Kathrina Lovell

Jakoś nie mogłam się przemóc do nowego tematu pisania. Zawsze jakoś było o feministkach i innych tego typu rzeczach. A tutaj o małżeństwie ?
Wiedziałam iż mój kochany mąż stoi za mną co jeszcze bardziej mnie irytowało.
- Nie, mam lepszy pomysł ! Napiszę artykuł o tytule " Jak zamordować swojego partnera na sto sposobów. " - powiedziałam.
Czy on musi mnie tak denerwować. Moglibyśmy jakoś chyba  w spokoju przeżyć te sześć miesięcy. Aż mam ciarki na samą myśl.
Chciałam się na nim jakoś zemścić za wytrącenie mnie z równowagi.
Jednak na razie nic mi do głowy nie przychodziło. Kompletnie nic.
Zaczęłam się zastanawiać czemu on. Mogłabym podejść do tylu osób a wybrałam jego.
Nagle mnie olśniło ! On jest architektem, a ja wynajęłam jakiegoś do zaprojektowania mi nowego mieszkania. Pewnie jak już była wstawiona rozpoznałam go, zaczęliśmy gadać i BUM !
- O nie..- powiedziałam i odstawiłam laptopa.
Nie mogłam w to uwierzyć. Teraz kiedy prawdopodobnie znam powód wygląda to jeszcze gorzej.

---

Damian Park

Zaklaskałem w dłonie.
~Jestem pewien, że na ten artykuł dostałabyś nawet nagrodę. Pomóc ci?
Żeby nie było-to był sarkazm. Wcale nie mam zamiaru jej pomagać, tym bardziej przy szukaniu tych sposobów. Chyba tym razem spasuję. Naprawdę, podziękuję.
Aby nie pomagać jej w tym całym szukaniu sposobów (bo jestem pewien, że jakbym został to by kilka znalazła) postanowiłem pójść do sklepu.
~Wziąć ci coś z sklepu?
Wyszedłem do przedpokoju, usłyszałem tylko jakieś jej burknięcie, które było trudne do zidentyfikowania. Trudno. Trza było mówić głośniej.
Wyszedłem z domu i ruszyłem w stronę marketu.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Kathrina Lovel

Nie zwróciłam za dużej uwagi na jego wypowiedź. Chęć mordu była zbyt wielka aby go móc wysłuchać i nie zrobić mu krzywdy.
- Rozwód na talerzu.- mruknęłam pod nosem.
Kiedy chłopak wyszedł lekko odetchnęłam. Każda minuta bez niego jest bardzo cenna.
Mój relaks przerwał dzwonek telefonu. Mój mąż zapomniał telefonu. Moją uwagę przykuło to iż dzwoniła jego mama.
Byłaby to wspaniała zemsta za dotykanie i całowanie mnie.
Odebrałam i zaczęłam rozmawiać z jego matką. Całkiem miła z niej osoba. Nie powiedziałam jej wszystkiego. Tylko to że jestem jego żoną i bardzo się kochamy.
Jego mama chyba czytała mi w myślach i powiedziała że wraz z ojcem Damiana są w pobliżu i zapraszają nas na obiad do restauracji.
Od razu się zgodziłam. Kiedy rozmowa się zakończyła uśmiechnęłam się zadowolona.
W końcu mój mąż wrócił. Podeszłam na przedpokój i objęłam go. Pocałowałam go delikatnie i wróciłam na kanapę.
Zadowolona siedzialam na niej.
- Jesteśmy umówieni z Twoimi rodzicami na kolację jutro. Chętnie posłucham jak będziesz sie im tłumaczył.

---

Damian Park

Dobra zakupy zrobione, wracam do domu, wchodzę a tu nagle przylatuje i mnie całuje. O co chodzi? Coś przegapiłem?
Wszedłem z reklamówkami do kuchni i wtedy usłyszałem to, to czego nigdy nie miałem prawa usłyszeć. Oni nawet nie wiedzą, że się pobrałem. Boże! Zabiją mnie! Boże! Dlaczego?
~Jak mogłaś się na to zgodzić? Idiotka! Nie znasz ich! Debilka!
Zacząłem wykrzykiwać w jej stronę, a później jeszcze pokląłem pod nosem. No bo kto był by taki głupi aby się zgodzić! Chyba tylko ona. Mam ochotę zrobić jej krzywdę. Naprawdę!
Zacząłem rozpakowywać zakupy. Jak ja się kurna wytłumaczę?

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Kathrina Lovell

Rozłożyłam się wygodnie na kanapie. Oh, czyżbym go zdenerwowała ? Jak cudownie.
Szach mat koteczku. Ze mną się tak łatwo nie wygrywa czas się tego  nauczyć.
- Oh to znaczy że już nigdy mnie nie pocałujesz ? Jak mi przykro.- powiedziałam z uśmiechem. - A co miałam jej odpowiedzieć. Tak się ucieszyła że masz żonę jak byś był jakąś ofiarą losu. Zaczęła się wypytywać co i jak, ale nic jej nie powiedziałam. Później ona zaproponowała kolację i się zgodziłam. Chętnie zobaczę jak mówisz jak się poznaliśmy i jak doszło do ślubu.
To było zbyt piękne. Jego matkę mam już mniej więcej w garści. Była tak szczęśliwa jak jej powiedziałam o ślubie. W sumie jej się nie dziwię. Jak bym miała takiego syna też bym się cieszyła.

---

Damian Park

Skończyłem rozpakowywać zakupy, cały czas zaciskałem zęby. Że też akurat teraz. Podszedłem do kanapy i kucnąłem przed żonką, kładąc ręce na jej kolanach.
~Twoja rola w tym taka, że masz na każde moje słowo przytakiwać. Rozumiesz?
Coś wymyślę, muszę coś wymyślić. Nie wiem jeszcze jak, ale jakoś spróbuję urobić rodziców. Powiem, że jesteśmy zabiegani, bo się do mnie wprowadza i nie mamy czasu na więcej spotkań. No ale jak mogli przylecieć bez uprzedzenia. Byłem wręcz pewien, że siedzą w Korei. Matka to może jeszcze przejdzie, ale ojciec~! On jest taki sentymentalny, z pewnością ciężko mu będzie zaakceptować to, że zaraz po rozstaniu z Caroline znalazłem sobie nową. Mam nadzieję, że jakoś to przeżyją.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Kathrina Lovell

Uśmiechałam się do póki nie przykucną przy mnie i nie złapał za kolana. Moja mina lekko posmutniała. Hm.. Słuchać go czy wkopać go na cacy ?
No, dobra. Niech zna moją dobroć. W końcu jeszcze i on by wpadł na jakiś cudowny odwet i co wtedy.
- Okey, ale nie obiecuję że będę całkowicie zgodna. - powiedziałam i nachyliłam się trochę.
Jednak szybko się odsunęłam bo ta bliskość lekko mnie drażniła i krępowała. Zrzuciłam jego ręce i wstałam z kanapy.
Rozbolała mnie lekko głowa. Co się dziwić jak ma się takiego męża.
Zaczęłam przeszukiwać nerwowo swoją torbę. Mam ! Położyłam sobie tabletkę na języku i chwilę później popiłam ją wodą.
Oparłam się o blat. Za szybko wstałam i kręci mi się w głowie. Cudownie po prostu.
Już przez niego cały mój organizm nawala.

---

Damian Park

A tylko by spróbowała czemuś zaprzeczyć! Chyba bym ją utłukł w domu. Zrzuciła moje ręce i poszła do kuchni. Widziałem jak łykała jakieś tabletki, a później trzymała się blatu. Psychotropy? Eh, zresztą nie ważne.
Lekko się chwiała tak więc podszedłem i objąłem ją od tyłu. Nie, to wcale nie tak, że się martwię.
~Coś się stało skarbie?
Mruknąłem jej do ucha i zacząłem lekko kołysać na boki. Ale tak lekko leciutko. Na mojej twarzy pojawił się lekki uśmiech. To wcale nie tak, że się martwię. Ja po prostu próbuję ją jakoś zmanipulować. Właśnie, próbuję.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Kathrina Lovell


Kiedy mnie objął w pasie wszystkie moje mięśnie się napięły. A przynajmniej starałam się, ale zbytnio kręciło mi się w głowie.
Tak, pewnie. Już widzę jak się martwi. Ha ha. Zabawne.
Kiedy zaczął nami lekko kołysać myślałam że zaraz zemdleję. Starałam się jakoś zapanować nad wirującym się światem.
Kiedy moja wewnętrzna karuzela lekko się uspokoiła ulżyło mi lekko.
Odwróciłam się przodem do niego, ale nadal nie chciał mnie wypuścić z objęć.
Albo po prostu mi się nie chciało wyswobodzić z jego objęć.
- Lepiej powiedz czego chcesz, a nie zgrywasz jakby ci zależało.- powiedziałam z uśmiechem.

---

Damian Park

Odwróciła się i uśmiechała. A tej co? Byłem pewien, że oberwę. No ale dobra, wolę nie.
~Jaaaa? Ja niczego nie chcę. No może jednak..Dlaczego ja?
Właśnie. Przecież po świecie chodzi milion innych facetów, a wybór padł na mnie. No, a gdyby nie przypomniała sobie o tych pieniądzach to miałbym teraz 3 mln w kieszeni. A tak muszę się z nią użerać przez pół roku. Rozumiecie~!? Pół roku, czyli sześć miesięcy. Wiecie ile ja bym mógł zrobić przez ten czas? Nie? Uwierzcie dużo.

Wybacz, że tak krótko

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Kathrina Lovel

Wiedziałam że czegoś chciał, ale kompletnie nie umiałam mu odpowiedzieć. No niby skąd mam wiedzieć ? Gdybym miała jakiekolwiek pojęcie na ten temat to nie byłabym teraz jego żoną.
Na pewno by mi się udało jakoś anulować ten związek. Jeżeli to coś można nazwać związkiem.
- Skąd mam wiedzieć. Na trzeźwo na pewno bym cię koteczku nie wybrała... Chociaż... Może być małe prawdopodobieństwo że cię kiedyś poznałam. Chyba wynajęłam do zaprojektowania mi mieszkania. I może poznałam cię i podeszłam aby zagadać... A ty..  Czemu mnie nie spławiłeś od razu ? - zapytałam z zadziornym uśmiechem.
Pewnie był tak pijany że nie kontaktował. Ja byłam podobnie wstawiona.

---

Damian Park

Eeee czekać. Faktycznie. Serio miałem projektować jakieś mieszkanie. Ale ja zrobiłem tylko wstępny projekt i przekazałem to innej grupie, bo okazało się, że mam coś innego do roboty.
~Była ideałem ale wytrzeźwiałem...
Mruknąłem pod nosem i zacząłem się śmiać.
~Nie wiem, może byłem zbyt pijany aby kontaktować.
Tak, to chyba najbardziej prawdopodobne. No bo jakbym tyle nie pił to by mnie tu teraz nie było.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Kathrina Lovell

Zaśmiałam się na jego mruk o ideale. Mogę się z nim zgodzić. On też był wspaniały jak byłam pijana. No właśnie jak byłam pijana.
Moje przyjaciółki powinny mnie pilnować, a nie się zbawiać gdzieś tam. Wiedziały że jak się wstawię to zrobię coś głupiego.
I oto mamy rezultat. Ugh.
- To co powiemy Twoich rodzicom ? Dlaczego Twoja mama o mało zawału ze szczęścia nie dostała jak jej powiedziałam że jesteśmy małżeństwem ? Czyżby aż tak się cieszyła że W KOŃCU jakaś z Tobą wytrzymała..- powiedziałam z zadziornym uśmiechem.

---

Damian Park


Właśnie. Co powiemy.
~Trzy miesiące temu żenił się mój znajomy-Alex, powiemy im, że poznaliśmy się na weselu. Ty byłaś sama i ja też byłem. Okej?
Odszedłem od niej i wróciłem do laptopa.
Gdy skończyłem cały projekt był już noc. Od razu poszedłem pod prysznic, a zaraz po tym do łóżka. Kat już spała więc jej nie budziłem. Bardzo szybko zasnąłem, eh zmęczony byłem no.
~~~
Gdy obudziłem się to jeszcze spała. Postanowiłem jej nie budzić. Po cichu wylazłem z łóżka i poszedłem do kuchni. Fuck już po 11, a wieczorem mamy tą całą kolację. Jak to przeżyję to będzie cud.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Kathrina Lovell

Wysłuchałam jego wersji i tylko kiwnęłam głową. Niech mu będzie. To chyba najbardziej wiarygodna wersja. O ile ten związek może wyglądać na prawdziwy.
Ciągle mnie mdliło, a świat nadal wirował. Jednak mój kochany mąż nadal nie odpowiedział mi na pytanie tylko sobie poszedł.
Kiedy on coś robił na laptopie, ja poszłam się umyć. Ciepła woda wzmogła moje mdłości więc szybko z niej wyszłam i ubrałam się w piżamę.
Ułożyłam się wygodnie na łóżku i zasnęłam.

Rano mojego męża już nie było w łóżku. Kiedy spojrzałam na zegarek godzina mnie dobiła.
Wpierw przeraziłam się że spóźniłam się pierwszego dnia pracy. A później olśniło mnie że po tym jak jego mama do mnie dzwoniła, dzwonił mój szef i powiedział że mam przyjść za dwa dni bo na razie coś jeszcze muszą ustalić w biurze.
Wstałam powoli i poszłam do kuchni. Daniel już tam był.
- Cześć.- powiedziałam- Kolacja z Twoimi rodzicami jest raczej obiadem. Mamy się zjawić na 16 w lokalu. Adres masz zapisany na stoliku na kartce.- odparłam i pokazałam na żółtą karteczkę.
Moje mdłości nie ustępowały. Było to trochę dziwne, ale przypisywałam to niestrawności lub jego wymysłom kulinarnym.

---

Daniel? Daniel? Ja ci dam Daniela jakiegoś XD
Damian Park

Moja żoneczka przyszła i oznajmiła o tym, że nasza kolacja odbędzie się o szesnastej. Przypatrzyłem się jej. Była blada i wyglądała jakby miała zaraz zemdleć.
~To ciąża.
Rzuciłem bezmyślnie w żartach, a dopiero po chwili ugryzłem się w język. Fuck. Nalałem jej szklankę wody i podałem. Sam zaś zerknąłem na karteczkę. Ulubiona restauracja moich rodziców, nie dziwię się, że wybrali to miejsce. W ogóle co ich strzeliło aby przylecieć bez zapowiedzi. Od tak, do stanów z Korei. Od tak~!
Westchnąłem tylko. A myślałem, że jeszcze jakoś przez pół roku przechowam to w tajemnicy, a proszę wszystko wyszło na jaw. A tak to kurde. Muszę wymyślić wspólną historię ich miłości. Czyż nie wspaniale?

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

- Cii ! Nikt nic nie wiedział...


Kathrina Lovell

Na słowo o ciąży lekko oniemiałam. Ledwo co udało mi się utrzymać szklankę z wodą w dłoni. A co jeśli w jego żarcie jest coś z prawy ?
W końcu obydwoje nie pamiętamy jak wszystko się toczyło.... Nie ! Do niczego nie doszło ! Nie mogło. I tej myśli się trzymajmy.
Upiłam trochę wody i poszłam do pokoju gdzie były moje ubrania. Po umyciu się, założyłam czarną sukienkę w kwiaty.
Włosy wyprostowałam i zrobiłam delikatny makijaż. Kiedy już obydwoje byliśmy gotowi udaliśmy się w wskazane miejsce.
W lokalu było przyjemnie. Podeszliśmy powoli do jego rodziców. Przywitałam się z nimi i uśmiechałam delikatnie.
Byleby zachować pozory. Rozmowa szła w miarę gładko. Aż do czasu kiedy jego rodzice napomknęli coś o wnukach. Skąd ten pomysł ?!
O mało co nie zakrztusiłam się wodą, która piłam przez cały wieczór. Nie chciałam pić nic z procentami.
Jakoś mu nie ufam aby pić w jego towarzystwie. Nawet symbolicznie. 

Ostatnio zmieniony przez majkel325 (21-04-2015 o 23h20)

---

Damian vel.Daniel Park


Dzień szybko minął i nastała pora kolacji. Ubrałem szare rurki i białą koszulę. Dotarliśmy o lokalu a moi rodzice już tam byli. Na wejściu już złapałem ją za rękę, wiecie aby było wiarygodniej.
~Mamo, tato to jest Kat.
~Miło mi, mów mi Yeonrin , a to jest mój mąż Junsu.
Usiedliśmy do stolika, zaraz zaczęła się gadka o wnukach. Widziałem jak Kat krztusi się wodą. Aby było jeszcze wiarygodniej podałem jej chusteczkę. To udawanie jest śmieszne. Zaczęli się pytać o to jak się poznaliśmy.
~Pamiętacie Daniela (tak, to specjalnie)? Mówiłem wam, że się ożenił? Na weselu poznałem Katie, od razu wiedziałem, że to przeznaczenie. Co nie kochanie?
Rozmowa zeszła zaraz na jakiś lekki temat. Niestety ma rodzicielka wspomniała o Caroline, ale tylko, że dobrze, że szybko znalazłem sobie równie piękną kobietę. Cóż, ja nie sądzę, aby była taka piękna, ale ok. Zaczęła rozmawiać z moim ojcem o dziennikarstwie. On kiedyś tam w młodości pisał artykuły do miejscowej gazety. Dobrze, że nie wypytują o szczegóły.
~Kat dobrze się czujesz? Coś blado wyglądasz...
Dzięki mamo, jeszcze tego brakuje.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Kathrina Lovel

Wzięłam od swojego męża serwetkę i uśmiechnęłam się do niego delikatnie. Jeżeli przeżyję tą kolację to już nic mnie chyba nigdy nie zabiję.
Kiedy Damian mówił o naszym poznaniu kiwnęłam tylko głową. Byłam zajęta rozmową z jego ojcem. Bardzo miły z niego mężczyzna. Nie to co z jego syna.
Jednak z tej miłej atmosfery wyrwało mnie pytanie zadane przez jego matkę.
- Tak, wszystko dobrze.- powiedziałam z lekkim uśmiechem.
No bo co miałam jej powiedzieć ? A wie pani kręci mi się w głowie, mam mdłości i pewne podejrzenia. A no i nie znam prawie pani syna, ale wygląda na kompletnego buca.
Nieświadomie nawet złapałam go za rękę. Było to dziwne, wręcz bardzo. Jednak zauważyłam iż jego rodzice to ujrzeli i uśmiechnęli się.
Co im siedzi w tych głowach że się tak dziwnie uśmiechają ?

---

Damian vel.Daniel Park

Złapała mnie za rękę, a moi rodzice to zauważyli. Już tylko brakuje tekstu typu: ''Widzisz jak oni się kochają?'' Bardzo, tak baaardzo się kochamy. Normalnie nie mógłbym wytrzymać sekundy bez niej. Tak bardzo ją kocham. Nie ma co..
~A dlaczego wpadliście bez zapowiedzi? Mogliście chociaż zadzwonić wcześniej.
Uśmiechnąłem się w stronę mojej żonki. Nie wiem dlaczego ale to wszystko mnie śmieszy, no oczywiście nie okazuję tego otwarcie. To by było zbyt nienaturalne.
~Mieliśmy zrobić ci niespodziankę...
~Tyle, że ty zrobiłeś nam większą.
Ta, żeby to była tylko dla was niespodzianka. Jak wytrzeźwiałem to i ja miałem niespodziankę. Moja świadomość wyskoczyła i krzyknęła jedno wielkie: SURPRISE~! To nie było fajne.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Kathrina Lovell

Miałam już po dziurki w nosie tej kolacji. Wszyscy szczerzymy się jak naćpani i udajemy, że wszystko gra.
Nic tutaj nie gra ! Okłamujemy jego rodziców, udajemy małżeństwo, oni myślą już o wnukach. To jest chore i tyle.
Nie przysłuchiwałam się słowom jakie płynęły z ust mojego małżonka i jego matki. Widziałam jak poruszają wargami i tylko uśmiechałam się delikatnie.
Całe szczęście, że wszyscy wszystko zjedli. Nie mam zamiaru tu dłużej siedzieć. Oby nie wypalili z czymś typu " To co może na drinka ? ".
Wtedy na pewno postarałabym się z tego wykręcić.
Puściłam jego rękę w końcu. Niech się nie przyzwyczaja.
Nagle z tego wszystkiego wyrwało mnie pytanie jego ojca.
- No gołąbeczki, który to już trymestr ?
Zbladłam momentalnie. Co oni sobie myślą.
- Nie jestem w ciąży. - odparłam trochę za ostro.
- Oj już nie udawajcie. Widzę że mdli cię od ostrych zapachów, kręci ci się w głowie i nie pijesz nic oprócz wody. - rzekła jego matka.
Spojrzałam przerażona na Damiana. A co jak oni mogli mieć rację ?
W końcu obydwoje nic nie pamiętamy z tamtej nocy.

---

Damian Park

Na pytanie o ciążę o mało co się nie zakrztusiłem. Zamiast odpowiedzieć zaśmiałem się lekko.
~Spokojnie, spokojnie. Na razie nie planujemy dzieci tak więc byłoby to niemożliwe, jesteśmy odpowiedzialni więc nie ma takiej możliwości. Kat po prostu od rana źle się czuje.
Dobra, dobra. Sytuacja opanowana. Mam nadzieję, że więcej pytań o ciążę i wnuki nie będzie. A co jeśli jednak mają rację? No ja nie pamiętam czy zaliczyłem czy nie. Ale to jest niemożliwe~! W końcu to by było coś poważniejszego, a ja chcę po prostu moją kasę. NIC WIĘCEJ. Tak więc nie ma nawet takiej możliwości.
Uśmiechnąłem się delikatnie i pogłaskałem moją żoneczkę po udzie. Oczywiście tak aby rodzice nie widzieli. Jednego byłem pewien-kolacja zbliża się ku końcowi.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Kathrina Lovell

Słysząc jego słowa moja panika nawet o odrobinkę nie zniknęła. Mam jednak nadzieję, że te słowa wystarczą aby uspokoi jego rodziców.
Oj chyba po kolacji skoczę do apteki. Muszę mieć stu procentową pewność. Dziecko by wszystko skomplikowało. Nasze trzy miliony zostałyby przelane na wspólne konto i pewnie dalej musielibyśmy być małżeństwem.
Całe szczęście kolacja się już skończyła. Pożegnałam się z jego rodzicami i wreszcie wsiedliśmy do samochodu.
Tam głęboko odetchnęłam. Już nie muszę słuchać pytań o wnukach.
W milczeniu wróciliśmy do domu. Jutro kupię ten test. Teraz jestem zbyt zmęczona.
Podeszłam do swojego męża i odwróciłam się do niego plecami.
- Pomógłbyś z suwakiem ?
Nie sukienka nie była za mała. Po prostu nie umiem tak ręki wygiąć.

---

Damian Park

Kolacja dobiegła końca. Wreszcie~! Wyszliśmy przed knajpkę i odprowadziliśmy moich rodziców do samochodu.
~Następnym razem dajcie znać, że przyjeżdżacie.
Powiedziałem i cmoknąłem moją matulę w policzek.
~Następnym razem daj znać jak będziesz się żenić.
Musiała zażartować, musiała. Zaśmiałem się lekko, ale ojciec kontynuował.
~Dzisiaj wyjeżdżamy, za dwie godziny mamy samolot. Właściwie to w mieście jesteśmy już ponad tydzień. Następnym razem może wy wpadniecie do nas?
Na słowa o wyjeździe ulżyło mi. Myślałem, że będą jeszcze siedzieć w mieście z tydzień albo dwa.
~Oczywiście. Jak dolecicie to dajcie znać.
Powiedziałem, a oni wsiedli do samochodu i odjechali. Pomachaliśmy im i sami też wróciliśmy do siebie.
W domu poproszono mnie o rozpięcie sukienki. Zastanawia mnie jedno: skoro sama ją zapięła, to dlaczego sama jej nie rozepnie? No ale cóż, tak najwyraźniej już z kobietami jest.
~Nie było tak źle, prawda?
Powiedziałem i rozpiąłem jej ten zamek. Pogładziłem po plecach i cmoknąłem w kark. Niech się cieszy.

Ostatnio zmieniony przez Sszyszka (02-05-2015 o 21h51)

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Kathrina Lovell

Uśmiechnęłam się delikatnie. Było okropnie. Te ich uśmiechy, głupie rozmowy i temat dzieci.
Chętnie zobaczę ich reakcję jak za pół roku powie iż nie jesteśmy razem. Mina będzie bezcenna.
W ostateczności kiwnęłam głową i rzuciłam:
- Są całkiem sympatyczni.
Uśmiech zniknął z mej twarzy gdy poczułam jego dotyk na plecach. Czy to ma być nagroda ? Jak głaskanie psa gdy przyniesie piłkę.
Jednak jakaś część mojego mózgu uznała to za przyjemny zabieg. Jeszcze gdy doszedł pocałunek w kark... przeszedł mnie momentalnie lekki dreszcz.
Skarciłam się w myślach za to iż uznałam to za przyjemne. Oby nigdy więcej tego nie robił. Nigdy !
- Przestań. - powiedziałam i odsunęłam jego dłonie od swoich pleców.

---