A ździel mnie, daję wszystkie! Się zdecydować nie umię! xD Ciesz się, że ponad połowę, dałam do spoilera xD!



Imiona
Tsubaki Hanako

Nazwisko
Daishi

Wiek
17

Płeć
Kobieta


Dwie z jej ulubionych kreacji

Data urodzenia
25 czerwiec 1996 roku

Miejsce urodzenia
Mita, Dozen Island, Japonia

Znak zodiaku
Rak



Imiona rodziców
Akemi i Isoshi

Orientacja
Ma powodzenie zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet, jednakże osobiście jest Heteroseksualna

Grupa krwi
AB Rh +

Rola
1.1



Wygląd
Poza szkołą, taki sam jak w niej. Jedyne co się zmienia, to jej postawa, jest... mniej odważna... no chyba że jest w pracy. ... Jej naturalny kolor włosów, to czarny, lecz najczęściej ma pofarbowane na brąz, lub blond. Jest szczuplutka i nie jest ani karłem, ani gigantem. Nosi szpilki, miniówy, czasem rurki lub leginsy. Ogólnie modne, markowe ciuchy. Fryzury ma różne, a włosy jej bardzo szybko rosną. Może jednego dnia mieć niebieskie, zaś drugiego różowe. Jest modelką z własnym stylistą, to się nie dziwcie, że jej ten kolor włosów często się zmienia. Oczy brązowe, ale w pracy czasem ma soczewki, albo kolor oczu jest przerabiany cyfrowo. Twarzyczkę, to kurde jasnę chyba, że ma czadową...

Tak, w szkole jest bardzo odważna...

Charakter
W szkole jest leciutko zadziorną laleczką, która "umawia się z każdym", choć tak na prawdę, to każdy umawia się z nią.
Tak na prawdę, Tsubaki jest milutka i bezkompromisowa. Bardzo ławo ją omamić i zranić z powodu jej czułości, wrażliwości, i delikatności. Choć w szkole na to ani trochę nie wygląda, to dziewczyna jest strasznie nieśmiała wobec obcych, oraz boi się ich reakcji. Mimo tego, można ją wziąć czasem za kapryśną i nieprzewidywalną, no... jak to rak, no... bardzo podatna na huśtawki nastroju... nie chcecie wiedzieć, jak to jest podczas miesiączki, łuhh~!
Tsubaki jest bardzo niesamodzielna i zamknięta w schematach. Jeśli ma wybrać ryzyko, a jego brak - wybierze brak. Jeśli ma wybrać nowe, ryzykowne i ciekawsze, a stare, bezpieczne i no już znane no - wybierze znane. Oczywiście w szkole nikt by tak nie powiedział, wręcz odwrotnie... całkowicie odwrotnie...
Jeśli chodzi o dążenie do celu, to robi to jak najbardziej okrężną drogą...
Można by się wydawać, że taka lalunia to na PRAWDZIWĄ miłość jest zamknięta. Jednakże ta "lalunia" jest zamknięta na powierzchowną miłość. Że się jeszcze nie zakochała? Po prostu za bardzo zależy jej na zakochaniu się w kimś, przez co jej to nie wychodzi. Mówiłam - idzie do celu okrężną drogą. "Lalunia" ta, boi się samotności. Dlatego się na taką wykreowała i tak natarczywie szuka sobie tego jedynego. Oczywiście nie mówi o swoich prawdziwych uczuciach. Mówiłam - jest strasznie nieśmiała.
Bardzo zwraca uwagę na wartości sentymentalne i gromadzi różne "śmiecie", które dla niej są przedmiotami sentymentalnymi...
Choć w szkole jest podziwiana, że potrafi przyjąć krytykę i obrazę"na klatę', to jednak tak na prawdę ona się ciągle wycofuje. Czy miała z kimś jakąś bliższą konfrontację? Nie - bardzo się boi.
Ach, jest też strasznie bojaźliwa.



Historia
Jej historia to... 1,675 chłopaków i ani jednej miłości, ani jednego pocałunku, romantycznej kolacji, romantycznego trzymania się za ręce, romantycznego związku, ani niczego innego takiego... smutne, nie? Nie doznała nigdy tego wymyślonego cudu ludzkiego - miłości. No ale nie zaznała też zazdrości - życie "cud miód malina", co nie?



Lubi // Nie lubi
Miłość // Seks
Stały związek // Pocałunków bez uczuć
/ Pomińmy fakt, że z żadną z tych rzeczy jeszcze nie miała styczności... /



Ciekawostki
~ Jest modelką
~ Miała już ponad 1.000 chłopaków i "próbuje" dobić do 2.000, a chętnych nie brakuje
~ Nikt nie wie, że jest dziewicą. Nikt też nie wie, że czeka na swojego księcia. I nikt nie wie, że ten księcio będzie pierwszy we wszystkim
~ Posługuje się tylko drugim imieniem... wszędzie... nawet nauczyciele z grzeczności się tylko tak do niej zwracają
~ Ma kota



Jako iż jest modelką, to ma też swoje sesje zdjęciowe :

Spoiler (kliknij, aby zobaczyć)

Tak, to wszystko, to ona

A teraz pojedyncze :

Ostatnio zmieniony przez Minwet (25-03-2014 o 01h20)

---

Tsubaki Hanako Daishi

Obudziłam się przy pierwszych promieniach słońca. Wzięłam poranny prysznic, ubrałam się i zasiadłam do toaletki. Zaczęłam nucić jakąś piosenkę. Dzisiaj pierwszy dzień w nowej szkole~. Może kogoś spotkam~. Może się zakocham~.
Gdy nałożyłam już cały makijaż i uwolniłam fryzurę, którą mi wczoraj Castanievr przygotował - zjadłam joghurta i zaczęłam ubierać się do wyjścia. Już niedługo~. Dzisiaj kogoś muszę wreszcie spotkać~.
Jeszcze przed drzwiami, sprawdziłam w lustrze, czy wszystko jest. Buty, torebusia i ubranie, tak jak kazał stylista. Fryzura to samo. Już wyszłam, już zamknęłam drzwi, już włożyłam kluczyk do drzwi... nie, nie idę!
Weszłam do środka - nie dam rady! Przecież to nowi ludzie! Zjechałam plecami po drzwiach i usiadłam na podłodze. A co jak im się nie spodobam?! Jak mnie wyśmieją, albo wykorzystają, albo będą chcieli, tak jak poprzedni?
Na dźwięk telefonu podskoczyłam. Wyciągnęłam z torebki i spojrzałam na wyświetlacz. Odebrałam.
- Castanievr~ - jęknęłam płaczliwie do słuchawki.
- No już, już, spokojnie dziecinko. Na pewno Ci się uda. Wstań, popraw się, wyprostuj, pierś do przodu, wyjdź... i pokaż całemu światu jaka jesteś boska! - on mnie zawsze rozumiał.
Nie ważne, czy byliśmy daleko, czy obok siebie. Czy robił swoją pracę, jako mój stylista, czy był moim przyjacielem. Czy mnie widział, czy nie widział. Czy był dzień, czy była noc. On zawsze wiedział jak się czuję, zawsze mnie rozumiał. Jako jedyny zna moją tajemnicę i wspiera mnie.
- Castanievr~, mówiłam ci, że cię kocham? - uspokoiłam się, on jest taki kochany!
- No tak, tak dziecinko, wiem. Ja też cię kocham. A teraz ruszaj swój słodki tyłeczek, na podbój całego świata. Dasz radę mała! - i się rozłączył.
Schowałam telefon do torebki, otarłam lekko powstałe zaczęty płaczu, aby nie rozmazać makijażu.
- Dokładnie! Dam sobie radę! - wstałam, zrobiłam ponownie to co kazał mi Castanievr i wyszłam zdecydowana do szkoły.

Gdy dojechałam moim czerwonym pięknym autkiem, ponownie nie chciałam z niego wychodzić. Dostałam esemesa, otworzyłam go i zebrało mi się na płacz.
- Castanievr~ - zaś wiedział, że mam tremę i wysłał mi "Dajesz piękna!".
Wyszłam z autka, zamknęłam je, a kluczyki włożyłam do torebki. Wyprostowana i dumna, ruszyłam w stronę szkoły. W stronę nowych mężczyzn.

Spotkałam dwójkę, która od razu się do mnie przyczepiła. Zapytałam się o apel rozpoczęcia i okazało się, że już został skończony.
- Och, naprawdę? Biedactwo ze mnie~ - powiedziałam niewinnie - I jak ja teraz trafię do odpowiedniej sali? - spojrzałam na nich z smutną minką.
- My możemy panią zaprowadzić! - odezwali się szybko.
- Naprawdę? Byłabym wdzięczna - i posłałam im... niewinny uśmieszek.
Ruszyliśmy w stronę klasy, której numer im powiedziałam. Pożegnałam się przed drzwiami, a oni nieźle nie ukrywali rozczarowania. Posłałam im jeszcze całusa i weszłam do środka.
Od razu zostałam okrążona przez dziewczyny i chłopaków z klasy.
- Od dzisiaj jestem w waszej klasie, mam nadzieję, że się mną dobrze zaopiekujecie~! - posłałam wszystkim całusa, a wokół mnie rozległo się "Jaka słodka", "Jaka cudowna", etc.

Ostatnio zmieniony przez Minwet (25-03-2014 o 22h34)

---

Tsubaki Hanako Daishi

Powitał mnie wice-przewodniczący, jednakże nie wiem czy powinnam się cieszyć - przez niego pozostali się rozproszyli!
- Klasowy sztywniak jak mniemam? - powiedziałam żartobliwie, na co odezwał się mały pomruk śmiechu.

Zadzwonił dzwonek, lekcja minęła i ponownie miałam wokół siebie tłum. I zaś lekcja, i zaś przerwa z tłumem.
Kokieterowałam im, przymilałam się, no i tak właśnie skończył się mój pierwszy dzień w nowej szkole. No tylko zdobyłam nowego chłopaka. Może to ten jedyny? Jest przystojny i umięśniony, z klasy sportowej.

Po skończonej szkole wyszłam z nim na spacer. Ku mojemu zdziwieniu trafiliśmy przed hotel miłości. A więc jemu chodziło tylko o to?! Co za dureń! A ja myślałam, że on, to... to ten jedyny! Myślałam, że w końcu ktoś mnie pokochał! że nie będę sama, że on będzie przy mnie. A jemu chodziło tylko o to! Nawet to teraz powiedział!
- DUREŃ! - krzyknęłam przerażona i uciekłam.
Skończyłam w jakiejś bocznej uliczce z płaczem.

Po jakimś dłuższym czasie otrząsnęłam się i wróciłam przed szkołę - zostawiłam tam samochód. Podjechałam pod dom i schowałam się w nim.

/ Wybacz, że taka jakość, ale nie mogę sobie pozwolić na dłuższe pisanie - zaraz muszę wyjść /

Ostatnio zmieniony przez Minwet (01-04-2014 o 17h19)

---

Dobra dobra, mam dwa warunki :

1. Ona znana jest tylko jako Hanako! Potem jak do niej przyjdziesz, to się przedstawi Tsubaki i będzie takie - "WTF?". I nazwiskiem też się nie przedstawiła, bo przecież wtedy JEŚLI dzieciak powie nazwisko, to od razu zajarzysz, że oni to rodzina, no i gdzie to Twoje - "WTF?", którym się tak cieszyłaś w szkole?

2. Mówiłaś, że on ma być tym "Szczwanym liskiem", dlatego raczej nie za bardzo może płakać. No chyba, że znudziło Ci się to, coś mi w szkole gadała...

---

Zmieniaj to, że zna ją z pierwszego imienia, ale już!

Oni-kun

Wyszedłem przed przedszkole i czekałem... i czekałem... CO ONA SOBIE MYŚLI?! Ile będzie mi kazać czekać własna siostra?! Rozpłacze się, a co! Jak mnie dziadek zobaczy z czerwonymi oczami, to będzie miała prze-chla-pa-ne!
Rozszerzyłem palcami powieki i nie pozwalałem się im zamknąć. Po kilku chwilach już poleciały mi pierwsze kropeleczki. Teraz tylko to utrzymać i najlepiej powiększyć efekt. Przypomniałem sobie coś naprawdę obrzydliwego - patyczaki. Wtedy toż zacząłem też wyć i już była cała moja urocza i biedna twarzyczka zaczerwieniona oraz zapłakana. Pilnowałem tylko aby się nie obsmarkać - ja mam honor!
Wtedy toż, podszedł do mnie ktoś. Pewnie siostrzyczka! Uśmiechnąłem się pod nosem, ale zaraz potem zacząłem ponownie wyć, aby nie zauważyła uśmiechu. Wtedy toż usłyszałem męski głos, pochodzący z tamtej osoby. Spojrzałem więc na nią i zaniemówiłem.
Moje oczy prawdopodobnie jarzyły się jak lampeczki, bo przede mną właśnie stał wysoki, umięśniony, wytatuowany, wykolczykowany, z czarnymi włosami facet!
- Łaaaa~... oldskul -powiedziałem nadal wlepiając się w niego.
Przetarłem szybko oczy, aby wytrzeć łzy - ja też jestem mężczyzną! Złapałem go za rękaw i lekko pociągnąłem wpatrując się w niego nadal z gwiazdkami w oczach.
- Oni-chan, jesteś cudowny! Zostanę kiedyś taki jak ty, co nie? Uda mi się, prawda~? Ucz mnie oni-chan! - tylko jak tu sobie zapewnić pupcię, że on ze mną zostanie... już wiem!
Zapoznam go z siostrą! Jak ją zobaczy na pewno będą razem, a wtedy też on zostanie ze mną i będzie mógł mnie uczyć! Czemu ja muszę ciągle jeszcze chodzić z tymi matołami do przedszkola? (O fakt, też się dziwię xD) No i myśleć też za dorosłych - jakby sami nie mogli się domyślić, czego od nich oczekuję.
Tylko teraz zaś jak go zapoznać z moją siorką?
- Oni-chan... zaprowadzisz mnie do domu? Siostra miała po mnie przyjechać, ale ona nigdy tego nie robi~! - zazwyczaj wtedy chcą przy okazji zrugać siorkę, tak więc wejdzie do domu i ją zobaczy - boski plan~!- Proszę~... znam adress, ale nie wiem jak tam dojść... - zrobiłem psie oczka.

Ostatnio zmieniony przez Minwet (13-04-2014 o 21h46)

---