Imię : Adam
Nazwisko : Markowski
Przezwisko : Johnny (ze względu na podobieństwo do pewnego znanego aktora)
Pokój : 1
Wiek : 18 lat
Urodziny 27.05
Znak zodiaku : Bliźnięta
Kraj pochodzenia : Polska
Orientacja : Hetero

Charakter : Adam jest bardzo dojrzały i odpowiedzialny, jest wrażliwy na ludzką krzywdę, pracowity, jest typem nieśmiałego samotnika, unika kontaktu z ludźmi - szczególnie płci przeciwnej.

Historia : Rodzina Adama była niegdyś bardzo szczęśliwa. Wszystko zmieniło się jednak kiedy na świat przyszła jego siostrzyczka. Karolinka okazała się ciężko chora... Ojciec nie potrafił zaakceptować chorego dziecka i opuścił rodzinę. Wtedy pojawiły się problemy finansowe. Matka pracująca jak kasjerka w sklepie spożywczym nie była w stanie utrzymać dwójki dzieci.  Odpowiedzialność za utrzymanie rodziny spadła na barki Adama mimo, że miał on dopiero 14 lat. Podejmował on wiele dorywczych zajęć i nie miał zbyt wiele czasu wolnego. Urwał się jego kontakt z przyjaciółmi, Adam stał się samotny i zaczął uciekać w naukę, która szybko stała się jego pasją... Dzięki swoim osiągnięciom Adam otrzymał staż w prestiżowej nowojorskiej szkole. Miał wiele wątpliwości czy powinien wykorzystać tą szanse, nie wiedział bowiem jak jego rodzina poradzi sobie bez niego. Jego matka nie wybaczyłaby sobie jednak, gdyby jej syn stracił przez nią taką okazję i kazała mu wyjechać...

Wygląd : Adam wbrew temu co mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka jest bardzo przystojny, skutecznie ukrywa to jednak nosząc wyjątkowo niegustowne ubrania.

Link do zewnętrznego obrazka

Cukierek <3

---

W końcu nadszedł ten wielki dzień, dzień w który miało się zmienić wszystko... Adam nie spał całą noc, miotany wyrzutami sumienia. Wstał bardzo wcześnie, wszyscy w jego domu jeszcze spali. Ubrał swój ulubiony rozwleczony sweter, który został mu jeszcze po ojcu i zniósł na dół już od dawna spakowaną, małą walizkę. Po cichu zakradł się do sypialni, gdzie jego mama i siostra spały jeszcze słodko w łóżku. Po cichu zbliżył się do nich i każdej podarował buziaka w policzek, po czym odwrócił się i odszedł. Stojąc w drzwiach odwrócił się jeszcze raz, po jego policzku spłynęła jedna gorzka łza, otarł ją, ciesząc się, że nikt nie był świadkiem jego słabości. Opuścił dom, kilkakrotnie sprawdzając czy na pewno zamknął za sobą drzwi.

(...)

Adam po wielu godzinach męczącej podróży dotarł na miejsce. Całą drogę zastanawiał się kim będzie jego współlokator, nie miał bowiem najlepszego kontaktu z rówieśnikami. Szybko odnalazł drzwi, na których widniała cyferka "1", otworzył drzwi i...

Zamarł. Na łóżku pod oknem siedziała... Dziewczyna... Adam cofnął się parę kroków, jeszcze raz spojrzał na drzwi upewniając się, że nie pomylił numeru. Ku jego zdziwieniu wszystko się zgadzało. Powoli wszedł w głąb pokoju i zajął sąsiadujące łóżko, rzucając tylko chłodne "cześć".

Ostatnio zmieniony przez Jessica23 (03-09-2013 o 17h55)

---

Elizabeth myślała o całej sytuacji. Założyła buty i wyszła z pokoju.  Usiadła na trawie opierając się o drzewo. Wyjęła zdjęcie całej rodziny. Było to przed wypadkiem moich rodziców. Ojciec zmarł w samochodzie ponieważ motor jechał pod prąd i bum !. Już go nie było. Matka żyła ale nie była w najlepszym stanie bo jego wypadku. miesiąc później okazało sie że umarła z powodu raka którego przestała leczyć. Wychowywali mnie babcia i 2 siostry i 3 braci. Mieliśmy wielki dom więc dało się to niesc. Nie użalam się nad sobą z powodu takiego zdarzenia  a raczej zdarzeń wiem że tak miało być i ze w końcu każdy z nas umrze.  Po tej głębokiej myśli oglądałam jak wróble zjadają okruszki.

---

Adama zaskoczyło pełne entuzjazmu powitanie współlokatorki. Chcąc, nie chcąc, nie udało mu się skryć uśmiechu. Popatrzył w wielkie niebieskie oczy dziewczyny i poczuł, że tonie... Stał tak dłuższą chwilę, po czym zawstydzony swoim zachowaniem, powiedział coś bez sensu i pośpiesznie opuścił pokój, udając się na dziedziniec.
Kontemplował otaczającą go przyrodę i czuł, że jego los zaczyna się odmieniać. W oddali dostrzegł wierzbę, spośród gałęzi wyłoniła się postać. Oto blondwłosy anioł spojrzał w jego kierunku... Lekko zakręciło mu się w głowie, usiadł na najbliższej ławce i ukradkiem obserwował dziewczynę.

Ostatnio zmieniony przez Jessica23 (03-09-2013 o 19h55)

---

Elizabteh zauważyła chłopaka na dziedzińcu. Chciała aby ktoś do niej podszedł. A on wyglądał na takiego miłego. Szybko odwróciła głowę. Zaczeła nucić pod nosem tekst jej ulubionej piosenki :
http://www.youtube.com/watch?v=OpWO_byqSr8
Co chwile zerkałam na chłopaka. Było widac po jego minie ze nie miał łatwego życia.  skądś to znała. Elizabeth usłyszała dźwięk motoru. Nagle szybko skuliła jej jak najbardziej. Jej oczy zaczeły być nieobecne. Był to stan lękowy. Bo przy śmierci jej ojca Lizzy tam była. Jak umiera. Patrzył jej się w oczy. A ona miała zaledwie 6 lat. Stan lękowy jest trochę powiązany z depresją. Ale na szczęście ona na nią chyba nie choruje. Co jakiś czas na dany,wyraz,dźwięk ujawnia jej się tan lękowy który np jest powiązany z jej przeszłością albo członka rodziny. Trochę to pokręcone ale nie przejmuje sie tym tak bardzo

---

Adam bał się podejść do dziewczyny, mimo że czuł jak zachęca go ona wzrokiem... Nagle jednak dostrzegł coś wobec czego nie mógł pozostać obojętny. Nie raz widział to już w swojej chorej siostrzyczki, dziewczyna cała pobladła, a jej ciało zaczęło drżeć. Nie zastanawiając się ani chwili szybko pobiegł w jej stronę. Jego reakcja była oczywista, klęknął na przeciw Elizabeth, podniósł jej twarz ku sobie, zobaczył łzy... O nic nie pytał, nie musiał... Objął ją i wsłuchiwał się w jej oddech, stawał się coraz spokojniejszy.

---

Susan Silver

Słuchałam jak Sylvain mówił, kiwałam przy tym głową na znak że go słucham.. Ale po chwili jakoś duszno mi było.. Musiałam wyjść inaczej mogłabym się udusić tylko nie rozumiem jednego, bo nigdy jeszcze mi tak gorąco nie było..
- Przepraszam Cię, ale muszę na chwilę wyjść na dziedziniec.. - Powiedziałam z uśmiechem na twarzy.
Wyszłam szybko i zauważyłam jakąś dziewczynę i chłopaka którzy się przytulają. Nie podeszłam tam pobiegłam na ławkę i siedziałam załamana.. Prawie moje łzy wychodziły z moich oczu, przypomniała mi się straszna chwila! Dlatego moje łzy wychodziły.

---

David widział to wszystko z okna swojego pokoju. Zacisnął zęby. Podszedł do ściany. Stanął na palcach i wbił gwóźdź w sufit. Przewiązał łańcuch. I zawiesił swój worek treningowy. Trochę większy od gruszki. Założył bokserskie rękawice i zaczął z całej siły i z niesłychaną precyzją uderzać w obiekt.
~ Dlaczego ona go objęła? - Myślał.
Ale STOP! David ogarnij się. To przecież nie była twoja dziewczyna. Chyba nawet nie koleżanka. Inne dziewczyny aż szalały na jego widok. Ona była inna. Lepsza... Ale co teraz? Dalej boksował z zaciętą miną.

- Nie, nie! Musiałem się po prostu przewietrzyć - powiedział Adam do Blanki.
Po czym wstał z kolan podał rękę Elizabeth, aby i ona podniosła się z ziemi i zaproponował powrót do pokoi. Zbliżał się wieczór i na dworze zrobiło się dość chłodno.
Po powrocie do pokoju Adam wziął szybki prysznic i zmęczony dniem pełnym wrażeń położył się spać. Rozmyślał jeszcze chwile... Wiedział, że nie mógł zbytnio angażować się w żadne relacje, w końcu nie po to tutaj przyjechał. Musiał skoncentrować się na nauce, inaczej czeka go powrót do domu. Bez stypendium nie będzie go stać na życie tutaj... Po kilku minutach Morfeusz zabrał go ze sobą. Jutro rozpoczyna się rok szkolny.

---

Sylvain Zeno Hall


Kiedy dziewczyna się odezwałam,wymruczałem coś niezrozumiale nie otwierając nawet oczu by spojrzeć na Susan.Z reguł należę do tych miły,kulturalnych i optymistycznych gości,którzy mają w sobie pełno energii...No,ale ta moja energie uleciała podczas podróży tutaj...No i wstałem z łózka po nie całych czterech godzinach snu...A dlaczego tylko tyle?Wiecie impreza z okazji końca wakacji i tego typu rzeczy,jednak mogę się pochwalić że byłem bardzo grzeczny.Nie wypiłem ani kropelki,bo wiedziałem że dzisiaj będę kierować i do domu wróciłem koło pierwszej w nocy.
Słowa,które wypowiedziała brunetka dotarły do mnie z lekkim opóźnieniem,gdy jej już nie było w pokoju...Hmm poszła na dziedziniec,na świeże powietrze...Hmm przypominało mi się że dzisiaj nie biegałem...W sumie gdzie jest najbliższy park?...
Zasnąłem.

    

Ostatnio zmieniony przez Lilka (05-09-2013 o 15h36)

Elizabeth była przez chwilę przytulona do chłopaka. Bylo jej tak ciepło. Czuła jego oddech. Jak chłopak wstał Elizabeth też wstała i poszła do swojego pokoju. Poszła pod prysznic. Umyła sie i ubrała w piżamę(topik sportowy i krótkie szare dresowe spodenki). Położyłam sie na łóżku nie zwracając na nic uwagi. Zasnęła po chwili. Była za bardzo zmęczona aby cokolwiek robić.

---

Susan Silver

Kiedy już trochę było mi lżej i przemyślałam te wszystkie złe zdarzenia! To od razu wstałam z ławki i poszłam do pokoju.. Szczerze mówiąc nie zaskoczył mnie, widok mojego współlokatora.. Pewnie był zmęczony i po prostu zasnął! Zamknęłam za sobą drzwi, cicho żeby go nie obudzić.. Ale za pewnie tak mnie usłyszał.. Wzięłam książkę i usiadłam na łóżku, zaczęłam ją czytać. Jakby to powiedzieć byłam teraz w innym świecie! W takim świecie tam gdzie nie muszę myśleć o złych chwilach..

---

David także po kilku minutach przebrał się w spodenki. Do spania xP. Czarne z szarą gumką. Usiadł na łóżku. Widząc, że dziewczyna zasnęła szepnął w jej stronę:
- Jesteś śliczna Elizabeth. Przepraszam, że nie jestem na tyle odważny, by ci to powiedzieć w twarz. Całę trzy minuty błądził po jej twarzy. Ale nie chciał być nachalny, dlatego też położył się i zasnął.

Susan Silver

Nadszedł nowy dzień, a ja zasnęłam z książką w ręku.. Nie wiem jak, ale to nie jest zbytnio ważne! Wstałam z łóżka tak cicho żeby nie obudzić Sylva. Będę do niego mówić Sylv lub Sylvek, ale zależy.. W pokoju była łazienka i tam poszłam się przebrać.. Dokładnie nie pamiętam kiedy się przebrałam w piżamę, oczywiście że wczoraj! Ubrałam się w dżinsy i granatową bluzkę w kolorowe plamy. Poszłam na stołówkę żeby coś zjeść.. Kupiłam kanapkę i wode, poszłam z tym do pokoju i zaczęłam patrzeć przez okno z nadzieją że będzie dobry dzień.

---

Elizabeth obudziła się waląc głową o ścianę. Wstała powoli cicho i poszła do łazienki się ubrać i uczesać. Uczesała się w wysokiego koczka. Założyła na siebie :

Wyszła powoli i cicho z pokoju. Wzięła ze sobą torbę z aparatem,portfelem,telefonem itp. Poszła do stołówki kupiła sobie wodę i jakąś bułkę. Wzięła posiłek i poszła do parku pod swoje ulubione drzewko zjeść.

---

Chłopak spojrzał na wychodzącą dziewczynę. Nie spał całą noc. Ale nie było go po tym widać. Ubrał się w czarne spodnie i białą bluzkę. Wziął aparat. Także robił zdjęcia. Ale nie wychylał się z tym. Wyszedł, zamknął drzwi. Wszedł do parku. Usiadł pod jednym z drzew. To było drzewo o które opierała się Elizabeth. Ale on o tym nie wiedział, bo był po drugiej stronie. Wyciągnął aparat i zrobił zdjęcia chmurom. Potem kilku drzewom. A potem usiadł i czekał coś warte sfotografowania.

Elizabeth odebrała telefon od  braci. Wstała i poszła gdzieś w bardziej publiczne miejsce. usiadła na korytarzu w internacie a dokładnie na parapecie. Rozmawiała dosyć długo. NO w końcu było ich aż 3. Przez okno widziała drzewo pod którym siedział współlokator  i jakas dziewczyna.

---

"O mój Boże! Zaspałem!" pomyślał Adam otwierając oczy. Szybko zeskoczył z łóżka, rozejrzał się dookoła, był sam... Zaniepokoiło go to jeszcze bardziej. Przeczesał ręką włosy, ubrał wczorajsze ubranie i pośpiesznie wyszedł z pokoju. Nigdy wcześniej nie zdarzyło mu się tak długo spać! Wręcz przeciwnie był typem rannego ptaszka. Zjadł szybkie śniadanie, po czym udał się na dziedziniec, gdzie na kolanie napisał list do swojej rodziny. Bardzo za nimi tęsknił...

---