Jeśli chodzi o duchy, to boję się ich, ale czy istnieją nie jestem pewna. Zabawne nie? Boję się, a nie do końca wierzę, czy jest prawdziwe. Przydarza mi się całkiem sporo dziwnych rzeczy.

1.
Dość stara historia, miałam jakieś 6 lat.
Rodzice pewnej dziewczynki zostawili ją i mnie pod opieką mojej cioci, która (bardzo odpowiedzialnie) wyszła na podwórze zapalić, zostawiając nas same w domu. Patrzyłyśmy na nią z okna na piętrze. Nagle usłyszałyśmy kroki na schodach, gdy dotarły na górę drzwi się uchyliły. Ciotka dalej była na dole, a do środka nikt nie wszedł. Zaczęłyśmy krzyczeć przestraszone.

2.
Jakiś rok, dwa lata temu zaczęłam czuć się się obserwowana, radio samo się wyłączało, a telewizor włączał itp. To było dziwne, lecz ignorowałam takie zdarzenia. Pewnego dnia zobaczyłam dziewczynkę na środku mojego salonu. Stała tuż obok mnie, więc nie widziałam jej dokładnie, kiedy odwróciłam się do niej z wrzaskiem, zniknęła. Była niską, ciemną blondynką z długimi włosami. Później widziałam ją kilka razy, zawsze kątem oka.
Kiedy myłam zęby parę tygodni później poczułam, że ktoś pociągnął mnie za spódnicę.

3.
Rok temu pojechałam na wakacje w Bieszczady. Kiedy tam byliśmy, pojechaliśmy do Wańkowej, gdzie wychowywał się mój dziadek. Zatrzymaliśmy się nieopodal przedwojennego cmentarza. Wszyscy wysiedli, prócz mnie i mojego brata. Nagle mój brat zaczął powtarzać, że chce już wracać, bo dziwnie się czuje. Widziałam, że naprawdę się bał. Wtedy usłyszałam wrzask ochrypły, męski. Mój brat tego nie słyszał, ale jeszcze szybciej chciał odjechać.
Gdy wróciliśmy tam w tym roku (jakiś tydzień temu) zaprał się, iż nie pojedzie do tej miejscowości. Wszyscy go przekonywali do zmiany decyzji. Ale on powiedział "nie" i w końcu postawił na swoim. Do dziś nie chce mi powiedzieć, dlaczego aż tak bardzo boi się tamtego miejsca.

4.
Nie lubię kłaść się spać. Muszę widzieć światło z sąsiedniego pokoju, lub mieć zapalone. Czuję się obserwowana, a w ciemności jeszcze bezbronna.
Tak, więc gdy pewnego dnia moi rodzice poszli spać pierwsi i zgasili wszystkie światła, nie miałam jakoś ochoty się położyć. Usiadałam w swoim pokoju z książką i czytałam. Nagle usłyszałam trzask i aż podskoczyłam. Obok łóżka mam dwa plastikowe kubeczki, wypełnione kamykami. Okazało się, że jeden z nich wydał ten dźwięk. Wiecie jakie wgniecenia zostają po palcach, gdy za mocno się taki kubeczek ściśnie? Właśni takie były na moim. Tak się przestraszyłam, że uciekłam do rodziców.

5.
No i już norma u mnie. Czyli poruszająca się klamka. Gdyby odskakiwała do góry, na sprężynie to ok. Ale ona zazwyczaj rusza się tak, jakby ktoś ją naciskał i drzwi się uchylają. Lecz już nie zwracam na to uwagi, bo bardzo często się to dzieje.

Jeśli ktoś to przeczyta, to będę mieć do niego wielki szacunek.

Jeżeli o irracjonalne popkulturalne lęki idzie, to bardziej bojam się zombie

W kwestii duchów - zdecydowanie nie kupuję ich europejskiej wersji, tej takiej z prześcieradłem, łańcuchami i jęczoleniem. Bardziej wiarygodne wydają mi się loa i nie miałabym problemu z zaakceptowaniem ich istnienia jako faktu. Prawdę mówiąc, to loa stanowią naprawdę miłą perspektywę, znacznie bliższą mi jako osobie niż katolicki anioł stróż.

Moje doświadczenia zjawisk nadprzyrodzonych... hmmm... Raz gdy zasnęłam w złotym łańcuszku, rano, zawieszka była pod stołem, a łańcuszek znalazłam po dwóch dniach w piwnicy. Następne to gdy, byłam przy komputerze i wyszłam do kuchni dosłownie na sekundę włączyło się youtube i piosenka o zmarłej osobie... Można też zaliczyć sny, które się powtarzały co dwa dni i śniła mi się zmarła młoda dziewczyna, która została uduszona i leżała pod stołem w salonie (tym samym, pod którym leżała zawieszka!), drugi sen był podobny i tam czekałam na konkretną godzinę, z tego co pamiętam ze snu była to 23.35, zaczęłam szukać tej dziewczyny po domu i... była w moim pokoju, w moim łóżku, właściwie nie zauważyłam jej tak od razu, pochyliłam się nad łóżkiem i wyczułam pod palcami ludzkie ciało, wtedy ona zerwała się i zaczęła mnie dusić, od razu się obudziłam. Zwierzęta też czują rzeczy nadprzyrodzone, a moje często patrzą się na drzwi. Ogółem nie boję się duchów i tego się trzymajmy 

Ja pamiętam jak na wyciecze klasowej dziewczyny wywoływały krwawą mary ..tak się wystraszyły ( nie wiadomo czego ) , że potem spały razem ;p

Ja mam często tak, że wyczuwam aurę/energie od ludzi.  I wierzę w duchy i anioły.

A z takich dziwnych historii  to pamiętam jak byłam jeszcze w podstawówce na biwaku. Był to dzień 06.06.2006 i głośno w telewizji w tedy było. W sumie śmiałyśmy się z tej "szatańskiej daty" bo nas straszyli. I pamiętam że koleżanka wychodziła z domku i któraś rzuciła tekst " uważaj bo cie szatan uszkodzi" i sekundę po tym lampa spadła jej prawie na głowę, dosłownie 1cm za nią spadła"

Cztery lata temu siedząc na łóżku spojrzałam się na drzwi, w których stał biały kontur mężczyzny wypełniony również białymi "falami". Po kilku mrugnięciach zniknął, czułam wtedy to samo, co większość z Was czułaby, gdyby podczas horroru nagle wyskoczył by na monitorze jakaś twarz "stwora".

Gdy byłam mała byłam z babcią w domu. Moja babcia usnęła natomiast ja bawiłam się w pokoju, nie sama, a ze swoim zmarłym dziadkiem. Przynajmniej tak powiedziałam mim rodzicom po tym zdarzeniu, niestety sama tego nie pamiętam.

Nie tak dawno moje kuzynki wywoływały duchy w domu mojej babci, piwnicy (poprzednie dwie historie odbyły się w moim). Wywoływały mojego zmarłego dziadka wymienionego w historii powyżej. Zdyszane wróciły na drugie piętro mówiąc, iż krążek na tablicy do wywoływania duchów poruszył się.

Nie jestem pewna czy to są duchy ale wierzę że coś jest. Czasami widzę jakiś ruch kątem oka albo jakieś cienie

Ja w tym roku śmiałam się z koleżanek, bo tak jak ty przywoływały Krwawą Marry w szkolnej toalecie.. Ja osobiście nie boje się "duchów" ani "potworów" może jestem dziwna ale uważam je za uroczę.

O to mi przypina jak w podstawce "bawiłyśmy" się w wywoływanie duchów w szkolnej toalecie i powiedziałam "Duchu jeśli tu jesteś to niech otworzy się jakaś kabina" i łokciem specjalnie otworzyłam drzwi xD Moje koleżanki mało zawału nie dostały, a ja głupia się śmiać zaczęłam i się wydało kto tu Macabrą jest

Yvonne napisał

Wierzę w duchy, boję się ich i wolę z nimi nie zadzierać dlatego nie bawię się w wywoływanie duchów. Tak samo panicznie boję się horrorów z duchami. Filmy z mordercami jakoś mnie nie ruszają. Pamiętam jak oglądałam Klątwę, było ciemno w pokoju. Siedziałam przed laptopem. Oglądał kawałek jak czarny kot ociera się o nogi jednej dziewczyny. Może kojarzycie ten fragment. W każdym bądź razie i ja poczułam miękkie futerko ocierające się o mnie. Jak wrzasnęłam. O mało zawału nie dostałam. Okazało się, że to moja kochana kicia Sissulka upomina się o pieszczoty. Biedny kot ... nie wiedział, że pańcia horror ogląda. Też się przestraszyła ale mojego wrzasku XD

Ja również boję się duchów. Ktoś może się śmiać, ale ja w nie wierze. Kiedyś koleżanka u mnie nocowała i chciała wywoływać duchy. W życiu bym się nie zgodziła.

nwm co o tym mowić ale więrzę jeszcze coś Dwa słowa jednio znaczenie Krwawa Merry -Duchy

W duchy nie wierzyłam i -mam nadzieję- nigdy nie zdarzy się nic przez co musiałabym zacząć wierzyć. Chociaż jak w "6-tym zmyśle" padło zdanie : że kiedy czuje się jakby ktoś chuchał nam na kark - to duch... trochę się przestraszyłam. No, ale ...duchy nie istnieją. Pff...khykhy...no nie?
Wywoływać duchów też raczej nigdy nie będę, bo też się boję xD (cykor ze mnie i już). No i czułabym się głupio kręcąc kółka przed lustrem =.=
Zresztą jak dla mnie strach przed duchami jest urojony - wiemy, że nic się nie stanie, że czegoś takiego nie ma, a i tak się boimy. WTF? To tak jak z zombi. Idę sobie późna nocą z przystanku do domu i sram w gacie, bo jakieś zombi mogą mnie gonić, a ja tak wolno idę. A one, przeciez nie istnieją!

Boję się czterech rzeczy: śmierci,chorób, jak ktoś mnie łapie w miejscu,gdzie mam tętnicę i duchów. Nie wiem,czy istnieją, ale miałam dziwne przeżycie. Kiedyś obudziłam się o północy. Po koszmarze. Kiedy znowu zapadałam w sen,to usłyszałam: Happy Birthday. Nie odwróciłam się. Po chwili zabrzmiało : Co u cb? Potem nie pamiętam.

Jazz napisał

Tak szczerze, to nie wiem co o tym myśleć. Przytrafia mi się dużo dziwnych rzeczy. Szczególnie w domu. Kiedyś nie mogłam usnąć, poszłam do łazienki, posiedziałam tam chwile i nagle usłyszałam szybkie otwieranie się i zamykanie szafek. W kuchni nikogo nie było. Innym razem leżałam sobie na kanapie, usypiałam, kiedy nagle tak kontem oka zobaczyłam dziewczynkę, ale zamknęłam oczy i nagle poczułam że coś na mnie spadło.Na koszulce zobaczyłam czekoladę stopioną w tak jakby trzymana była w małej rączce. Weird. Jeszcze zdarzyło się w domu coś takiego że talerz pękł sam z siebie. Czasami przy łóżku słyszę jakby ktoś jeździł jakimś wózkiem(inwalidzkim). A mój dziadek zmarł w tym mieszkaniu(po prostu pewnego dnia się nie obudził). I ponoć właśnie czasami potrzebował takiego wózka i korzystał z niego. W ogóle dużo takich akcji jest. Ale staram się to racjonalnie wytłumaczać, ale czasami sie nie da W 4 klasie wywoływałam duchy ale nic się nie stało...może miało jakieś przedłużone działanie w czasie

z dziewczynką mogłeś/aś mieć halucynacje nocne ... to NOrmalne ciężki przypadek ...     osobiście wierze w duchy.

Ja sobie kiedyś oglądałam Polsat.Wyszłam na chwilę, a gdy wróciłam samo przełączyło się na jakiś religijny kanał, a nikogo nie było w pokoju ;_; Przypadek? nie sądzę.

Ja duchów się nie boje tylko jako trzecioklasistka szkoły podstawowej oczywiście bałam się Krwawej Mary.
W trzeciej klasie byliśmy z całą klasą na Zielonej Szkole mieliśmy tak zajebistą panią że pozwoliła dziewczynom zrobić piżama party,ale były dwa warunki pierwszy to najpóźniej bawimy się do 23:00 a drugi to,że nie możemy grać w niebezpieczne gry typu butelka czy coś innego.Powiedziałyśmy że nie będziemy łamać tych przepisów ale oczywiście złamałyśmy.O godzinie 22:00 jedna z koleżanek zaproponowała grę w butelkę na początku nie chciałyśmy ale ona była tak przekonująca że pomyślałyśmy a co nam szkodzi.Zaczęła się gra.Tak grałyśmy i grałyśmy i w końcu wylosowało się na mnie i na jedną z koleżanek wielką fankę horrorów, wybrałam wyzwanie.Zadanie było takie aby wywołać krwawą mary.Nie chciałam zeby pomyślały że się boje więc zgodziłam się i chociaż miałyśmy grać do 23:00 grałyśmy do północy.Gdy tylko wybiła godzina 24:00 sama w ciemnym pokoju z wielkim lustrem przed którym zapalone były trzy świece
wypowiedziałam trzy razy słowa krwawa mery.Uff nic się nie pojawiło szybko wybiegłam z pokoju.Dziewczyny już nie chciały grac i ja też więc poszłyśmy spac.
Następnego dnia gdy wstałam podeszłam do lustra i zobaczyłam ją stała cała zakrwawiona z nożem w ręku i się śmiała stała tak przez trzy sekundy i znikneła już nigdy na szczęście jej nie zobaczyłam.

Jeśli chodzi o dziwne rzeczy które działy się u mnie w domu to tak
Patelnia u mnie tak powolutku wirowała
i książka sama się unosiła.
to tyle a i ta historia naprawde się wydarzyła ja nie ściemniam

Duchy? Ja w 3 klasie i się duchów nie boję.