Ucieszona poszłam wymyć ręce, a gdy już skończyłam usłyszałam pytanie Niki.
Wybiegłam szybko z łazienki i powiedziałam:
- To piesek Agatki, nowej lokatorki! Mieszka w piwnicy.
Następnie opowiedziała rodzeństwu wszystko o Agacie. Na końcu dodałam:
- Ojejku! Ona się zaraz wróci!

Nika

Kiedy mała jak najęta opowiadała nam o nowej osobie w okolicy, zrobiłam nam wszystkim herbatę (co spokojnie, ale jest na tyle banalne, że jakoś do tej pory nikt się nią nie otruł). Słuchałam z zaciekawieniem, jak zwykle gdy działo się tu coś nowego. To raczej spokojna okolica, więc jeśli żaden z mieszkańców domu przez dłuższy czas czegoś nie wymyśli, można się zanudzić na śmierć! Trochę więc nam zeszło na słuchaniu wywodów Ali o nowej sąsiadce.
- Jakie ma zdolności magiczne? - spytał nagle mój brat, zapewne z czystej ciekawości. Cóż, każdy mieszkaniec miał jakąś moc, więc to było dla nas najzwyklejsze pod słońcem pytanie...
Spojrzałam na zegarek. Robiło się już późno, a Julka wciąż nie wróciła do domu. Starając się nie okazywać oznak zmartwienia, spytałam:
- Nie widziałaś dziś może Julii w ogrodzie?

---

Ala
-Nie, nie widziałam- odparłam - a co do Agaty to nie wiem jakie ma moce. A może nie ma!? Albo ma moc bycia suuuuper koleżanką lub jest królowom słodyczy i je produkuje! Ma ich całą masę!!!
Zobaczyła, że Piesio wraz z Malinką chcą wyjść.
- Muszę już iść - powiedziałam
Gdy stałam już pod drzwiami przypomniało mi się coś.
- Jednak ją widziałam!  Chciała sié mnie o coś spytać, ale musiałam już iść. To było przed wypadkiem Malinki. Pa!
I wysłam.

Ostatnio zmieniony przez Lilia444 (02-04-2015 o 16h28)

Agata
Jechałam sobie pociągiem do ogródka. O, to tam! Nauczyłam się już drogi na pamięć. Ruszyłam do mieszkania Ali bo nie było jej w ogrodzie. Niestety nie było jej w domu. Po wyjściu zauważyłam jak schodziła po schodach. Przywitałam się z nią i zapytałam, gdzie była. Malinka miała opatrunek na łapce.  Ala powiedziała co się stało. Pogłaskałam kicię po łebku a potem zeszłam do swojego mieszkania.

Ostatnio zmieniony przez MaMiMuMeMo (06-04-2015 o 14h31)

---

Alicja
Pobiegłam za Agatą i krzyknęłam:
- Agata! Piesio! 
Tak, Aga zapomniała o nim. zeszłam za nią do jej mieszkania i powiedziałam:
- Mogę do ciebie  mówić Aga?  Prooooszę. A! Masz jakieś magiczne moce?  Bo chyba masz. - spytałam się - Powiesz?- dodałam nie pewnie, bo Agata popatrzyła się na mnie trochę dziwnie...

Ostatnio zmieniony przez Lilia444 (06-04-2015 o 16h19)

Agata
-Jakie magiczne moce..?-spytałam się jej. Jako mała dziewczynka pewnie coś sobie wymyśliła. Cofnęłam się, wzięłam Piesia i ruszyłam w dół. Otworzyłam szafę (tym razem tą w kwiatki!) i wyjęłam z niej herbatniki. Wysypałam je na talerzyk a potem spytałam się Ali o innych lokatorów. Ile mają lat, jak wyglądają, co lubią robić itp. Usiadłam na wiśniowej kanapie. -Usiądź-powiedziałam do tej dziewczynki i otrzepałam swoją (dla odmiany fioletową) spódnicę.

---

I opowiedziałam Agacie o moim bracie, który lubi mi dokuczać, o tacie, bardzo tajemniczym człowieku, o rodzinie Kołodziejczyków, którzy są suuuuper i mają kotka, Kicię, o Blance i Biance, które są bliźniaczkami. Powiedziałam też, że ten dom jest baaaardzo stary i ma ponad 100 lat ( czy to prawda niewiadomo; brat tak jej mówił, a on lubi z niej żartować ) i podejrzewam, że w nim straszy, lecz duchów nigdy nie mogę znaleść, a taki dom musi mieć duchy! Mówiłam już ponad godzinę, ale Aga się nie nudziła, wręcz przeciwnie - słuchała bardzo uważnie! Od tego gadania zachciała mi się pić i poprosiłam Agatkę o coś do picia.

Makary

Wkrótce Ala zniknęła, niemal wybiegając z mieszkania, zaraz jednak rozległo się pukanie do drzwi.
- Otworzysz? - spytała Weronika, która teraz siedziała w kuchni i zmywała naczynia. - Na pewno czegoś zapomniała, czy coś.
Rozejrzałem się po pokoju. Czego mogła zapomnieć, skoro nie było widać niczego, co by do niej należało? Otworzyłem i uśmiechnąłem się.
- Nika - rzuciłem do siostry. - Jeśli to Ala, to bardzo szybko się postarzała. I podwoiła! Chodźcie - ostatnie słowo wypowiedziałem w kierunku bliźniaczek. Nie wiem czemu, ale sam fakt, że i my, i one, byliśmy rodzeństwem bliźniaczym, wywoływał u mnie większą sympatię do nich. Choć w sumie, kogo tu w naszym wielkim domu nie lubić?
Kiedy Nika wyjrzała z kuchni i zobaczyła, kim jest jej "Ala", zaśmiała się.

Nika

- No, a dopiero co pozmywałam... - jęknęłam, ale zaraz się uśmiechnęłam. - A z resztą, drugi raz nie zaszkodzi. Chcecie czegoś? Coś się stało, czy tak o wpadłyście? - spytałam, na moment wracając do kuchni, by wstawić mokre naczynia do suszarki. Wytarłam dłonie z nielicznych kropel wody o porozciągany, beżowy sweter w czarny wzorek siedzącego kota, po czym poszłam do towarzystwa będącego w salonie.

---

Jula
Weszłam do domu cała zabłocona. CAŁA! Słuchając mojej ulubionej muzyki podknęłam się i upadłam na ziemię. Strasznie bolało i boli.
- Nika mnie zabije - mruknęłam pod nosem.
Otworzyłam drzwi i... zobaczyłam Blankę i Biankę. Nie lubiałam ich. Od tak. Uważała, że są dziwne. Odwróciłam się na pięcie i już chciałam wyjść, gdy zostałam zauważona.

Nika

- Wiemy o niej tylko tyle, co powiedział nam mały zwiadowca z drugiego piętra - uśmiechnęłam się, kładąc przed nimi szklanki pełne przejrzystego płynu.
Na ich propozycję mojemu bratu rozbłysły oczy, mnie - wręcz przeciwnie. Ja i kulinaria to nie jest dobry pomysł, i wiedział o tym chyba każdy. Ale jak miałam im odmówić? Były miłe, i strasznie wesołe, no i w końcu przyjaciołom się nie odmawia...
- To my zrobimy ciasto, a ty leć sprawdzić, gdzie jest Julka, dobra? - zaproponował mój brat, na co posłałam mu spojrzenie pełne wdzięczności. - Nie patrz tak na mnie, kuchnia to moje królestwo!
Zachichotałam.
- To już chyba nie muszę tłumaczyć, że kuchnia jest Wasza... Makarego macie w gratisie - kiedy to powiedziałam, drzwi się otworzyły.
Stało w nich siedem nieszczęść pod postacią Julki. Wystraszyłam się i zerwałam z kanapy.
- Julcia, rany, co się stało? - spytałam z troską. Odkąd urosła, czułam jednocześnie dumę i zażenowanie - dzieliło nas ledwie kilka centymetrów. I jak tu przyklęknąć do takiej dużej, małej siostrzyczki? Zamiast tego jednak znalazłam inny sposób - po prostu chwyciłam ją w ramiona.

---

Julka.
- Wywaliłam się - powiedziałam tonąc w objęciu Niki. - ale nic mi już nie jest.
Niestety to nie była prawda - nie wiem jak mogłam się aż tak potłuc - na kolansch widać było krew. Twarz wyglądała podobnie - tylko bardziej brudna.
- Ja pójdę się przebrać -  rzekłam, lecz zatrzymano mnie.

Maciej
Ojciec kazał mi poszukać Ali. Tylko gdzie ona może być? Szukałem w całym ogrodzie.  Nie ma jej. Postanowiłem pójść do Kołodziejczyków i spytać się ich. Może tam jest Alicja? Weszłem szybkim krokiem do domu i szłem po schodach w górę. Zapukałem w drzwi i powoli je otworzyłem. Napotkałem wzrok Makarego oraz Blanku i Bianki. Kicia siedziała na dywanie. Następnie zobaczyłem Nike i potłuczoną Julkę.

  Agata
Alicja poprosiła o coś do picia więc podeszłam do szafki i nalałam jej soku. Opowiadała bardzo długo o wszystkich lokatorach i ich zwierzętach a ja byłam nadal ciekawa o jakie moce jej chodzi. -Bardzo ciekawe... Hm... a co z tymi mocami? Proszę. - postawiłam szklankę na stole i usiadłam naprzeciwko niej. Słuchałam i słuchałam a z każdym słowem coraz bardziej byłam zaciekawiona. Moce, jakie znowu moce? Może naprawdę coś sobie wymyśliła? Mam nadzieję bo jak to jest żyć w jednym domu z takimi ludźmi?

Mama bliźniaczek tu jest! Taka zachcianka ze strony Mistrzunia xD

Imię: Aniela
Nazwisko: Dąbrowska
Wiek: 40 lat
Piętro: Pierwsze
Wzrost: 175cm
Kraj pochodzenia: Polska
Moc: Jest odpowiedzialna za zmianę pogody
Charakter: Miła, dobra i uczynna
Ciekawostki: Lubi gotować, jest kucharką we włoskiej restauracji.

---

Makary

Poszliśmy niemal natychmiast do kuchni. Sam radziłem sobie w niej wystarczająco dobrze, ale co to za zabawa, gdy jest się samemu? O wiele lepiej gotowało się w towarzystwie - nawet mojej siostry, której na płacz zbierało się za każdym razem, gdy choćby musiała rozbić albo ugotować jajko - "Bo jeść może, ale zrobić nie, ze świadomością, że tam mogłoby być życie"... Ona jest czasami aż zbyt dobrą osobą...
Za to z dziewczynami gotowałem dość często i nie miały co do tego żadnych obiekcji. I tym razem było tak samo - niemal już rutynowo, jeśli mowa o cieście, wyciągnąłem to, co na pewno było potrzebne, czyli mąkę, jajka i proszek do pieczenia.
- To co konkretnie robimy? - spytałem, spoglądając na nie. W wyglądzie różniły się wszystkim, ale tylko pod względem kolorystycznym - poza tym były tak samo ładne.

Nika

Makary siedział już z dziewczynami w kuchni, a zajęci rozmową nic nie usłyszeli. Julka chciała już iść i przebrać się, ale ją powstrzymałam. Wiedziałam, że ma tyle rozumu, by przy okazji jeszcze się umyć, ale mogło to być dość bolesne...
- Czekaj. Wyleczę to, a potem pójdziesz się umyć, dobrze? Nie wygląda groźnie, ale to nie jest dobry pomysł, iść tak cała poobijana - uśmiechnęłam się i chwyciłam ją za dłoń. W tym momencie ktoś zapukał, a chwilę potem wszedł - i ten ktoś okazał się Maciejem. Ach, ten nasz lokalny romans! Ta dwójka była słodka i pasowała do siebie, mimo to starałam się nie poszerzać uśmiechu w zbyt niestosowny sposób.

---

Maciej
- Cześć - powiedziałem - Jula co się stało - spytałem się jej.
Była bardzo potłuczona. Z kolan lała jej się krew. Pewnie potknęła się słuchając muzyki. Kika razy już to się stało.
Malinka
Nawet fajna jest ta Agata i Piesio. Polubiłam ich i Alicja również. Lubię, jak Aga mnie głaszcze. Skoczyłam z rąk Ali i podbiegłam do Agatki. Zaczęłam mruczeć. Chciałam, by wzieła mnie na swoje kolana.