nie do końca się nad nim zastanowiłam, bo musiałam skomentować i nawet odrobinę widać, że się nie znasz ^^" Ale próbujesz i to jest plus, bo to Ci właśnie pomaga te wiersze "utrzymać", temu są takie piękne. A kiedy masz nadzieję, że ktoś inny skomentuje Twoje wiersze, tu znowu ja XD
Cóż, podoba mi się Twoja... hmm prostota? Nie obraź się tylko xD dla mnie to coś takiego niezwykłego, bo jak ja się staram napisać wiersz, wychodzi gówno, a jak Ty piszesz nie znając się na nich w ogóle, to wychodzi coś tak... wspaniałego ^^
Zazdro

Po prostu piszę historię wierszem, bo ErinBlack nie pozwala pisać opowiadań krótszych niż 40 linijek, a ja się nie znam na opisach.
Tak, te wiersze to 1 wielka historia.

"Złamane serce"

Me serce
Jest już białym proszkiem
Nawet nie czerwonym
Kto ma z tego przyjemność?

To złamanie
Tak bardzo
Boli
Jak to przetrwać?

Jest już wieczór
Syreny i służące
Poszły spać
Czy ten widok nie jest piękny?

Patrzę na ten
Piękny krajobraz i
Nie mogę przestać
Czemu jestem tu uwięziona?

To tak strasznie
Boli
Ledwo stoję
Czy ktoś mnie uwolni?

Nie mogę ustać
Idę do łózka
Próbuję zasnąć
Czy to czekanie kiedyś się skończy?

Zasypiam
Śnię o wolności
To taki piękny sen
Czy doczekam jego spełnienia?

Ostatnio zmieniony przez KanapkaczusHighus (18-01-2016 o 19h07)

Ciekawe, bardzo spodobal mi sie moment "Patrze na krajobraz i nie moge przestac." Nie wiem czemu, tylko, tak... Dale do mysle, co tam widzi, ze nie moze przestac, albo cos ją przytłacza patrzac tam, co czuje po za tym złamaniem i bólem przez to ze jest wieziona w tej 'wieży'. Ogolnie mam tak fuzo pytan do kazdego wersu, nawet we wczesniejszych, ale sama probuje na nie znalezc odpowiedz. Pewnie przyczyna tego jest brak opisów. Nie wiele wiemy o otoczeniu i nie wiemy jak mamy go sohie wyobrazac. Jest malo przezyc wewnetrznych, a bylo ny fajnie czytac tak, by wczuc sie w te osobe, zeby niemal byc na jej miejscu.
Ale oczywiscie niczego nie wymagam, jak mowilas,nie znasz sie na pisaniu wierszy, temu to rozumiem. A ze lubue rozmyslac, to daje mi jeszcze wiecej frajdy, ze moge pomyslec... Pozastanawiac sie nad wszystkim.
Pisz dalej, moze rozwiniesz w sobie te perełke, ktira masz

Dzięki. Przynajmniej moje niezdolność do opisów się na coś przydała XD


"Po drugiej stronie barykady"

Tęsknie za czasami
Gdy razem
Biegaliśmy po podwórku
A Ty?

Teraz siedzę sama tutaj
Myśląc o Tobie
Czekam tu na Ciebie
Gdzie jesteś?

Od tamtej kłótni
Minęło tyle lat
A Ty nie zapomniałaś
Wybaczysz mi kiedyś?

Stoimy po
Przeciwnych stronach barykady
A mogło być inaczej
Kiedy się pogodzimy?

Jestem zamknięta na wieży
Sama
Gdybyś tu tylko była
Ale czy byłabyś moją przyjaciółką?

Wróć do mnie
Niech będzie jak dawniej
Tęsknię za Tobą
Ale czy ty za mną też tęsknisz?

Przyjdź tu
I uwolnij mnie
Pogódźmy się
Ale czy tego chcesz?

"Chcę uciec"

Gdybym uciekła
Po pierwsze
Pobiegłam bym do Ciebie
Przyjęłabyś mnie?

Chcę uciec
Do Ciebie
Ocal mnie
Wybaczyłabyś mi?

Znowu coś się dzieje
A ja nie mogę
Przy tym być
Opowiesz mi co się dzieje?

Idę
Do innego okna
Patrzę na pole
Czemu dopiero teraz?

Rolnicy pracują ciężko
Podchodzą do nich dziewczyny
I krzyczą
Za co?

One to pewnie szlachcianki
Chcą dobrych owoców pracy
Ale rolnicy dobrze robią
Czemu dziewuchy krzyczą?

Kolejny obraz
Nie do zniesienia
Na który patrzę
Kiedy mnie uratujesz?

"Najgorsza noc"

Stałam w nocy
Sama na balkonie
Tęskniąc za Tobą
Kiedy przyjdziesz?

Nagle
Coś się dzieje
Ktoś wlatuje do mnie
Kto to może być?

TO TY
Tęskniłam za Tobą
Nareszcie przyszłaś
Ale co próbujesz zrobić?

Atakujesz mnie
I z tej
I z tej
Dlaczego?

Nie rozumiem
To boli
Chciałam się pogodzić
Nie wybaczyłaś mi?

Nagle krzyczysz
Po chwili się orientuję
Co Ty zrobiłaś
Czemu dopiero teraz?

Nienawidzę Cię
Korona pęka
Jestem wolna
Ale czy to nie miało trochę inaczej wyglądać?

Uciekam z wieży
Nie gonisz mnie
Zatrzymuję się
Co się tak właściwie stało?

Uciekam przez pustynie piaszczystą
Wieża znikła
Nigdy tu morza nie było
To co było?

Ostatnio zmieniony przez KanapkaczusHighus (06-02-2016 o 16h24)

Piękne wiersze. Nie mogę uwierzyć, że wymyślasz to na poczekaniu. Ja nawet zwrotki w gidzinę nie umiem wymyślić. XD

Wczoraj tak bardzo napisałam 5 wierszy, że musiałam się wyżalić Ryuu.
Ja po prostu mam dosyć bujną wyobraźnię i z niczego wymyślam chore historie.
I dzięki za komplement

No i prawdziwa końcówka:
"Przyjaźń na zawsze"

Uciekałam
Nagle
Dogoniła mnie
Ale jak to?

Powiedziała że
Tęskni za mną
Że nie opuści mnie nigdy
Ale czy mówi prawdę?

Też tęsknię za nią
Nie chcę zła i nienawiści
Chcę przyjaźni i dobra
Jak to się zakończy?

Wybaczyłam jej
Ona wybaczyła mi
Uciekamy razem
Czy to się dzieje naprawdę?

Biegniemy do domu
Razem
Przez pustynię piaszczystą
Czy to koniec?

Ostatnio zmieniony przez KanapkaczusHighus (06-02-2016 o 16h19)