Nathaniel Christopher Joffrey Lakaster

No wreszcie koniec! Myślałem że się to nigdy ni skończy. Wyszedłem na dwór.  Eh świeże powietrze. Rozejrzałem się po okolicy. Jakaś dziewczyna bawiła się magią wody a druga na trawię ognia. No co to ma być? Nie mogę sobie usiąść koło fontanny i się pobawić jak ta dziewczyna bo wszędzie byłoby mokro. Nie wiem co by nam wtedy przyszło do głowy ale stawiam na wodną wojnę. Trochę bałem się o roślinność przez tą dziewczynę która panowała nad ogniem. Jednak siedziała bliska dosyć wiekowego pięknego klonu. Ruszyłem właśnie w tamtą stronę. Korzenie wyskoczyły do góry i zwinęły się robiąc mi siedzisko przy drzewie. Zdjąłem buty i usiadłem po turecku. Zamknąłem oczy i skupiłem się na otaczającej mnie przyrodzie. Czułem każdą najmniejszą komórkę każdej rośliny i zwierzęcia. Czułem tętniące wokół życie. Kocham to uczucie.

---

   

Choć było cudownie nie mogłam tak stać w nieskończoność a szkoda więc postanowiłam zejść na dół a raczej na dwór była już 15 : 15 a o 18 zwykle jest zachód słońca a ja muszę to zobaczyć.
Wyszłam na dwór i zobaczyłam jakiegoś nieznanego mi chłopaka postanowiłam się przedstawić podeszłam do niego i przedstawiłam się z szacunkiem.
- Witaj jestem Marisa.
Może było to trochę sztywne ale tak byłam uczona i tak już pozostanie mam nadzieję że mnie nie rozpozna znudziło mi się bycie księżniczką przed którą każdy się kłania a na ulicy ludzie klękają na kolanach.
Rozejrzałam się jeszcze jeden raz było pięknie gdzieś w krzakach skakały zajączki ćwierkały ptaki wiewiórki pałaszowały orzechy na drzewach ach piękno natury.

Nobuo Reiji Ishida

No i dobry nastrój prysł jak bańka mydlana.Przyjaciele... kłamcy chcący go wykorzystać, jedyną osoba z którą się przyjaźnił była jego siostra, ale stracił ochotę na opowieści. Zerknął na zegarek, dochodziła 13, kurcze na 14 był umówiony z klientami, musiał się pośpieszyć.
-Wybacz Miku, musimy przesunąć naszą rozmowę na inny dzień, za godzinę mam ważne spotkanie biznesowe i muszę natychmiast wyjść jeśli nie chcę się na nie spóźnić.

Uff udało mu się, nie musi odpowiadać na to bzdurne pytanie, cieszył się ze nie wybuchł i nie nakrzyczał na nią. Coraz lepiej nad sobą panował, zawołał kelnera i opłacił cały rachunek, nie zważając uwagi na protesty towarzyszki. Zamówił taksówkę, która odwiezie Miku do Akademii. Sam szybkim krokiem wrócił pod szkołę, spacer pomógł mu trochę ochłonąć, wsiadł do auta przeczesał włosy palcami, poprawił okulary. Otworzył schowek i wyjął z niego lizaka, ahh odrobina słodkości na poprawę nastroju. Na siedzeniu obok leżała marynarka i krawat, szybko zawiązał ciemnoniebieski krawat w koło szyi, odpalił silnik i ruszył w kierunku dzielnicy wieżowców, w jednym z nich miał niedługo stawić się na spotkanie.

Zanim wyszłam na dwór wróciłam do swojego pokoju, gdy tylko otworzyłam drzwi wyskoczył na mnie mój przyjaciel Kiba. Upadłam na ziemie i pogłaskałam go.
- Nareszcie jesteś- usiadł przede mną a ja podniosłam się i podeszłam do łóżka gdzie leżała walizeczka w kształcie instrumentu. Otworzyłam ją i wyjęłam shamisen. Przejechałam opuszkami palców po strunie, a następnie ja i Kiba wyszliśmy do pięknych ogrodów. Idąc tam widziałam jak uczniowie próbują się zaprzyjaźniać i chwalić swoimi umiejętnościami. Przyjaźń? Zmarszczyłam brwi, ograniczają przez co samych siebie przywiązując się do ludzi którzy i tak ich później zdradzą. Ja nigdy nie miałam przyjaciół i nie potrzebuje ich, lepiej czuje się bez nich. Weszłam w uliczkę która doprowadziła mnie do okrągłego placu pełnego czerwonych róż a na środku wielkiej fontanny. To wymusiło na mej twarzy uśmiech. Usiadłam na ławce a wilk położył się koło moich nóg. Ułożyłam instrument i zaczęłam grać orzeźwiające melodie. Przymknęłam oczy a powietrze wokół mnie zrobiło się jakby chłodniejsze. Róże delikatnie się oszroniły a woda połyskiwała.

Miku Hatsune

Spuściłam smutna głowę. Zapłacił mimo że mówiłam że ja to zrobię. Zamówił taksówkę która po chwili po mnie przyjechała. Wsiadłam do środka i pojechałam do Akademii. Gdy byłam na miejscu wyszłam przybita i ruszyłam w stronę budynku. Byłam strasznie przygnębiona. Nie odpowiedział mi na moje pytanie. A a ja chciałam tylko wiedzieć czy to miłe spędzać czas z innymi dziećmi w swoim wieku. I to nie dlatego bo są szlachetnie urodzone i całymi dniami śpiewamy. Gdy tak szłam podeszłam do fontanny. Podkuliłam trochę nogi pod brodę i oparłam się o ściankę fontanny.Gdy tak siedziałam nuciłam cicho słowa piosenki.
-Kisetsu kurikaesu tabi. Hotsureteku kizuna o. Tsuyoku, tsyoku dakishimete. Nakusanu yō...*-nuciłam cicho całą piosenkę.

_______
Tekst piosenki "Hirari Hirarai"
Tłum:  Kiedy pory roku zmieniają się. Obejmij więzi postrzępione. Mocno, mocno by nie rozleciały się. Proszę zrób to dla mnie...

Dziewczyna z rodziny królewskiej:



Imię: Gabrielle, Emilli, Rozalie,
Nazwisko: Mclark
Wiek: 17,5
Data ur.: 14.luty
Orientacja : Hetero

 





Ciekawostki: Unika wchodzenia do wody albo wchodzi tylko wtedy kiedy nikogo niema choc niektórzy próbują ją często tam wrzucić ,


posiada nad naturalną szybkość .

   

Umie władać wszystkimi i zwierzętami i ludźmi oraz żywiołami i innymi rzeczami niegodnych uwagi. Czy jej się chce czy nie. W swoim domu znęcała się nad braćmi i innymi śmieciami w jej życiu może dlatego samobójstwo jej nigdy nie wychodzi ale musi uważać z myśleniem bo czasem to co pomyśli zostaje spełnione.

Ostatnio zmieniony przez Lorren (19-11-2013 o 17h00)

---

Nobuo Reiji Ishida

Doskonale wiedział że Miku może nie spodobać się jego zachowanie, ale mogła trzymać język za zębami, to ze jest  Denka nie oznacza że może sobie wypytywać o wszystko. Jadąc autem jego myśli spokojnie skierowały się na tory biznesu, choć marzył by zostać naukowcem albo lekarzem, musiał spełnić rodzinny obowiązek i dbać o dobro firmy, był w tym niezły. Ojciec mówił że to przez jego nieugięty charakter i wolę walki osiąga sukcesy biznesowe. Na spotkaniu musiał wygłosić nudną mowę przed całym zarządem firmy i nakłonić ich do przejścia pod skrzydła Ishida. Spotkanie trwało do 20, nie ustąpił dopóki nie otrzymał większości głosów i podpisów dyrekcji  zezwalających na przejęcie firmy. Dumny z siebie pojechał do domu, w mieszkaniu jak zwykle Marcus nieźle narozrabiał, wydostał się z klatki , przegryzł kabel od laptopa, na szczęście zapasowy zawsze trzymał w zamknięciu. Nalał sobie soku i włączył telewizor w którym leciały wieczorne informacje. Prezenterka mówiła w nich o jego firmie i przejęciu 3 największych firm zajmujących się elektroniką. Dzięki temu jego dziadek awansował na 5 miejsce w rankingu najbogatszych ludzi świata, a firma produkuje 40 % elektroniki w skali świata, to o tym chciał mu powiedzieć wuj. Jednak po chwili prezenterka zaczęła żartować że jak widać na zdjęciach Japonia i korporacja Ishida postanowiły uczcić wspólnie sukces. Po tym pokazane zostały dzisiejsze zdjęcia z restauracji jak on i Miku spożywali wspólny posiłek. Z zaskoczenia zakrztusił się sokiem, a szklanka spadła na podłogę tłukąc się w drobny mak. Patrzył tak przez chwilę w telewizor, jego myśli błądziły jak szalone nie wiedział co powinien zrobić. Nagle zorientował się że nie trzyma już szklanki w dłoniach a fretka była niebezpiecznie blisko odłamków szkła. Złapał Marcusa i włożył do klatki , szybko posprzątał szkoło i resztki soku z podłogi, tego było za wiele jak na jego nerwy. Postanowił pobiegać, przebrał się w swój ulubiony strój do tego założył bluzę z kapturem, okulary zamienił na szkła wyszedł z domu na 2 godziny, do póki nie ochłonął.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (16-11-2013 o 16h24)

Miku Hatsune

Zrobiło się ciemno gdy ja dostałam telefon. Odebrał z nutką obawy gdyż był to mój ojciec.
-Halo?.. Tato ja nic nie zrobiłam... Nie, to nie tak... my chodzimy do jednej szkoły i chciałam porozmawiać z kimś z kraju-odpowiadałam co chwile bliska płaczu. Ojciec zaczął wrzeszczeć oszalały z wściekłości. Gdy on się rozłączył ja podniosłam się i zapłakana ruszyłam szybko do budynku. Wpadłam na Reiji'ego który wracał chyba z biegania. Spojrzałam na niego tylko żałośnie i pobiegłam do siebie. Kotka powitała mnie w drzwiach.  Przytuliłam ją mocno i rozpłakałam się na dobre. Zaczełam zwierzać się kotce.
-I powiedział że to karygodne że jadłam obiad z Reiji'm i krzyczał straszliwie. A na koniec powiedział że wstydzi się za mnie-szlochałam ciągle wtulając się w pomiaukując i liżącą mnie po policzku. Usiadłam obok łożka i głaskając Carlę zaczęłam nucić jakąś melodie.

Zaczynało się już ściemniać.Siedziałam dalej na trawie.  Robiło mi się chłodno w przewiewnym stroju. Położyłam się na trawie i wyczarowałam płomień który latał nade mną i obok mnie i ogrzewał. Pomyślałam o moich braciach i o świętach. Pewnego roku zapakowali mnie do kartonu i przebrali za baletnice. Zrobili mi kilka dziurek abym oddychała i zapakowali papierem i kokardami. Kiedy mama otworzyła pudełko włączyłam odtwarzacz jaki miałam przy sobie i robiłam piruety jak baletnica. Wtedy byłam mała i nie zdawałam sobie sprawy z tego co robiłam. Moi bracia tak samo. Niedługo któryś z nich zostanie królem i nie będzie już tak jak dawniej. Obowiązki zmieniają człowieka.

---

Chodziłam po trawniku, modląc się żeby nikt do mnie nie podszedł. Jakiś dziwny koleś siedział przy drzewie wyglądał jakby słyszał moje myśli tak jak ja słyszę innych. Ale czasem wole nie słuchać dokładnie bo naprawdę czasem nie warto. Tak jak czytałam w myślach nauczycielowi od wychowania seksualnego... blee.
Myślał o każdej dziewczynie. Zgodnie z numerami w dzienniku. Jakiś pedofil a żeby dostać wyższą kwotę wypłaty nie chce sobie przypominać co robił z dyrą. Co ja taka grzeczna jak w pierwszej klasie gimnazjum jak obłąkany kot. Strasznie tęsknie za moim białym tygryskiem. A co dopiero za zwykłym życiem czuje się jak królewna oj sorki ja nią jestem ... . Wyjęłam swoje słuchawki kiedy jakiś chłopak przejechał mi ręką po tyłku . Przypadek nie sądzę .  Ciągle mam w głowie  cytat z mojej ulubionej książki i filmu : Każda droga w pewnym momencie się rozwidla , wybieramy różne drogi , myśląc że kiedyś się spotkamy widzisz jak ktoś coraz bardziej się oddala , to nic jesteśmy dla siebie stworzeni w końcu się spotkamy.

---

Zaczęło się już robić ciemno postanowiłam poznać jeszcze kogoś od razu w oczy rzuciła mi się dziewczyna władająca ogniem postanowiłam się przedstawić tylko tym razem nie tak poważnie itp nie chce żeby mnie jeszcze ktoś rozpoznał nie lubię sztywnych rozmów.
- hej jestem Marisa ale lepiej Mary !
Powiedziałam najnormalniej jak tylko mogłam i było to fajniejsze niż gadanie witaj albo dzień dobry do osób w moim wieku wolałam zwracać się hej lub cześć jak normalny człowiek.
Robiło się coraz zimniej dziewczyna miała płomyk ja także wyczarowałam swój własny nie to że nie lubiłam zimna kochałam zimno a najlepiej w zimę taka ironia ale ciepło było mi również dobrze znane.
Było już dobrze po 17 ale nie wzięłam telefonu robiło się ciemno bogowie pogody uwinęli się z zachodem słońca już bardzo dawno pierwsze gwiazdy zaczynały się pojawiać na niebie co było dziwne o tej porze roku czy bogowie są o coś źli ?

-Witaj jestem Liz -powiedziałam nawet nie wstając. może być ona nawet księżniczką ale nie chce mi się ruszać. No dobra niech będzie. Podniosłam się.
-Słuchaj  skądś cię znam-powiedziałam siadając szybko chwyciłam płomyk
Uśmiechnęłam się i zaczęłam bawić się kępką trawy.

---

Gdy Liz powiedziała że skądś mnie zna przeszedł mnie dreszcz nie wiedziałam co powiedzieć postanowiłam skłamać gdyż nie chciałam by mnie traktowano jak nadętą i arogancką księżniczkę w końcu jestem zwyczajnym człowiekiem postanowiłam powiedzieć że jestem bogata.
- Yyy raczej nie nie pochodzę z tond jestem yyyy córką sławnego reżysera tak.
Jakoś wybrnęłam choć nie lubię kłamać a tym bardziej nie umiem mam nadzieję że się na to nabierze gdyż naprawdę nie chce być dla wszystkich tylko księżniczką czy jakąś szlachtą O.O oby tylko nie czytała mi w myślach wtedy było by jeszcze gorzej gdyż dowiedziała by się że kłamie ech trudne jest to kłamanie nie polecam.
Usiadłam obok niej położyłam się na trawie i spoglądałam w niebo na piękne gwiazdy które rozświetlają ciemną noc było cudnie mam nadzieję tylko że mnie nie rozpoznała.
Nagle z krzaków wyleciało stado świetlików było cudnie latały sobie króliczki, wiewiórki  i piękna woda świecąca się od pełni księżyca.
- przydały by się fajerwerki.
Powiedziałam na żarty do nowo poznanej koleżanki.

Nobuo Reiji Ishida

Doskonale wiedział  że od tej chwili musi trzymać się z daleka od Miku, była miła, ale mogło to przynieść kłopoty im obojgu.Na dodatek natknął się na nią wracając do domu, tego było za wiele, zbyt dużo na jego nerwy. Nie było by tej afery gdyby byli tam z kimś jeszcze. Jak mógł być tak głupi, gdy wrócił do mieszkania nie miał ochoty na nic. Usiadł i myślał jak katastrofalne skutki mogła mieć jego głupota, będzie musiał nad sobą bardziej panować jeśli nie chce mieć kłopotów. W Japonii pewnie już żartują że rodzina Ishida planuje przejąć również tron podstawiając księżniczce młodego bogatego faceta. Wściekłość narosła w nim jak szalona, nie wytrzymał miał ochotę krzyknąć , ale zamiast tego walnął pięścią w ścianę, starł sobie przy tym skórę z nadgarstków.
-Ty baranie omal nie zniszczyłeś wszystkiegopowiedział cicho patrząc jak krew wypływa powoli z rany. Pomyślał że to brat zawsze był czarną owcą i on odwalał zwykle jakieś nieprzemyślane akcje. Poszedł wziąć prysznic, ręka piekła niemiłosiernie, jego kara za głupotę pomyślał. Opatrzył ja, bolała i piekła na przemian, położył się ale nie mógł długo usnąć. Cały stres właśnie się uwolnił , leżał myśląc jak bardzo zawiódł rodzinę.Około 2 w nocy dostał sms od Seiji'ego, on nigdy nie przejmował się godziną, jeśli zacznie się nabijać z jego wpadki telewizyjnej to chyba go udusi.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (16-11-2013 o 19h50)

-Gdyby nie to że oglądam telewizję i twoje yy to bym ci uwierzyła. Jesteś księżniczką prawda?-zapytałam i podniosłam się. Oczy mi płonęły czasem nie panowałam nad tym. Wstałam i otrzepałam się. Usiadłam na ławce obok. Bawiłam się znowu płomieniem. Było mi ciepło. Sama byłam księżniczką ale nawet.. Wolę o tym nie wspominać. Uśmiechnęłam, się pod nosem.

---

O kopytko pomyślałam w myślach żeby nie powiedzieć nic głupiego ale co miałam powiedzieć jestem księżniczka Marisa beznadzieja ale teraz trzeba się przyznać.
- tak tak jestem księżniczką ale wolę być traktowana jak zwyczajna dziewczyna.
Dowiedziała się była bardzo spostrzegawcza żeby rozpoznać mnie bez wielkich uplecionych fryzur makijażu i wielkich długich sukienek i oczywiście korony.
Nagle gdy dobrze jej się przyznałam zobaczyłam że ona też nie jest nikim ważnym
ona także była księżniczką co mnie bardzo ucieszyło gdyż pewnie wiedziała jak to jest gdy ludzie wymagają od ciebie byś była doskonała itp w końcu musi być wzorem dla swojego kraju.
- Tak jestem księżniczką ale nikomu nie mów to ja nie powiem o tobie.
To była moja propozycja gdyż wiedziałam że ona też nie chce być odkryta  i dobrze może nawet się zaprzyjaźnimy położyłam się jeszcze raz i zaczęłam patrzyć na światła gwiazd.

Postać stworzona razem z Ikuną, śliczne dzięki za współpracę~




>Szlag, żeby już pierwszego dnia swoje zdjęcie zgubić... Ech, dobra, to chyba ujdzie w tłoku.<

Link do zewnętrznego obrazka

Imię

Cześć! Na pierwsze imię mam Haruto, co oznacza słoneczny, wiele osób sądzi, że mi pasuje, choć niekoniecznie do wyglądu... Nie zaprzeczę! Jest jeszcze drugie, Seiji, które pomimo drugiego znaczenia, czyli "ktoś o czystym sercu", przypomina mi, że jestem młodszym bratem... Ech.

Nazwisko

Ishida... Hej, no, Lynn, nie wyganiaj mnie! To moja Karta, chyba mogę się wypowiedzieć!

Dzień urodzenia

19 grudnia

Wiek

18 lat

Orientacja

A TAJEMNICA! A NIE WIADOMO! A NIE POWIEM!

Rodzaj

Wnuk bogatego założyciela firmy farmaceutycznej (nie wiąże z tym jednak przyszłości)

Hobby

~ Muzyka ~
~ Gry komputerowe ~
~ Sport (choć nie aż tak, jak u jego brata) ~
~ Strzelnica ~

Opis

Siema, jeszcze raz! Tak, tak, mam na nazwisko Ishida, ale to nic nie oznacza! Nie spinaj się tak, przecież też jestem człowiekiem, zupełnie jak ty. Oj, no już, nie denerwuj się tak, życie jest za krótkie, żeby się tak wszystkim przejmować! Już, w porządku? W takim razie daj mi opowiedzieć trochę o sobie. Wiem, wiem, to niezły szok, liczyłaś na geniusza o wyglądzie naukowca, co? Przykro mi, co prawda przeskoczyłem kilka klas, ale to jeszcze nie powód bym zachowywał się inaczej, co?
Magiczne zdolności? Skąd wiesz, że takie mam, co?! Dobra, ale nie mów nikomu. Co prawda w tym przypadku nie jestem aż tak zdolny jak mój brat, ale też nieźle sobie radzę. Ale szczegółów Ci nie zdradzę, chciałoby się! To tajemnica!
Wiem, że z wyglądu i w postępach w nauce jestem taki sam, jak mój brat, ale na tym podobieństwa się kończą! Może i pracowałbym ciężko, jak on, ale niezbyt mam na to chęć... W ogóle, czy z takim podejściem powinienem być Japończykiem? Hahaha, dobra, koniec żartów. Uważam, że pieniądze faktycznie szczęścia nie dają, ale na wszelki wypadek lepiej jest je mieć, czyż nie? Dlatego też staram się żyć pełnią życia i cieszyć się tym, co mam... Póki moja rodzinka mnie nie wydziedziczy, na co mam raczej szanse z takim podejściem, którego mimo wszystko zmieniać nie mam zamiaru.

Zwierzę

Póki co żadne

Wygląd

Czarne włosy, niebieskie oczy i wiecznie nieschodzący z twarzy uśmiech. Jedyna rzecz różniąca jego i Reijiego to brak okularów. Poza tym wzrost i sylwetka taka sama, może i identyczna, ale jakoś nie mieli okazji się upewnić. (xD)

Relacje z rodziną

~ Reiji ~ brat bliźniak ~ niby się nie znoszą, ale wiadomo, jak z braćmi bywa; Często zwraca się do niego "oniisan" i lubi być z nim mylony na tyle, że czasem nazywa go Nobuo, czyli imieniem, którego nikt nie kojarzy; często mówi o nim "Jesteśmy tacy sami", nie mówi tu jednak o podobieństwie w zachowaniu, a o tym, że są ze sobą po prostu na równi, jeden od drugiego wcale nie jest lepszy ~ Ikuna ~
~ Reiko ~ młodsza siostra ~ dostaje przy niej czegoś, co sam nazywa SNB (Syndromem Nadopiekuńczego Braciszka), innymi słowy startujący do jego małej, kochanej Rei-chan panowie, trzymać się z dala gdy on jest w pobliżu! ~
~ Nobuo ~ dziadek ~ oficjalnie wiecznie rozgniewany na beztroskiego Seijiego, a tak naprawdę... Tak naprawdę wnusio zawsze udobrucha dziadka jakimś mniej lub bardziej wyszukanym żartem ~
~ ojciec ~ tu już jest inna sprawa niż z dziadkiem, a jego temat jest na tyle bolesny, że Seiji woli o tym nie rozmawiać ~
~ matka ~ jedyna osoba (poza Reiko), która traktuje bliźniaków na równi; przy niej żaden z nich nigdy nie czuł się odrzucony, bardzo często ich wspiera, w sumie to za jej sprawą Seiji jest jeszcze członkiem tej rodziny... ~

Inne
<tu się buduje>
~ Dużo razy wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych ~
~ Pomimo wieku, uzależniony od kreskówki "Adventure Time" ~
~ Ma dość dobre kontakty z bratem, w końcu bliźniaki ~
~ Ma głos trochę podobny do Johna Coopera (jak ktoś zna to możecie sobie wyobrazić ^^'''), przez co niejednokrotnie już został proszony o wypowiedzenie "I'm a Peanut!" ~
~ Na lewej łopatce ma tatuaż... Ale to tajemnica! Przynajmniej na razie... ~

Ostatnio zmieniony przez Lynn (17-11-2013 o 12h46)

---

-Rób co chcesz księżniczko-powiedziałam i uśmiechnęłam się zadziornie. Zawsze mogę się podpalić żywcem aby ukrócić moje cierpienia. Widać nie jestem jedyna która nie lubi swojego pochodzenia. Ale i tak każdy pozna tu każdego więc co za problem. Strzeliłam szybko rękę do góry i wydobyła się z niej smuga światła która oświetliła najbliższe 4km.




wybaczcie brak weny

---

Haruto Seiji Ishida

Jeszcze raz zaśmiałem się sam do siebie, chowając okulary z zerowymi szkłami do kieszeni. Ciekawe, jak inni zareagują na dwóch Reijich w szkole. Zaraz potem poszedłem szukać mojego bagażu w postaci potężnej walizy. Zabrałem go i pospiesznie opuściłem lotnisko.
W połowie drogi do centrum zorientowałem się, że czekała tam na mnie taksówka, a ja nie wiem tak właściwie, gdzie mój braciszek obecnie mieszka. Zapytałem więc bardzo uprzejmej starszej kobiety z pieskiem, którą przeprowadziłem przez ulicę, zapominając o moim bagażu. Na szczęście, nikt się na niego nie skusił, więc kiedy już wróciłem z powrotem na tamten koniec okolicy, był tam cały i zdrowy, choć nie wiem, czy winno się tak określać bagaż. Poszedłem we wskazanym przez kobietę kierunku, co prawda trochę pobłądziłem ale jakimś cudem w końcu się tam znalazłem. Zarówno drzwi do mieszkania, jak i wcześniej bramę, otworzyłem moim kluczem. Ciekawe, czy Reiji w ogóle wiedział, że się tu wybieram?
- Siema, Reiji, śpisz?! - wydarłem się. nie zwracając uwagi na to, czy aby już nie ma ciszy nocnej. W sumie to nawet nie patrzyłem na zegarek. Z resztą, od czasu do czasu chyba można chyba nagiąć lekko prawo, byleby nie notorycznie, czyż nie?

---

Nobuo Reiji Ishida

                             (zmieniam narrację na 1 osobowa)


Myślałem że wyjdę z siebie kiedy ten mały smarkacz ( właściwie równy i wiekiem i wzrostem mi) wydarł się na cały głos. Mimo wszystko cieszyłem się niezmiernie że Seiji jest tu, ale nie zrobię sobie wstydu i nie powiem mu o tym, po moim trupie. Zaspany usiadłem na łóżku, wszedł do mojego pokoju a ja zobaczyłem swoje lustrzane odbicie.
- Czy czasem nie opętał cię oni?!? Wiesz która jest godzina?Normalni ludzie śpią! Po czym nie mogłem się powstrzymać i rzuciłem w niego poduszką. Tak więc zaczęła się mała wojna, a ja czułem się o niebo lepiej, miałem kogoś po swojej stronie, nie byłem sam wśród tych nadętych królewien.Gadał jak najęty a ja słuchałem o czym mówi jak dobrze że mój brat nie ogląda telewizji i nie widział jeszcze mojej wpadki w towarzystwie Miku.Postawiłem że zemszczę się na nim rano i zwlekę go z łóżka o 5 żeby ten leń ze mną pobiegał.Pół godziny później po jego głośniej prezentacji, wygoniłem go do jego pokoju, niech się lepiej wyśpi przed niespodzianką jaką mu szykuje.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (16-11-2013 o 20h32)

Miku Hatsune

Ponieważ zasnęłam na podłodze obudziłam się z bólem szyi. Wstałam i mimo wszystko wtaszczyłam się na łóżko.  Czułam się paskudnie. Będę musiała unikać Reiji'ego co łatwe nie będzie. Jestem jakaś chora. Gdybym trzymała się zasad nic by się nie stało. Więcej nie popełnię tego błędu. Będę kluczowo trzymać się zasad.

Haruto Seiji Ishida

Kiedy wpakowałem się do jego pokoju, na powitanie dostałem poduszką. Jak miło.
- Mi też bardzo miło znów Cię widzieć, oniisan! - powiedziałem. Co prawda wyglądał na wkurzonego, ale ja wiedziałem swoje, w końcu bliźniacza więź, przede mną nie ukryje on niczego. Zacząłem mu opowiadać o tym, jak było w Stanach, że nieco pożarłem się z Lynn (nieistotne, że nie wiedział kto to) przed przyjazdem tutaj, no i oczywiście o tym, jak dostałem się tu z lotniska.
- I dlatego... I dlatego jestem teraz straaaasznie zmęczony - wydyszałem na koniec, opadając na drugie łóżko w pokoju. - A może jutro się wypakuję? Bo dziś mi się nie chce - stwierdziłem, mówiąc bardziej sam do siebie niż do brata. Odwróciłem głowę w jego stronę. Był zdenerwowany, i to o dziwo nie mną. Tak mi się przynajmniej zdawało. - Coś się stało? - spytałem.

Ostatnio zmieniony przez Lynn (16-11-2013 o 20h42)

---

Nobuo Reiji Ishida


-Zamknij się i śpij opowiem Ci to w drodze do szkoły.
Nawet nie pamiętam kiedy usnąłem, ale nie było mi dane zapaść w długi i odprężający sen.Znów wybiła 5 ;00, tym razem wstałem od razu nie leżąc chwilę jak zawsze. Marcus siedział na poduszce obok i patrzył na mnie, chyba wyczuł Seijiego. Pogłaskałem go, poszedłem do pokoju brata spał tak smacznie, szkoda była by go obudzić. Złapałem go za stopy i ściągnąłem z łóżka, ach jak ja tęskniłem za dokuczeniem mu. Roześmiałem się gdy zobaczyłem jego zaskoczoną minę. Marcus zeskoczył z mojego ramienia na łóżko i zaczął biegać w koło mojego braciszka.
- Idziemy biegać,ubieraj się, zobaczymy jak się zapuściłeś w stanach
Ubrałem się, napełniłem miskę Marcusa, zmieniłem mu wodę i zajrzałem jak ma się naczelny leniwiec rodziny.Ochrzaniłem go że przysypia zamiast wyciągnąć ubrania z walizki  i ubierać się w strój sportowy. Szybko skoczyłem do swojej szafy i wziąłem komplet do biegania, rzuciłem mu na głowę i wyszedłem napić się soku.Krzyknąłem z kuchni.Wiedziałem że inaczej będzie się wykręcał tym ze nie wziął ubrań do biegania.
-Masz 5 minut guzdrało!, jeśli nie napiszę ojcu że nie było Cie na rozpoczęciu roku, wiesz że dziadka to rozzłości jak nie wiem.
W życiu nie wydał bym brata, ale musiał jakoś zmotywować go do działania.

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (16-11-2013 o 21h09)

Nie chciało mi się siedzieć z tą pesymistką od fajerwerków poszłam do pokoju i przebrałam się w moją pidżamę może i wygląda jak sukienka do kolan na ramiączkach i do tego różowa ale takie są pidżamy u mnie w kraju zdjęłam różowe kapcie koty założyłam na oczy różową opaskę i poszłam spać.
Zanim poszłam spać zdjęłam opaskę i dałam po causie każdemu kotkowi po czym na dobre poszłam spać.
Rano wstałam o 6 :30 nie chciało mi się iść na śniadanie może potem sobie coś wyczaruje wyczesałam włosy grzywkę wzięłam na bok i zrobiłam sobie jednego małego warkoczyka po czym się ubrałam w dżinsową spódnicę i czarny top no i czarne conversy wzięłam plecak i poszam pod klasę.
Siedziałam pod klasą i grałam na telefonie w pou tak z nudów a gdy mi się to znudziło zaczęłam oglądać na telefonie anime.

Miku Hatsune

Wstałam bardzo wcześnie. Była prawie 5rano, wstałam i wzięłam szybki prysznic. Ubrałam się w cienkie kimono, pasujące buty i zakolanówki jak zawsze. Włosy zostawiłam rozpuszczone. Zamiast tego w włosy włożyłam pozłacaną opaskę. Wyszłam na mały spacer z Carlą o 5.14. Przechadzałam się ulicami miasta myśląc jak uknikać Reijego.