Link do zewnętrznego obrazka

Kolejny dzień taki sam jak inne. Dziewczyna która idzie korytarzem słyszy na swój temat wyzwiska. Ona jest znienawidzona przez wszystkich. Spokojnie, kiedyś się im za to odwdzięczy. Tylko skończy z innymi. Po za tym pojawia się nowy uczeń, który może być przeszkodą. Zaczepił już ją dzisiaj. Ona już wie, że go nienawidzi.
Czy to się zmieni?

Link do zewnętrznego obrazka

Pewna szkolna "ofiara" zostaje zaczepiona przez nowego chłopaka. Jak się okazuje jest w nim zakochana najbardziej popularna a zarazem najbardziej wredna dziewczyna w szkole- jej największy wróg. Oczywiście nasza bohaterka ignoruje chłopaka.
Zaufa mu i powie prawdę? A może nadal będzie go ignorować? Do czego posunie się panienka popularna aby zwrócić na siebie uwagę? 

Link do zewnętrznego obrazka

1.KP w 24h. (bo ja chcę już zaczynać)
2.Przynajmniej jeden post dziennie.
3.Wygląd M&A
4.Ja jestem mistrzem gry.
5.To chyba tyle, dobrej zabawy.
6.W KP starajcie się dać dużo informacji

Link do zewnętrznego obrazka

1.Dziewczyna skrywająca tajemnicę, ofiara. ~Sszyszka
2.Chłopak, nowy w szkole. Chce się zaprzyjaźnić z 1. ~Shilo
3.Panna popularna, zakochana w 2. ~  Maruki


Link do zewnętrznego obrazka
Link do zewnętrznego obrazka

Imię Mei

Nazwisko Misaki 

Wiek   19 lat

Wzrost 166 cm 

Kraj pochodzenia Japonia

Orientacja     Heteroseksualna 
Link do zewnętrznego obrazka 
  Wygląd  
Młodo wyglądająca dziewczyna. Ma alabastrową skórę. Jedno z jej oczu jest ciemno czerwone, drugie zaś zielone. Zawsze ma przepaskę która zasłania zielone oko. Jest ono bowiem sztuczne. Postać ta jest niska. Ma czarne włosy od których zawsze odstaje jeden kosmyk.
Link do zewnętrznego obrazka
O Postaci
Jej rodzice nie żyją. Sama ich w końcu zabiła, to była ich wina znęcali się nad nią musiała zareagować. Doskonały morderca, mimo już tylu morderstw nikt nawet na nic nie wpadł. Porusza się z wielką gracją, nikt nie wpadnie, że jest mordercą. Wszystko co robi jest sprzeczne z mordowaniem. No bo jaki morderca bawi się z kotkami, jaki morderca daje tym bezdomnym kotką jeść.
Może przejdźmy do jej charakteru. Można ją określić przymiotnikami miła, wrażliwa i tajemnicza. Może ona wcale nie jest taka zła? No, nie jest. To dlaczego morduje niewinne osoby? Może one wcale nie są niewinne? Cóż wszystkiego kiedyś się dowiecie....
Link do zewnętrznego obrazka

  +Lubi/Nie lubi-
Kotki
+Noże
+Swoją przepaskę
-Telefonów
-Ciekawskich ludzi
-Dużo rozmawiać

Link do zewnętrznego obrazka

Ciekawostki      
~Jest dość nieśmiała. Jednak jeśli ją do siebie przekonasz to może ci powiedzieć wszystko. No prawie, jest jednak rzecz której ci na pewno nie powie. Oczywiście to, że jest mordercą.
~Nie chce wcale zabijać.

Link do zewnętrznego obrazka

Ostatnio zmieniony przez Sszyszka (11-02-2014 o 18h33)

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

~ f i g h t   i f   u   w a n t
d i e   i f   u   d o n ' t ~


Link do zewnętrznego obrazka

•| Imię |•
Dante

•| Nazwisko |•
Valentine

•| Płeć |•
Mężczyzna

•| Orientacja |•
Hetero

•| Wiek |•
19 lat

•| Charakter |•
~

•| Lubi |•
~

•| Nie lubi |•
~

•| Ciekawostki |•
~

Ostatnio zmieniony przez Shillo (11-02-2014 o 18h12)

Zaczynamy ^^. Rzecz dzieje się pierwszego dnia pobytu chłopaka w szkole. Mamy przerwę na lanuch. Chłopak cały czas idzie za dziewczyną.
A i mamy kwiecień. A i miejscem akcji jest Japonia.

Link do zewnętrznego obrazka
Kolejny, taki jak inne dzień. Jeszcze ten dziwny chłopak, który mnie zaczepia. Na dodatek jeszcze za mną idzie. Jeżeli tak dalej pójdzie zajmie kolejne miejsce na liście.
Wyszłam na dach, odwróciłam się do do chłopaka.
-Czego ty od mnie chcesz?
Powiedziałam cicho jednak wyraźnie. Zacisnęłam dłonie w pięści i spojrzałam z pogardą na chłopaka. Ktoś taki nie może mi się równać. Jeżeli będę z nim rozmawiać to dostanę rozkaz. A temu nie mogę się sprzeciwić. Chociażby nie wiem jak nie chciała tego zrobić i tak to popełnię... kolejną zbrodnię.
Poprawiłam przepaskę na oku, kolejną rzecz której tak nie lubię. Ona przywraca złe wspomnienia.
Znów z pogardą zmierzyłam wzrokiem chłopaka. Co on od mnie chciał?

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka

Przeprowadzka do Japonii okazała się jednym z najdziwniejszych doświadczeń w moim życiu. Zupełnie inny klimat, inne społeczeństwo, inna szkoła.
I ona.
W sumie sam nie wiedziałem co takiego było w tej dziewczynie, ale coś mnie do niej ciągnęło.
Przez pół dnia przyglądałem się jej jak zahipnotyzowany, ale podczas przerwy na lunch postanowiłem za nią pójść.
Wyprowadziła mnie aż na dach i w końcu odezwała się do mnie. A ja nie znałem odpowiedzi na jej pytanie.
- Nie wiem- wymamrotałem zgodnie z prawdą i wbiłem wzrok w ziemię.

Link do zewnętrznego obrazka
Fuknęłam na jego odpowiedź. Mam dość ich wszystkich. Dlaczego wszyscy chcą mnie zranić. Oczy, a raczej oko zaszło mi łzami. Szybko je wytarłam.
-Więc odejdź. Przez to co robisz może stać ci się krzywda.
Opadłam bezczynie. Nie miałam już siły, muszę ich wszystkich jak najszybciej zniszczyć. Nikt nie może się o niczym dowiedzieć. Tak, zniszczę ich i będę mogła normalnie żyć. Już widzę te martwe ciała, ten dźwięk ostatniego oddechu.
Uśmiechnęłam się sama do siebie na tą myśl. Ta wizja naprawdę mi się podobała.
Wstałam automatycznie i podeszłam do chłopaka i spojrzałam mu prosto w oczy.
-Nie odzywaj się do mnie.
Odwróciłam się na pięcie i usiadłam aby zacząć jeść śniadanie.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka

Odpowiedź dziewczyny wywołała ciarki na moich plecach. Patrzyłem na łzy płynące po jej policzku i chciałem coś zrobić, ale nie miałem pojęcia co. Nie mogłem znieść, gdy dziewczyna przy mnie płakała. Zazwyczaj zapewne pomogłoby zwykłe przytulenie i głupie "będzie dobrze", ale ona zdecydowanie była inna.
Patrzyłem, jak dziewczyna powoli podchodzi do mnie i wyrzuca z siebie kilka słów, a następnie siada zabierając się do śniadania.
Kazała mi się nie odzywać do siebie. Ale przecież nie mogłem tak po prostu odpuścić, skoro już tu przyszedłem.
Nagle w głowie zaświtał mi pomysł. Szybko usiadłem obok dziewczyny i zacząłem grzebać w torbie z rzeczami. Wyciągnąłem długopis i jakiś zeszyt i niezbyt starannie napisałem "to ja sobie tylko tu posiedzę i popatrzę na Ciebie" a potem podsunąłem dziewczynie zeszyt pod nos.

Link do zewnętrznego obrazka
Jadłam sobie spokojnie gdy nagle ten chłopak przysiadł się. Dał mi zeszyt, gdy przeczytałam co tam napisał (a po Japońsku pisał bardzo niewyraźnie) to się zaśmiałam.
-Baka, nie zadawałabym się ze mną na twoim miejscu. To niebezpieczne.
Powiedziałam nachylając się nad chłopakiem. Tak, nawet przebywanie ze mną mogło być niebezpieczne.
Klątwa nad mną ciążąca jest bardzo niebezpieczna. To było dla mnie naprawdę uciążliwe. Nigdy z nikim nie rozmawiałam, nigdy nie miałam przyjaciół.
Z mojego oka poleciała kolejna łza. Taka sama jak każda inna. Przetarłam ją jednak kolejna pociekła mi po policzku.
Jestem zbyt wrażliwa.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka

Moim głupim pomysłem udało mi się rozśmieszyć dziewczynę. Porzuciła na chwilę swoją maskę hardej samotniczki i wybuchnęła śmiechem.
Nie znałem jej ani trochę, ale dużo to dla mnie znaczyło. Nie wiedziałem tylko o co jej ciąge chodzi z tym niebezpieczeństwem. Nie miałem jednak chwili czasu by się nad tym zastanowić, gdyż zobaczyłem, że po jej policzku znowu płyną łzy. Pierwszą otarła sama, drugą delikatnie starłem jej ja.
A potem ciągle trzymając się swojej gry znowu sięgnąłem po długopis, tym razem pisząc "nie płacz, bo jeszcze trochę i nas oboje utopisz".

Link do zewnętrznego obrazka
Otarł mi łzę. Odsunęłam się od niego kawałek po czym dostałam kolejną kartkę. Spojrzałam na niego z pogardą.
-Nie dotykaj mnie.
Jeżeli przez klątwę zginie kolejna osoba to nie wytrzymam już tej presji.
Usłyszałam głos, to znowu on. Za tym chłopakiem pojawił się duch, tylko ja go widzę. On mnie prześladuję od kiedy go zabiłam.
"Jego też zabijesz?"
Usłyszałam pytanie. Wzięłam głęboki oddech.
-Nie, tym razem nikogo nie zabiję! Zostaw mnie już wreszcie Haru!
Miałam dość, oni wszyscy mnie prześladują. Inne ofiary też się pojawiały, jednak on jest najgorszy. Gnębi mnie pytaniami, pyta o to wszystko rozdrapując moje stare blizny. To boli, to wszystko mnie boli.
"Kolejna osoba zginie, prawda? Znów nie wytrzymasz... "
Złapałam się zdenerwowana za głowę, każde słowa które kiedykolwiek powiedział powodowały okropny ból głowy. Skuliłam się chcąc aby to wszystko przeszło.
-Zdychaj...zdychaj...zdychaj...
Cały czas powtarzałam to pod nosem, ból narastał.
Wstałam i spojrzałam na ducha, nie ma go. Nagle poczułam jakby coś przekłuło moje ciało, prawdopodobnie iluzja.
Zemdlałam.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka

Niestety moje zachowanie znowu wywołało u dziewczyny gniew. Zakazała mi się dotykać, po czym nagle stało się coś dziwnego.
Zaczęła wykrzykiwać jakieś zupełnie niezrozumiałe dla mnie rzeczy. Coś o zabijaniu. Patrzyłem na nią z szeroko otwartymi oczami. Moje podejrzenia o tym, że dzieje się coś złego potwierdziło to, że zaczęła się łapać za głowę i kulić, aż w końcu upadła na ziemię.
Podszedłem do niej przerażony. Nie ruszała się. Zacząłem mocno potrząsać ją za ramię, mówić do niej. Nic nie pomagało.
Chwytając się ostatniej deski ratunku sięgnąłem do plecaka po butelkę wody, którą jednym ruchem wylałem dziewczynie na twarz.
Chyba pomogło.

Link do zewnętrznego obrazka
Znów wszystko miałam przed oczami. Znów stałam w kałuży krwi w ręku trzymając nóż. Obok mnie leżało martwe już ciało Haru. Popatrzyłam na nie ze łzami w oczach, jedna już spływałam mi po policzku. Cały czas powtarzałam słowa "Przepraszam". Upadłam na ziemię.
Z tego snu wybudziło mnie coś mokrego na twarzy- woda. Złapałam głęboki oddech. Zaczęłam ciężko oddychać, znów to samo. Znów zemdlałam, znów ten sen.
Ręką przetarłam mokrą twarz. Spojrzałam na chłopaka, który stał nad mną. Usiadłam. Cały obraz nadal był niewyraźny, przymknęłam oko i znów je poprawiłam. O wiele lepiej.
Moja przepaska była mokra. Muszę ją zmienić. Sięgnęłam do plecaka i wyciągnęłam suchą. Odwróciłam się plecami do chłopaka i ściągnęłam tą mokrą, którą rzuciłam na ziemię. Założyłam czystą i odwróciłam się do chłopaka.
-D-dziękuję. Jednak nie zbliżaj się do mnie, możesz skończyć jak Haru...
Urwałam zdanie. Prawie się wydałam, nie mogę nikomu nic powiedzieć.
Poprawiłam przepaskę i znów spojrzałam na chłopaka.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka

Tak, na szczeście pomogło i po chwili dziewczyna odzyskała przytomność. Nie wyglądała najlepiej, ale powoli dochodziła do siebie. Kiedy już otarła z twarzy wodę odwróciła się do mnie plecami i zaczęła majstrować przy opasce na oku. Chciałem zapytać co się stało, ale nie miałem odwagi. W sumie na usta cisnęły mi się milionh pytań, ale zdawałem sobie sprawę, że tylko ją nimi zdenerwuję.
Podzękowała mi, na co tylko skinąłem głową. Potem zaczęła coś mówić o jakimś Haru, lecz natychmiast przerwała. Już otwierałem usta, żeby zapytać o co chodzi, lecz rozbrzmiał dzwonek oznajmiający koniec przerwy.
Chcąc- nie chcąc podniosłem się szybko i posłałem dziewczynie ciepłe spojrzenie, a potem pognałem schodami na dół nie chcąc się spoźnić na lekcję.

Link do zewnętrznego obrazka
Rozbrzmiał dzwonek, była to już ostatnia lekcja na której się nie pojawię. Muszę przemyśleć kilka rzeczy.
Tak jak tydzień temu po zjawieniu się Haru zemdlałam. Za każdym razem jak się pojawia zaczynam się źle czuć. Czy ja nie mogę dopuścić do siebie myśli, że jestem mordercą? Przecież doskonale o tym wiem. Tylko po co mi on to po chwili przypomina? Mam nadzieję, że już się nie pojawi. Te omdlenia mogą mnie wykończyć.
Muszę też wymyślić sposób na pozbycie się tego chłopaka z mojego otoczenia. Trzeba mu będzie uświadomić, że nie może przebywać w moim towarzystwie. Ale mogę też nie zwracać na niego uwagi. Tylko dlaczego cały czas o nim myślę. Wszedł na pole minowe, nie wyjdzie już z tego.
Dzisiaj mam kolejne zlecenie, tym razem będzie to chłopak o imieniu Seiji. Chciał się ze mną zaprzyjaźnić jakieś pół roku temu. Chodził za mną przez kilka miesięcy. Klątwa jednak wzięła górę i mimo sprzeciwu muszę to zrobić. Dzisiaj mamy się spotkać zaraz po szkole.
Minęła lekcja i zadzwonił dzwonek. Zeszłam z dachu i niestety musiałam przejść obok klasy w której teraz miałam lekcje i ten chłopak też. I chyba nawet musiał mnie zauważyć. Mam tylko nadzieję, że nie pójdzie za mną.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka

Lekcja dłużyła mi się niemiłosiernie. Zamiast matematyki w głowie miałem tą dziwaczną dziewczynę z opaską na oku. Choć stwierdzenie, że jest dziwna było bardzo łagodne. Zachowywała się jak niespełna rozumu, a do tego jeszcze to omdlenie...
Zdawałem sobie sprawę, że najlepszym pomysłem byłoby trzymanie się od niej z daleka. Jednak coś przyciągało mnie do niej wbrew mojej woli.

Kiedy rozbrzmiał dzwonek wypadłem na korytarz jak poparzony. Zobaczyłem ją na końcu korytarza, przy drzwiach wyjściowych. Chciałem do niej podbiec, jednak wpadłem na kogoś (Anabelle)
- Prze... Przepraszam - wymamrotałem.

Link do zewnętrznego obrazka

Spojrzałem w kierunku drzwi, ale dziewczyna zniknęła, natomiast dziewczyna, na którą przypadkiem wpadłem wylądowała na podłodze. Szybko wyciągnąłem do niem rękę, aby pomóc jej wstać.
Teraz mogłem się jej dokładniej przyjrzeć. Jak na dziewczynę była dość wysoka, jednak ciągle ponad głowę niższa ode mnie, więc musiałem trochę się pochylać, żeby spojrzeć w jej zielone oczy.
- Nie to nie twoja wina - uśmiechnąłem się starając się być miły i zrobić, przynajmniej na niej, dobre pierwsze wrażenie.

Link do zewnętrznego obrazka

- Dante. I w sumie mów mi... - zawiesiłem na chwilę głos - Dante - zakończyłem. W sumie poczucie humoru nie było nigdy moją mocną stroną, a żarty, które czasem zdarzało mi się rzucać nie śmieszyły praktycznie nikogo.
- Tak czy siak miło mi cię poznać - uśmiechnąłem się. - Ale jeśli ci się spieszy, to idź. Nie będę cię zatrzymywać - powiedziałem zauważając, że dziewczyna rozgląda się nerwowo.

Link do zewnętrznego obrazka
Już byłam przy szafkach gdy nagle usłyszałam głosy przyjaciółeczek panienki popularnej. Dziwię się, że jeszcze ona żyje. Powinnam z nią skończyć już bardzo dawno temu. No ale nie ja wydaję tutaj rozkazy.
Pospiesznie ubrałam buty i ruszyłam w stronę holu. Znów zobaczyłam tego chłopaka.Odwróciłam się i nagle zostałam powalona. Wstałam i zauważyłam pannę popularną. Syknęłam do niej i ruszyłam w stronę opuszczonej części budynku. Zapomniałam się tam zameldować.
Po drodze minęłam stojącego w drzwiach chłopaka. Zerknęłam na niego katem oka. Prychnęłam cicho, myślałam tylko o tym aby mnie nie zaczepił. Tylko o tym aby nie poszedł za mną. Nie chcę mieć widowni.
Usłyszałam moje imię, zignorowałam to. Mam nadzieję, że to nie on.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~

Link do zewnętrznego obrazka

Pożegnałem się z Aną i już miałem zacząć zbierać się do domu, gdy przed oczami znowu mignęła mi Ona. Zawołałem za nią, ale zupełnie mnie zignorowała. Zdenerwowany szybko podążyłem za nią, a kiedy znalazłem się na tyle blisko, że mogłem jej dotknąć złapałem ją mocno za ramię.
Odwróciłem ją do siebie i ciągle trzymając ją mocno wyrzuciłem z siebie wszystko:
- Czy możesz powiedzieć mi o co w tym wszystkim do jasnej cholery chodzi?! Przestań mnie unikać, a zacznij gadać. Nie wiem co jest z Tobą nie tak, ale coś na pewno. Jakieś dziwne przeczucie przyciąga mnie do ciebie i nie mogę nic z tym zrobić. Powiesz mi w końcu co się dzieje? Czemu taka jesteś? Czemu zemdlałaś?- wyrzuciłem z siebie jednym tchem nie mogąc już znieść tej zabawy w kotka i myszkę.

Link do zewnętrznego obrazka
Zgryzłam wargę kiedy poczułam dotyk na ramieniu. Siłą zostałam odwrócona do chłopaka. Zaczął bezsensowną gadaninę jakby naprawdę wierzył, że powiem mu prawdę.
-Jaka jestem? Dziwna? Dzika? Bezużyteczna? A może jeszcze co innego? Myślisz, że będę na tyle głupia aby ci powiedzieć? Czemu zemdlałam? A co martwisz się o coś takiego jak ja? Nie wiesz czym jestem i się nie dowiesz. No chyba, że będzie to twój ostatni dzień. Wtedy na pewno się dowiesz.
Uwolniłam się z jego uścisku i ruszyłam w stronę opuszczonej części.
-Nie radzę ci mnie śledzić. Źle się to dla ciebie skończy.
Powiedziałam ozięble i posłałam chłopakowi pełne pogardy spojrzenie.

---

|Ask|Blog|Instagram|

WRÓCIŁAM~~