Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Słowa wyraźnie rozbawionej Nutrii wybrzmiały lekko niepokojąco, odrobinę jak groźba. John jednak zbił to szerokim uśmiechem. Przytulił ją do siebie, tak by nie mogła widzieć jego twarzy i przejechał jej delikatnie palcem wzdłuż karku.  - Myślisz, że się boję? -  Wyszeptał jej do ucha.
John walczył z nie jedną teściową. Praktycznie wszystkie go lubiły na początku. Oczywiście sympatia kończyła się gdy oskarżał żony o zdradę.
Jedynie matka Lizzy nigdy go nie lubiła. A potem... znienawidziła go jeszcze bardziej, zrzucając na niego winę za śmierć córki. Zupełnie nie interesował jej stan mężczyzny. To on zapłodnił Lizzy, więc to on był winny. Gdy sobie o tym przypomniał łzy napłynęły mu do oczu. Może wredna starucha miała rację? Nagle się ocknął. Przycisnął do siebie mocniej Nutrię. Nie chciał by widziała jego łzy. Trochę głupio mu się zrobiło, że popłynął myślami w tę stronę, co sprawiło, że zupełnie zapomniał gdzie jest i co robi.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Uśmiechnęła się lekko i zamknęła oczy, przytulona do Johna. W ciągu ostatnich kilku godzin była obejmowana pewnie więcej razy niż przez większość swojego życia. Na pewno był to jeden z czynników wywołujących u Nutrii jej znieczulicę. Nie można być okazem psychicznego zdrowia, jeśli w każdej z twoich relacji brakuje zwyczajnego ciepła.
- Myślę, że tak trochę powinieneś - zaśmiała się pod nosem i wyobraziła badawczy wzrok matki, który nieraz i Nutrię potrafił przerazić, a ta była do niego przyzwyczajona. Będzie analizować każdy najmniejszy jego ruch. Będzie potrzebowała jego słabości i Nutria wiedziała, że prędzej czy później będzie musiała o tym, co sama się dowiedziała wspomnieć. Mimo wszystko zawsze czuła się przy matce jak nieopierzone pisklę, niepewna i głupiutka. Między innymi z tego powodu nie chciała dłużej tworzyć z nią zespołu.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

John otarł tę nieopatrzną łzę, tak by Nutria nie zauważyła i pocałował ją w czubek głowy.
- Oh, nie sądzę. Chyba nie zabroni mi cię poślubić, prawda? - uśmiechnął się delikatnie. Jakakolwiek nie byłaby matka Nutrii, nie widział w niej najmniejszego problemu. W zasadzie nigdzie nigdy nie widział problemu, dopóki coś nie dotyczyło bezpośrednio jego przeszłości. A matka Nutrii się z nią nie wiązała. Przynajmniej taką miał nadzieję. Tylko teraz... Przez to o czym dowiedziała się jego narzeczona, będzie musiał w razie pytań powiedzieć o Lizzy. A to już mu nie odpowiadało. Ale się nie bał. Będzie po prostu sobą. Podejmie ryzyko.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Nutria nie do końca wiedziała, co mogłaby odpowiedzieć Johnowi. Niby matka mogła sprzeciwić się całej operacji, ale raczej wątpliwe, żeby to zrobiła. Prędzej po prostu wzięłaby na siebie doprowadzenie do szybkiego ślubu i jeszcze szybszego rozpadu. Hipotetyczne absolutne weto padałoby tylko w sytuacji, kiedy nie widziała szans na zdradę ze strony partnera. Jeśli nie możesz pozbyć się balastu z zyskiem to pozbądź się go zanim zacznie przynosić straty.
- Powiem tak, jeśli jej się nie spodobasz to na pewno będzie mnie od tego odwodzić - zaśmiała się i wyplątała z objęć Johna, wymykając się do kuchni.
Po części słowa Nutrii były prawdą. Jeśli matka dziewczyny wyczuje w mężczyźnie jakiekolwiek zagrożenie (czy to dla majątku, czy dla uczuć), zrobi wszystko, aby wysłać córkę jak najdalej od niego albo przynajmniej nie zostawi jej samej do czasu załatwienia sprawy. I Nutria liczyła się z tym, gdy sięgała po telefon. Nie wierzyła w swój osąd i zostawiała to osobie bardziej doświadczonej.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Słowa Nutrii niezbyt mu się spodobały. Brzmiało to trochę tak, jak gdyby matka miała decydujący głos w tej sprawie. Dziewczyna wyplątała się z jego objęć i pobiegła do kuchni. Przygryzł mocno dolną wargę, zastanawiając się nad możliwymi rozwiązaniami tej sytuacji, po czym machnął na nie wszystkie ręką. - Co ma być, to będzie. – pomyślał i spokojnym krokiem podążył za Nutrią. W zamyśleniu zajrzał przez szybę piekarnika na makaron, który wydawał się być już gotowym do podania. - Pomożesz mi nakryć do stołu? – spytał dziewczyny wyciągając szkło żaroodporne i stawiając je na drewnianej desce, którą wcześniej położył na blacie.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Gdy weszła do kuchni jej wzrok od razu powędrował do piekarnika, w którym makaron wydawał się być już gotowy, ale jako że Nutria ani trochę się na tym nie znała to siedziała cicho. Poczuła lekką dumę, kiedy John potwierdził jej przypuszczenia. Przynajmniej potrafiła ocenić, czy coś jest jadalne, a to połowa sukcesu.
- Jasne. - rzuciła z uśmiechem i zaczęła się poruszać po kuchni, jakby mieszkała u Johna przynajmniej kilka dni. W ciągu dnia miała trochę czasu na rozpoznanie terenu, a pamięć miała na tyle sprawną, że nie zapomniała, gdzie leżą tak podstawowe rzeczy jak talerze i sztućce.- To tak świetnie pachnie, że oczy zjadłyby wszystko i nie zostawiły tobie nawet okruszka - pochwaliła i cieszyła się, że chociaż jedno z nich mogło pochwalić się kulinarnymi zdolnościami.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Gdy Nutria pochwaliła danie Jona, musiał przyznać, że poczuł się trochę dowartościowany. Dawno nie słyszał takich pochwał, głównie dlatego, że zazwyczaj jego "wybranki" miały pełną obsługę, wliczając w to oczywiście kucharzy, więc nie miały przyjemności nawet dowiedzieć się o tym, że lubi czasem coś upichcić.
Już po chwili zasiedli razem przy stole. Uśmiechnięty John wyszeptał prowokacyjnie "Smacznego pani Lehsedi" i wpatrywał się w Nutrię, by zobaczyć jej reakcję. A prawdę dawno nie miał przyjemności nikogo częstować jedzeniem, więc bardzo był ciekaw reakcji. Zwłaszcza Nutrii, która najwyraźniej przywykłą już do restauracyjnych wykwintnych dań.

---

Link do zewnętrznego obrazka

To fakt, że Nutria była przyzwyczajona do profesjonalnych kucharzy i ich popisów, ale nawet różnego rodzaju wykwintne pyszności mogą się człowiekowi znudzić, jeśli doświadcza ich na co dzień. Czasami zwykłe, domowe jedzenie (którego dziewczyna nie miała okazji często kosztować) potrafiło być bardziej wartościowego niż wszystko, za co restauracje zdobywają gwiazdki Michelin.
- Cieszę się, że nie potrafię gotować, bo dzięki temu będziesz mógł się dalej popisywać - rzuciła i zaśmiała się lekko, gdy spróbowała cannelloni. Oczy miały rację i jedzenie smakowało tak dobrze, jak wyglądało i pachniało, a trzeba przyznać, że wyglądało i pachniało naprawdę nieźle. Gdyby nie fakt, że nie zaprzątała sobie tym w tej chwili głowy, Nutria żałowałaby, że przyjdzie jej to wszystko stracić. Śmiechy, pocałunki, obiady, a przede wszystkim miejsce, które można nazwać domem, w przeciwieństwie do hotelowego pokoju.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Przyjął komplement z uśmiechem i sam zaczął zajadać. Nieskromnie przyznał się przed samym sobą, że faktycznie nieźle mu wyszło. I pomyśleć, że kiedyś przypalał nawet wodę czekającą w garnku na makaron. Jedząc spoglądał co chwilę na Nutrię. Interes życia. Nie dość, że bogata, to jeszcze piękna. I miała w sobie to coś, co pociągało Johna, ale czego nie potrafił nazwać... Była trochę jak księżniczka zamknięta w wierzy własnych myśli. W każdym razie nie ma księżniczek nie pilnowanych przez smoka i zanim John będzie mógł zacząć się wspinać po cegiełkach myśli, musiał najpierw zmierzyć się z bestią. Więc zdałoby się czegoś o niej dowiedzieć.
- Więc... czego mogę się jutro spodziewać? - spytał niby od niechcenia między gryzami.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Nie do końca wiedziała, czy wie, co odpowiedzieć Johnowi, bo nigdy nie rozumiała w pełni swojej matki. Była jak kobieta z innej planety, która w oczach miała mini komputery, które potrafiły zanalizować każdy twój najdrobniejszy gest.
- W zasadzie to nigdy nie wiadomo. Moja matka jest… Specyficzna. Będzie oceniać twój charakter nawet po sposobie jedzenia - rzuciła ze śmiechem, chociaż taka była prawda. Jej matka uważała, że właśnie poprzez jedną kolację można stwierdzić, czy mężczyzna jest materiałem na szybkiego męża. Jeśli wyglądał, jakby wiecznie się spieszył i nie przywiązywał wagi do Nutrii, był strzałem w dziesiątkę. Było wiadome, że łatwo się rozproszy i znajdzie nową zabawkę. Kwestia tego chwilowego uwiązania go do siebie, ale lata wprawy robiły swoje. Wystarczyło być idealną, ładną marionetką do pokazania wśród znajomych, bo zadufanych w sobie lowelasów nie obchodzi nikt poza nimi samymi. Kobieta ma być tłem, na którym mogą siebie promować i wystarczy im pokazać, że dane “tło” jest niezastąpione.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

John się zamyślił. Czyli matka Nutrii jest super-analizatorem? Cóż... smok nie do zwyciężenia. John postanowił się nim zbytnio nie przejmować. W końcu Nutria jest dorosła. Matka nie będzie jej przecież wskazywać za kogo może wyjść, a za kogo nie - prawda? - Czyli mówisz, że jednak mam się czego bać? I nie będę mógł sobie pozwolić na to? - powiedział wyciągając widelec i wydziobując odrobinę nadzienia z makaronu Nutrii. Z uśmiechem połknął zdobycz.

Ostatnio zmieniony przez Ojsa (11-04-2015 o 02h13)

---

Link do zewnętrznego obrazka


- Ej, to moje - oburzyła się i “zaatakowała” Johna widelcem, ale zaraz zaśmiała. W końcu nie był to koniec świata, a zwykła zabawa. - Będziesz mógł, jeśli nie martwisz się, co z tego wywnioskuje. Zawsze możesz też się bać, że uzna cię za zbyt sztywnego - zaproponowała, ale nie wiedziała, jakie zachowania Johna mogłyby go przekreślić. Nie miała pojęcia, czego spodziewać się po sądach matki, bo kobieta nie zagłębiała się nigdy w powody, dla których coś uważa za takie, a nie inne. Nutria jej wyroki miała brać w ciemno i zazwyczaj brała, w końcu to matka miała więcej doświadczenia życiowego i stanowiła dla dziewczyny jedyny autorytet.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Nutria zaatakowała go widelcem, a on zaśmiał się serdecznie. To, że matka Johna uzna go za zbyt poważnego było całkiem prawdopodobne, ponieważ ie objawiał in "tej" swojej strony przy wielu, a na pewno nie przed teściową. - A jeśli uzna mnie za zbyt sztywnego, a ty znasz prawdę? - spytał tajemniczym głosem wszechwiedzącego mędrca. - Napijesz się czegoś? - spytał dosyć szybko zmieniając temat. Po co psuć sobie humor przyszła teściową już dziś, kiedy musisz ją poznać dopiero jutro?

Ostatnio zmieniony przez Ojsa (11-04-2015 o 02h28)

---

Link do zewnętrznego obrazka


- A kto powiedział, że prawda jest inna? - rzuciła zaczepnie i zagryzła dolną wargę, próbując powstrzymać rozbawiony uśmiech. Tak, prowokowała Johna i była ciekawa jego reakcji, która mogła przyjąć różną formę z szerokiego spektrum możliwości.
- A co pan Smith rozumie przez “coś”? - spytała, chociaż bez względu na cosia pewnie i tak przyjęłaby go z otwartymi ramionami. Lubiła pić cokolwiek do obiadu, chociaż miała świadomość, jak rozpowszechniona jest opinia, że pić powinno się dopiero po posiłku.

Ostatnio zmieniony przez eufrozyma (11-04-2015 o 02h36)

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Wzrok Johna pociemniał gdy usłyszał odpowiedź Nutrii i zobaczył jej przygryzioną wargę. Miał ochotę ją zastąpić, ale się powstrzymał. Odchrząknął i zrobił bardzo poważną, zblazowaną minę typowego pracownika biurowego. - Bardzo nudny i poważny pan Smith proponuje herbatkę ziołową. - nie mógł jednak długo utrzymać poważnej miny gdy widział uśmiech Nutrii. Nie wiedzieć czemu, ten naturalny był niezwykle zaraźliwy. - Czy bardzo rozrywkowa pani Lehsedi będąca kompletnym przeciwieństwem pana Smitha ma może ochotę? - spytał na powrót uśmiechając się szeroko.

---

Link do zewnętrznego obrazka

W tak zwanym międzyczasie Nutria zdążyła zjeść, a jako że talerz świecił pustką to mogła zostawić go w spokoju i bez słowa ostrzeżenia podnieść się i wpakować na kolana Johna.
- Tylko nie parz sobie melisy, bo jeszcze mi uśniesz z tych nudów - powiedziała i skubnęła resztek makaronu z talerza narzeczonego. On jej wyjadał farsz to nie miała zamiaru długo pozostawać dłużna. Przecież musiała dbać, żeby się nie roztył i nie zaczął siedzieć z puszką piwa przed telewizorem, drąc się w niebogłosy, gdy migają obrazki oznaczające mecz i to z pewnością najukochańszej drużyny.

Ostatnio zmieniony przez eufrozyma (11-04-2015 o 02h50)

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Gdy Nutria zwaliła mu się na kolana, John nieco się zdziwił, ale niezbyt mu to przeszkadzało. Oczywiście dziewczyna nie mogła odejść bez odwetu za wydziobanie jej nadzienia.
Ostatni kawałek ze swojego talerza nadział na widelec i wyciągnął w kierunku ust dziewczyny.  - Oh, bardziej się martwię o to, żebyś przypadkiem to ty znów nie usnęła z nudów... -  powiedział nieco złośliwie, przypominając o zakończeniu wczorajszego oglądania filmów.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Nutria zdążyła już zapomnieć, że poprzedniego wieczora zasnęła podczas filmu i nie spodziewała się, że John jej to wytknie. Chociaż to bardziej by świadczyło o jego zdolności (a może raczej jej braku) do zabawiania swojego towarzystwa niż jej, więc nie miała powodu do kajania się.
- Widzisz, dowody na to, że jednak jesteś sztywnym nudziarzem aż same się pojawiają - zaśmiała się i zaraz zjadła ostatni kawałek z talerza Johna, skoro tak ochoczo chciał go jej oddawać.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Słowa Nutrii nie wywarły na nim specjalnego wrażenia. Nigdy nie mówił, że jest super rozrywkowym facetem, bo nim nie był. Tylko z nią go nagle natchnęło na zabawę. Odmłodniał na jeden wieczór i to jak się okazało nie cały. Cóż. To nie on wybrał sobie nudziarza do towarzystwa.
- Przecież nie zaprzeczam, że jestem. Przeszkadza ci to? - spytał, udając że robi obrażoną minę. Ogólnie nie odpowiadało mu to, że tor rozmowy znów przechodzi na jego osobę, a nawet niespecjalnie widział sposobu by to odbić.

---

Link do zewnętrznego obrazka


- Nie - odpowiedziała i czule pocałowała go w policzek. Prawda była taka, że przy zbyt rozrywkowym facecie kobiety zawsze bały się, że są tylko zabawkami  chwilowymi kaprysami. Nutria poznała wielu takich mężczyzn i wiedziała, że ich chwila słabości zawsze nadchodzi, a ona je wykorzystywała. Przy Johnie nie wiedziała, czy może się spodziewać stuprocentowego powodzenia misji i w pewnym momencie zaczęło jej to sprawiać przyjemność. Miała te krótkie chwile na łudzenie się, że nie wszyscy są niegodni zaufania, nawet jeśli ona taka była.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Nutria pocałowała Johna w policzek, mówiąc, że nie będzie jej to przeszkadzać. Tylko... Wszystkie tak mówiły. I o to chodziło. Mąż nudziarz? Na pewno nawet nie będzie podejrzewał żony o zdradę, a nawet jeśli, to przecież i tak nawet nie piśnie słówka, żeby nic się nie zmieniło, prawda? Uśmiechnął się pod nosem i założył jej za ucho pasmo włosów, które opadło jej na czoło. Na prawdę przyjemnie wyglądała w potarganych włosach. Dużo przyjemniej niż gdy miała idealnie zrobioną fryzurę. Wyglądała teraz bardziej... przyziemnie, bardziej dostępnie. Pomiział ją nosem po nosie i spytał - A myślisz, że twojej matce to będzie przeszkadzało? - jeśli była jak każda typowa teściowa, która chciała dla córki jak najlepiej, pewnie nie będzie przeszkadzało. Ale z tego co John wywnioskował z dotychczasowych słów Nutrii, jej matce niekoniecznie na tym zależało.

---

Link do zewnętrznego obrazka


- Znając ją, raczej będzie - odparła, delikatnie przygryzając dolną wargę i niemal niezauważalnie odsuwając się od Johna. Spodziewała się, co może matce przeszkadzać, jeszcze zanim ją zobaczyła. Kochanie, jak masz zamiar sprawić, żeby ktoś taki cię szybko zdradził? Szybko. To było zawsze kluczowe. Bo po co marnować czas i łudzić się, że kiedyś może być inaczej? Lepiej szybko zerwać plaster i nie pozwolić, żeby zabolało na tyle, aby się przejąć. Lepiej spodziewać się rozczarowania, a nie być przez nie zaskoczonym.
Filozofia matki to jednak była tylko filozofia matki. Nutria nie zdążyła jeszcze zaufać komuś na tyle, aby dać się mu rozczarować, więc istniała możliwość, że w pewnym momencie zapomni. Zapomni, że matka chciała chronić ją za wszelką cenę przed bólem i rozczarowaniem.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Zdziwił go fakt, że matce dziewczyny będzie przeszkadzał fakt, że jest raczej nudnym człowiekiem. Uniósł lekko brwi i uwolnił przygryzioną wargę Nutrii za pomocą swoich ust.
- Cóż. Starcie z jedną nieprzepadającą teściową mam już za sobą. - westchnął ciężko i odwrócił głowę. Wbił wzrok w ścianę zastanawiając się po co to właściwie mówił. Jeśli tak to ma wyglądać, powinien od razu powiedzieć Nutrii, że chodzi mu tylko o pieniądze, i że lepiej żeby uciekała. Albo coś w tym guście. Nie miał już siły się w to wszystko bawić.

---

Link do zewnętrznego obrazka

Nutria delikatnie dotknęła jego policzka i odwróciła jego twarz z powrotem w swoją stronę.
- Więc powinieneś wiedzieć, że nieprzepadające teściowe, nawet te najbardziej charyzmatyczne, niewiele mają do powiedzenia, kiedy ktoś się uprze - rzuciła z delikatnym uśmiechem. Domyślała się, że teściowa była pewnie matką dziewczyny ze zdjęć, w końcu John wspominał poprzedniego dnia o nieżyjących bliskich. - A powiem ci w sekrecie, że się na ciebie uparłam - szepnęła chłopakowi na ucho, próbując odwrócić jego uwagę od wspomnień. Co prawda jej “uparcie się” wyglądało trochę inaczej i chodziło o wyciągnięcie od niego pieniędzy, ale w tej chwili było to więcej niż nic. Bez reszty historii mogło być nawet czymś ważnym.

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Nutria delikatnym ruchem sprawiła, że John ponownie na nią spojrzał. Jego zamyślony wzrok błąkał się od jej oka do oka, jednak nie potrafił tym razem odczytać jej uczuć. W tej chwili był.. daleko. Po chwili jak przez mgłę dotarły do niego słowa dziewczyny. Uśmiechnął się delikatnie, nie dając nic po sobie poznać.
- Czyli mogę liczyć na twoje wsparcie w walce ze smokiem? - spytał śmiertelnie poważny tonem. Niezbyt dobrze czuł się z tym, że po raz kolejny musiał kogoś oszukiwać nabierać tylko dla pieniędzy, których i tak miał pod dostatkiem.

Ostatnio zmieniony przez Ojsa (26-04-2015 o 18h57)

---