Link do zewnętrznego obrazka

Link do zewnętrznego obrazka


Grupa ludzi wyjechała w Alpy Bawarskie, by podziwiać krajobrazy, jeździć na nartach i mieszkać w pięknych drewnianych domkach.
Jednak śnieżyca pokrzyżowała im plany, a oni zziębnięci nie mają gdzie się podziać. Wychodzą na poszukiwanie jakiegoś schronienia i zauważają to... Stary pensjonat w stylu wiktoriańskim. Brama przed nim zardzewiała, a sam budynek - podupadający.
Mimo to wchodzą do środka. Słyszą tylko trzask drzwi, a w ciemności nic nie dostrzegają.
Skrzypienie schodów, światło się zapala, a ich oczy są skierowane na staruszkę, która nie wygląda na gościnną, a tym bardziej miłą. Lecz ona pozwala im przenocować.

~~~

Nagle w środku nocy, budzisz się, a pot z ciebie spływa. Słyszysz trzaski, śmiechy, krzyki. Patrzysz na resztę. Oni są i tak samo przerażeni, decydują się spać dalej.
Kolejnego dnia, wyglądają za okno. Śnieżyca jest ciągle, a oni są zmuszeni pozostać tu na dłużej.

Link do zewnętrznego obrazka

1.1 - Mała bojaźliwa dziewuszka.~Oliwkaa
1.2 - Pani odważna, która chce się od razu wszystkiego dowiedzieć. ~@Jula97
1.3 - Nie obchodzi ją nic co się dzieje i na nic nie zwraca uwagi. ~Ikuna
1.4 Pasjonatka horrorów, creepypast itp. Niektórzy mówią, że jest nawiedzona. ~Eminaria
2.1 - Pan pocieszyciel. Przytula każdziutką dziewczynkę i mówi, że wszystko będzie dobrze. ~ErinBlack
2.2 - Wredny i opryskliwy. Udaje, że się nie boi. ~KimKas
3.1 - Duch zmarłej dziewczyny/ zmarłego chłopaka sadysty, który próbuje zabić wszystkich - Sszyszka
3.2 - Staruszka skrywająca upiorną tajemnicę - kucykowa9

Link do zewnętrznego obrazka

1.Jestem mistrzem gry kontroluję pogodę, pory dnia itp.
2.Nie twórzmy postaci idealnych, każdy ma wady o, których należy napisać.
3.Starajcie się aby posty zawierały więcej niż pięć linijek tekstu.
5.Znikasz na dłużej niż trzy dni- koniecznie mnie powiadom. Dobrze by też było gdybyś miała/miał zastępstwo.
6.Proszę o robienie KP zgodnie ze poniżej podanym wzorem. To co tam jest zamieszczone jest konieczne, możecie dodać coś od siebie.
7.W ramach ramach akceptacji regulaminu proszę na końcu zgłoszenia napisać zdanie nie związane z RPG.

Link do zewnętrznego obrazka

 [center]
[b][color=]Imię[ /color][/b]
[b][color=]Nazwisko[/color][/b]
[b][color=]Płeć[/color][/b]
[b][color=]Wiek[/color][/b] 
[b][color=]Wzrost[/color][/b]
[b][color=]Kraj pochodzenia[/color][/b]
[b][color=]Orientacja [/color][/b]
[b][color=]Rola[/color][/b]
[b][color=]Wygląd [/color][/b] M&A
[b][color=]Charakter[/color][/b]
[b][color=]Ciekawostki[/color][/b]
[/center] 

Ostatnio zmieniony przez Sszyszka (05-05-2015 o 19h04)

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka

Imię
Hotaru

Nazwisko
Scarlett

Płeć
Kobieta

Wiek
16latek

Wzrost
ok. 160cm

Link do zewnętrznego obrazka


Kraj pochodzenia
Japonia

Orientacja
Heteroseksualna

Rola
1.1

Wygląd
Hotaru ma zielone oczy i tego samego koloru włosy. Przefarbowała się bo ... no bądźmy szczerzy przegrała zakład z bratem i się jej spodobało. Włosy ma do połowy szyi, z przody grzywka i dwa dłuższe, bo za ramiona pasma, jedno po każdej stronie twarzyczki. Jest raczej osóbką niską, a jej budowa ciała jest raczej nijaka. Kształtów kobiecych ma raczej mało co ją dołuje. A do tego jak to twierdzi "chłopięca twarz", co raczej podkreśla ubieraniem się podobnie do chłopaka. Nie nosi sukienek czy spódnic, zawsze luźniejsze spodnie, jakaś luźniejsza koszulka, czapka po bracie, okulary i kurtka czy bluza po bracie. Jakoś mimo to nie stęka ona się sobie podoba i tyle jej starczy, jakoś nie ma kompleksy, choć czasem burknie coś że biust mogłaby mieć większy.

Charakter
Hotaru jest bojaźliwą dziewczyną, ale to nie tak że boi się własnego cienia, po prostu jakoś tak takie ciemne miejsca, pająki, węże i tym podobne, ją przerażają. Zawsze stara się uśmiechać i śmiać, chociażby po to by innym było łatwiej, mimo że w środku może nie być jej tak łatwo, nie da tego po sobie poznać. Nie lubi martwić innych, stąd właśnie to ukrywanie w sobie smutku.  Nie jest typową dziewczyną która piszczy i krzyczy widząc chłopaka, ona ich stara sie ignorować. Bo po co szaleć i inne takie na widok kogoś, kto może się z ciebie po kryjomu śmiać? No właśnie, to bez sensu.

Ciekawostki
-Ma starszego brata i młodszego też ma.
-Strasznie często się rumieni.
-Ma wadę wzroku na minusie, dość sporą bo jak ściągnie okulary to jest jak kret, nic nie widzi praktycznie.
-Jest niska jak na japonkę i blada raczej.
-Czasami zmienia płeć, po prostu podaje się za brata, od co.
Link do zewnętrznego obrazka


Każdy lubi jeść szynkę, ale ja wolę marchewkę.

Ostatnio zmieniony przez Oliwkaa (27-04-2015 o 20h31)

Link do zewnętrznego obrazka
Imię Alexandre
Nazwisko DuVille
Płeć Przystojna
Wiek 19 lat
Wzrost 189 cm
Kraj pochodzenia Francja
Orientacja Bi
Rola 2.1

Wygląd
Jego wygląd nie zdaje się być zbytnio naturalny, nieprawdaż? To zapewne wina przefarbowanych włosów i soczewek kontaktowych. Chłopak ten jak można się domyślić, uwielbia się wyróżniać, dlatego zmienił kolor swych kruczoczarnych włosów na morski, a błękit swych oczu ukrył za jasnofioletowymi soczewkami. Ubiera się tak jak w danej chwili ma ochotę i ciężko określić jaki preferuje styl. Na plecach ma tatuaż w kształcie wilka wyjącego do księżyca.
Charakter
Jakkolwiek egoistyczny i obojętny by nie był, nie potrafi znieść widoku płaczącej kobiety. Gdy widzi smutną dziewczynę zrobi wszystko żeby ją pocieszyć. Można go uznać za gentlemana, a czasami stwarza pozory typowego podrywacza. Kocha kobiety i ma do nich wszystkich niesamowitą słabość, co można uznać za plus, gdyż niezależnie od wyglądu czy charakteru każdą dziewczynę będzie traktować jak ósmy cud świata, przez co takowa niewiasta na pewno poczuje się wyjątkowo. Ciężko mu przyznać się do własnych słabości, zawsze stara się je ukryć za pogodnym uśmiechem.
Historia
Wychowywany w rodzinie z tradycjami, w której nie było czasu na przebywanie ze sobą Alex dość szybko nauczył się samodzielności i radzenia sobie z problemami we własnym zakresie. Jest jedynym synem jednego z najlepszych prawników i poczytnej pisarki, którzy ze względu na swoją pracę rzadko kiedy bywają w domu, przez co DuVille nie za wiele wie o życiu rodzinnym. Wychowywała go ciotka, która wpajała mu zasady dobrego wychowania od dziecka, co chyba miało wpływa na jego obecne zachowanie.
Link do zewnętrznego obrazka
+Lubi/Nie lubi-
+Czekoladę/ -Landrynkowego różu
+Horrory/ -Głupoty
+Mocne brzmienia/ -Marchewek
Ciekawostki
~W przyszłości chciałby zostać prokuratorem
~Potrafi grać na perkusji
~Uwielbia jazdę konną
~Cierpi na bezsenność
Link do zewnętrznego obrazka

Mam ogromną ochotę na popisanie czegoś o tematyce BL, a ciągle ląduje w romansidłach hetero... Ma się to szczęście! xD

Imię Emi Yukko
Nazwisko Borgia
Płeć Kobieta
Wiek 18 lat
Wzrost 165 cm
Kraj pochodzenia Singapur
Orientacja  Hetero
Rola  1.3 czyli wszystko mi wisi


Wygląd
Włoch i Japonka...co z tego mogło powstać? W sumie coś co można nazwać ładnym może nieco uroczym stworzonkiem. Emi jest drobna i chuda, sprawia wrażenie jak by mało co jadła i w sumie tak jest bo ostatnimi czasy trzeba je w nią wciskać. Ma długie sięgające piersi czarne włosy, wielkie migdałowe oczy o czekoladowej barwie i cerę w lekko śniadym odcieniu odziedziczoną po ojcu. Włosy często zaplata w dwa warkocze lub pozostawia po prostu rozpuszczone. Ktoś kto przebywa z nią dłużej zauważyć może, że ubiera się wyłącznie na czarno i szaro.

Charakter
"Uśmiecham się! Widzisz wszystko jest ok!"~ czyli cala Emi. Nie lubi by zwracano na nią uwagę, zwłaszcza od czasu gdy brat wyprowadził się z domu. Sama też przestała zwracać uwagę na cokolwiek ze względu na dołek który ją dopadła. Zamyka się powoli w świecie destrukcyjnych myśli. Jeśli ma lepszy dzień  porozmawia z kimś, a nawet uśmiechnie się, ale zawsze postawi pewien dystans miedzy sobą i rozmówcą.
Lubi bajki, zarówno te telewizyjne jak i te pisane. Sprawiają one, że na chwilę potrafi oderwać się od smutnych myśli i szczerze poprawiają jej nastrój.

Historia
Historia dziewczęcia zaczyna się w Singapurze, gdzie przyszła na świat jako drugie dziecko pary emigrantów. Włocha i Japonki. Tam uczęszczała do prywatnych szkół i na najlepsze zajęcia po za lekcyjne. Rodzice pokładali w niej spore nadzieje i jeszcze większe wymagania. Nie dała by rady sobie z tym gdyby nie jej straszy brat, jednak czas mijał, a oni nie mogli zawsze pozostać dziećmi. Eiji zaczął pracę, znalazł dziewczynę i nie miał czasu dla siostry co powoli wprowadzało Emi w stan odrętwienia i zobojętnienia, który chronił ją przed presją otoczenia i bólem po odrzuceniu które odczuwała. Z czasem owe odrętwienie przerodziło się w coś gorszego, awersję do świata pochłaniającą całą jej energię i doprowadzającą do wyniszczenia młodego organizmu. Wtedy to rodzice postanowili działać i  za radą psychologa zaplanowali rodzinny wypad na narty, Emi miała dojechać do nich później ze względu na egzaminy w szkole.



+Lubi/Nie lubi-
+ Bajki/ Programów typu Talk-Show -
+ M&M's / Brukselki -
+ Muzykę / Głośnych ludzi -

Inne
~ Uwielbia słuchać muzyki, nie lubi tylko kilku gatunków i wykonawców
~ Jej dziadek miał starszą siostrę która dawno temu zaginęła z jej pradziadkiem na wycieczce w górach
~ Bywa panicznie wstydliwa i miewa lekkie ataki paniki, wtedy chowa się po kątach by nikt jej nie widział.
~ Gra na skrzypcach od 5 roku życia
~ Uwielbia opery



Jak zwykle zapomniałam....

Ostatnio zmieniony przez Ikuna (28-09-2015 o 18h26)

Imię
~Jacqueline~

Nazwisko
~Pringsheim~

Płeć
~Kobieta...~

Wiek
~Na oko tak 83 lata~

Link do zewnętrznego obrazka

Wzrost
~Mniej-więcej 184 cm~
~Na szczęście prawie zawsze się garbi więc ubywa jej 30 cm~

Kraj pochodzenia
~Niemcy~

Orientacja
~Przeminęła 40 lat temu~

Rola
~3.2 - staruszka~



Wygląd
~Jej twarz jest licznie poprzecinana głębokimi bruzdami, ale oczy nadal są pełne życia i ,,tego czegoś". Usta ma bardzo spieczone, gdy nimi porusza powstaje nieprzyjemny dźwięk. Ma niesamowicie długą szyję oraz zawsze proste plecy. Ubiera się jak dama żywcem ze średniowiecza wyjęta~

Charakter
~Jest niemiła, oschła i bardzo zimna w stosunku do wszystkich~
~Nie toleruje najmniejszych błędów...~
~...A oczywiście ona może je popełniać~
~Jej upór nie ma sobie równych~
~A okrucieństwo nie zna granic~
~I oczywiście jest bardzo tajemnicza~

Ciekawostki
~Nienawidzi, gdy ktoś łamie ustalone przez nią zasady~
~Jej manią jest etykieta i ładna postawa fizyczna~
~Udaje, że ma reumatyzm~

Ostatnio zmieniony przez kucykowa9 (28-04-2015 o 19h40)

Imię Jej prawdziwe imię brzmi Yukko jednak staruszka nazywa ją Akuma co oznacza po japońsku demon.
Nazwisko Dawno zostało ono oddane w niepamięć.
Płeć 100 % kobieta
Wiek Na świecie jest już 88 lat. Jej zegar biologiczny zatrzymał się jednak na 16. W tym wieku została zamordowana.
Wzrost Jest to bardzo ciężko określić. Bowiem Yukko ma bardzo wiele form. W tej oryginalnej wynosi on 163 cm.
Kraj pochodzenia Urodziła się w Kraju Kwitnącej Wiśni.


~A ta widzi ją większość osób~

Orientacja To duchy jakąś posiadają? Jeżeli tak to jest ona całkowicie hetero.
Rola Duch zmarłej dziewczyny sadysty, który próbuje zabić wszystkich.
Wygląd
Jest go bardzo trudno opisać. Albowiem Yukko przyjmuje wygląd ludzkiego strachu. Każdy może widzieć ją inaczej. Zazwyczaj jest jednak postrzegana jako czarna postać, która wygląda jak cień. Nie widać jej oczu, na twarzy maluje jej się przerażający uśmiech. Każdy widzi ją w takiej postaci na początku. Później może ona się zmienić w uosobienie strachu tej osoby.
W swojej normalnej postaci, którą widzi tylko staruszka wygląda jak normalna dziewczyna. Ma długie czarne włosy oraz śliczne czerwone oczy. Ma również duży biust. Zawsze ubrana w swój mundurek szkolny zza czasów życia.



Charakter & Historia
Co można powiedzieć o duchu, który pragnie zemsty? Chyba tylko same niemiłe przymiotniki. Mimo wszystko wysilę się i napiszę więcej.
Zacznijmy może od czasów kiedy żyła i jak to się wszystko zdarzyło.
Yukko od zawsze marzyła o wyjeździe w góry, za granicę. Gdy jej życzenie spełniło się zadowolona dziewczyna wraz z ojcem wyjechali do Bawarii. Mieli spędzić tam cudowny tydzień a później wrócić do Japonii. Szkoda, że ich plany zostały zepsute przez zamieć. Postanowili przenocować w pensjonacie prowadzonym przez staruszkę. Mimo miłego wyglądu tej kobiety ojciec jej nie przekonał się do niej. Tak więc ojciec jej postanowił pójść poszukać jakiegokolwiek człowieka, któremu podczas zamieci mogło się coś stać. Staruszka skorzystała z okazji i zrobiła swoje. Ojciec jej już nie wrócił do pensjonatu.
Za życia Yukko była bardzo żywą i miłą osobą. Wszędzie było jej pełno. Była bardzo życzliwa dla wszystkich.
Po śmierci stała się oziębła. Nawet nie wie jak ale stała się dla wszystkich niemiła o ile w ogóle ktoś do pensjonatu przybywał. Z staruszką nie rozmawia.
Wciąż jednak drzemie w niej ta dobra Yukko.

Ciekawostki
~Za życia lubiła koty~
~Nie potrzebuje ani snu, ani jedzenia, ani picia. W końcu jest duchem, który nieraz pojawia się w ucieleśnionej postaci~
~Na co dzień stara się omijać staruszkę ~
~To jak się ją widzi zależy od psychiki oraz strachu. Można zobaczyć ją jako nikły kształt, jako dwa czerwone punkty w ciemności, jako rozkładającą się już osobę, ale po dłuższym czasie jako zwykłą dziewczynę~

Ostatnio zmieniony przez Sszyszka (18-09-2015 o 21h22)

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka
Imię
Liam

Nazwisko
Roy

Wiek
17 lat

Płeć
Męska

Orientacja
Bi

Rola
2.2

Wzrost
1,61m
(tak, ten 1 cm jest szalenie ważny)

Kraj pochodzenia
Stany Zjednoczone

Historia
Urodzony w Stanach Zjednoczonych, syn znanej modelki i reżysera filmowego. Był słodkim dzieckiem, ale z wiekiem zaczął wychodzić z niego diabełek. Uczęszczał do prywatnych szkół, gdzie otrzymywał oceny przeciętne, pyskował nauczycielom i ubliżał tzw. "kolegom i koleżankom" z klasy. Sposób na uspokojenie nastolatka znalazł wujek. Na 14 urodziny podarował chłopcu aparat i nauczył go fotografować. Fotografowanie pozwoliło chłopcu wyzwolić negatywne emocje, dzięki czemu podciągnął się nieco w nauce i przestał sprawiać problemy w szkole, ale też nie starał się z nikim zaprzyjaźnić. Ma apodyktyczną i nadopiekuńczą matkę, ciężko mu było się wyrwać spod jej opiekuńczych skrzydeł.
Link do zewnętrznego obrazka
Zdjęcie z dzieciństwa

Wygląd
Blondynek, którego aparycja kompletnie przeczy charakterowi. Jest niski i szczupły. Ma niezbyt długie włosy i duże oczy w nietypowych kolorach (złoto-fioletowe) oraz naturalnie gęste rzęsy. Ładnie się rumieni. Nosi okulary. Nie ubiera się jakoś specjalnie elegancko, ale jego stylu nie można by nazwać niechlujnym.
Niektórzy twierdzą, że wygląda jak dziewczyna.

Charakter
Charakterek to on ma... wredny i opryskliwy, choć nie można mu odmówić specyficznego poczucia humoru. Łatwo go wystraszyć, ale stara się tego po sobie nie pokazywać. Jeśli się denerwuje mówi szybko, dużo i zwykle bez sensu. Poza tym raczej nie lubi tracić czasu na bezsensowne (jego zdaniem) pogaduszki. Ma wysokie poczucie własnej wartości, uważa się za lepszego od otaczających go ludzi. Uwielbia obserwować i fotografować przyrodę oraz zwierzęta (z wyjątkiem ludzi). Właśnie z powodu pięknych krajobrazów zdecydował się na wycieczkę w Alpy Bawarskie.

Ciekawostki
- Irytuje go, gdy ktoś myli go z kobietą. -
- Bez okularów jest ślepy jak kret. -
- Zawsze i wszędzie nosi ze sobą aparat. -
- Rodzice chcą, żeby został modelem (jak matka), a jemu się marzy kariera fotografika. -
Link do zewnętrznego obrazka

A tak w ogóle, to bym coś zjadła...

Ostatnio zmieniony przez KimKas (05-05-2015 o 19h06)

---

Discord MF zaprasza! (♥u♥)/

|| Imię ||
|| Mei ||

|| Drugie imię ||
|| Jenny ||

|| Zdrobnienie ||
|| Mi ||

|| Ksywka ||
|| Marionette ||

|| Nazwisko ||
|| Misaki ||

|| Płeć ||
|| Kobieta ||

|| Wiek ||
|| 18 ||

|| Wzrost ||
|| 162 cm ||





|| Kraj pochodzenia ||
|| Japonia ||

|| Orientacja ||
|| Jest aspołeczna, jednak myśli że jest bi ||

|| Rola ||
|| 1.4 ||





|| Wygląd ||
|| Mei wydaje się dziewczyną stworzoną z kamienia. Mierzy sobie około 162 cm, więc jest ona średniego wzrostu. Waży około 58 kg jak na razie to jest jej idealna waga. Karnacja jej skóry jest biała jak ściana, prawie jak u wampira, również jej skóra w dotyku jest bardzo szorstka. Jej włosy są krótkie i gęste, jeden gruby kosmyk odstaje od reszty jej kruczoczarnych włosów. Oczy ma duże i jedno jest koloru czerwonego, natomiast drugie oko jest zasłonięte opaską, kto wie jaką tajemnicę kryje, bardzo mało osób wie dlaczego nosi tą opaskę. Ma mały nosek i wąskie usta. Na komplementy w ogóle nie reaguje, nawet nie pokazują się rumieńce, jakby jej uczucia zostały wymazane. Poza szkołą ubiera się w wygodne i mroczne ubrania które są przeważnie w ciemnych kolorach, oczywiście pasują do jej wyglądu. Natomiast do szkoły zakłada specjalny mundurek ||

|| Charakter ||
|| Cóż, Mei to osoba samotna. Większość powiada że jest nawiedzona, stuknięta bądź dziwna, przez to nie posiada wielu przyjaciół. Jednak dziewczyna nie potrafi się z nimi zgodzić, bo sama nie wie jaka jest. Jest tajemnicza, jej ton głosu nigdy się nie podnosi do krzyku, zawsze jest obojętny, często wyprany z jakichkolwiek emocji. Nie potrafi nikomu współczuć, zbytnio nie ukazuje swojego uśmiechu. Trudno z nią nawiązać jakikolwiek kontakt ale warto próbować, nie? Często odpowiada prostymi słowami, które potrafią szybko zakończyć rozmowę. Można powiedzieć że niczego się nie boi i nikt nie jest w stanie jej przestraszyć. Czemu? Może ze względu na to że ubóstwia horrory, creepypast'y itd. Dla niej jest obojętne w jakim miejscu jest, czy żyje, czy jest martwa, podchodzi do świata obojętnie ||

|| Ciekawostki ||
|| Uwielbia horrory, creepypast'y, wszystko co jest straszne ||
|| Nie boi się niczego ||
|| Wydaje się ona jakby miała wymazane uczucia, a emocje wyprane, normalnie pustka ||
|| Kocha spacerować w nocy ||
|| W spokoju potrafi Ci przejść przez budynek cały w płomieniach, jakby w ogóle nie obawiała się śmierci ||
|| Miała siostrę bliźniaczkę o imieniu Misaki ||
|| Gdy jeszcze Misaki żyła to Mei była innym człowiekiem, po jej śmierci bardzo szybko się zmieniła ||
|| Co ukrywa opaska na jej oku? Właśnie... Ta opaska kryje zielone oko Mei ||

Więcej Mei

Po prawej widzicie jej siostrę bliźniaczkę - Misaki


Tylko Misaki potrafiła się troszczyć o Mei


Mei, tylko z Misaki potrafiła się bawić, śmiać i szaleć


Przerażenie na twarzy Mei. Dziwne, prawda? Na pewno to ma związek z Misaki

---

Na wstępie chciałbym przeprosić, że na rozpoczęcie musieliście tak długo czekać ;_; Bardzo, ale to bardzo przepraszam. Ah no i tym razem chciałabym zacząć troszkę inaczej. To znaczy nie zacznę od postu naszego duszka tylko napiszę taki wprowadzający. A jeśli chodzi o Yukko powiedzmy, że tak jakby ''wybudzi się'' gdy ludziki wejdą do pensjonatu. Mam nadzieję, że to będzie wam odpowiadać.

Alpy Bawarskie, środek zamieci

To miał być zwykły wyjazd jakich wiele. Zwykła grupa ludzi, zwykły wyjazd. Jednak jakaś siła wyższa chciała aby ten wyjazd nie należał do normalnych, to miał być ich ostatni wyjazd. Mieli już z niego nie wrócić, jeszcze tego nie wiedzieli ale taka była prawda.
Niestety ich podróż przerwała zamieć, która pojawiła się tak naprawdę znikąd. Jedynym ich ratunkiem mógł okazać się niewielki pensjonat, niby opuszczony, który znajdował się niedaleko miejsca, w którym silnik ich samochodu przestał działać.
W tym samym momencie w owym pensjonacie szczerze nie działo się nic co mogłoby zwracać na siebie uwagę. Na pierwszy rzut oka wydawał się on tylko zwykłym, trochę zaniedbanym pensjonatem. Drewniana budowla dobrze jednak opierała się zamieci, która nie była pierwszą w tym regionie i mimo wielu naprawdę ogromnych burz śnieżnych budynek stał nadal niewzruszony. Zapewne jest to powiązane z magią tego miejsca. Wcale jednak słowa magia proszę w tym przypadku nie używać w dobrym znaczeniu. Myślę, że lepiej powiedzieć tutaj o klątwie. Tak, klątwie. Każdy, kto wejdzie do pensjonatu nie wyjdzie z niego żywy. Chociaż od dawna nikt już tam nie zawitał klątwa nadal była aktualna.
Pierwsze co możemy ujrzeć wchodząc do środka to korytarz, który ciągnie się do przodu i znika za zakrętem. Na ścianach wiszą jakieś obrazy przedstawiające krajobraz, a w rogu stoi stolik z sztucznymi kwiatami. Wszystko jest okurzone, a w korytarzu panuje półmrok. Jeśli ktokolwiek odważy pójść dalej dojdzie do niewielkiego holu, który kiedyś pełnił rolę recepcji. Tam zaś stoi biurko z ciemnego drewna, a na nim stoi jedynie dzwoneczek, który cały jest pokryty kurzem. Tutaj jest jednak trochę jaśniej, bo światło wpada przez duże okno, które zajmuję większą część ściany znajdującej się na przeciw biurka. Są tutaj również jeszcze jedne drzwi, zamknięte jednak na klucz i prowadzące do piwnicy oraz schody na górę. Na górze znajdują się pokoje dla gości, ale nie można było ich zamknąć bo zamki w drzwiach były zepsute. Jedynie ten w ostatnich drzwiach działał, chociaż i tak był zamknięty, a nikt nie wiedział gdzie jest klucz. Na piętrze znajduje się również stara kuchnia połączona z stółówko-salonem, gdzie można było kiedyś odpocząć grając w karty. Niestety teraz wszystko jest zaniedbane. Jest jeszcze jedno piętro-poddasze. Do niego jednak dostęp ma tylko właścicielka pensjonatu.
Drzwi do pensjonatu stoją otworem, tyle czy warto ryzykować?/i]

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Liam Roy
Alpy Bawarskie, urocze drewniane domki, krajobrazy wprost stworzone do fotografowania ich, niewielka grupa (być może) całkiem znośnych ludzi oraz rzecz najważniejsza - okazja, aby wyrwać się spod skrzydeł nadopiekuńczej matki. To miał być świetny wyjazd. No właśnie - miał być. W połowie drogi złapała ich niespodziewana śnieżyca. W jednej chwili było słonecznie, a w następnej szalała zamieć. Do tego parę kilometrów samochód nagle stanął, nagłym szarpnięciem powodując, że kilka osób siedzących na tylnych siedzeniach poleciało do przodu, często "hamując" rękami bądź co gorsza, głowami o oparcia przed nimi. Liam zaklął szpetnie pod nosem, jedną ręką rozcierając obolałe czoło. Drugą sprawdzał czy mały cyfrowy aparat, który trzymał w kieszeni kurtki wciąż działa. Sprzęt dał się włączyć i bez żadnych komplikacji zrobił zdjęcie okna pojazdu, a raczej szalejącej za nim śnieżnej zawieruchy, czyli mówiąc krótko, działał. Chłopak odetchnął z ulgą. Mały aparat nie był bardzo kosztowny, ale miał wielką wartość sentymentalną. Dostał go od wujka na 14 urodziny. Szkoda by było, gdyby coś się stało. Gdy już się ogarnął wyrwał się jako pierwszy z pytaniem, które mógł zadać właściwie każdy:
- Co u licha? Dlaczego stoimy, skoro nie dotarliśmy jeszcze do celu?

---

Discord MF zaprasza! (♥u♥)/

Emi Borgia


Mała drobna postać wciśnięta na sam tył autobusu nie dawała wyraźnych znaków swojej obecności, wręcz zupełnie jak by nie było jej tam. Mało kto zwracał uwagę na dziewczynę opierającą swoją głowę o szybę i pogrążoną we śnie od kilku godzin. Ocknęła się nieco gdy autobus przyhamował, miała zamiar wrócić do swojej drzemki, ale po chwili zorientowała się, że nie jadą dalej. Czekoladowe oczy spowite mgiełką snu stały się na chwilę bystrzejsze i szybko omiotły otoczenie. Nagle jakiś chłopak zaczął się wydzierać na co zareagowała zmarszczeniem brwi. Wtuliła się w swój szalik i z apatią obserwowała co się dzieje w koło niej. Wyjęła telefon i zobaczyła ze nie ma zasięgu, i tak w sumie telefon nie był jej za bardzo potrzebny. Unikała rozmów nawet z najbliższymi. Schowała telefon na swoje miejsce i po prostu obserwowała wszystko jak zwykle zresztą. Gdy ludzie zaczęli się przeciskać do kierowcy w celu uzyskania informacji i gdy ich dyskusje stały się głośniejsze i przekształciły się w pretensje do kierowcy i resztę mruknęła tylko cichutko;
~ Zachowują się jak banda małp w zoo.
Wtuliła się mocniej w szal i zaczęła oglądać spadające płaty śniegu, szarawe niebo zdobione białymi elementami wyglądało według niej wspaniale.  Nie przejmowała się tym co się działo w koło, właściwie nie obchodziło jej to, chciała tylko jak najszybciej zamknąć się w pokoju hotelowym z dala od wszystkich i cieszyć się ciszą i spokojem.

Alexandre DuVille

Większą część podróży spędził słuchając muzyki lub udając, że śpi. Nie zależało mu na wczesnym zawieraniu znajomości, jakby nie patrzeć i tak wszyscy mieli wylądować w tym samym miejscu, więc okazji do zapoznania się z resztą będzie miał chłopak jeszcze wiele. Ziewnął zasłaniając usta dłonią i przymknął oczy, jednocześnie cicho pomrukując z niezadowoleniem. Siedzenie w zatłoczonym autobusie nie należało do najprzyjemniejszych rzeczy, nie wspominając już o tym, że brak możliwości "wyprostowania kości" dawał mu się ostro we znaki, ale niestety trzeba było to jakoś znieść.
Odpłynął myślami przez co nie uważał zbytnio co skutkowało tym, że w momencie, w którym autobus gwałtownie zahamował Alex nie zdążył zareagować i zaliczył spotkanie pierwszego stopnia z fotelem przed nim. Syknął cicho i otworzył oczy, odruchowo łapiąc się za czoło, a następnie rozejrzał się dookoła, po czym zdjął słuchawki akurat w momencie, w którym jakaś siedząca niedaleko niego dziewczyna w okularach zaczęła męczyć kierowcę pytaniami. Oparł się o szybę, bo chłód, który dawała sprawiał, że było mu wygodniej i czekał na odpowiedzi na zadane przez złotowłosą pytania, nie zamierzał się irytować i tak mu się nigdzie nie spieszyło, więc poza zwyczajną chęcią zaspokojenia ciekawości niezbyt interesował go powód postoju.

(Wybacz Kim jak tylko przeczytałam w jego KP, że nie lubi być mylony z kobietą, po prostu musiałam zrobić z niego kobietę w myślach Alexa! xD)

Link do zewnętrznego obrazka

Nawet miło się siedziało w tym busie. Może i był tłok, ciasnota jak i lekki zaduch, ale było okey. Większość trasy, wpatrywałam się w widoki za oknem, albo słuchałam piosenek. Co jakiś czas nawet udało się przysnąć, może nie na długo, ale zawsze coś. No i nie połamałam sobie kości dzięki temu. Co jakiś czas przyglądałam się wszystkim ukradkiem, chodź najbliżej siedziałam blond włosej dziewczyny w okularach. Miała ładne delikatne rysy, nie mówiąc już o zadbanych włosach.
Dopiero po dłuższym czasie, podniosłam zdziwiona wzrok, przyglądając się temu. Ładna blondynka, od razu zaczęła się pytać, czemu stoimy. Więc wolałam milczeć i czekać na odpowiedź kierowcy, czy coś. Jakoś nie widziałam siebie od tak odzywającej się do nich. Nie znam ich, nawet przy znajomych czasem nie umiałam nic powiedzieć.

Wyglądała przez okno autobusu. Wpatrywała się w spadające płatki śniegu, które po pewnej chwili znikały z jej oczu. Po parunastu minutach autobus stanął i nie jechał dalej. Mei uporczywie patrzyła się przez okno, a jednym uchem słuchała jak jakaś osoba męczy kierowcę pytaniami. Nie była jakoś przejęta sprawą dlaczego nie jadą, w ogóle nie odczuwała strachu. Po chwili zerwała się tak jakby wichura, a płatki śniegu zaczęły wirować na niebie. Wyglądało to jakby tańczyły i zostawiały za sobą miliony wspomnień. Mei wyciągnęła w stronę szyby rękę, jakby miała zamiar złapać te przepiękne płatki śniegu. Zamiast tego, dotknęła lodowatej szyby która wzbudziła w jej ciele lekki dreszcz. Potem owa szyba stała się dla niej przytulną rzeczą. Była ciekawa co teraz będą robić, jednak takie siedzenie i wpatrywanie się w krajobraz - to jej jak najbardziej pasował. Odwróciła się na chwilę aby zbadać speszoną minę kierowcy, nawet nie wiedział co odpowiedzieć. Skierowała swoją głowę ponownie na szybę i wpatrywała się w wirujące płatki śniegu.

---

Liam Roy
Liam, marszcząc brwi, intensywnie wpatrywał się w kierowcę, który w końcu raczył mu udzielić odpowiedzi na pytanie. Niestety nie była to zbyt optymistyczna odpowiedź, choć w takich warunkach doprawdy trudno by było o inną. Mimo to młodzieniec nie mógł nie wyrazić na głos swojego niezadowolenia z obecnego stanu rzeczy.
- ALE JAK TO "chyba silnik się zepsuł przez zamieć"? Po pierwsze CHYBA jest pan kierowcą, więc to pan powinien się orientować, czy silnik działa, czy nie. Po drugie CHYBA jesteśmy w Alpach Bawarskich, w mordkę pana jeżozwierza! Tutaj taka pogoda to nic dziwnego, a pan mi mówi, że silnik nie wytrzymał?! Geez, że też to mnie zawsze spotykają takie sytuacje - skończywszy narzekać, chłopak ciężko opadł na siedzenie. Rozejrzał się po innych pasażerach. Większość wydawała się w najmniejszym nawet stopniu nie interesować, tym co się dzieje.
- Czy naprawdę tylko mnie obchodzi, co się tu wyrabia? No to super, zamarznijmy sobie wspólnie, pośrodku niczego, gdzieś w Alpach Bawarskich - mruknął niby to do siebie, teatralnym szeptem, który prawdopodobnie słyszał cały autobus. A już na pewno ten siedzący niedaleko chłopak z ładnymi włosami (Liam zawsze chciał farbnąć swój naturalny blond, ale matka mu tego zabroniła pod groźbą wywalenia z domu). W każdej innej sytuacji pozwoliłby mu się nagapić na siebie do woli, bo jako syn modelki był przyzwyczajony do ludzkich spojrzeń, ale w tej chwili zbytnio przerażała go wizja zamarznięcia w autobusie i byłby bardzo zadowolony, gdyby ktoś oprócz niego wykazał choć odrobinę obywatelskiej inicjatywy.

---

Discord MF zaprasza! (♥u♥)/

Alexandre DuVille
Im dłużej dziewczyna wyżywała się na kierowcy, tym jaśniejszym stawał się dla Alexa fakt, że ta śliczna blondynka, to tak naprawdę śliczny blondyn. Gdyby nie głos nie dałoby się zorientować w tym, że był chłopakiem... Fioletowooki nie mógł się powstrzymać i uśmiechnął się współczująco, gdy przez umysł przemknęła mu myśl, o tym jakie ciągłe mylenie z płcią przeciwną musiało być dla jasnowłosego nerwusa irytujące. Chociaż chyba bardziej współczuł tym którzy się pomylili, tym to dopiero musiało się obrywać.
Odsunął się od okna i usiadł prosto mimowolnie się krzywiąc. Powód ich postoju był raczej żałosny, z tym się musiał zgodzić. Po kiego diabła wysyłają środek transportu, który nie ma szans z pogodą? Ach ta ludzka głupota, jak zwykle załamująca. A przecież wystarczy pomyśleć chwilę, by uniknąć problemu.
- Ktoś tak energiczny jak ty raczej marne ma szanse na to by zamarznąć. - spojrzał na dramatyzującego chłopaka z doskonale widocznym rozbawieniem. Jego zachowanie było całkiem urocze, ale wolał nie ryzykować i nie mówić tego na głos. Im mniej się odzywa na takie tematy, tym mniejsze szanse na to,że skończy z podbitym okiem lub też innym uszkodzeniem ciała.
- Alex. - rzucił wyciągając rękę do złośnika siedzącego praktycznie obok niego, bo po drugiej stronie. W tym momencie cieszył się, że nikt nie siedział obok niego, bo mógł się przesiąść tak by w razie konieczności było mu łatwiej rozmawiać z blondynem.

Liam Roy
Miał już na końcu języka jakąś nieprzyjemną uwagę na temat tego, że lepiej być energicznym niż tak lakonicznym i grzeczniutkim jak prowadzona na rzeź owieczka. Nie zdążył jej jednak wygłosić, gdyż chłopak z niebieskimi włosami wyciągnął do niego dłoń, przedstawiając się. A młody był po prostu zbyt dobrze wychowany, więc czuł się zobligowany odpowiedzieć mu takim samym gestem.
- Liam - przedstawił się, wychylając się nieco, żeby móc uścisnąć rękę Alexa. Dopiero teraz mógł przyjrzeć się mu bliżej. Dostrzegł, że oprócz niespotykanego koloru włosów młodzieniec ma także jakieś dziwne ozdoby pod lewym okiem. Jednak najbardziej zelektryzował go widok tęczówek w kolorze jasnofioletowym. Pierwszy raz takie widział. Szybko uścisnął dłoń chłopaka, po czym sięgnął po aparat. - Mogę ci zrobić zdjęcie lub kilka? - po czym, nie czekając na odpowiedź zaczął pstrykać fotki.
Po jakiejś minucie czyli zrobieniu ok.10 zdjęć uśmiechnął się z zadowoleniem i odsunął aparat od twarzy, przeglądając swoją robotę.
- Fotogeniczny z ciebie człowiek, Alexie - uśmiechnął się do chłopaka Liam. - - Masz świetny kolor oczu. To pewnie soczewki? A skoro już przy pytaniach jesteśmy, to co to jest? Kolczyki? Jakiś specjalny rodzaj tatuażu? - w tym momencie pokazał chłopakowi jedno ze zdjęć, które oprócz lewego oka przedstawiało znajdującą się pod nim ozdobę.

Ostatnio zmieniony przez KimKas (09-07-2015 o 02h25)

---

Discord MF zaprasza! (♥u♥)/

Link do zewnętrznego obrazka

Nie podoba mi się to, wcale a wcale. Siedzenie w małym busie z grupką ludzi nie jest fajne. A dodatkowo ta śliczna blondynka jest facetem! O mój boże, na szczęście nie musze go przepraszać za to co mam w głowie. Westchnęłam załamana, wciskając się bardziej w siedzenie i wyciągając książkę. Nie miałam co robić w tym busie, przez moją nieśmiałość nie zagadam do nikogo. A nie mam zamiaru siedzieć i patrzeć w szybę jak nienormalna. Już wole poczytać książkę, może nie jest ona tym co bym chciała, ale zawsze to coś.

Ostatnio zmieniony przez Oliwkaa (27-07-2015 o 19h08)

Alexandre DuVille
Już miał zamiar odpowiedzieć na pytanie jasnowłosego, kiedy usłyszał charakterystyczny dźwięk wydawany przez aparat. Pozwolił sobie przewrócić oczami, no i po co blondyn się go pytał jak i tak gdzieś miał odpowiedź? Fioletowooki prychnął cicho i przeczesał palcami włosy, w międzyczasie wygodniej sadowiąc się w fotelu. Bardzo prawdopodobnym było to, że ich postój potrwa jeszcze sporo czasu, więc na dobrą sprawę nikogo nie powinno dziwić to, że DuVille postanowił wykorzystać wolne miejsce i położyć się na siedzeniach. Nie żeby z jego wzrostem było to jakoś super wygodne, ale jak to mówią, to zawsze coś!
- Dziękuję... Planujesz może w przyszłości zostać jednym z tych namolnych paparazzi? Nadawałbyś się. Oni też nie czekają na zgodę. - uśmiechnął się do chłopaka, który był stanowczo zbyt zadowolony podczas przeglądania zdjęć. Alex w duchu cieszył się, że Liam nie używał lampy błyskowej, wtedy to mogłoby się skończyć czymś gorszym niż zaskoczenie.
- Tak, to soczewki. I... Co? - zapytał szczerze zdziwiony, po czym przyjrzał się zdjęciu i z trudem powstrzymał się od śmiechu. Niestety kompletnie zapomniał o tym, że tuż przed wyjazdem jego kuzynka postanowiła się pobawić w kosmetyczkę i ozdobiła mu twarz.
- To? Cóż, to artystyczne wyżywanie się na mnie mojej kuzynki. - westchnął robiąc najbardziej cierpiętniczą minę, na jaką było go w tej chwili stać. Nie żeby ozdoba mu przeszkadzała, przecież i tak przyciągał uwagę innych przez swój wygląd. Mało tego on naprawdę to lubił!
- Wybrałeś się na narty, czy bardziej przyciągnął cię krajobraz, który możesz sfotografować? - zmienił temat, także chcąc pomęczyć złotookiego pytaniami.

Liam Roy
Roześmiał się, gdy Alex zaproponował mu karierę fotografa celebrytów. Gdyby tylko wiedział kim są rodzice Liama... ale nie wiedział i nie było powodu, żeby miał się dowiedzieć.
- Nie, raczej nie, wolę fotografować naturę niż ludzi - tylko tyle mu powiedział.
Uśmiechnął się kpiąco, gdy usłyszał odpowiedź na pytanie, o to "coś" na twarzy swojego nowego znajomego.
- Nawet nie wiesz, co ta kuzynka ci zrobiła? Jeśli jesteś tak ufny wobec wszystkich ludzi, to chyba łatwo by było cię skrzywdzić... Aczkolwiek ja nie zamierzam tego sprawdzać - zastrzegł szynko. - Tak jak wspomniałem wcześniej, uwielbiam fotografować naturę, więc przyjechałem tu głównie dla cudownych krajobrazów. Chociaż wiele ich chyba nie zobaczę, skoro tu utknęliśmy i nikt nie chce ruszyć tyłka w celu zmiany tego faktu.
Ostatnie zdanie wypowiedział nieco głośniej, nie ukrywając sarkazmu w głosie. Potem przyjrzał się uważnie Alexowi.
- A ciebie co tu sprowadza? Bo coś mi mówi, że nie pociąg do nart?

---

Discord MF zaprasza! (♥u♥)/

|| Yukko ||


Okno z hukiem otworzyło się przez wiatr, a drzwi oskarżycielsko zaskrzypiały gdy demon ruchem ręki otworzył je. Kolejny ruch ręki, okno ponownie zamknięte. W pomieszczeniu było zimno, pojawienie się jej dodatkowo obniżało temperaturę, sprawiając, że powietrze jest zarówno zimne jak i zawiera w pewnym stopniu grozy i nienawiści.
Podeszła do okna i nawet z daleka, jeśli się dobrze wysilisz, można było zobaczyć dwie czerwone kropki stanowiące jej oczy. Błyszczały na tle zamieci, odróżniały się.
W oddali dostrzegła jakiś samochód, a zaraz po tym wręcz poczuła ludzi. Nie wiedziała ilu ich jest. Wiedziała jednak, że prędzej czy później trafią tutaj. A stąd nie ma ucieczki. Ile to gości zostało tutaj na zawsze? Ilu to pochowano w murach tego miejsca? Będą kolejni.
Wyszła z pokoju i zbiegła po schodach na sam dół, prawie nie dotykając ich. Usiadła na drewnianym biurku i czekała. Nie zobaczą jej od razu, poczują ale nie zobaczą. Ona już sprawi aby ją zobaczyli i zapamiętali na zawsze. Póki śmierć ich nie rozłączy...

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Alexandre DuVille
- To że o tym nie pamiętałem, nie znaczy, że nie wiedziałem co zamierzała zrobić. - uśmiechnął się pobłażliwie. Blondynek dopowiadał sobie zdecydowanie za dużo do znaczenia jego słów. Było to w jakimś stopniu zabawne... O wiele lepsze niż gapienie się na śpiący tłum. Przynajmniej na razie.
- Ale z ciebie jest maruda... Przecież przy tej śnieżycy i tak nie miałbyś co sfotografować. - skrzywił się i spojrzał na widok za oknem. Lubił śnieg, ale w taką pogodę raczej nie mógłby się nim nacieszyć tak, jakby tego chciał. Po chwili wrócił wzrokiem do małego zrzędy siedzącego obok niego.
- I tu się zdziwisz, bo częściowo jednak pociąg do nart... - odpowiedział unikając drugiego powodu. Nie miał ochoty tłumaczyć się obcej osobie.
Zamyślił się, jednocześnie przyglądając się chłopakowi. Zastanawiało go jakby tamten wyglądał bez bryl.
- Mógłbyś na chwilę zdjąć okulary?

Emi Borgia


Za długo....zdecydowanie ten postój był zbyt długi. Emi nagle zaczęły prześladować czarne myśli, że coś się stało, że zasypie ich tak, że nie będą mogli wyjść z autobusu, że zamarzną bo nikt nie przyjdzie im z pomocą. Zaczęła coraz szybciej oddychać i zorientowała się, że zaraz nastąpi lekki atak paniki. Próbowała się uspokoić, ale to nie było łatwe zwłaszcza, że w autobusie robiło się coraz duszniej i cieplej. Chwyciła więc kurtkę i szybkim krokiem ruszyła do drzwi. Coraz bliższa płaczu i wybuchu paniki wręcz wybiegła gdy kierowca otworzył jej drzwi. Oparła się o pojazd i zaczęła nabierać zimnego powietrza do płuc. Przez chwilę drażniło jej nozdrza i gardło, jednak gdy przywykła już do temperatury panującej na zewnątrz od razu zrobiło się jej lepiej. Przetarła zaczerwienione oczy i rozejrzała się w koło. Nie było tu nic po za pięknym białym puchem delikatnie otulającym świat. Śnieg nieco jak by się uspokoił, ale autobus nadal nie miał zamiaru ruszyć co omal znów nie doprowadziło dziewczyny do stanu lekkiej paniki.
~ Tylko spokojnie. - zaczęła mruczeć do siebie pod nosem. Nie chciała zwracać uwag na swoją osobę, chciała wrócić do pojazdu, ale ten tłok i duchota wydawały się jej teraz najgorszym z możliwych miejsc. Zaczęła więc dreptać przy pojeździe wmawiając sobie, że po prostu musi się przewietrzyć i rozprostować kości, jak zwykle wszystko jest ok.

Liam Roy
Rozmowa, którą teraz prowadził z Alexandrem była całkiem interesująca. A przynajmniej pozwała oderwać myśli od tego, że z pewnością niechybnie tu zamarzną jeśli ktoś, czegoś nie wymyśli. Możliwości, że skoro tak mu ta tym zależy, to on powinien wyjść z inicjatywą, jakoś nie brał pod uwagę.
- Czasem zdarza się, że i płatki śniegu potrafią być wdzięczniejszymi modelami niż ludzie - powiedział tylko, wzruszając ramionami. Delikatnie schował aparat z powrotem do torby. Zdziwił się, słysząc pytanie chłopaka. - E? A czemu niby miałbym je zdejmować?
Kątem oka dostrzegł, że jakaś dziewczyna wysiada z autobusu.
- A tej co odbiło? Wysiadać tak nie wiadomo gdzie z autobusu? - zmarszczył brwi, wyraźnie zaintrygowany. - Idziemy za nią.
Nie czekając na reakcję ze strony nowego znajomego ruszył za czarnowłosą dziewczyną. Znalazł ją drepczącą przy pojeździe. Wydawała się zdenerwowana. Może nie lubi tłumów albo jest na coś chora? Wypadałoby chyba sprawdzić, czy nic jej nie jest.
- Hej, ty! - zawołał, podchodząc do niej. - Wszystko ok?

---

Discord MF zaprasza! (♥u♥)/