Dziewczyna 4
Imię i nazwisko:Oliwia Zając
Wiek:16
Zainteresowania:Jazda konna,taniec,pisanie opowiadani,opieka nad zwierzętami
Charakter:To zależy.Oliwia od zawsze jest optymistką.Często się uśmiecha i umie poprawić każdemu humor.Dla przyjaciół stanie w obronie.Jak ją wytrącisz z równowagi poznasz jej złą stronę.Złośliwą i bezczelną.W głębi jest wrażliwą panienką.
Zdjęcie:
Link do zewnętrznego obrazka
Zdjęcie konia:
Link do zewnętrznego obrazka
Imię konia:Śnieżka
Dyscyplina jeździecka:Wyścigi

Jechałam autem,gdy zobaczyłam akademie.Samochód zwolnił,więc otworzyłam drzwi,odpięłam pasy i wyskoczyłam.Ruszyłam przed siebie,ale w pewnym momencie wpadłam na kogoś i upadłam na ziemie.
-Oj.Przepraszam.-powiedziałam próbując wstać.

Przyjechałem do akademii godzinę temu i właśnie wychodziłem ze stajni po zakwaterowaniu mojego konia. Zauważyłem jak dwie dziewczyny na siebie wpadają i z trudem powstrzymałem się od śmiechu. Wyszczerzyłem jednak zęby i z wielkim uśmiechem podbiegłem do niech, były zakłopotane.
-Hej ślicznotki, pomóc wam ? - zapytałem po czym wyciągnąłem ręce do obydwu z nich.

Przed akademią obok mnie i tych dwóch dziewczyn zebrała się całkiem duża grupa, ale dość szybko się rozeszli. Zostałem tylko ja i Amy. Spojrzałem się na nią i wesoło powiedziałem:
-A takk w ogóle to się nie przedstawiłem. Jestem Wiktor - po czym szybko dodałem:
-No nic, muszę lecieć do mojej klaczy. Może później pogadamy - puściłem jej oczko i pobiegłem do stajni

-Hej mała - powiedziałem. - Jak tam ? Pasi ci nowy boks ?
Venus odpowiedziała radosnym rżeniem. Nawet nie ma pojęcia jaką wielką przyjemność mi sprawia. Pobiegłem do siodlarni; przy moim siodle stało duże, szare pudełko z napisem "Venus". Otworzyłem je i wyjąłem z niego jedno jabłko dla siebie i jedno dla mojej klaczy. Gdy wychodziłem byłem zamyślony, nie mogłem doczekać się pierwszej jazdy i nie zauważyłem dziewczyny, która najwidoczniej weszła gdy ja byłem w środku i chciała wejść do siodlarni. Przewróciłem się na ziemię i zacząłem się śmiać. Wyszczerzyłem jak zwykle moje zęby i powiedziałem :
-Sorki ślicznotko - dziewczyna dziwnie się na mnie patrzyła. Widząc jej zakłopotanie zapytałem:
-Yyyy... Jabłka ? - znów uśmiechnąłem się najmilej jak potrafiłem, wstałem i wyciągnąłem w stronę dziewczyny rękę w której trzymałem to jabłko, które nie upadło na ziemię. Zdawało mi się że kojarzę jej twarz. To chyba jedna z dziewczyn która stała przed akademią obok mnie pomyślałem.

Ostatnio zmieniony przez Sidera (04-06-2013 o 16h54)

Po wycieczce po okolicy,którą sama sobie zrobiłam udałam się do stajni.Byłą większa niż u mnie w mieście.Spacerowałam po stadni i szukałam boksu,gdzie jest mój koń.
-Gdzie on jest?-powiedziałam cicho do siebie i przyśpieszyłam w kroku.

mogę jeszcze jako chłopak?

---

Można jeszcze ?

Dziewczyna nadal nic nie powiedziała. Byłem ciekawy dla czego. Może była nie śmiała ? Patrzyłem na nią z nieco zaciekawioną miną. Minęła mnie uderzając mnie z barku w ramię. Była widocznie poirytowana. Podniosłem jabłko i wyszedłem z siodlarni. Podszedłem do boksu Venus i wszedłem do środka. Przytuliłem się do niej i słuchałem jej spokojnego bicia serca. Klacz stała spokojnie, co jakiś czas odwracała głowę w moją stronę.
-Chyba mała jazda nam nie zaszkodzi ?
Klacz radośnie zarżała.
-Uznaję to za tak - uśmiechnąłem się i znów ruszyłem do siodlarni. W środku już nikogo nie było. Na jedna rękę wziąłem siodło i ogłowię a w drugą chwyciłem czaprak i zestaw do czyszczenia konia. Dochodziłem do boksu Venus gdy nagle zza rogu wyszła, szybkim krokiem wyraźnie podenerwowana dziewczyna. Patrzyłem na nią i poczułem coś dziwnego, coś czego nigdy wcześniej nie czułem. To było coś w stylu myszy biegającej po żołądku. Nieeee... nie, nieee! To się nie dzieje pomyślałem. Bałem się że to może być jednak to. Rzuciłem wszystko i pobiegłem za nią.
-He...He...Hej! Zaczekaj! - krzyknąłem...
Niestety dziewczyna mnie nie usłyszała. Ehhhh... nie, muszę się otrząsnąć Pomyślałem. Postanowiłem zająć się Venus. Po chwili moja klacz była już gotowa, czysta i osiodłana a jej grywa i ogon były zaplecione w warkocze. Wyglądała cudnie. Wyprowadziłem ją ze stajni i pogalopowałem w nieznana mi stronę. Po kilku minutach drogi zwolniłem do kłusa i wjechałem w cudny, kwitnący na biało las. Cudnie się czułem. Powietrze było bardzo świeże. Zwolniłem do żywego stępa i zamknąłem oczy. Uniosłem głowę wyżej i zaciągnąłem powietrze pełnymi płucami. Gdy ta siedziałem Usłyszałem ciche "Cześć". Otworzyłem oczy i trochę się wystraszyłem. Co prawda nie wstydziłem się tego ale to było dziwne uczucie.

-Hej Aniu - uśmiechnąłem się szeroko. - Też postanowiłaś pojeździć i zapoznać się z terenem ? Tu jest cudnie co ? - Byłem w bardzo dobrym nastroju...

Ostatnio zmieniony przez Sidera (04-06-2013 o 20h43)

- Twoja klacz też ślicznie wygląda. Może po jedziemy nad jezioro? - zapytała Anna.
- Dzięki, nieźle się namęczyłem nad tymi warkoczami. Venus nie lubi zaplatania jej ogona i czasem próbuje kopać - zaśmiałem się. - A co do przejażdżki to chętnie. Jest tu jakieś jezioro ? Dopiero wyjechałem ze stajni i jeszcze nie zdążyłem się rozejrzeć - To otoczenie działało na mnie bardzo pozytywnie. Zdawało mi się że zaczynam emanować szczęściem. Cieszyłem się też że nie będę jeździł całkiem sam. Znaczy sam... w końcu mam moja ukochaną Venus ale niestety ona po mojemu nie mówi.
-To w takim razie prowadź Aniu - śmieszyło mnie to zdrobnienie, nie wiem czemu.Wyszczerzyłem tylko jak zwykle swoje białe kły i ruszyłem za Anna w stronę bardziej oświetlonej polany...

Ostatnio zmieniony przez Sidera (05-06-2013 o 15h32)

Przyglądałem się Annie z zaciekawieniem. Widziałem że co jakiś czas odwracała wzrok w moja stronę. Byłem ciekawy co jej chodzi po głowie. Po kilku minutach drogi dojechaliśmy nad jezioro. Było przepiękne. Rozpościerało się pomiędzy wielką aleją a małe lejące się od niej strumyki przecinały drogę zasłonięte drobnymi mostami. Zwolniliśmy do stępa a następnie zatrzymaliśmy się. Ja zsiadłem pierwszy i Podszedłem do konia Ani. Wciągnąłem do niej rękę i z uśmiechem zapytałem:
-Może pani pomóc ? - Anka troszkę się zarumieniła po czym podała mi swoją delikatną, małą dłoń i zeskoczyła z konia. Podeszliśmy do brzegu i wpatrywaliśmy się w taflę wody poruszaną przez słaby wiatr. Ania patrzyła się w wodę ja zahipnotyzowana, ale ani razu podniosła wzroku. Widać że byłą nieśmiała, a ja traktowałem ją jakbyśmy się dobrze znali. Wyciągnąłem rękę za jej plecy, objąłem ją za ramie, przyciągnąłem ją do siebie i wskazałem na wysepkę znajdującą się mniej więcej na środku jeziora.
- Jak myślisz, dalibyśmy radę przejechać przez wodę na tamtą wysepkę ? Nasze konie są chyba dość wysokie ? - dziewczyna widocznie była zaszokowana moim śmiałym zachowaniem. Zarumieniła się a ja natomiast tylko się uśmiechnąłem...

Ostatnio zmieniony przez Sidera (05-06-2013 o 18h46)