Julie Violin

Gdy tylko wyszła trochę oochłonęła z emocji. Wyciągnęła telefon i wybrała numer Joe, jednak chwilę zawachała się nad tym czy dzwonić czy nie.
W końcu ta praca była jej całym życiem. W końcu jednak po małej bitwie w jej głowie postanowiła zadzwonić.
Po trzech sygnałach jej szef odebrał. ~Joe? Mam złą wiadomość... Nie, nie jestem w ciazy... Wiem, że nie powinnam mówić tego przez telefon, ale ja chcę odejść.... Nie mogę zostać... Przepraszam... Nie, moja decyzja jest nie do odwołania... Dobrze, zjawię się w poniedziałek... Dziękuję....
Rozłączyła się, nie przyjął tego za dobrze. Próbował dopytać o szczegóły jednak ona nic nie powiedziała, nie przez telefon.
W poniedziałek ma przyjść i wypełnić papiery. Po tym odejdzie.
Nie chciała wracać do domu, nie z myślą, że wczoraj była tam z Mike. Nie teraz. Nie wiedząc co z sobą zrobić zaczęła bez celu chodzić po mieście.
Wyciągnęła jeszcze raz telefon i zaczęła pisać smsa
"Joe o wszystkim wie. Odeszłam, już się więcej nie zobaczymy "
Chciała go sprowokować. Niech sam się zacznie mu tłumaczyć, a Joe będzie miał odpowiedź.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Po chwili zadzwonił mój telefon. Joe. To nie wróży dobrze, pewnie Julie już do niego zadzwoniła. Ugh, no cóż nie uniknę tej rozmowy.
Odebrałem i już wiedziałem, że mężczyzna nie jest w humorze.
- Tak wiem że odeszła... Tak, wiem czemu... Nie... No co ty Joe ! Chodzi o to że pocałowałem ją, a ona źle zareagowała. Później zachowałem się jak gbur i oto Julie odeszła... Tak wiem Ginger mnie zabije...Mam odejść ? W końcu to przeze mnie... Okey Joe. - powiedziałem i się rozłączyłem.
Mam dać mu czas na przemyślenie i ja sam go potrzebuję. Jeszcze przeze mnie się jego cała firma rozleci i co wtedy ?

GINGER
Podczas gdy szłam w stronę domu Mike'a natknęłam się na Julie. Byłam wściekła na ich obojga. Pociągnęłam Julie za ramię w stronę ławki i kazałam jej usiąść.
- Nie, nie jestem za wezwaniem mojego brata. Mimo to wiem co się między wami wydarzyło... Wiem Julie, że masz problemy aby to zrozumieć, Jednak uwierz mi. To co on ci mówił było prawdą... Jemu na Tobie zależy. Nie widzisz tego ? - zapytałam.
Swoją mocą syrenki zmanipulowałam jej emocjami i uspokoiłam ją aby się tak nie miotała i była w stanie myśleć.

---

Julie Violin

Na jej drodze stanęła Ginger. Dlaczego oboje mają tendencje do bycia w złym miejscu i o złym czasie? Na jej słowa lekko się skrzywiła.
~Nie widzę i nie chcę widzieć.
Bo nie chciała. Nie chciała go widzieć, ani mieć z nim nic wspólnego. Nie teraz.
~Odeszłam z firmy.
Powiedziała cicho i wbiła wzrok w ziemię.
To nie tak,że nie zależało jej na tej pracy. Lubiła ją. Ale nie dała by rady przebywać z Mike tyle czasu. Nie po tym wszystkim.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox


Nie wiem czemu to tak przeżywam. Przecież mogę mieć każdą bez żadnego wysiłku.
A zamiast tego myślę o Julie i tych emocjach w jej oczach.
Ja to chyba mam jeszcze dar to niszczenia kobiet. Każda na której mi zależy cierpi.
Zaraz... nie może mi na niej zależeć. To niemożliwe.
To jakby... jakby...  oh no nie wiem. Wiem, że byłoby to niewłaściwe.
Chyba, że... nie ! Nie kochasz jej. Nie kochasz. Nie kochasz.





Ginger
Wzięłam głęboki wdech. Myślałam, że pójdzie z nią łatwiej. Myślałam, że ona potrafi coś czuć.
- Rozumiem cię jednak z całą sympatią mówię, że to głupie. Nie uciekniesz od tego tak łatwo. - powiedziałam i poklepałam ją po ramieniu.
Nic tu nie zrobię. Decyzja należy do niej i nie będę jej zmuszać.
Wstałam już miałam iść gdy powiedziałam.
- Wiem, że pewnie mnie nie posłuchasz. Lecz nie uważasz, że gdyby chciał cię wykorzystać to zrobił by to dawno lub ci nic nie mówił... W końcu niby nie mamy serca jednak nie okłamał cię. Pytanie brzmi czemu ci wszystko wyjaśnił i starałał sie to wyjaśnić. Zastanów się nad tym okej ? - powiedziałam i poszłam do swojego nowego mieszkania.

---

Julie Violin

Słowa Ginger nie wyparły na Julie żadnego większego wrażenia. No może tylko takie małe wrażenie. Ale nic więcej.
Wstała z ławki i nadal nie do końca wiedziała co ma z sobą zrobić. Nie pójdzie przecież teraz do niego. Nie ma po co. A i nadzieję miała, że i on jej się gdzieś nie nawinie po drodze. No bo oni mają taką tendencję do pojawiania się w najgorszych momentach.
Nie mając pojęcia co ma z sobą zrobić powoli udała się w stronę domu.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox


Kiedy nastał wieczór wyszedłem z domu. Poszedłem do swojego ulubionego baru. Tam sobie nie żałowałem drinków. Świat już zaczynał mi wirować, a wszystko wydawało się doskonałe.
W pewnym momencie zachciało mi się czegoś słodkiego. Tak więc wyszedłem z baru i poszedłem szukać cukierenki całodobowej lub sklepu gdzie mogły by być jakieś czekolady.
W końcu udało mi się. Po pokonaniu bardzo chwiejnych 800 metrów zdobyłem paczkę żelków.
Usiadłem na ławce i zacząłem konsumować swoje słodkości.

---

Julie Violin

Wróciła do domu.gdzie resztę dnia przeleżała w łóżku. Dopiero pod wieczór postanowiła jednak wyjść.
Powodem jej wyjścia było głównie to, że była głodna i zjadłaby coś/kogoś.
Tak więc wyszła z domu i udała się na miasto. Było już ciemno tak więc mogła poruszać się bez problemu. Cel szybko został zlokalizowany. Tym razem trafił się chłopak w wieku koło 16-17 lat, który pod kłami Julie bardzo szybko zginął.
Zadowolona tym, że wreszcie w spokoju mogła skonsumować swój posiłek ruszyła z powrotem w stronę domu.
I tutaj jak grzyb po deszczu pojawił się Mike. Nosz k***a jak? Pierwsze co to minęła go, zaraz jednak spojrzała na niego przez ramię i głęboko się zastanowiła.
Był wstawiony. Julie stwierdziła, że nie może mimo wszystko pozostawić go tak samego.
~Wracamy.
Powiedziała do niego i wyciągnęła w jego stronę dłoń. Przecież nie zostawi go w tak założonym stanie samego.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Świat lekko mi się kiwał. Prawo...lewo i tak w kółko. Jedyne co widziałem to kolorowe żelki w papierowej torebce.
Albo miałem zwidy albo Julie przeszła obok. A ona to co tu robi ?!
Wróciła i wyciągnęła w moją stronę rękę. Zaśmiałem się.
- Nigdzie z tobą nie idę. Ty nie chciałaś mi zaufać, porozmawiać ze mną lub nawet spojrzeć na mnie. Więc czemu ja mam zaufać zabójczyni ? Jak Julie Mike'owi, tak Mike Julie. - powiedziałem i rzuciłem w nią żelką.

---

Julie Violin

Nazwał ją mordercą, na co ona tylko przygryzła warge.
Usiadła obok niego na ławce.
~Nie wygłupiaj się. Jesteś pijany, wracamy.
Starała się zignorować ten przydomek, który dostała. Może jak to zignoruje to się od tego odczepi.
Właściwie jak ona go teraz do.domu zaprowadzi? No bo.na ręce nie weźmie. Chyba pozostało jej tylko podtrzymywać go.
Bosz na co ona się godzi.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Usiadła obok mnie. Ona ma chyba rozdwojenie razni. Toż rano na mnie krzyczała i nie chciała znać.
- Spadaj Julie... Nie chcesz mnie znać, pamiętasz ? Nigdzie nie idę. Jeszcze znowu byś mnie obrażała i mówiła że cię wykorzystałem...piłem byś zniknęła. Wiec zrób mi tą przyjemność i idź sobie. - powiedziałem i zjadłem do końca zelki.

Ostatnio zmieniony przez majkel325 (16-05-2015 o 20h04)

---

Julie Violin

Parsknęła śmiechem w jego stronę. Pił aby się jej pozbyć? On to ma jednak problemy.
Westchnęła i zaczęła swój wywód.
~Skoro tak to mogę sobie pójść. Ale jak obudzisz się e czyimś łóżku to mnie nie wiń. Chciałam być miła ale jak nie to nie. Nie zrób tylko nikomu dzieciaka.
Wstała i zrobiła kilka korków. Zatrzymała się i odwróciła się w jego stronę. Jej wzrok wyraźnie mówił: "to twoja ostatnia szansa ". Pytanie teraz jak ją wykorzysta.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Przez nią odczuwam jeszcze większą ochotę upić się. Jak te kobiety na nas działają.
Kiedy zaczęła mówić jaki to jestem ble, zaśmiałem się. Czy według niej umiem robić tylko dzieci innym kobietom ?
Dobrze wiedzieć na przyszłość.
Kiedy wstała już zaczynałem się cieszyć, ale nie ona musiała się obrócić.
No dobra może jednak się zgodzę.
- Okey. Tylko jak zaczniesz mnie dotykać to będę się bronił. I nie przyjmuję później tekstów, że cię dotykałem lub chciałem wykorzystać. Jeśli planujesz takie rzeczy to se odpuść bo nie mam głowy aby się z Tobą kłócić.- powiedziałem i poszedłem za nią.

---

Julie Violin

Wiedziała, że wstanie i pójdzie za nią. Wiedziała to. No bo przecież się obróciła, a to była zdecydowana próba namówienia go. Przecież oczywistą rzeczą było to, że za nią pójdzie. Jest niestety przewidywalny.
Spojrzała na niego. Widać było, że pił. Już nie tyle, że było to czuć, widać również. Miał zaczerwienione lekko oczy, a włosy w nieładzie. Nie no, wyglądał trochę śmiesznie, a jednocześnie dziwnie. W końcu nie często można widywać tak swojego przełożonego.
Ah, no tak. Byłego przełożonego.
~Odeszłam z firmy, ale to już wiesz. Nie martw się o to. Już dawno chciałam odejść i tylko czekałam na dobry moment, tak więc dzięki za pomoc.
Kłamała. Oczywistym było, że nie chciała odejść. Wręcz kochała tę pracę. Tyle, że nie mogła sobie na to dalej pozwolić.
~Słuchaj. Zrobię to tak. Odprowadzę cię, abyś już nigdzie się nie zapodział i zniknę. Prosiłabym abyś  nie dzwonił, nie przychodził, nie próbował się skontaktować. Po prostu się odetnę i tyle.
Mówiła spokojnie starając się akcentować każde słowo, tak aby było wyraźnie wypowiedziane. Nie chciała w tej kwestii niedomówień. Zwłaszcza, że jeszcze parę godzin temu kłóciła się z nim.
Jako, że on i tak jest wcięty, a i to ostatnie spotkanie, pozwoliła sobie go objąć. Nie żeby to była jakaś czułostka. Po prostu po to aby jej się nie przewrócił i utrzymał pion.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Nie mogła już zamilknąć ? Chce mi pomóc, a wyjeżdża znowu z tymi tekstami.
Nawet gdy jestem pijany to mnie denerwuje ta kobieta. Ją powinni zapisać na terapię.
- Mnie chyba Joe i Ginger wywalą. I jesteś okropną kłamczuchą. Pamiętaj, że spojrzałem ci przed chwilą w oczy i że jestem syrenem... Nie musisz mi tego powtarzać. Pamiętam doskonale.- odparłem i zrzuciłem jej ramię.
Dobra wiem, że chce mi pomóc, ale nie teraz.
W końcu doszliśmy pod mój dom. Uścisnąłem jej rękę na pożegnanie.
- Żegnaj panno Violin. Miło było cie poznać i z Tobą pracować. Nauczyłem się od Ciebie czegoś, wiesz ? Aby zacząć być miłym dla ludzi i dawać im drugą szansę. Bo każdy na nią zasługuję...
Po czym sie obróciłem i poszedłem przed siebie. Miała mnie odprowadzić i to zrobiła. Nie mówiła, że mnie zapakuje do środka. I według niej ma teraz zniknąć czyli spokojnie mogę się przejść.

---

Julie Violin

Odprowadziła go, ten jednak chyba nie miał zamiaru iść do domu. Obrócił się i zaczął odchodzić, a jego słowa echem odbiły się w jej głowie. Ej~~! To nie miało tak być~! To ona miała odejść nie on. To ona miała teraz się odwrócić, nie on. Ona miała powiedzieć słowo na pożegnanie, ale on zepsuł wszystko.
Chwilę zawahała się. Impuls jednak sprawił, że martwe serduszko Julie wręcz ponownie zabiło, oczywiście w przenośni. Nagle w jednym momencie zmieniła zdanie. Może nie całkowicie, ale zmieniła.
Gdy ocknęła się z zamyślenia, zobaczyła, że Mike jest już dość daleko i, że już znika za rogiem. Wiele nie myśląc zaczęła biec za nim.
~Mike~!
Wykrzyczała będąc w połowie dystansu. Dogoniła go i stanęła przed nim. Ciężko było złapać jej oddech.
~Masz wiadomość od wczorajszej Julie.
Powiedziała i nie czekając na jego reakcję, złączyła ich usta.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Tak jak myślałem Julie sobie odpuściła. W końcu musiał by się zdarzyć jakiś cud aby zareagowała.
Skręciłem za rogiem. Zmierzałem w stronę kolejnego baru aby dobić swój mózg jeszcze bardziej.
Nagle obok mnie staje zdyszana Julie. Ona chce mnie uderzyć czy jak ?
Bo niby po co innego miałaby tu przybiegać. Aby powiedzieć po raz setny, że to koniec.
Jednak ona tu mi wyskakuje z wiadomością od wczorajszej Julie. Pocałowała mnie.
Pocałunek był delikatny, ale piękny.
Jednak mimo iż byłem wstawiony oprzytomniałem dosyć szybko.
- Pozdrów ją i życz jej powodzenia z Su*ką Julie.- powiedziałem i pogłaskałem ją po ramieniu.
Oboje wiedzieliśmy, że był to pożegnalny pocałunek. Bo niby co ? Zaczeła by coś czuć ? Ha !

---

Julie Violin

Mike odsunął ją od siebie. Jego słowa dobiły już zupełnie wampirzycę. Normalnie miała ochotę wbić sobie kołek i wreszcie dać spokój. To jakie tak naprawdę miał o niej zdanie, dopiero teraz do niej dotarło. Była dla niego zimna, niedostępna. Próbowała się od wszystkiego odciąć, a teraz odczuwała tego skutki. Miała jeszcze nadzieję, że takiej opinii nie miał o niej każdy.
~Mike....~Zaczęła i spuściła wzrok w dół. Otarła łzę, która zaczęła spływać jej po policzku.~Przepraszam. Nie odejdę. Zostanę. Proszę, nie zostawiaj mnie teraz. Proszę. Ja tak bardzo przepraszam. Mike.
Jego imię wypowiadała tak jakby z wyrzutami do samej siebie. Dobrze wiedziała, że to wszystko jej wina. Mówiąc to kręciła przecząco głową. Dziwne. Wyglądało to tak jakby ocknęła się z snu i wreszcie po raz pierwszy coś poczuła. Czuła, że łzy z jej oczu się przelewają.
~Mike...Powiedz coś.
Uchyliła lekko usta i próbowała uspokoić oddech. Wiedziała, że teraz on odejdzie i ją zostawi.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox


Co się stało z tą kobietą...Nagle Julie zaczęła chyba odczuwać emocje. To dosyć dziwne i niespotykane. Szybko użyłem kolejnej sztuczki syrenek i szybko wytrzeźwiałem. Fajnie, co nie ?
Julie nagle spojrzała w dół i zaczęła się tłumaczyć. Ona chyba... O szit ona płakała. Czekałem aż skończy mówić.
Przyciągnąłem ją do siebie i objąłem. Zacząłem ją głaskać.
- Już, już...spokojnie Julie. Jestem tutaj, tak ? Nie wiem na jak długo, ale jestem tu teraz... Jesteś pewna ? Chodzi mi czy na pewno chcesz abym został. Teraz może chcesz, ale jutro ? Wiesz ja na przykład nie chcę w pracy później słyszeć wypuszczanych przez ciebie plotek na mój temat.- powiedziałem.
Tak wiem byłem brutalny, ale ona kiedyś była gorsza. Chcę być pewien zanim cokolwiek zrobię.

---

Julie Violin

Syren objął ją a ona wtuliła się w niego. Wiedziała, że robi teraz źle, jednak nie chciała dopuścić do siebie tej myśli. Starała się uspokoić jednak jego słowa wcale tego nie sprawiały.
Złapała mocniej jego bluzkę/koszulę/cośwcojestubrany i ścisnęła. Przecież po jej reakcji odpowiedź jest chyba oczywista.
~Zostań.
Powiedziała cicho i odsunęła się od niego.
~Przepraszam. Odwołam wszystko u Joe, przeproszę go. Ja odejdę z pracy, to nieuniknione, ale ty musisz tam zostać. Potrzebują cię, ja też.
Zrobiła oddech i kontynuowała.
~Wczorajsza Julie była tą prawdziwą. Przepraszam.
Cały czas przepraszała, a było za co. W końcu ile razy się z nim kłóciła, ile razy zwyzywała. Było za co przepraszać. To dziwne, że dopiero teraz coś w niej pękło i, że dopiero teraz to robi.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Julie złapała mnie mocniej za koszulę. Usłyszałem jej ciche ' zostań ' i uśmiechnąłem się lekko.
Spojrzałem w te jej piękne oczęta. Wiem, że mówi prawdę. Jej jest naprawdę przykro. Wytarłem jej policzki od łez.
- Już skończ, dobra ? Było minęło. Jutro zadzwoni się do Joe, że pomyliliśmy się i tyle. Bo ty tam zostaniesz. A jak będziesz się stawiać to odwiedzi cię wkurzona seryjna morderczyni Ginger. A teraz już się zamknij, słoneczko.- powiedziałem i przyciągnąłem ją do siebie.
Wpierw pocałowałem ją delikatnie, później pocałunki stawały się namiętniejsze.
- Czyli faktycznie cię pociągam ?- zapytałem z uśmiechem i ją przytuliłem.
Chwyciłem ją za rękę i wprowadziłem do swojego mieszkania.
- Jest już późno więc prześpisz się tutaj. Oddam ci moją sypialnię, a sam się kimnę na kanapie.- powiedziałem i pomogłem jej zdjąć płacz.
Sam po chwili zdjąłem buty i płaszcz.

---

Julie Violin

Mike wprowadził ją do mieszkania. To było lekko dziwne. Jakby nie patrzeć jeszcze rano patrzyli na siebie z nienawiścią, a teraz proszę.
Pozwoliła sobie pomóc zdjąć płaszcz, a następnie zdjęła buty. Nie wypada wchodzić do kogoś w butach. Na wspomnienie o odstąpieniu łózka pokręciła przecząco głową.
~Nie. Śpisz ze mną.
Powiedziała i jednak było słychać w tym nutkę jej chłodu jaki zawsze miała.
~To znaczy jeśli chcesz...
Od razu się poprawiła. Musi się przyzwyczaić do innego tonu. Inaczej nic z tego nie będzie.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Zaśmiałem się na jej słowa. Widać, że stara się być miła. To najważniejsze nie ?
Podszedłem do niej i pogłaskałem ją po twarzy. Gdy się nie grymasi jest piękna.
- Oczywiście, że bym chciał. Nie wiem tylko czy wypada... Rozgość się. - powiedziałem i cmoknąłem ją w czółko.
Odsunąłem się i poszedłem do sypialni. Wybrałem jakiś czysty ręcznik i czystą dużą koszulkę. Podałem jej te rzeczy gdy wróciłem do salonu.
- Masz. Koszulkę wybrałem większą by ci było wygodnie. Łazienka jest tam na lewo.- powiedziałem - Chcesz coś specjalnego ? Do jedzenia, picia czy coś ?

---

Julie Violin

Cmoknął ją w czoło na co cicho mruknęła. Od dawien dawna nie miała takich aktów miłości, ani nic podobnego. Można powiedzieć, że od dawna była dla wszystkich zimna i niedostępna. Ale to dlatego, że bała się, że ktoś ją może skrzywdzić. Teraz wie, że to wszystko robiła niepotrzebnie. Ba~! Teraz dopiero poczuła się bezpiecznie. Wiem, to dziwne.
Wzięła od niego rzeczy i podziękowała.
~Czyli ustalone...Nie trzeba. Zwykłej wody?
Nie do końca wiedziała jak ma się teraz zachować. To wszystko było do niej takie nie podobne. Tak bardzo różniło się od ''normalnego'' zachowania, że nie wiedziała co ma z sobą zrobić.
~To ja zaraz wracam.
Powiedziała posyłając mu delikatny uśmiech.
Odeszła w stronę łazienki, weszła do środka, zamknęła drzwi i odetchnęła. Poczuła jak wszystko z niej uchodzi. Poczuła po prostu ulgę.
Rozebrała się i weszła pod prysznic. Jej kąpiel nie trwała długo, w końcu chyba nie wypada siedzieć w łazience godzinę jeśli jest się w gościach.
Ubrana już w jego dużą koszulkę wyszła z łazienki. Całe szczęście była wystarczająco duża, sięgała mniej więcej do połowy uda i mimo, że miała na sobie majtki i tak mogła co nieco odsłonić. A najlepsze jest to, że ten już nie raz ją w bieliźnie widział.
Podeszła do niego od tyłu i przytuliła się. To było dziwne, ale podobało jej się.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Mike Fox

Pokiwałem głową i spoglądałem jak się oddala. Ten jej delikatny uśmiech był lepszy niż jakikolwiek bliższy kontakt.
Kiedy weszła do łazienki ja sam poszedłem do sypialni i powlokłem dodatkową kołdrę. W końcu odrobinę prywatności i przyzwoitości muszę jej dać.
Kiedy to zrobiłem nalałem jej wody do szklanki w kuchni. Wyjąłem z szafki czekoladkę i szybko ją skonsumowałem.
Przyjemny dreszczyk przeszył moje ciało. Jednak poczułem jeszcze przyjemniejszy dreszcz gdy Julie mnie przytuliła od tyłu.
Odwróciłem się do niej przodem i obkręciłem ją.
- Wyglądasz kusząco w mojej koszulce.- powiedziałem z uśmiechem. - Spanie gotowe słońce.
Poprowadziłem ją do sypialni ( ach ta dwuznaczność ) i wskazałem duże łoże z dwoma kołdrami.
Myślę, że jest już zmęczona.
- Panie przodem... Ty się ułóż, a ja pójdę się umyć.- powiedziałem i poszedłem do łazienki.
Zrzuciłem z siebie ubrania i wszedłem pod prysznic. Szybko się umyłem i ubrałem w piżamę.
Moja piżama to bielizna i spodnie dresowe. Jednak nie będę spał bez koszulki przy Julie. Pomyślałaby nie wiadomo co.
Tak więc poszedłem do sypialni i spojrzałem się na Julie. Wyjąłem z szafy jakąś szarą koszulkę i założyłem ją sprawnie.
- Widzisz specjalnie dla ciebie zakładam koszulkę do snu.- powiedziałem i wszedłem pod swoją kołdrę.

---

Julie Violin

Normalnie to za to "słońce" zrobiła by mu krzywdę, ale teraz jakoś wcale nie miała na to ochoty. Ba~! Nawet komentarz o koszulce wydawał się wcale nie taki zły. Oj Julie co się z tobą dzieje.
Odprowadziła go wzrokiem i usiadła na łóżku. Zastanawiała się nad tym co teraz będzie. Nie minęła jednak długa chwila gdy Mike wrócił, a ona odrzuciła te myśli.
Przez chwilę mogła zobaczyć jego nagi tors, na co uśmiechnęła się pod nosem.
Dopiero teraz ułożyła się, a twarzą zwróciła się w jego stronę.
~Mike... Czy my jesteśmy razem?
Zadała naprawdę głupie pytanie. Naprawdę bardzo głupie. Ale co się dziwić po wampirach, która właśnie zaczęła żyć?

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~