Link do zewnętrznego obrazka
Imię :

Rodzice obdarzyli mnie bardzo pospolitym i sztywnym imieniem Elizabeth. Jednak podoba mi się w nim jego melodyjność. Nie raz mówię, że to właśnie przez brzmienie mojego imienia, zakochałam się w muzyce. Do tego zdrobnienia ujęły me serce. Liza, Eliza, Ela.

Nazwisko:

Co tu wiele mówić? W końcu to tylko nazwisko. Jednak jeśli marzy się o sławie to jednak coś wielkiego. W radiu, w telewizji, na banerach. Wszędzie można je zobaczyć, jeśli daleko się zajdzie. Więc wyszukujcie nazwiska Fortner.

Wiek:

Niestety to będzie mój ostatni rok w szkole. Łezka się kręci w oku na myśl o opuszczeniu murów w których uczyłam się wszystkiego co będzie mi potrzebne do dalszej kariery. Jak już się domyślacie mam dziewiętnaście lat.

Orientacja: 

Trochę wstyd się przyznać… W końcu nie wszyscy są tolerancyjni… Ale jestem biseksualna. Pociągają mnie w takim stopniu kobiety jak i mężczyźni. Trudno to wytłumaczyć, ale nie wybiera się miłości.
Link do zewnętrznego obrazka

Instrument:

W dużej mierze polegam na swoim głosie, który jest znany z… Bardzo wysokiego brzmienia. Jak ktoś powiedział „Ty idź do opery”, ale niestety daleko mi do głosu śpiewaczek operowych. Jednak potrafię grać na instrumentach klawiszowych. Czyli fortepian, pianino czy keyboard i tak dam radę na nich zagrać.

Wygląd:

Link do zewnętrznego obrazka
Kolor włosów: Granatowo czarne
Kolor oczu: Brązowe
Wzrost: 175 cm

Link do zewnętrznego obrazka

Charakter:

Mimo iż nie jestem najmłodsza, a mój głos robi ze mnie straszą dziewczynę – to taka nie jestem. Zachowuję się czasami wręcz na odwrót. Jestem radosną, pełną życia dziewczyną, która kocha muzykę i wszystko co się z nią wiąże. Potrafię idąc przez korytarz, zacząć tańczyć na dźwięk czyjegoś dzwonka. Taka pozytywnie trzepnięta. Nie wstydzę się tego. Nie raz uważam, że jestem tym „zwariowanym pierwiastkiem” w zespole. W końcu ktoś musi być. A ja świetnie się nadaję. Do tego przyjazna przylepa ze mnie. Trudno mnie zdenerwować, a zwłaszcza doprowadzić do takiego stanu bym kogoś nienawidziła. Jestem po prostu wulkanem emocji. Oczywiście tych pozytywnych.
No ale nie jest tak różowo jakbym chciała. W razie naprawdę poważnej sytuacji, zaczynam zachowywać się adekwatnie do swojego wieku. Staję się poważna i zaczynam „myśleć”. Jakby dwie osóbki w jednym ciele.
Ponoć wczuwam się w piosenki… Sama tak nie uważałam, póki nie kazano mi na zajęciach zaśpiewać jakiegoś smęta. Beczałam z jakieś pięć minut nim się pozbierałam do ładu. Trochę było mi wstyd, ale czucie piosenki i się z nią utożsamianie to bardzo ważna cecha.
Link do zewnętrznego obrazka

Dodatkowe:

- Bez kawy nie przeżyje dnia;
- boi się duuużych zwierząt, więc nie chodzi do zoo i do parku w godzinach wyprowadzania psów;
- jak mowa o lękach to burza to dla niej apokalipsa;
- nie przyznaje się do tego, ale marzy o spokojnym utworze gdzie będzie mogła całkowicie przedstawić zalety swojego głosu.
- jest ciepłolubna – czyli każdy spadek temperatury przyprawia ją o drgawki.

Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Asuu (29-07-2013 o 22h29)

---

Zapraszam na mojego bloga *Klik*
 

klepu dziewczynę kp jeszcze dziś lub jutro ;D

▌Godność▐
David Lyserg Isle
▌Wiek▐
19
▌Znak zodiaku,▐
Lew
▌Data i miejsce urodzenia▐
15 sierpnia, Oxford
▌Orientacja▐
Bi
▌Instrument▐
Gitara Basowa
▌Wygląd▐
Wzrost ►187 cm
Waga►76 kg
Link do zewnętrznego obrazka
▌Charakter▐
Impulsywny i drażliwy,przygnębiony, gdy jest sam przez długi czas. Ma on ogromne ego i każdy obraźliwe słowo o nim bądź przyjaciołach prowadzi do problemów, stara się nie walczyć dużo i unikać, jeśli to możliwe, ale jeśli ten drugi zaczyna się to tak ... będzie walczył.
▌Dodatkowe▐
Jego rodzice zginęli w wypadku samochodowym◄
►Ma dwie starsze siostry, Meg i Katie.
Nałogowo słucha rock'a ◄
►Ma problemy ze snem, musi zażywać leki

Ostatnio zmieniony przez Aiko-chan (29-07-2013 o 21h16)

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
//Imię\\
Haku
//Nazwisko\\
Kakuei
//Wiek\\
18 lat
//Orientacja\\
Teoretycznie bi.
Praktycznie nie zakochał się w kobiecie.
//Instrument\\
Saksofon

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
//Wzrost\\
183 cm
//Włosy\\
Płomienno rude
//Oczy\\
Piwne
//Kolor\\
Czarny

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
//Charakter\\
Szczery do bólu samotnik. Nie boi się skrytykować innych, ale nie jest przesadnym ignorantem. Bezpośredni, od razu przechodzi do rzeczy. Na ogół wredny i opryskliwy, chyba, że mu na czymś zależy. Nie lubi nawiązywać nowych kontaktów. Wystarcza mu jego własne towarzystwo. Materialista i realista, ze skłonnościami do pesymizmu. Chce zostać idolem dla pieniędzy.

//Lubiane\\
Nurkowanie
Horrory i filmy katastroficzne
Koty i gryzonie

//Nielubiane\\
Psy
Krzyk, piski
Upierdliwe osoby
Piłka nożna

//Dodatkowe\\
-Ma straszną klaustrofobię.
-Posiada dwie młodsze siostry, które wrzuciłby przy najbliższej okazji do basenu z rekinami i małego brata, którym nawet nie truł by biednych zwierząt.
-Ćwiczy boks i łucznictwo.
-W ogóle nie czyta książek, nawet lektur.
-Nienawidzi psów, za to, że są posłuszne i nie potrafią zdać się na siebie.
-Gdyby nie był idolem, chciałby być reżyserem.

Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Yoshiko (29-07-2013 o 21h33)

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
D a n e   p o d s t a w o w e
| I m i o n a : | Na imię mam Hibiki, a na drugie Yukane!
| N a z w i s k o : | Nazwisko po tatku, oczywiście! Jak ono brzmi? Harmonia. Czyli moje pełne imię to Hibiki Yukane Harmonia!
| I n a c z e j     z n a n a   j a k o : | Niektóre dziewczyny z zespołu mówią mi po prostu Zwierzak. Wiesz dlaczego? Kocham zwierzęta, ot co! Jeszcze niektórzy mówią na mnie Mała, ze względu na mój wzrost. Tego drugiego przezwiska nie lubię! I... I wcale nie jestem mała!
| Z d r o b n i a l e : | Nie mam zdrobnienia od imienia... Dlatego przyjaciele biorą je od drugiego imienia! Czyli Yuki - od Yukane.
| P o c h o d z e n i e : | Pochodzę z pięknej Japonii,a dokładniej to z Tokyo!
| D a t a    u r o d z i n : | Czternasty luty, godzina ósma zero zero - to właśnie wtedy na świat przyszłam Ja! I to właśnie w walentynki, kiedy miałam dziesięć lat, na dobre zakochałam się w muzyce.
| Z n a k   z o d i a k u : | Jestem spod znaku Wodnika! Ciekawostka - lubię pływać. Wiem, że to nic nie ma do znaku zodiaku, ale chciałam to tylko powiedzieć!
| O r i e n t a c j a    s e k s u a l n a : | Wiesz, że takie pytania są niegrzeczne? Mniejsza o to i tak Ci odpowiem! Więc, jestem heteroseksualna.
| I n s t r u m e n t : | Tak więc umiem grać między innymi na pianinie, skrzypcach, harmonijce oraz na gitarze akustycznej, którą kupiłam całkiem niedawno łap zdjęcie!  Ale w zespole zajmuję miejsce przy perkusji, to właśnie przy niej czuję się najlepiej, ale jeśli dziewczyny potrzebują do solówki gitary, pianina, bądź skrzypiec to służę pomocą! Och. Pytasz po co harmonijka? Jak to po co?! Lubię sobie czasami na niej zagrać, a większych instrumentów szybko nie zorganizuję, ot co!

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
C h a r a k t e r :
Nie lubię o sobie mówić. To... Takie trudne. Po prostu nie umiem ująć słów, wiesz? Więc powiem wszystko w skrócie: jestem strasznie energiczną nastolatką, która wręcz kocha muzykę. Dla innych służę pomocą, nawet dla rywali! Jednak nigdy nie mówię swoim „wrogom” na czym będzie polegać nowa piosenka naszego zespołu, bo to jest po prostu nie fair, wiesz? Czasami bywam egoistyczna, wścibska, ciekawska oraz złośliwa. Wiesz dlaczego? Akurat wtedy mam „te dni”. Kurczę... To nieco krępujące mówić Tobie o tym, ale zresztą... To nie wywiad, prawda? Co do tego, iż jestem ciekawska - ja zawsze nią jestem! Tylko nie wiem czy to zaleta czy wada... Więc dałam ją do wad, to chyba dobrze?
Och. No i kocham zwierzęta i uwielbiam ryż!

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
W y g l ą d :
| P ł e ć : | Na prawdę o to pytasz? Cóż... Jak widzisz, jestem kobietą.
| W i e k : | Nie pyta się kobiety o wiek! Zresztą, co to za tajemnica? Więc, mam 18 lat!
| K o l o r   w ł o s ó w : | Mam czarne włosy. Takie długie, często zbierane w kucyka, a następnie związane wstążką!
| K o l o r   o c z u : | Takie ładne, niebieskie!
| W z r o s t : | Mimo swojego wieku mierzę 160 centymetrów... Jestem niska... To strasznie denerwujące!
| B u d o w a   c i a ł a : | Jestem szczupła. Tak, tak. Posiadam widoczny biust.
| Z n a k i   s z c z e g ó l n e : | Zaostrzone ząbki oraz kolczyki w kształcie kółek!

Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka
C i e k a w o s t k i :
~ Uwielbiam ryż.
~ Mam młodszą siostrę - Lucy.
~ Jestem optymistką!
~ Wbrew pozorom, nie jestem jakaś głupia czy coś w tym stylu...
~ Uwielbiam dziewczyny z zespołu!
~ Kocham spać i żałuję, że czasami muszę wcześniej wstawać...
~ Moi rodzice są posiadaczami ZOO!
~ Uwielbiam muzykę.
~ Na moim ramieniu, często siedzi mój chomik. Może i do akademika nie można wnosić zwierząt, ale... Zbyt bardzo go kocham, nie mogę go zostawić w domu!
~ Kolejna rzecz, którą kocham - śpiew, taniec oraz gra na gitarze!

Ostatnio zmieniony przez Yukane (30-07-2013 o 22h26)

Imiona | Alexander Cameron
Nazwisko | Mustang
Ksywki | Alex, Carmelek
Wiek | 17 lat
Data Urodzenia | 31 sierpnia
Miejsce Urodzenia | Manchester, Anglia
Płeć | Mężczyzna


Orientacja | Biseksualny
Grupa Krwi | ARh+
Status Społeczny | Wolny
Znak Zodiaku | Panna
Instrument | Gitara Elektryczna, czasami wokal


Wygląd |
Wzrost | 175 cm
Waga | 69 kg
Kolor oczu | Zielone
Kolor włosów | Ciemny Brąz
Cera | Dosyć ciemna, raczej śniada
Postawa | Całkiem wysportowana
Znaki szczególne | Odstający loczek


Charakter | Wyobraźcie sobie całkiem wysokiego 17-latka z kwaśnym wyrazem twarzy i kieliszkiem wina w ręce. Dodajcie do jego włosów nieposłuszny, wystający loczek i ta dam! Macie przed sobą kapryśnego, obrażalskiego Alexandra, którego wszystko drażni i denerwuje. Ale to nie tak, że on trzyma to wszystko dla siebie. On otwarcie mówi, że coś mu się nie podoba i natychmiast chce to zmienić. Jest typem perfekcjonisty, który dąży do kompletnej dominacji otoczenia. Często zaczepny w stosunku do mężczyzn, kobiety wręcz wielbi. W głębi duszy jest bardzo wrażliwy i często się przywiązuje. Rzadko się uśmiecha, raczej chodzi z naburmuszonym wyrazem twarzy. Ciężko go rozśmieszyć. Na scenie zmienia się w prawdziwą bestię oddającą się swojej pasji.

Zainteresowania | Śpiew, muzyka, fotografia


Ciekawostki |
- Uwielbia czerwone wino.
- Często się dąsa.
- Jego babka była Włoszką.
- Uwielbia makarony i pomidory.
- Nigdy nie był zakochany.
- Pije kawę nałogowo.
- Zawsze stara się być panem sytuacji.
- Kiedy się denerwuje przegryza wargę.
- Jako dziecko nosił sukienki, przez co często był mylony z dziewczyną.
- Kocha psy.
- Często kłóci się z członkami swojego zespołu.
- Kiedy dotknie się jego loczka chłopak natychmiast się czerwieni i biegnie do łazienki. Nikt nie wie, czemu.

Imię
Haruka
Nazwisko
Kurosaki
Ksywka
Haru



Wiek
17
Wzrost
162



Data urodzenia
13 czerwca
Miejsce urodzenia
Kyoto, Japonia



Orientacja
Hetero



Instrument
Gitara akustyczna, gitara elektryczna no i oczywiście moja kochana perkusja.



Charakter
Haruka jest odpowiedzialną i spokojną dziewczyną. przynajmniej z pozorów tak naprawdę drzemie w niej wielki temperament i chęć dawania innym ludziom radości z muzyki którą tworzy sama jak i z zespołem. Jest romantyczką, marzy jej się książę na białym koniu w lśniącej zbroi który będzie traktował ją jak damę. Swoje problemy stara się załatwiać sama. Uwielbia grać i śpiewać i kocha dzielić się tym z innymi.

Ostatnio zmieniony przez Satsuoki (07-08-2013 o 11h43)

Haku Kakuei
- Głupku - zaczął, rozmasowując skronie i układając się wygodnie na łóżku. Oczywiście przyjaciel musiał dobijać go swoim dziecinnym entuzjazmem. Jak zwykle ekscytował się byle czym. - Po pierwsze: ogarnij się - zrobił mu trochę miejsca na łóżku, by zachować bezpieczną odległość. Szczególnie po tych "sprawnych ustach". Czy z Haku było coś dziwnego, czy Shinichi serio tak dwuznacznie gadał? - Po drugie: nie lekceważ dziewczyn. Może i są głośne, głupie, denerwujące, nieszczere i okropne z każdej strony, a także gorsze w większości spraw, ale na muzyce się znają. Pojemne płuca i ballada nic tu nie pomogą.
Wysłał mu jeszcze minę pod tytułem "Nie ciesz się i tak przegramy." Było to dość realistyczne. W końcu, u nich w grupie nie wyglądało jakby wszyscy byli okazami zapału i natchnienia do nowych piosenek. które musiały przebijać dziewczyny o głowę. A płci pięknej właśnie tak zdawało się dziać. Każda z nich miała pokłady energii i natchnienia. Trzeba było liczyć tylko na cud z nieba. On osobiście wolał zająć się tekstem, bo układanie muzyki nie szło mu jakoś najlepiej. Przynajmniej gorzej niż reszcie, a ich przyszłe piosenki powinny być więcej niż dobre.
Od zawsze pocieszał się, że jeśli ich grupa będzie olśniewająco przystojna to mają po swojej stronie większość społeczeństwa, bo przecież większość to kobiety. A kobietom miękną kolana na widok takich ludzi jak na przykład Shinichi.
Sięgnął po jakieś stare czasopismo zza łóżka i wgapił się w niej, jak w najciekawsze czasopismo świata.

Elizabeth Fortner
Gdy dotarła do mnie wiadomość, ślęczałam nad przygotowaniami do testów. Niestety będąc w ostatniej klasie, muszę uczyć się do egzaminów końcowych. A to oznacza masę nauki do wielu sprawdzianów, które wymyślają nauczyciele. Jednak ja mam się skupić na moich notatkach, kiedy słyszę coś takiego. Bez pohamowań zaczęłam skakać po moim pokoju. nie był on wielki. Albo inaczej. Był dość duży, ale zbyt bardzo umeblowany, przez co wydaje się mały, ale za to przytulny. Sporą część zajmuje mój keyboard, a zaraz po nim moje łóżko, które stoi w rogu od strony okna. Może i nie mam balkonu, ale obity poduszką parapet jest bardzo wygodnym miejscem. Obok znajduje się aktualnie zagracone zeszytami i książkami biurko. A gdzieś tam pod stertą papieru leży mój laptop. Po przeciwległej stronie znajduje się komoda, a na niej wieża. Chociaż więcej jest stojaków na płyty i masy poplątanych słuchawek, niż ubrań w komodzie. Obok stoi duża szafa. Mały stolik do kawy, zajmuje środek pokoju, a pod nim leży puchaty dywanik. Jednak mimo jego miękkości to i tak walają się obok poduszki. By nie było mój pokoju jest utrzymany w różnych kolorach - każda ściana ma inny kolor, ale oczywiście z palety pastelowych.
Jednak wracając do tematu, to skakałam po pokoju dopóki nie wpadł mój starszy brat i rzucił we mnie kapciem. Spojrzałam na niego z wyrzutem i jakże dojrzale zwróciłem mu jego kapeć. Oczywiście rzucając nim z całej siły. Kiedy zakończyłam "wojnę" z rodzeństwem, do moich uszu doszedł dźwięk telefonu. Rozejrzałam się po pokoju, zastanawiając się gdzie te ustrojstwo rzuciłam. Po paru minutach odkopałam telefon spod notatek i tyle było z mojej nauki. Szybko podbiegłam do szafy by zrzucić z siebie ubranie "domowe". Przecież nie pojadę do Arii w męskich bokserkach oraz topie! Założyłam na siebie krótkie, jeansowe szorty, zarzuciłam błękitną koszulę, którą związałam na dole. Związałam włosy w niedbały kok i byłam gotowa wybiec. Jednak się wróciłam po torbę, do której wrzuciłam czysty zeszyt oraz kilka starych nut. Kiedy byłam gotowa, zbiegłam po schodach o mało nie potykając na chodniku. Trampki na nogę, okulary przeciwsłoneczne na nos oraz kluczyki w dłoń!
Po staniu w korach dotarłam pod dom przyjaciółki. Zresztą chyba jako pierwsza... Ach opłaca się mieć tyle lat by samemu jeździć samochodem. Tradycyjnie bez pukania weszłam do domu i wspięłam się schodami na drugie piętro. Teraz efektowne wejście w stylu "z buta wjeżdżam" i...
- Jestem! - zawołałam z entuzjazmem i rzuciłam się Arii na szyję.-Dostałyśmy się Na serio, udało nam się!
W moich oczach iskrzyły się iskierki, a ja znowu miałam ochotę skakać w miejscu i piszczeć z radości.
- Trzeba napisać taki hit, który powali wszystkich na kolana, a zwłaszcza chłopaków!

---

Zapraszam na mojego bloga *Klik*
 

Elizabeth Fortner

- Czy ja kiedykolwiek byłam spokojna? - zaśmiałam się radośnie i padłam z wielkim "puf" na sofę. - Faceci są przystojni, kobiety są ładne. Do tego nie mogą się równać z nami, moja droga.
Zaświergotałam i poczułam jak na moim brzuchu ląduje coś ciężkiego. Podniosłam głowę i spojrzałam na zeszyt. Po chwili leżałam na brzuchu i z uwagą wczułam się w napisany utwór. Po chwili na mej twarzy pojawił się uśmiech.
- Genialny szkic! Jest idealny na podstawę, bo w końcu jak to z nami bywa, zawsze coś zmieniamy podczas prób.
Poderwałam się na nogi i zaczęłam nucić przeczytaną melodię. Tanecznym krokiem podeszłam do keyboard'a i zagrałam pierwsze nuty.
- Generalnie to mamy pół roku... Postarajmy się stworzyć kilka mniejszych hitów by zdobyć nowych fanów. Więc twa inwencja twórcza chyba nie odpocznie.
Zaśmiałam się radośnie.

---

Zapraszam na mojego bloga *Klik*
 

Haku Kakuei
Czemu? Czemu akurat z tym gościem Haku musiał spędzać dzieciństwo? Czemu pochodził z tego samego miasta co on? Czemu to miasto było tak daleko, że musieli zamieszkać w akademiku? I czemu zdecydowali się dzielić pokój? Haku nie potrafił sobie odpowiedzieć na te pytania. Mógł tylko spychać czerwonowłosego ze swoich nóg.
- Złaź ze mnie, zboczeńcu za osiem groszy. Nie obchodzą mnie żadne miękkie rzeczy, żadna rozrywka i ogólnie nic - powiedział, szczelnie zamykając się w swoim malutkim celibacie. Jeszcze raz próbował zepchnąć z siebie chłopaka, ale tamtej był jakoś tak wyjątkowo ciężki i duży. - Nie będę twarzą zespołu, nie mów takich rzeczy, idioto - odwrócił zakłopotany twarz, spoglądając na czasopismo wzrokiem "ratuj mnie". Jednak czasopismo jakoś nie kwapiło się do pomocy. - Mógłbyś w końcu przestać się tak do mnie lepić i ogólnie zabrać się ze swoim tłustym tyłkiem? Zrób coś pożytecznego dla świata, wyskocz przez okno, włóż głowę w wentylator, wsadź sobie łyżeczkę w oko. Albo znajdź resztę. Sami nic nie ugramy.

Haruka

Gdy tylko dowiedziałam się, że i chłopaki zostali nominowani wpadłam w szał. Wiedziałam że będziemy nominowane ale oni, fakt są dobrzy ale...Czyżbym czuła sie przez nich zagrożona. Co ja gadam oni też mają duży talent i potencjał ale mimo to i tak byłam wściekła! Bo przecież wkładałyśmy tyle pracy i wysiłku!
- Tyle starań na nic!- rzuciłam poduszką o ścianę - Nie zagniecie nas o nie! - uśmiechnęłam się diabolicznie. Odetchnęłam lekko i wyszłam z pokoju. Musiałam znaleźć dziewczyny. Pewnie już dawno obmyślają plan działania jak wygrać z nimi a ja nie powinnam się obijać. Zacisnęłam pieść z triumfalnym uśmiechem na twarzy. Przed przyjściem kupiłam jeszcze napoje w puszcze. Zapukałam do drzwi i w paradowałam do środka 
- Hej, hej moje mile panie. - powiedziałam zadowolona - Kopiłam napoje żeby nam w gardle nie zaschło - postawiłam reklamówkę na biurku i usiadłam okrakiem na krześle. Zaczęłam się wsłuchiwać co kombinują. Zawsze wolałam najpierw wysłuchiwać a następnie działać. moje pomysły zawsze były zbyt spontaniczne i ryzykowne wiec często były odrzucane

Alexander Mustang

- Nie rozumiem tego całego podniecenia tym wszystkim. Przecież to normalne, że dyro się zgodził. A rywalizacja z dziewczynami była do przewidzenia, a ci idioci i idiotki jarają się taką przyziemną sprawą. Żałosne.
Alexander szedł w stronę domu Haku. Nie miał ochoty siedzieć samotnie w swoim mieszkaniu, albo chociaż w towarzystwie kota, którego teraz trzymał na rękach. No i na dodatek mu się zwierzał, co było dla wszystkich przechodniów troszeczkę dziwnym zachowaniem. Ale on się tym nie przejmował. Zdanie innych było nic nie warte, on może sobie robić co tylko zechce. Jest w końcu samowystarczalnym wokalistą zespołu, prawda?
Doszedł do drzwi rudowłosego, a kot od razu zeskoczył mu z rąk, aby podbiec do innej kocicy.
- Wszędzie ta durna miłość - powiedział sam do siebie, patrząc, jak jego pupilek łasi się do samiczki. Mimowolnie w jego głowie pojawił się obraz Shin'a (jak go wolał nazywać) i Haku, którzy teraz pewnie razem siedzieli w domu. Skrzywił się lekko. Nie wiadomo, co oni tam teraz robią... A jak im w czymś przerwie?
Z wielkimi rumieńcami na twarzy zebrał w sobie całą swoją odwagę i zapukał. Nie, to złe słowo. Zaczął walić nogami i rękami w drzwi, dając upust swojemu niezadowoleniu.
- Haku! - krzyknął na tyle głośno, aby saksofonista go usłyszał. - Shin! Otwierać mi, albo wywarze tę kupę drewna!

Elizabeth Fortner
- Solówkę? - Zaciekawiłam się.
I to nie z byle powodu. W końcu solówki na klawiszach nie są zbytnio popularne. Na skrzypcach czy nawet gitarze basowej - owszem, ale na klawiszach? Będzie to trudne do wykonania by pasowało do pozostałości utworu. Kiedy Aria się naburmuszyła zagrałam mroczną melodię.
- Moja droga... Nie możemy od razu wyjechać z mega hitem, by nie zmobilizować do większej pracy chłopaków. A jakim zaskoczeniem będzie dla fanów genialna piosenka?
I w tym momencie wpadła Haruka. Z radością jej pomachałam i wpatrywałam się jak przegląda nuty. Na pytanie Arii spojrzałam na sufit.
- Zacznijmy może od... Czegoś spokojnego ale z pazurem.
Sama nie potrafiłam określić tego co mi chodzi w głowie. Marzył mi się utwór, który by powalił wszystkich na kolana.
- Wiecie coś takiego jak...  "Oblivous" czyli nieświadomość...Spokojne, bo pasuje do nut, ale tekst ma mieć to coś w sobie.
Nie wyrażam najlepiej swoich pomysłów,ale gdybym miała to zaśpiewać to pewnie by mi to wyszło.
- Do tego musimy zrobić tak by w ciągu tego pół roku zaprezentować wszelakie atrybuty każdej z nas.

---

Zapraszam na mojego bloga *Klik*
 

Elizabeth Fortner
- Miło, że tak sądzisz - szeroko się uśmiechnęłam.- Ale oznacza to wiele pracy by coś takiego wprowadzić...
Słysząc brzdękanie przyjaciółki i jej pośpiewanie, nie mogłam się powstrzymać by dodać swoje trzy grosze. Cicha melodia wyszła spod moich palców, a z moich ust wyszło także ciche śpiewanie "o" pod melodię. Ciche, ponieważ mój głosik jest dość doniosły i lubi wybijać się z tłumu. Już dawno odkryłyśmy, że w refrenach idealnie nadaje się, w końcu wprowadza powiew "świeżości".
Uśmiechnąłem się pod nosem gdy przyznała mi rację.
- W końcu ostatni rok robi swoje.
I tu mi mina na chwilę zrzedła. Przypomniał mi się zbliżający test. A ja co robię? Świetnie się bawię! Oj chyba zarwę dzisiaj nockę.
- Czyli następny będzie taneczny! Ale musi mieć charakterystyczny taniec, który każdy podłapie!

---

Zapraszam na mojego bloga *Klik*