Link do zewnętrznego obrazka

Fabuła
Trzy dni do świąt bożego narodzenia. Choinki już poubierane,prezenty kupione teraz tylko gotować dania na wigilię. Lecz po południu stało się coś niesamowitego.
Pukanie w drzwi zakłóciło spokój małżeństwa,które właśnie oglądało program w telewizji.
Przed drzwiami znaleźli olbrzymi prezent.
W środku znaleźli... Śpiącego chłopca w wieku 14 lat. Nic nie pamięta i zachowuje się jak dziecko.
Czy odnajdzie swoje miejsce w rodzinie? Czy może znów zostanie porzucony? A może będzie traktowany jak... Zwierzątko domowe?

O co chodzi?
Wcielamy się w rodzinę. No chyba wiadomo co do reszty. Proszę o przynajmniej jeden post dziennie.

Role:
Mężczyzna - bogaty biznesmen z firmą. Zarabia mnóstwo pieniędzy nawet gdy nie pracuje. Kocha swoją żonę i razem żyją szczęśliwie. Miły i zabawny. Nie może mieć dzieci. (około 29 lat) - Ewangelin
Kobieta - nie pracuje. Żyją na poziomie dzięki mężowi,ona zajmuje się domem i czasem pomaga mu w pracy. Zawsze uśmiechnięta i szczęśliwa. Nie może mieć dzieci ale nigdy o tym nie myślała - Lynn
Chłopak - o którym tak naprawdę jeszcze nic nie wiadomo - Sooyoung

Co do kart daje wolną rękę tylko proszę o dodanie jej w ciągu 24h <3

Ostatnio zmieniony przez Sooyoung (13-12-2013 o 21h14)

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Link do zewnętrznego obrazka

Imię | Nancy
Nazwisko | Rivera
Data Urodzenia | 22 grudnia

Płeć (Rola) |Kobieta
Pochodzenie | Stany Zjednoczone
Waga | 68 kg
Wzrost | 175 cm

Ostatnio zmieniony przez Lynn (14-12-2013 o 19h25)

---

Imię:
John

Nazwisko:
Rivera

Wiek:
29 lat

Płeć:
Mężczyzna

Rola:
Mąż? xD

Pochodzenie:
Stany Zjednoczone

Waga:
82 kg

Wzrost:
1, 87

Ostatnio zmieniony przez Ewangelin (14-12-2013 o 18h40)

---

   

Link do zewnętrznego obrazka

Imię
Samuel

Nazwisko
---------------

Wiek
14 lat

Data Urodzenia
-------------------

Pochodzenie
--------------------

Grupa Krwi
AB

Wzrost
136cm

Waga
35 kg

Link do zewnętrznego obrazka

Charakter:
Z początku nieśmiały zagubiony. Lecz gdy się do kogoś przyzwyczai i polubi to jest bardzo miły i wesoły. Niestety jego wadą jest to,że jest niezdarny i szybko się nudzi,a wtedy chodzi przygnębiony i smutny.

Historia
-----------------------

Miejsca z ''-------------'' zostaną uzupełnione w czasie kiedy sobie przypomni lub małżeństwo to wywnioskuje. Jak na razie nic nie pamięta oprócz imienia.

Link do zewnętrznego obrazka



Taka dopiska dla tych,którzy myślą,że zawsze biorę biasów: Nie mylicie się! Samuel to 12 letni chłopak z zespołu Seventeen,który niedługo ma debiutować ale już podbił moje serduszko tą swoją słodką mordką <3

Ostatnio zmieniony przez Sooyoung (12-12-2013 o 20h59)

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Nancy Rivera

Zdenerwowana usiłowałam usunąć ze stolika ślad po nieostrożnym użytkowaniu lakieru do paznokci. Dawno już ich nie malowałam, dlatego pewnie wyszłam z wprawy, a efektem były z powrotem oczyszczone po kilku minutach pazurki i... Utrata całej zawartości buteleczki na rzecz blatu. Mogłam co prawda poczekać aż wyschnie, tak jak mówił mi to John, ale moje poczucie estetyki wraz ze świadomością, że potem zapomnę i na pewno go nie usunę, były silniejsze od dobrej rady.
Właśnie, gdzie on teraz jest? ... Słyszę pukanie. Czy wyszedł i zapomniał kluczy? Niemożliwe, przecież on nigdy nie zapomina, nie to co ja... Z resztą, chyba by powiedział, że gdzieś idzie. Cóż, może mówił, a ja nie zwróciłam na to uwagi.
Podeszłam do drzwi wyjściowych, słysząc jego głos, jednak nie zza nich, a gdzieś z mieszkania... Kto to mógłby być? Czyżby komuś się chciało przyjechać na święta wcześniej? A może moja siostra dalej nie chce zrozumieć, że nie obchodzę już urodzin w taki sposób, jak piętnaście lat temu?
Otworzyłam drzwi. Nikogo nie było. Mój wzrok wędrował coraz niżej, aż spotkał się z samotną paczką... Co?
Zastanawiało mnie, co ona tam robiła. Przymknęłam na sekundę drzwi i zawołałam dość głośno męża:
- Kochanie... Jakaś paczka. Zamawiałeś coś może? - spytałam, choć mój głos był zdziwiony. Po pierwsze, zwykle jak się coś zamawia, paczka przybywa w towarzystwie kuriera, do tego nie wygląda jak prezent spod choinki...

---

John Rivera

Spokojny wieczór jak zawsze. Siedziałem przed telewizorem i oglądałem jakiś film akcji. Nagle w najważniejszym momencie reklamy. Westchnąłem, wstałem i poszedłem do łazienki. Nagle usłyszałem pukanie.
- Kochanie otwórz! - po chwili gdy już załatwiłem pewną sprawę wyszedłem chcąc sprawdzić kto zakłóca spokój. Moja żona stała w drzwiach usłyszałem jak krzyczy. Eh.. Przecież do niej idę. O co chodzi? Paczka? Podszedłem do niej i spojrzałem za drzwi. Była tam. Nie było widać nigdzie listonosza. Dziwne.
- Nie zamawiałem nic a ty? - Spoglądałem nieufnie na ten podarek. Jeśli można to tak nazwać. Na razie jednak nie chcę się dowiedzieć co jest w środku. Nic nigdy nie wiadomo. W dodatku kto byłby na tyle szalony by pozostawić tutaj jakąś paczkę i uciec.

---

   

Nancy Rivera

Pokręciłam głową, a oczy miałam szeroko otwarte. Dziwna sprawa. Paczka... Nikt nie wie, o co chodzi, czyja, do kogo zaadresowana... No właśnie! Obeszłam pudełko dookoła, by odnaleźć imię adresata, albo chociaż nadawcy.
... I poczułam, jak lekko blednę, gdy odkleiłam karteczkę z jednej ze ścian paczki. Podałam ją Johnowi. Było na niej nasze nazwisko... Postanowiłam jednak nie dać się zwariować. A co, jeśli to tylko jakiś numer, z którego po świętach będą śmiać się w naszej firmie?
- Może to tylko jakiś żart? Ktoś ze znajomych chce nas wkręcić...? - spytałam. Co prawda, charakter pisma na to nie wskazywał, nie widziałam takiego nigdy na żadnych dokumentach, gdy pomagałam Johnowi, ale co innego mógłby tam robić ten... Prezent?

---

John Rivera

Przyglądałem się poczynaniom żony. Trzeba się dowiedzieć od kogo to. Podała mi kartkę. Nasze nazwisko. Ok... To dziwne. Może to jakiś żart ale nie rozpoznaje pisma. Ta sprawa śmierdzi.
- Może otworzymy ten pakunek?- zapytałem. Sam nie byłem pewny czy powinniśmy to robić. Może się coś złego stać kiedy to otworzymy? Coś na nas wyskoczy, nie wiem... Nie chcę jednak tego otwierać bo może się coś stać a jest 90% szans że ta niespodzianka nie będzie zbyt miła. Od ryzykownych posunięć jest moja żona ja wole chłodno pomyśleć zanim coś zrobię.

---

   

Nancy Rivera

- Hm... - mruknęłam cicho słysząc jego propozycję. Niby ciekawość nakazywała mi otworzenie tej paczki, ale z drugiej strony wolałam wpierw odgadnąć, co w niej takiego może być. Jest duża, choć znając niektórych mogliby równie dobrze zrobić nawet dwa razy większą, a włożyć tam jedynie banknot dwudziestozłotowy.
Studiowałam dalej ściany pudełka, aż nagle wydałam z siebie zduszony okrzyk i zaczęłam szybko otwierać pudełko. Na jednej ze ścianek bowiem zobaczyłam - przysięgam, że mi się nie wydawało - niewielkie otwory. Na powietrze? Nie mogłam już dłużej czekać, by zobaczyć, co jest wewnątrz tego pudełka, zwłaszcza, że cokolwiek tam było, a żyło, mogło się dusić, bo otworów tych było niewiele...

---

John Rivera

Nagle moją żonę coś tknęło. Zaczęła otwierać szybko paczkę. O co chodzi? Gdy już rozpakowała zajrzałem do środka. Co?! W środku było dziecko. Chłopak. Przyjrzałem się dokładniej. Brązowe włosy i chyba koreańskie rysy twarzy. Kto był takim świrem że go wpakował do tego pudełka? Na szczęście spał. Deliaktnie się schyliłem i podniosłem chłopaka. Zaniosłem go na sofę do salonu i tam go położyłem.
- Kto był takim idiotą by zamknąć chłopaka w paczce? - zapytałem zdenerwowany odwracając się w stronę żony. To naprawdę dziwne. W dodatku paczka była zaadresowana do nas co komplikowało sytuacje. No i co zrobimy z chłopcem? Nie wiem. Naprawdę nie wiem.

---

   

Samuel

Nie wiem co się działo. Spałem. Było dość duszno.
Gdzie jestem...? Kim jestem...? Samuel... Tak to moje imię... Leżę na czymś twardym. Nie wiem...
Poczułem,że ktoś mnie przenosi. Po chwili leżałem na czymś miękkim. Zapadłem jeszcze głębszym snem skulając się w kulkę. Teraz już nie mogłem nic wywnioskować...

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Nancy Rivera

- A skąd mam wiedzieć?! W ogóle, nie wiem, kto normalny zrobiłby coś takiego dziecku! - szepnęłam, by nie obudzić chłopca. Podeszłam jednak do niego zaraz.
Wyglądało to tak, jakby na chwilę przebudził się, jednak zaraz z powrotem zasnął. Uroczy... Biedactwo. Co osoba, która wrzuciła go do paczki, mogła mieć na myśli?! Przecież to też człowiek! Jak można było zrobić coś takiego dziecku?!

---

Samuel

Obudziłem się po jakiejś godzinie. Powoli otworzyłem oczy spoglądając na otoczenie. Nie zmieniłem pozycji. Leżałem bokiem na miękkiej kanapie i przyglądałem się wszystkiemu w okół.
Gdzie jestem? Nie wiem tego. W jakimś mieszkaniu. I chyba są święta bo stoi choinka...
-Co się dzieje....? - wyszeptałem cicho. Nie rozumiałem gdzie jestem... Czemu tu jestem... Nie rozumiałem nawet kim jestem....

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

John Rivera

Przytaknąłem. To było okrutne. Spojrzałem na chłopaka. Słodko spał. Usiadłem niedaleko od niego i na niego spoglądałe. No i co my teraz poczniemy. Zadzwonić na policję? Nie uwierzą a mogą jeszcze nas posądzić. Po nie wiem jakim czasie chłopak się obudził. Spojrzałem na żonę. Niech ona z nim rozmawia bo wątpię żeby dobrze zareagował kiedy od razu zobaczy obcego mężczyznę na obcą kobietę dzieci lepiej reagują.

---

   

Nancy Rivera

Chłopiec obudził się krótko po tym, jak John przy nim usiadł. Zaraz też ten drugi na mnie spojrzał, nie trudno było się domyślić, o co mu chodziło. Uklęknęłam przy chłopcu. Co by tu powiedzieć... Nigdy nie spodziewałam się, że znajdę się w takiej sytuacji, nic więc dziwnego, że nie wiedziałam, w jaki sposób się odezwać. Z powrotem spojrzałam na męża, potem znów na chłopca.
- Wszystko w porządku? - spytałam cicho. No tak, mistrzem konwersacji z dziećmi to ja nie byłam, ale nie wydawało mi się, by wypowiedziane przeze mnie zdanie było bez sensu.

---

Samuel

Podeszła do mnie jakaś pani. Była dość ładna. Znaczy tak mi się wydaje.
Przytaknąłem nieśmiało głową. Co powinienem zrobić?
Nic nie pamiętam... To moja mama...? Nie wiem sam... Co się stało...?
-Co się dzieje...? - powtórzyłem pytanie.
Ono chyba najlepiej odzwierciedlało to co się dzieje w mojej głowie... Powinienem uciekać? Nie... I tak nie wiedziałbym gdzie iść...

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Nancy Rivera

Spojrzałam po raz kolejny na męża. On zawsze potrafił znaleźć odpowiednie słowa, możliwe że dlatego zaszedł tak daleko. A ja? Nie potrafiłam teraz nawet odpowiedzieć dziecku, co się wokół niego dzieje.
- Spokojnie. Ja... Nie wiem, skąd się tu wziąłeś. Ty pewnie też? - kiwnął głową, na co ja westchnęłam. To było do przewidzenia... - Dobrze, w takim razie powiedz chociaż... Jak Ci na imię? Może, skąd jesteś? - spytałam, jakby w ten sposób łatwiej by nam było wybrnąć z tej sytuacji.

---

Samuel

-Na imię mam Samuel... - szepnąłem cicho i zamyśliłem się na chwilę aby dobrać słowa - Przepraszam ale nic nie pamiętam... - dodałem i podniosłem się aby usiąść.
Gdy już mi sie to udało rozejrzałem się w okół siebie. Przytulnie... I tak miło.
Zauważyłem mężczyznę. Pewnie są małżeństwem. Cokolwiek to znaczy....
Co powinienem zrobić...?

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Nancy Rivera

Odruchowo przygryzłam lekko wargę. Jak to nic nie pamięta? To komplikuje sprawę jeszcze bardziej - w pudełku znaleźliśmy chłopca z zanikiem pamięci. Zbyt wiarygodnie to to nie brzmi... Westchnęłam cicho, jednak po chwili uśmiechnęłam się lekko.
- Nie przepraszaj, to nie Twoja wina! - zawołałam wesoło, choć głowa huczała mi od pytań typu "No i co my teraz zrobimy?!". Spojrzałam na męża. Może on coś wymyśli... - No dobrze, Sam, mogę Ci tak mówić? Ja jestem Nancy, a to mój mąż John - przedstawiłam nas, w końcu musiałam jeśli chłopiec też powiedział, jak ma na imię, gdybym tego nie zrobiła, miałabym w głowie jeszcze więcej obaw, niż teraz... Choć chwilę... Czy powinien mówić mi Nancy, czy też pani Rivera? Pokręciłam chyba...

---

Samuel

-Mogę mówić pani po imieniu pani Nancy? - spytałem cicho badając każdy skrawek pokoju.
Nie wyglądali na złych ludzi więc myślę,że mnie nie porwali ani nic w tym stylu. Westchnąłem.
-Co powinienem zrobić? - szepnąłem cicho. Czuję się zagubiony i zawstydzony.
Przyduża koszulka odkrywała jedno z moich ramion. Byłem na boso i w krótkich spodenkach.
Było trochę chłodno ale nie przejąłem się tym specjalnie...

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

John Rivera

Przygladałem się staraniom żony. Chłopak był źle ubrany i chyba zagłodzony. Biedny chłopak. Wstałem i poszedłem do kuchni. Zrobiłem kanapki i wziąłem je na talerz. Gdy to zrobiłem wróciłem do salony i zapytałem chłopaka.
- Jesteś głodny? No i tak w ogóle miło mi ciebie poznać Samuel. - uśmiechnąłem się. Lepiej żeby się tutaj dobrze czuł.

---

   

Samuel

Nagle mężczyzna wstał i wyszedł z salonu. Wrócił po chwili pytając się cy jestem głodny. I w tym momencie dopiero sobie uświadomiłem,że jestem.
-Dziękuję... - szepnąłem biorąc od niego jedną kanapkę. Zacząłem ją powoli jeść.
Nie wiem czemu ale czułem się lekko zdezorientowany tym wszystkim. Czemu nic nie pamiętam?
Czemu czuję się przy nich bezpieczny? Nie powinienem uciekać czy coś....?

---

Jeżeli chcesz pisać dwuosobowe RPG lub brakuje ci jakiejś postaci - pisz.

Nancy Rivera

Więc jednak zauważył, że przedstawiłam się źle. Postanowiłam jednak nie robić z tego katastrofy i machnęłam ręką.
- Oczywiście... Jeśli chcesz.
Potem mój mąż wyszedł na chwilę. Poczułam jednocześnie zaskoczenie i zawiedzenie. Zostawił mnie samą, do tego kiedy nie wiem, w jaki sposób rozmawiać z tym chłopcem, jednak zaraz zorientowałam się, że niepotrzebnie się zamartwiałam - nie dość, że wyszedł tylko na chwilę, to jeszcze wrócił z jedzeniem dla chłopca. Uśmiechnęłam się.
- Smacznego... Przyniosę Ci coś do picia, hm? John, chodź ze mną - powiedziałam, sygnalizując wzrokiem, że to naprawdę nie była prośba. Gdy znaleźliśmy się w kuchni złapałam się za głowę. - Co teraz? Co z tym zrobimy? - spytałam cicho, wyciągając brzęczące kubki z szafki. Przynajmniej wiedziałam, że Samuel nie usłyszy... Nie wiem, jak by zareagował, gdybym spytała o to przy nim, a wolałam w tym przypadku nie ryzykować. Włączyłam czajnik elektryczny, uprzednio nalewając do niego wody. To tylko sen... Prawda?

---

John Rivera

Usmiechnąłem się do chłopca i spojrzałem na żonę. Co znowu?! Poszedłem wraz z nią do kuchni. Była zdruzgotana i przerażona. Cała ona. Uśmiechnąłem się i ją objąłem.
- Wszystko będzie dobrze jeszcze się nad tym zastanowimy na razie jednak musimy się chłopcem zająć prawda? - pocałowałem ją delikatnie - Myślałem nad zgłoszeniem tego policji ale by pomyśleli że jestem wariatem, ogłoszenia też nie damy bo ktoś go porzucił no i pozostaje opcja tego że to niby syn dalekiej kuzynki. Co o tym myślisz? - spojrzałem na moją kochaną żonę. Jak zawsze przeżywa. Jednak się już do tego przyzwyczaiłem bo to ja muszę tutaj myśleć trzeźwo.

---

   

Nancy Rivera

Uśmiechnęłam się, kiedy zaczął mnie pocieszać. A jego pomysł wcale nie był taki zły... Jak na razie to mogło wypalić. Trzeba było coś przecież powiedzieć sąsiadom, a chłopca za drzwi też tak wyrzucić nie można. Nie miałabym serca.
- No dobrze... - zgodziłam się krótko. Nie miałam żadnych obiekcji co do jego pomysłu, a sama w życiu pewnie bym nic lepszego nie wymyśliła... Tak, ja zdecydowanie nie byłam tą od myślenia w rodzinie.

---